Η χθεσινή πρωτοφανής πραξικοπηματική απόπειρα του Παπανδρέου να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και να ρίξει την ίδια του την κυβέρνηση, δίχως να έχει συνεννοηθεί ούτε με αυτήν ούτε με το κόμμα του αλλά μόνο με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απέτυχε. Έτσι δεν σχηματίστηκε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ υποταγμένη στο μέτωπο της φαιοκόκκινης βίας των βρώμικων κρυφών καθοδηγητών των «αγανακτισμένων» (ΣΥΡΙΖΑ, ναζί-φασίστες) και του ψευτοΚΚΕ που χθες προσπάθησαν από κοινού (το δεύτερο πιο έμμεσα) και εν μέρει πέτυχαν, να διώξουν τους βουλευτές από τη Βουλή. Δηλαδή προς το παρόν απετράπη ο σχηματισμός της πιο αντιευρωπαϊκής και πιο ρωσόφιλης κυβέρνησης που έχει υπάρξει ως τα σήμερα η οποία θα ανελάμβανε να
εκκαθαρίσει τα πιο φιλοευρωπαϊκά στελέχη στα δύο κόμματα και στον κρατικό μηχανισμό (στρατό, αστυνομία, δικαιοσύνη, ανεξάρτητες αρχές κλπ). Αυτή η αποτυχία των πραξικοπηματιών οφείλεται σε μια από όσο φαίνεται πολύ οργισμένη αντίθεση της πλειοψηφίας των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που παραμένουν ακόμα υπερασπιστές της κυβερνητικής αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Έτσι ο διπρόσωπος Παπανδρέου αναγκάστηκε να υποχωρήσει σε μια πολύ ηπιότερη εκδοχή της υποταγής στην πίεση της βρώμικης αντιπολίτευσης που είναι ένας ανασχηματισμός.
Όμως ένας ανασχηματισμός που θα γινόταν σε συνθήκες μιας τακτικής υπεροχής του αυτοδυναμικού ΠΑΣΟΚ πάνω στους «οικουμενιστές» με επικεφαλής τον ρωσόδουλο Βενιζέλο, που στα κρυφά ανήκει και ο ίδιος ο διπρόσωπος Γ. Παπανδρέου- που είναι μεν ο αρχηγός των αυτοδυναμικών αλλά που πάντα τους προδίδει (όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας του) - θα ήταν μια καταστροφή για την κοινή στρατηγική Παπανδρέου-Βενιζέλου. Έτσι υπήρξε από τις πρωινές ώρες μια αντεπίθεση από τους οικουμενιστές της κλίκας Βενιζέλου στους αυτοδυναμικούς. Έτσι παραιτήθηκαν από το βουλευτικό αξίωμα οι Φλωρίδης και Νασιώκας υπονομεύοντας την πολιτική αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, ζητώντας οικουμενική διακυβέρνηση. Αυτό αποσταθεροποίησε για ώρες τους αυτοδυναμικούς που τελικά συσπειρώθηκαν πάλι και έντονα κάτω από την μπαγκέτα του προβοκάτορα αρχηγού τους.
Πάντως αυτή η αντεπίθεση των οικουμενιστών αντιμετωπίστηκε με μια αρκετά καλή απάντηση από τους πιο σταθερούς αυτοδυναμικούς που μερικοί μάλιστα και πολύ σωστά μίλησαν για ένα είδος ιουλιανής αποστασίας. Πραγματικά η παραίτηση Φλωρίδη-Νασιώκα αν και δεν ήταν ανοιχτή μετακίνηση σε ένα άλλο κομματικό στρατόπεδο μέσα στη Βουλή, όπως η αποστασία στα Ιουλιανά, ήταν όμως καθαρή πολιτική αποστασία προς το αντίπαλο στρατόπεδο της πολιτικής ανωμαλίας. Όμως αυτή η τελευταία στάση των αυτοδυναμικών δεν μπορούσε να έχει ούτε ισχύ, ούτε διάρκεια γιατί οι αυτοδυναμικοί δεν έχουν αρχηγό. Για την ακρίβεια έχουν αρχηγό τον άθλιο εχθρό τους Παπανδρέου που την προηγούμενη τους πούλησε και τους εξέθεσε. Και τους ξαναπούλησε και τώρα γιατί μόλις μίλησαν για αποστασία και Ιουλιανά και στήριξαν με πάθος τον Παπανδρέου απέναντι στον Βενιζέλο βγήκαν οι υπόλοιποι αυτοδυναμικοί και ζήτησαν ενότητα με τους αποστάτες προφανώς καθ’ υπόδειξη του Παπανδρέου. Έτσι ο Παπανδρέου με την στήριξη του ρωσόδουλου Βενιζέλου θα κάνει πάλι έναν αρκετά άνετο ανασχηματισμό.
Αυτοί είναι οι πασοκτζήδες. Μικροαστοί με πολιτικές λειτουργίες μεγαλοαστού, δεν είναι ποτέ ικανοί για μεγάλες ρήξεις καθώς πάντα έχουν για αρχηγό έναν έμπιστο του ιμπεριαλισμού, ταυτόχρονα του δυτικού αλλά βασικά του ανατολικού, που τον μισούν γιατί τους πουλάει και τους ταπεινώνει αλλά και τον αγαπούν επειδή αυτός τους φέρνει και τους κρατάει στην εξουσία. Έτσι τώρα δα που γράφουμε αυτές τις γραμμές όλοι μαζί χειροκρότησαν τον απατεώνα αυτόν και προβοκάτορα την ώρα που έμπαινε στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας. Οι συνειδητοί βενιζελικοί γιατί είναι δικός τους και οι αντιβενιζελικοί αυτοδυναμικοί γιατί είναι ο αναγκαστικός αρχηγός τους.
Με αυτά τα μοιραία βίτσια όλοι αυτοί μαζί τραβάνε τη χώρα σε μια νέα όλο και βαθύτερη όλο και πιο μοιραία για την ΕΕ και τον κόσμο κρίση. Για όλους, αυτή η χώρα είναι ένα άλυτο αίνιγμα, εκτός από τους προβοκάτορες σοσιαλφασίστες του Κρεμλίνου που με τους πράκτορές τους της σταλάξανε μέσα σε 50 χρόνια έναν δηλητηριώδη ιό και την εκτοξεύσανε τώρα στην καρδιά της Ευρώπης για να την διαλύσουν. Το μεγάλο ζήτημα είναι να αναπτυχθεί μια ελάχιστη κρίσιμη μάζα πραγματικά αντιιμπεριαλιστική και δημοκρατική μέσα στη χώρα μας για να αντιμετωπίσει και να νικήσει αυτόν το ιό αφού ήδη τον έχει χαρτογραφήσει.
