"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

Σημαντικά πολιτικά γεγονότα

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΙΟΥ ΧΣΙΑΟΜΠΟ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΧΙΤΛΕΡ

Δεν ήταν ούτε τα θερμά λόγια της νορβηγικής επιτροπής Νόμπελ και οι έπαινοι –αυτά δίνονται  

απλόχερα και σε διάφορους πολεμοκάπηλους «ειρηνοποιούς» τύπου Ομπάμα- ούτε οι επευφημίες των δημοκρατών ανά τον πλανήτη που δικαίωσαν τη βράβευση του κινέζου δημοκράτη Λιου Χσιαομπό με το νόμπελ ειρήνης. Αυτό το έκανε η οργισμένη αντίδραση σε αυτή τη βράβευση της κυβέρνησης του Πεκίνου. Η κινεζική ηγεσία, ευθύς μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός, προέβη σε μια ουσιαστικά πολεμική κίνηση, δηλώνοντας ότι οι διπλωματικές σχέσεις με το Όσλο οδηγούνται προς τη ρήξη. Ο νορβηγός πρέσβης στο Πεκίνο κλήθηκε αμέσως για εξηγήσεις ενώ η προγραμματισμένη συνάντηση των υπουργών αλιείας των δύο κρατών αναβλήθηκε μόλις την τελευταία στιγμή. Νωρίτερα το Πεκίνο είχε επιχειρήσει να εκβιάσει την ίδια την επιτροπή Νόμπελ, που είναι ένα όργανο εκλεγμένο από το νορβηγικό κοινοβούλιο, προκειμένου να μη προβεί σε μια τέτοια «προσβολή», όπως χαρακτήρισαν τη βράβευση του κινέζου αντιφρονούντα οι σοσιαλφασίστες αποστάτες του μαοϊσμού. Στο μεταξύ, ένα μιούζικαλ που θα παρουσιαζόταν το Νοέμβρη στην Κίνα με πρωταγωνιστή το νικητή της περσινής Eurovision, Αλεξάντερ Ρίμπακ, ματαιώθηκε κι αυτό σαν μια κίνηση πολιτικών αντιποίνων ενάντια στη Νορβηγία.

Η ένταση συνεχίζεται αμείωτη και ο κινέζος σοσιαλναζί Γολιάθ φαντάζει τρομερός καθώς ορθώνεται με απύθμενο θράσος μπροστά στο νορβηγό Δαβίδ. Όμως στο εσωτερικό μέτωπο δε μπορεί να κρύψει τον πανικό και την ανασφάλειά του. Παραλύει μαντεύοντας το κουράγιο και τη δύναμη που θα κέρδιζαν οι κινεζικές μάζες του 1,5 δις από την είδηση της ανέλπιστης βράβευσης του συμπατριώτη και συναγωνιστή τους στον αγώνα ενάντια στη σοσιαλφασιστική καταπίεση και εκμετάλλευση. Γι’ αυτό σε μια πρώτη φάση το καθεστώς προσπάθησε να πνίξει τελείως το ζήτημα. Το εξαφάνισε από τις τηλεοράσεις (ακόμα κι από τα ξένα κανάλια) και απέκλεισε την πρόσβαση σε σχετικές ιστοσελίδες. Στη συνέχεια άρχισε να εκτοξεύει μύδρους ενάντια στη Δύση, ενώ συνέλαβε όσους επιχείρησαν να διαδηλώσουν δημόσια την υποστήριξή τους στο βραβευθέντα δημοκράτη (βλ. El Pais, 10/10). Σημειώνουμε ότι ο Λιου Χσιαομπό, συγγραφέας και πανεπιστημιακός, συμμετείχε στην εξέγερση της Τιεν Αν Μεν, έχει φυλακιστεί για την προσφορά του στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς ήταν ένας από τους πρωτοστάτες της Χάρτας του ’08, ενός πολιτικού μανιφέστου που καλεί σε αστικοδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στην Κίνα. Η γυναίκα του Λιου, που τον επισκέφτηκε στη φυλακή, συνελήφθη και τέθηκε σε κατ’ οίκο περιορισμό χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο. 
  
Και φυσικά, στο πλευρό του καθεστώτος στάθηκαν χώρες του ανατολικού φασιστικού άξονα, χώρες όπως η Ρωσία, η Βενεζουέλα και η Κούβα. Σιχαμερή ήταν και η πολύ προσεκτικά διατυπωμένη δήλωση του γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν ο οποίος εκθείασε την Κίνα για την «πρόοδο» που υποτίθεται ότι έχει κάνει στον οικονομικό και πολιτικό τομέα κι ευχήθηκε «οι όποιες διαφορές γι’ αυτή την απόφαση να μην αναστείλουν την προώθηση της ατζέντας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκόσμια ούτε το υψηλό κύρος και τη δύναμη έμπνευσης του βραβείου» (Reuters, 8/10). Χυδαία στάση κράτησε και η κυβέρνηση του ως τα πρόσφατα ανεξάρτητου Πακιστάν, το οποίο έχει ήδη γονατίσει κάτω από τα συνδυασμένα χτυπήματα των ισλαμοναζί και των αμερικανικών προβοκατόρικων βομβαρδισμών και στηρίζεται όλο και περισσότερο στην Ρωσία και στην Κίνα. Με ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών, το Πακιστάν εκφράζει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στη βράβευση: «Ο Λιου Χσιαομπό έχει καταδικαστεί από το κινεζικό δικαστικό σύστημα και δεν έχει κάνει τίποτα ώστε να του αναγνωρίζεται το βραβείο Νόμπελ. Η πολιτικοποίηση του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για σκοπούς παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών δεν είναι μόνο αντίθετη με τις αναγνωρισμένες αρχές διακρατικών επαφών αλλά και μια άρνηση του πνεύματος που συνέλαβαν οι εμπνευστές του βραβείου (…) Το Πακιστάν δεν έχει καμία αμφιβολία ότι κάτω από τη σοφή και διορατική του ηγεσία, ο κινεζικός λαός θα συνεχίσει να επιδιώκει τις εθνικές αναπτυξιακές του προτεραιότητες που έχουν επιφέρει ουσιαστική βελτίωση στο βιοτικό επίπεδο και τα ανθρώπινα δικαιώματα 1,3 δις ανθρώπων». Ιστοσελίδα του πακιστανικού υπ. Εξ. (http://www.mofa.gov.pk/Press_Releases/2010/Oct/PR_259.htm).

Αστεία πράγματα! Το μόνο «σοφό και διορατικό» που έχουν στην πραγματικότητα οι δυνάστες του κινεζικού λαού είναι το ένστικτο της επιβίωσης που τους αναγκάζει να βασανίζουν, να εκτελούν και να τρομοκρατούν όσους αγωνίζονται να απαλλαγούν από την καταπίεση. Αλλά κι αυτή η διορατικότητα έχει μονάχα προσωρινή ισχύ και πολύ σύντομα θα αποδειχτεί γι’ αυτούς καταστροφική.