"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

Σημαντικά πολιτικά γεγονότα

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Ο ΡΩΣΟΔΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ

Τις ευχαριστίες του για την απόλυτη υποστήριξη που λαμβάνει η Ρωσία και τα συμφέροντά της από την Κυπριακή Δημοκρατία μέσα στα όργανα της ΕΕ εξέφρασε στον Πρόεδρο της Χριστόφια ο Ρώσος ομόλογός του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, στα πλαίσια επίσκεψής του στο νησί. Αντίστοιχα ο ρωσοσπουδαγμένος ΑΚΕΛίτης Χριστόφιας σημείωσε τη διαχρονική, από εποχής ΕΣΣΔ ακόμα, βοήθεια της Ρωσίας για την «ειρήνευση» και την «ανεξαρτησία» της Κύπρου.
Όσον αφορά στο πρώτο σκέλος, η ΟΑΚΚΕ το έχει καταγγείλει πριν ακόμα η Κύπρος εισέλθει στην ΕΕ. Γι’ αυτό και είχε ρίξει το σύνθημα «Έξω η Κύπρος από την ΕΕ» με την έννοια ότι μαζί με την Ελλάδα ήταν βέβαιο πως θα λειτουργούσε σα δούρειος ίππος των ρώσικων συμφερόντων, όπως θα λειτουργήσει και η Σερβία που τη σπρώχνει μέσα κει ο ρωσόδουλος προβοκάτορας Παπανδρέου.
Αλλά πάει πολύ ο σοσιαλφασίστας Χριστόφιας να ταΐζει τον κυπριακό λαό φούμαρα για τη «βοήθεια» της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ. Δεν ήταν ο Γκρομύκο σαν υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ που έριξε το 1965 το σύνθημα για διζωνική ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου, βαθαίνοντας το χάσμα μεταξύ Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων;
Δεν ήταν το σοβιετικό πρακτορείο ΤΑΣΣ και ο Σοβιετικός πρέσβης στον ΟΗΕ που πρώτοι δικαιολόγησαν την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο στα 1974, σαν νόμιμη πράξη μιας εγγυήτριας δύναμης;
Δεν ήταν το ψευτοΚΚΕ του Φλωράκη, το κατ’εξοχήν κόμμα της Ρωσίας, που ζύμωνε στους πολιτικούς πρόσφυγες στην Τασκένδη το 1974 ότι καλά έκαναν οι Τούρκοι και μπήκαν στην Κύπρο και μετά τα μάζευε μέσα σε 10 ημέρες;
Η ατάκα του Χριστόφια προ ημερών στη Νέα Υόρκη περί των «ευθυνών των δύο μητέρων πατρίδων» δεν ήταν κριτική στον ελληνικό σωβινισμό στην Κύπρο, που όντως διέπραξε εθοεκκαθαριστικά εγκλήματα, και μάλιστα απεχθή, ενάντια στην τούρκικη μειονότητα την περίοδο 1963-1974.
Ήταν ουσιαστικά επανάληψη της ρώσικης θέσης ότι η τούρκικη εισβολή βρίσκει νομιμοποιητική βάση τη χουντική επιβουλή κατά της Κύπρου. Αλλά και πάλι κανένας δεν ξεσηκώθηκε ουσιαστικά στη χώρα μας στο όνομα έστω του ελληνικού  εθνικισμού που ήξερε να είναι «φιλοκύπριος» για να λυσσομανάει ενάντια στην Τουρκία όσο αυτή ήταν κόντρα στη Ρωσία, δηλαδή πριν έρθει ο Ερντογάν στην εξουσία… Κάποιες φωνούλες πνίγηκαν στα γρήγορα…
Ο Χριστόφιας στέκεται στην πραγματικότητα πιο δεξιά κι από τον πιο εθνοσωβινιστή Ελληνοκύπριο αντιτούρκο. Η γραμμή του είναι εκείνη της Κύπρου ρώσικης βάσης μες στην ΕΕ. Σε αυτό το στόχο υποτάσσεται όλη η πολιτική δράση του ίδιου και του ΑΚΕΛ και φυσικά όλο το «εθνικό ζήτημα»: Ενότητα με τους φιλοερντογανικούς σοσιαλφασίστες του Ταλάτ, έχθρα με τους κεμαλικούς σωβινιστές, επαμφοτερίζουσα στάση στο σχέδιο Ανάν για να φανεί το ΑΚΕΛ «καλό παιδί» στη Δύση, χτύπημα και του ελληνικού εθνικισμού από την πλευρά του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού, χτύπημα που εμφανίζεται σαν «διεθνισμός».
Η διαφορά της Κύπρου με την Ελλάδα είναι πως στην Κύπρο τα υπόλοιπα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ (ΔΗ.ΚΟ., ΔΗ.ΣΥ., Ευρωπαϊκό Κόμμα, Κ.Σ. ΕΔΕΚ) δεν ελέγχονται απόλυτα στην ηγεσία τους από τη Μόσχα, αλλά εκφράζουν αυθόρμητα ρεύματα μέσα στην αστική τάξη που δεν τους αρέσει καθόλου ο περίεργος «διεθνισμός» του Χριστόφια.
Την ίδια ώρα, η Κύπρος με αποσαθρωμένη την πραγματική παραγωγή της και γιγάντιο αλά ελληνικά το έλλειμμα του εμπορικού ισοζύγιου της, διατηρεί μια ψευδοευμάρεια όντας το πλυντήριο για κάθε είδους ρώσικο και αραβικό ξέπλυμα βρώμικου χρήματος,  που αφήνει κάτι λίγα ψιχία με τα οποία ο μικρός σχετικά πληθυσμός του νησιού τα βγάζει πέρα καλούτσικα, εκμεταλλευόμενος κιόλας τα φτηνά τουρκοκυπριακά εργατικά χέρια…
Πρόσφατα δε, μεγαλομέτοχος της Τράπεζας Κύπρου έγινε ένας γνωστός Ρώσος κατηγορούμενος για εμπλοκή σε δολοφονίες κλπ. ο δισεκατομμυριούχος (Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ), που δεν κοτάει να βγει από το σπίτι του στην Ελβετία παρά με στρατιά σωματοφυλάκων, λόγω των δουλειών με τις οποίες είναι μπλεγμένος. Θυμίζουμε ότι ο νέο-ολιγάρχης Βγενόπουλος έγινε επιχειρηματικά «αξιόπιστος» με τη στήριξη του ΑΚΕΛ και της επίσης βυθισμένης στο ανατολικό χρήμα Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου και ούτω καθ’εξής.
Από την άλλη, όταν ο Πούτιν μίλησε πριν από ενάμιση χρόνο για δύο κράτη στην Κύπρο (αναγνωρίζοντας χαρακτήρα κράτους στο κατεχόμενο τμήμα), ο Χριστόφιας έσπευσε να δηλώσει πως άκουσε τις δηλώσεις στα ρώσικα και «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα».