Αυτό που είναι το πιο εξοργιστικό σε σχέση με την απόβαση του κινέζικης νεοφασιστικής αποικιοκρατίας στο έδαφος της χώρας μας, είναι η στάση της λεγόμενης «αριστεράς», που διεκδικεί μάλιστα με απύθμενο θράσος τη μονοπωλιακή εκπροσώπηση των εργαζόμενων μαζών της χώρας μας.
Αφού λοιπόν ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ (ενιαίος τότε με Αλαβάνο – Τσίπρα – Κουβέλη στις γραμμές του) πρωτοστάτησαν στις απεργίες των λιμενεργατών ενάντια στους δυτικούς ανταγωνιστές της COSCO (και πρώτα απ όλους στην MSC) για να διευκολυνθεί το ξεπούλημα στην πρώτη του λιμανιού του Πειραιά σήμερα έχουν το θράσος να εντάσσουν τις αθλιότητες των Κινέζων δουλοκτητών στο ευρύτερο «νεοφιλελεύθερο» πλαίσιο της «δυτικής αγοράς», του «μνημονίου» και της ευρωενωσιακής ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων κλπ.
Θυμίζουμε ότι δεν υπήρξε μεγαλύτερη προδοσία εργατικού κινήματος από αυτήν που διέπραξαν ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ, μαζί με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ των λιμενεργατών υπέρ της κρατικής κινεζικής COSCO. Όλοι αυτοί είναι συνυπεύθυνοι γιατί στα τέλη του περασμένου χρόνου έκαναν μια πολυήμερη απεργία κατά υποτίθεται της COSCO που τη σταμάτησαν αποδεχόμενοι να πάρουν πρόωρη σύνταξη και να αποχωρήσουν οι παλιοί καλά πληρωμένοι εργαζόμενοι του ΟΛΠ από την προβλήτα 2 και να προσληφθούν εκεί από την COSCO νέοι φτηνοί εργαζόμενοι με άλλη σύμβαση και προφανώς με άλλο σωματείο.
Δηλαδή όλοι αυτοί έφεραν το κινέζικο κάτεργο μέσα στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Επί πλέον τις πρόωρες μεγάλες συντάξεις και αποζημιώσεις στους παλιούς εργαζόμενους, ύψους 80 εκατομμυρίων Ευρώ αντί να τους πληρώσει η COSCO ανέλαβε να τους πληρώσει ο ΟΛΠ, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο. Με λίγα λόγια η χρεοκοπημένη Ελλάδα ανέλαβε να επιδοτήσει την υπερπλεονασματική Κίνα για να ξεζουμίσει αυτή ακόμα πιο αποτελεσματικά τους Έλληνες εργάτες!!!
Είναι χαρακτηριστικό ότι εκείνη την απεργία την έκαναν τα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ πριν εγκατασταθεί η COSCO στην προβλήτα 2 με αποτέλεσμα αυτή να μην χάσει δεκάρα αλλά να χάσει μόνο ο ΟΛΠ που την λειτουργούσε ως τότε (χώρια από τα 80 εκ. Ευρώ των αποζημιώσεων). Βεβαίως το ψευτοΚΚΕ και σε ένα βαθμό ο ΣΥΝ, όπως το συνηθίζουν, έκαναν πως διαφωνούν με το σταμάτημα της απεργίας εκείνης αλλά αυτό ήταν για να μην πάρουν ευθύνη για την ιστορική προδοσία.
Γιατί αν το ΠΑΜΕ ή η Αυτόνομη Παρέμβαση ήταν αντίθετοι με εκείνη την επαίσχυντη συμφωνία με την COSCO (μέσω ΟΛΠ τότε) θα χάλαγαν τον κόσμο στους δρόμους και στη ΓΣΕΕ. Στις κινητοποιήσεις όμως για το λιμάνι ειδικά το ψευτοΚΚΕ έδωσε ρέστα, μη στέλνοντας ούτε για τα μάτια πάνω από 10 νοματαίους του σε κάθε κινητοποίηση, ενώ ο ΣΥΝ, αν και πιο μαζικός για να παίζει μες στο κίνημα, ποτέ δε χτύπησε την Κίνα σα φασιστική, αλλά τά ‘βαζε κύρια με τον Καραμανλή, που τον παρουσίαζε σα «δυτικό» ξεπουλητή εθνικού πλούτου λόγω δήθεν νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.
Αφού λοιπόν αυτά τα πολιτικά τέρατα βοηθήσανε τα αφεντικά τους να πάρουνε το λιμάνι, τώρα σα ΣΥΡΙΖΑ (το ψευτοΚΚΕ που ελέγχει το Εργ. Κέντρο Πειραιά σε συνεργασία με τον ΣΥΝ δε βγάζει κιχ) μέσω του βουλευτή Πειραιά Δρίτσα υποβάλλουνε ανώδυνες επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή προς την Υπουργό Εργασίας Κατσέλη για το εργασιακό χάλι της κινέζικης πια Προβλήτας ΙΙ του ΣΕΜΠΟ. Όμως αυτές τις επερωτήσεις τις υποβάλλουνε «στη ζούλα» ώστε να μαθαίνουν μόνο οι καταπιεσμένοι λιμενεργάτες της προβλήτας 2 πόσο καλός φίλος τους είναι τάχα ο ΣΥΝ αλλά να μην μαθαίνει ο εργαζόμενος ελληνικός λαός πόσο εχθρός του είναι το κινέζικο φασιστικό αφεντικό.
Αλλά και αυτές οι διαμαρτυρίες «στη ζούλα» γίνονται στα πλαίσια της γενικής αντινεοφιλελεύθερης πλατφόρμας του ΣΥΝ, που είναι η φιλοφασιστική πλατφόρμα όλου του καθεστώτος. Όταν έρχεται ο φασισμός σε μια χώρα και εσύ καταγγέλλεις σαν κύριο εχθρό τον όποιο φιλελευθερισμό, νέο η παλιό, είσαι καθαρά με το φασισμό. Ας φανταστούμε στις παραμονές του Β’ παγκόσμιου πολέμου τι θα γινόταν αν είχε η παγκόσμια αριστερά σαν κύριο εχθρό της όχι τον γερμανοϊταλικό φασισμό αλλά τον αγγλοαμερικάνικο φιλελευθερισμό.
Ο ΣΥΝ λοιπόν καταγγέλλει την εκμετάλλευση και την καταπίεση των εργατών της προβλήτας 2 από την COSCO να μη συμβαίνει τίποτα διαφορετικό εκεί, σαν αυτή να είναι μια ακόμη τυπική περίπτωση παραβίασης από έναν οποιοδήποτε κεφαλαιοκράτη των δικαιωμάτων των εργατών. Γι’ αυτούς τους αγύρτες, το να σου βγάζουν τα νύχια και να σου κάνουν ηλεκτροσόκ δεν έχει καμία διαφορά από το να μην σου δίνουν το δικαίωμα της πρόσβασης στα μαζικά ΜΜΕ ή να σου μειώνουν τις δυνατότητες πρόσληψης στο δημόσιο.
Έχουν ισοπεδώσει τις διαφορές αστικής δημοκρατίας και φασισμού (σ’ αυτό διαπρέπουνε και οι αναρχοφασίστες φίλοι τους), γιατί να μην ισοπεδώσουν και τις διαφορές δυτικού φιλελεύθερου καπιταλισμού με το ελεύθερο έστω και πουλημένο συνδικάτο – ανατολικής κρατικο-φασιστικής απόλυτης εκμετάλλευσης με το πιστόλι στον κρόταφο; Η ισοπέδωση πάντα είναι προς όφελος του φασισμού.
Από την άλλη πλευρά, η κοινή πια εφημερίδα των ψευτομαοϊκών της ΚΟΕ, των κνιτών της ΚΕΔΑ και του αρχηγού της «εθνικής αντίστασης στο μνημόνιο» Αλαβάνου, «ο Δρόμος», κηρύσσει ανένδοτο κατά της νεοαποικιοκρατίας της COSCO. Μόνο που ξεχνάει πως οι όντως αποικιοκρατικής μορφής επενδύσεις Κίνας και Κατάρ έρχονται όχι σαν συμπλήρωμα αλλά ως αντίρροπή κίνηση στις ντόπιες και δυτικές επενδύσεις. Άχνα δεν έχουν βγάλει αυτοί οι κύριοι για το παραγωγικό σαμποτάζ, την προβοκατόρικη χρεοκοπία που προώθησε ο ρωσόδουλος Παπαντρέου, για το στόχο του που ήταν ακριβώς να μπαίνει το ιρανόφιλο και ρωσόφιλο Κατάρ και η Κίνα στη χώρα μας και να την αγοράζει τζάμπα ενώ οι κοντόφθαλμοι και οικονομιστές Ευρωπαίοι επιχαίρουν μπας και σωθεί η ελληνική –σε μαύρο χάλι- οικονομία και επιβιώσει έτσι και το ευρώ σαν νόμισμα διεθνών συναλλαγών.
Για τους Αλαβάνους και τους ΚΟΕτζήδες, οι κινέζικες επενδύσεις και τα κατάρικα τουρμπάνια είναι μέρος του δυτικού μνημονίου, της επιβαλλόμενης από ΔΝΤ – τρόικα πολιτικής. Οπότε το κάλεσμά τους είναι ξεκάθαρο: να τελειώνουμε με τη Δύση και την ΕΕ, κάτω ο νεοφιλελευθερισμός για να γλιτώσουμε κι από τους Κινέζους. Θεωρούν δηλαδή την Κίνα σαν -ακραία έστω- εκδοχή του δυτικού καπιταλισμού κι όχι σα φασιστικό κάτεργο της εργατιάς και της φτωχολογιάς, αλλά και της δημοκρατικής διανόησής της. Δεν τη θεωρούν καν δηλαδή σαν κάτι το διαφορετικό και σε ένα βαθμό αντίρροπο του δυτικού τύπου καπιταλισμού που λειτουργεί έστω και στο μονοπωλιακό επίπεδο σε μεγάλο βαθμό με όρους αγοράς και ελεύθερου ανταγωνισμού, πράγμα που σύμφωνα με τον Λένιν απαιτεί ένα μίνιμουμ πολιτικού δημοκρατισμού.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι κύριοι ουδέποτε έχουν γράψει μια κουβέντα συμπαράστασης για τους δημοκράτες διανοούμενους που στενάζουνε στα κινέζικα κελιά, ούτε για τους απεργούς που ανταμείβονται με μια σφαίρα στο σβέρκο. Το μόνο που διαφημίζουνε είναι κανένα ραμολιμέντο, σοσιαλφασίστα του «Κ»Κ Κίνας, όταν ζητάει «λιγότερο οικονομικό φιλελευθερισμό», δηλαδή σκληρότερο κρατικο-καπιταλισμό με πλήρη διατήρηση σε πολιτικό επίπεδο του φασισμού.
Για το ψευτοΚΚΕ, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εκεί τα πράγματα είναι πιο απλά. Όποιος μιλάει για δημοκρατία σε μια χώρα, είναι Αμερικάνος πράκτορας. Γι αυτούς υπάρχει ένα ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο σε όλη τη γη, δεν υπάρχουν ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις (κι αν υπάρχουν δεν αφορούν τους λαούς), η Κίνα είναι με όλες τις στρεβλώσεις της σοσιαλιστική χώρα. Είναι η γραμμή της COSCO και της GAZPROM μες στη χώρα, ο ανοιχτός λακές και χαφιές της Ρωσίας (και συνακόλουθα της Κίνας) που δυσφημεί το σφυροδρέπανο, τον κομμουνισμό και κάθε τίμιο εργατικό και σοσιαλιστικό αντικαπιταλισμό.
Ωστόσο, τα ψέματα τελειώσανε. Το εργατικό κίνημα θα ξυπνήσει μες στον εφιάλτη της κινέζικης δουλοκτησίας. Οι φραστικοί αριστερισμοί με την κρατική επιχορήγηση στην τσέπη και τις ρωσοκινέζικες πλάτες, θα φαντάζουν όλο και πιο υποκριτικοί και πιο κούφιοι. Ο λαός θα αναρωτιέται πού πήγαν οι «φιλεργάτες» κνίτες των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, που ξαφνικά θα «χάνονται» όποτε θα πρέπει να παλέψουν κατά του Ρώσου, Κινέζου, ιρανόφιλου Άραβα «επενδυτή» ή κατά του ρωσόδουλου Έλληνα ολιγάρχη. Αργά ή γρήγορα θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.
Η Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ θα σταθεί στην πρωτοπορία αυτής της διαδικασίας.
