Είναι γνωστό σε κάθε καλοπροαίρετο και προοδευτικό άνθρωπο πως σήμερα η παγκόσμια παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών διεξάγεται με όρους καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης του άμεσου παραγωγού. Αυτό ισχύει σε ολόκληρη την οικουμένη μιας και σήμερα δεν υπάρχει καμία χώρα της λαϊκοδημοκρατικής εξουσίας και του σοσιαλισμού.
Ωστόσο εκμετάλλευση από εκμετάλλευση και θάνατος από θάνατο διαφέρει, και πολλές φορές μπορεί να διαφέρει όσο τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης από τη μισοδημοκρατία της αντιφασιστικής Ευρώπης μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γιατί τα λέμε όλα τούτα; Επειδή στις 16 του Σεπτέμβρη, το Ευρωπαϊκό Τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Λιμενεργατών (IDC), σε συνεδρίασή του στην Αθήνα με την παρουσία εκπροσώπων από πάνω από 100 λιμάνια και μετά από έκθεση της Ένωσης Λιμενεργατών Πειραιά, κήρυξε την 29η του Σεπτέμβρη μέρα κινητοποιήσεων κατά των πρακτικών της COSCO στα ευρωπαϊκά λιμάνια με αιχμή τον Πειραιά. Και όχι μόνο, αλλά κάλεσε και την ΕΕ να μην κλείνει τα μάτια της μπροστά στην επιβολή όρων εργασίας στρατοπέδου μέσα στο έδαφός της.
Γιατί τα λέμε όλα τούτα; Επειδή στις 16 του Σεπτέμβρη, το Ευρωπαϊκό Τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Λιμενεργατών (IDC), σε συνεδρίασή του στην Αθήνα με την παρουσία εκπροσώπων από πάνω από 100 λιμάνια και μετά από έκθεση της Ένωσης Λιμενεργατών Πειραιά, κήρυξε την 29η του Σεπτέμβρη μέρα κινητοποιήσεων κατά των πρακτικών της COSCO στα ευρωπαϊκά λιμάνια με αιχμή τον Πειραιά. Και όχι μόνο, αλλά κάλεσε και την ΕΕ να μην κλείνει τα μάτια της μπροστά στην επιβολή όρων εργασίας στρατοπέδου μέσα στο έδαφός της.
Στην ανακοίνωση της IDC αναφέρεται μεταξύ άλλων:
…Αποτελεί μία παγκόσμια στρατηγική που εκπορεύεται από την πλέον επιθετική καπιταλιστική αντίληψη, και είναι αντίθετη με τις κοινωνικές αντιλήψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
… η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να παραμένουν στο περιθώριο και να κλείνουν τα μάτια μπροστά στη συνεχή και κατάφορη παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα στην εργασία, την ελευθερία του συνεταιρίζεστε, το δικαίωμα σύστασης συνδικαλιστικών οργανώσεων και άσκησης συνδικαλιστικής δράσης και το δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, η Ευρωπαϊκή Ζώνη του IDC συμφώνησε ομόφωνα τα εξής:
1. Να υποστηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά και την απαίτησή τους για εργασιακά δικαιώματα για τη θέσπιση και υλοποίηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
2. Καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να παρέμβει ως εγγυητής για τον σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων από ευρωπαϊκές και μη ευρωπαϊκές εταιρείες.
3. Καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της όσον αφορά τα κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.
4. Καλεί την COSCO να αναγνωρίσει το δικαίωμα των εργαζομένων στον Προβλήτα ΙΙ του λιμένα του Πειραιά, να ασκήσουν συνδικαλιστική δραστηριότητα με τη σύσταση συνδικαλιστικής οργάνωσης, και το δικαίωμα αυτή να γίνει μέρος μιας ομοσπονδίας και της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.
5. Καλεί όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις που διοργανώνονται στις 29 Σεπτεμβρίου 2010 - και να εστιάσουν ιδιαιτέρως στις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στα λιμάνια και στα δικαιώματα των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά.
6. Καλεί την COSCO να σταματήσει αμέσως τις αντι-συνδικαλιστικές πρακτικές της.
7. Η Ευρωπαϊκή Ζώνη του IDC συμφώνησε μετά από δύο μήνες να επανεκτιμήσει τα αποτελέσματα των ανωτέρω μέτρων, και αν το κρίνει απαραίτητο, να αποφασίσει περαιτέρω απεργιακές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Λιμάνι του Πειραιά.
… η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να παραμένουν στο περιθώριο και να κλείνουν τα μάτια μπροστά στη συνεχή και κατάφορη παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα στην εργασία, την ελευθερία του συνεταιρίζεστε, το δικαίωμα σύστασης συνδικαλιστικών οργανώσεων και άσκησης συνδικαλιστικής δράσης και το δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, η Ευρωπαϊκή Ζώνη του IDC συμφώνησε ομόφωνα τα εξής:
1. Να υποστηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά και την απαίτησή τους για εργασιακά δικαιώματα για τη θέσπιση και υλοποίηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
2. Καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να παρέμβει ως εγγυητής για τον σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων από ευρωπαϊκές και μη ευρωπαϊκές εταιρείες.
3. Καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της όσον αφορά τα κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.
4. Καλεί την COSCO να αναγνωρίσει το δικαίωμα των εργαζομένων στον Προβλήτα ΙΙ του λιμένα του Πειραιά, να ασκήσουν συνδικαλιστική δραστηριότητα με τη σύσταση συνδικαλιστικής οργάνωσης, και το δικαίωμα αυτή να γίνει μέρος μιας ομοσπονδίας και της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.
5. Καλεί όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις που διοργανώνονται στις 29 Σεπτεμβρίου 2010 - και να εστιάσουν ιδιαιτέρως στις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στα λιμάνια και στα δικαιώματα των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά.
6. Καλεί την COSCO να σταματήσει αμέσως τις αντι-συνδικαλιστικές πρακτικές της.
7. Η Ευρωπαϊκή Ζώνη του IDC συμφώνησε μετά από δύο μήνες να επανεκτιμήσει τα αποτελέσματα των ανωτέρω μέτρων, και αν το κρίνει απαραίτητο, να αποφασίσει περαιτέρω απεργιακές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Λιμάνι του Πειραιά.
Εκείνο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι το εξής: υπάρχει ο γενικά θετικός χαρακτήρας της επικέντρωσης του προβλήματος στις σοσιαλφασιστικές πρακτικές καταστρατήγησης κάθε εργατικού δικαιώματος και δικαίου από πλευράς COSCO (σαν ακραία ανάλγητες καπιταλιστικές). Αυτό είναι άθλος, ειδικά για τη χώρα μας όπου ο λαός μαθαίνει απ’ το πρωί ως το βράδυ πως οτιδήποτε δεν είναι ευρωπαϊκό ή αμερικάνικο μονοπώλιο, είναι εξ ορισμού καλύτερο ή έστω λιγότερο κακό.
Ωστόσο το κουτσό ποδάρι του σοσιαλδημοκρατικού παγκόσμιου και ευρωπαϊκού συνδικαλισμού, τύπου IDC, βρίσκεται αφ’ ενός στη σίτισή του από το ιμπεριαλιστικό δυτικό μονοπώλιο, αφ’ετέρου στην ιδεολογική του συγγένεια με την ψευτοαριστερά και το σοσιαλφασισμό.
Η γραμμή του IDC εντάσσει τις πρακτικές του κινέζικου ΚΡΑΤΙΚΟΥ κολοσσού που λέγεται COSCO στο ευρύτερο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλισμού, μη κάνοντας σαφή τη διάκριση μεταξύ των χωρών του δυτικού μισοδημοκρατισμού, με το ελεύθερο έστω και πουλημένο συνδικάτο που λειτουργεί με την κάλυψη των συλλογικών συμβάσεων και της εργατικής νομοθεσίας και του ανατολικού σφαγείου, με τα μεροκάματα του μισού και του ενός ευρώ (αυτό βέβαια στην Κίνα και όχι ακόμα στην Ελλάδα)) και την παντελή έλλειψη οποιασδήποτε προστασίας και νομικοσυνδικαλιστικής δικλείδας για τον εργαζόμενο.
Οποιαδήποτε όμως κριτική που θα ξεχωρίζει τον κινέζικο κτηνώδικα εκμεταλλευτικό καπιταλισμό από εκείνο του μισοδημοκρατικού βορρά, πρέπει να στρέφεται υποχρεωτικά και ενάντια στα δυτικά μονοπώλια που τρέξανε να ρουφήξουνε κέρδη από την υπερεκματάλλευση του κινέζικου προλεταριάτου που οι Ντενγκ Ξιάο Πινγκ και σία του κλέψανε την κρατική εξουσία του στα 1978 και στη συνέχεια το ταπεινώσανε και το υποδουλώσανε.
Μια τέτοια κριτική στο δυτικό μονοπώλιο θα σήμαινε κιόλας σήμερα αντιμονοπωλιακά μέτρα και πολιτική δασμών τέτοια που θα έφραζε το δρόμο στο πλημμύρισμα των αγορών της Δύσης με την πάμφθηνη δουλοπαροικιακή κινέζικη παραγωγή. Αυτό όμως δε μπορούν να το κάνουν οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί του δυτικού μονοπωλίου όπως είναι οι Ομπάμα, Σαρκοζύ και Μέρκελ. Και φυσικά δε μπορούν να το ζητήσουν οι σιτιζόμενοι από τα υπερκέρδη αυτού του κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτες συνδικαλιστές, οι οποίοι ωστόσο βρίσκονται τρία κλικ πιο αριστερά από το υπηρέτη της Ρωσίας και της Κίνας κνίτη του ψευτοΚΚΕ που στον «Ριζοσπάστη» του δεν έγραψε κουβέντα για την κινητοποίηση, κάνοντας ανοιχτά «αντικαπιταλιστικές» πλάτες στην COSCO.
Η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ) και η Ένωση Λιμενεργατών πραγματοποίησαν στα γρήγορα και μουλωχτά, όπως-όπως δηλαδή, μια 3ωρη στάση εργασίας στις 29 του Σεπτέμβρη και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, με την εκκωφαντική σιωπή όλων των καθεστωτικών ΜΜΕ η οποία δεν έγινε καμία προσπάθεια από τους καθεστωτικούς αυτούς συνδικαλιστές να σπάσει ή να διαρραγεί.
Άλλωστε είναι όλοι τους συνένοχοι, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, για το ιστορικής σημασίας ξεπούλημα και τη διάσπαση των εργατών του λιμανιού, με την αποδοχή της ξεχωριστής σύμβασης οπότε ουσιαστικά και του χωριστού σωματείου για τους εργάτες της COSCO.
