"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

Σημαντικά πολιτικά γεγονότα

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Οι προδότες σαμποταριστές χρεοκόπησαν τη χώρα.


2. Το βιομηχανικό έλλειμμα
Στο άρθρο «Οι προδότες σαμποταριστές χρεοκόπησαν τη χώρα. To έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών» δείξαμε ότι η χρεοκοπία της χώρας οφείλεται σε πρώτο επίπεδο στο μόνιμο και υψηλό ελλειμματικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών» που διαμορφώνεται κύρια από ένα πελώριο εμπορικό έλλειμμα, αποτέλεσμα του βιομηχανικού σαμποτάζ. Επειδή το ελλειμματικό  ΙΤΣ (Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών) ισούται με το δημόσιο και το ιδιωτικό έλλειμμα, τα συνεχή και αυξανόμενα ελλείμματα του ΙΤΣ αύξαναν το εξωτερικό χρέος, που σήμερα έχει φτάσει κοντά στα 610 δις (χωρίς το αναλογιστικό έλλειμμα του ΙΚΑ) με αποτέλεσμα τη χρεοκοπία. Στον πίνακα του ΙΤΣ είδαμε ότι το άθροισμα των ονομαστικών ελλειμμάτων των Τρεχουσών Συναλλαγών από το 1999 μέχρι το 2008 είναι 166 δις και ότι αυτό διαμορφώνεται καθοριστικά από το πελώριο εμπορικό έλλειμμα που φτάνει στο ίδιο διάστημα στα 279 δις ευρώ!!! Στο παραγωγικό αυτό κενό των 279 δις συμβάλλει περισσότερο η βιομηχανία αφού η γεωργία είναι πολύ μικρότερη με ελλείμματα κάτω από τα 2 δις το χρόνο.
 Παρακάτω δείχνουμε ότι το βιομηχανικό παραγωγικό κενό, αποτέλεσμα του σαμποταρίσματος της βιομηχανίας, δεν είναι αποτέλεσμα μιας λάθος οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων, που πληρώνει σήμερα η χώρα, αλλά ένα διαρκές έγκλημα από το 1981 που ανέλαβε την εξουσία ο Παπανδρέου. Επομένως πρόκειται για ένα ιστορικό φαινόμενο. Το ποσοστό συμμετοχής της βιομηχανίας στο συνολικό παραγόμενο προϊόν της οικονομίας το 1981 είναι στο φυσιολογικό 20%, δηλαδή στα ίδια επίπεδα περίπου με των άλλων υπό ανάπτυξη ευρωπαϊκών χωρών. Από το 1981 η βιομηχανία συντρίβεται με σύστημα και το προϊόν της μειώνεται και φτάνει περίπου στο 12 με 13% όταν οι υπό ανάπτυξη χώρες της ΕΕ-27 εμφανίζουν ποσοστά  που φτάνουν μέχρι και 30 %!  Η απόκλιση είναι πελώρια. 
«Η Ελλάδα πρέπει να γίνει χώρα των υπηρεσιών και της μικρομεσαίας επιχείρησης, γιατί τάχα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις προηγμένες βιομηχανικές χώρες» Αυτή ήταν η επίσημη πολιτική του Α. Παπανδρέου από το 1981, που συνεχίζει να την εφαρμόζει μέχρι σήμερα ο σοσιαλφασισμός και οι πρωθυπουργοί του.
Η ΟΑΚΚΕ επί δύο δεκαετίες καταγγέλλει και εμποδίζει όσο μπορεί με τους αγώνες της τη συστηματική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων από το σοσιαλφασισμό και τους πρωθυπουργούς του, όπως καταγγέλλει τα σχέδιά τους να παραδώσουν τη χώρα εξασθενημένη μειονεκτική και καχεκτική, χωρίς να μπορεί να αντισταθεί, στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό άξονα. Ακριβώς τη «διάσωση» της χώρας από αυτούς  ζητά από την πρώτη ημέρα της χρεοκοπίας μέχρι και σήμερα ο Παπανδρέου και όλες οι κομματικές ηγεσίες.

Το παραγωγικό κενό της βιομηχανίας
Το παραγωγικό κενό της βιομηχανίας αποτυπώνεται στα παρακάτω στοιχεία της Eurostat.
  Προστιθέμενη αξία από την βιομηχανία σε % ποσοστό (συμπεριλαμβανόμενης της ενέργειας εκτός κατασκευές και ορυχεία) στο σύνολο της παραγόμενης προστιθέμενης αξίας από όλη την οικονομία.   













1999
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009

ΕΕ -27
22,4
22,4
21,7
21,1
20,5
20,3
20,2
20,3
20,2
19,8
18

Τσεχία
31,8
31,6
31,5
30,5
29,5
32,1
31,6
31,9
32
31
30,3

Δανία
20,4
21,3
20,6
20,4
19,6
19,4
20,1
20,4
20
20,3
17,

Γερμανία
24,8
25,1
24,9
24,6
24,5
25,1
25,2
25,9
26,4
25,6
22,2

Εσθονία
21,3
22
22,5
22,5
22,7
21,9
21,5
21
20,7
20,5
19,5

Ιρλανδία
35,8
34,3
33,4
34
30,3
27,3
25
23,8
24
23,8
26,3

Ελλάδα

13,9
13,2
13,3
12,5
12,3
12,9
12,7
12,4
13
13,3

Ισπανία
21,3
20,9
20,3
19,5
19
18,5
18,2
17,8
17,3
17
15,3

Ιταλία
23,8
23,4
22,8
22,4
21,4
21,2
20,9
21,1
21,4
20,8
18,8

Κύπρος
12,4
12,2
11,8
11,9
11,7
11,7
11,3
10,3
9,9
9,4
9,2

Ουγγαρία
26,7
26,6
25,6
24,6
24,8
25,5
25,3
25,4
25,2
24,9
25

Αυστρία
23
23,3
23,2
22,6
22,2
22,2
22,4
22,8
23,2
23,2
21,8

Πολωνία
24,6
24
22,5
22,3
23,7
25,2
24,7
24,7
24,5
24,3
24,4

Πορτογαλία
21,4
20,4
19,9
19,5
19,1
18,6
18,1
18,2
18,1
17,3
16,8

Ρουμανία
27,9
29
29,4
30
27,8
27,9
28,1
27,8
27,5
25,8
27,2

Σλοβενία
29
29,1
29,3
28,8
28,9
28,3
27,4
27,2
26,7
25,5
23,2

Φιλανδία
28
28,4
28,1
27,5
27
26,3
25,8
26,8
26,8
25
21,2

Σουηδία
24,5
24,5
23,6
23,3
23
23,2
23,3
23,2
22,9
21,6
19,4




















Από την National Reporting to the Fourteenth & Fifteenth Sessions of the COMMISSION for SUSTAINABLE DEVELOPMENT of the UNITED NATIONS (UNCSD 14 UNCSD 15) του ΟΟΣΑ βλέπουμε ότι το ποσοστό της προστιθέμενης αξίας της βιομηχανίας ( μεταποίηση συν ενέργεια, όχι κατασκευές) στο σύνολο της προστιθέμενης αξίας της οικονομίας το 1970 ήταν 20,4% και το 1986 21%. Το ίδιο κείμενο δίνει το 2001 για την Ελλάδα 14% και για τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ 23%.
Από τον πίνακα φαίνεται ότι η Ελλάδα και η Κύπρος, οι δύο ρωσόφιλες χώρες,  εμφανίζουν μια τεράστια απόκλιση από όλες τις χώρες αλλά και από το μέσο όρο της ΕΕ-27.  Ο μέσος όρος της προστιθέμενης αξίας της βιομηχανίας στην ΕΕ-27 είναι περίπου 1,6 φορές μεγαλύτερος από τον Ελληνικό! Δηλαδή η ελληνική βιομηχανική παραγωγή παρουσιάζει τεράστιο έλλειμμα σε σχέση με το μέσο όρο της ΕΕ-27 πράγμα που δεν ισχύει για καμιά χώρα πλην της Κύπρου. Μάλιστα παρατηρούμε από τον πίνακα ότι οι αναπτυσσόμενες βιομηχανικά χώρες έχουν αισθητά μεγαλύτερο μερίδιο στη βιομηχανία από ότι οι ανεπτυγμένες. Η ελληνική βιομηχανική παραγωγή θα έπρεπε επομένως να είναι αρκετά πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ-27, ας πούμε κοντά στο 24% του συνόλου της προστιθέμενης αξίας σε όλη την οικονομία, ενώ είναι κοντά στο 13%!
Το εμπορικό έλλειμμα
Η αποβιομηχάνιση έχει σαν αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση του εμπορικού ελλείμματος όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα. Τα στοιχεία έχουν παρθεί από τον ΟΠΕ, ( Οργανισμό Εξαγωγών). Οι διαφορές στο εμπορικό έλλειμμα του παρακάτω πίνακα από τα στοιχεία της ΤτΕ οφείλονται στις διαφορετικές πηγές συλλογής στατιστικών στοιχείων και στις διορθώσεις. Σαν παράδειγμα υπάρχουν οι εθνικολογιστικές στατιστικές που διαφέρουν από αυτές της Τράπεζας της Ελλάδος. Σε κάθε περίπτωση οι διαφορές στα στατιστικά στοιχεία δεν εμποδίζουν την εξαγωγή των γενικών συμπερασμάτων για τις τάσεις της οικονομίας.
Έτη
Εισαγωγές σε εκατ
Εξαγωγές σε εκατ
Εμπορικό Έλλειμμα σε εκατ
1999
28659
10392
18267
2000
36261
12726
23535
2001
31813
11629
20184
2002
33062
10946
22116
2003
40300
12007
28293
2004
42392
12344
30048
2005
44236
14118
30118
2006
50729
16559
34170
2007
55690
17137
38553
2008
60966
17440
43526
2009
48087
14393
33694



Μέσα σε 11 χρόνια το εμπορικό έλλειμμα σε τρέχουσες τιμές φτάνει στο ασύλληπτο νούμερο των 322 δις ευρώ που είναι περίπου το δημόσιο χρέος  το 2010 !!!! Τα εφτά έτη από το 2003 μέχρι το 2009 το εμπορικό έλλειμμα είναι ίσο με 238 δις ευρώ όταν το ΑΕΠ το 2008 είναι 242 δις ευρώ!!!  Αυτά τα ποσά εμφανίζονται ως κρατικό και ιδιωτικό έλλειμμα και συνεισφέρουν στο συνολικό χρέος της χώρας κρατικό και ιδιωτικό που υπολογίζεται ότι φτάνει σήμερα γύρω στα 610 δις ευρώ.
Ο παρακάτω πίνακας  από το «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητας Ελλάδος και νέων χωρών 2007-2013» είναι αποκαλυπτικός για την εξαγωγική θέση της χώρας το 2004 όπου η βιομηχανική πρόσθετη αξία ήταν 12,3%.  Η εικόνα είναι βέβαια ίδια και για τα άλλα χρόνια αφού το ποσοστό της δεν άλλαξε ουσιαστικά.



Ξένες Επενδύσεις 2004 σε δις
Εξαγωγές  ως % εισαγωγών 2004
Εξαγωγές ως  % του ΑΕΠ 2004
Εσθονία
3.030
72
54
Λετονία
1.754
70
30
Λιθουανία
2.509
64
42
Μάλτα
1.170
82
50
Ουγγαρία
16.022
99
55
Πολωνία
29.470
101
33
Σλοβακία
9.394
101
68
Σλοβενία
3.045
91
49
Τσεχία
25.675
94
62
Ελλάδα
4.759
30
8

Η Ελλάδα με εισαγωγές περίπου τριπλάσιες από τις εξαγωγές και με ποσοστό εξαγωγών στο 8%  του ΑΕΠ είναι 105η στη διεθνή κατάταξη.

Μια εκτίμηση του παραγωγικού κενού
Συνεχίζουμε με μια εκτίμηση του παραγωγικού κενού που δηλώνει το πελώριο αυτό εμπορικό έλλειμμα υποθέτοντας ότι προέρχεται αποκλειστικά από τη βιομηχανία. Η προσέγγιση είναι καλή γιατί το εμπορικό έλλειμμα των αγροτικών προϊόντων είναι κοντά στα  2 δις.
Από την Ελληνική Στατιστική Αρχή παίρνουμε, σαν παράδειγμα για το 2003, το άθροισμα της προστιθέμενης αξίας όλης της βιομηχανίας εκτός από τις κατασκευές.  Αυτό το άθροισμα είναι: 11,289 + 4,621+2,643 = 18,55 δις ευρώ. Αυτή είναι η προστιθέμενη αξία της βιομηχανίας το 2003 με ποσοστό συμμετοχής της στην συνολική προστιθέμενη αξία της οικονομίας το 2003 ίσο με 12,5 %, όπως δείχνει ο πρώτος πίνακας των προστιθέμενων αξιών. Επομένως η προστιθέμενη αξία όλης της οικονομίας το 2003 ήταν  18,553.100/12,5= 148,4 δις ευρώ. Η προστιθέμενη αξία της βιομηχανίας στη χώρα μας, υπολογισμένη με το λογικό 24% που είχαμε υποθέσει, αν δηλαδή αυτή  αναπτύσσονταν φυσιολογικά, δηλαδή στο μέσο όρο της ΕΕ, δηλαδή χωρίς σαμποτάζ, θα έπρεπε να ήταν 20.148,4/100= 35,62 δις ευρώ ενώ στην πραγματικότητα ήταν 18,55 δις ευρώ. Δηλαδή το παραγωγικό κενό, με αυτή την λογική υπόθεση του 24%, βγαίνει για το 2003 ίσο με 35,62-18,55 = 17,07 δις ευρώ. Αυτή είναι η χαμένη προστιθέμενη αξία λόγω του σαμποτάζ σε σύνολο  της προστιθέμενης 18,553 δις ευρώ που πραγματοποιήθηκε το 2003. Σχεδόν ίση με την παραγμένη!!!! Πρόκειται για χαμένους μισθούς θέσεις εργασίας φόρους και κέρδη του κεφαλαίου που ένα μέρος τους θα επανεπενδύονταν αναγκαστικά και θα εξασφάλιζαν την δυναμική της αναπαραγωγής του βιομηχανικού κεφαλαίου σε μια ανώτερη επιστημονικοτεχνολογική και ανταγωνιστική σφαίρα. Επειδή η βιομηχανία είναι η ατμομηχανή της παραγωγής θα απαιτούσε και την ανάπτυξη όλων των υπόλοιπων παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα απ’ όλα της πιο ποιοτικά κρίσιμης σήμερα παραγωγικής δύναμης, της θετικής-τεχνικής πρακτικής εκπαίδευσης και της επιστημονικοτεχνικής έρευνας.
Όπως φαίνεται από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής στις βιομηχανίες με δέκα και πάνω άτομα,  η αναλογία μισθών και συνολικής παραγόμενη πρόσθετης αξίας είναι το 2003  ίση με 4.175.405.691/11.289.707.075= 0, 4. Αν υποθέσουμε την παραγωγή του 2003 με ποσοστό συμμετοχής στο συνολικά παραγόμενο προϊόν της βιομηχανίας σε όλη την οικονομία να είναι το χαμένο 24%, και επιπλέον ότι όλη η βιομηχανία εμφανίζει αναλογία μισθών και πρόσθετης αξίας αυτή της βιομηχανίας με δέκα άτομα και πάνω προσωπικό,  τότε οι χαμένοι μισθοί που αντιστοιχούν στη χαμένη αξία των 17,07 δις είναι 6,828 δις ευρώ. Το υπόλοιπο  μοιράζεται κεφάλαιο και κράτος. Με ίδιες υποθέσεις οι χαμένες θέσεις εργασίας είναι πάνω από 200 χιλιάδες σε σύνολο θέσεων εργασίας σε όλη τη βιομηχανία πλην των κατασκευών ίσο με 416.345 !!.
Με οποιεσδήποτε λογικές υποθέσεις οι επιπτώσεις στους μισθούς στην εργασία και στο σύνολο της οικονομίας είναι τεράστιες.
Το σαμποτάρισμα της βιομηχανίας από το 1981

Ο παρακάτω πίνακας παρμένος από την έκδοση της τράπεζας της Ελλάδος « Οικονομικές επιδόσεις και προοπτικές της Ελλάδος» δίνει τη διάρθρωση της παραγωγής και των επενδύσεων από το 1970 έως το 2000.


Το πρώτο που έκανε ο Α. Παπανδρέου, όταν ανέλαβε την εξουσία το 1981, ήταν να σαμποτάρει τη βιομηχανία,  τη ραχοκοκαλιά της παραγωγής, που κινητοποιεί όλους τους κλάδους της, από την αγροτική οικονομία, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, τις κατασκευές και τις υπηρεσίες μέχρι την έρευνα και την εκπαίδευση.  Το 1975, όπως φαίνεται από τον πίνακα,  το άθροισμα της γεωργικής παραγωγής και της βιομηχανίας (συμπεριλαμβανομένων και των κατασκευών, ακόμα και των κατοικιών και των μικρομάγαζων μεταποίησης) στο σύνολο της παραγωγής είναι 42,9% και το 1980 44,7%. Η γεωργία καταλαμβάνει πολύ υψηλό ποσοστό σε σχέση με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης. Η μεταποίηση μαζί με τον ηλεκτρισμό φωταέριο και ύδρευση, η καθαρή δηλαδή βιομηχανία και η βιοτεχνία, όπως φαίνεται και στον πίνακα, συνεισφέρουν στη συνολική διάρθρωση της παραγωγής σε ψηλά ποσοστά. Το 1980 η βιομηχανία εκτός από τις κατασκευές και τα ορυχεία είναι στο 19,4 % της παραγωγής και με την αποβιομηχάνιση φτάνει το 2000 στο 12.9 % !!! Από τότε, όπως είδαμε, οι σαμποταριστές κατάντησαν τη χώρα στο στατιστικό βιομηχανικό χάρτη της ΕΕ ένα λεκέ.
Η ελάχιστη συμβολή των ορυχείων-λατομείων μειώνεται και οι κατασκευές μειώνονται από το 9,6% στο 6,9%. Το γεωργικό ισοζύγιο ενώ ήταν ελαφρά πλεονασματικό πριν το 1981 εμφανίζει ελλείμματα μετά το 1981 με πολλαπλάσια μείωση του παραγόμενου προϊόντος σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η σταδιακή συρρίκνωση της βιομηχανίας και της γεωργίας εμφανίζεται σαν αύξηση των υπηρεσιών που από  το 1980 αυξάνονται αλματωδώς από το 55,3 % το 1980 έως το 72,3 % το 2000.
Το επιχείρημα ότι υπεύθυνη για την αποβιομηχάνιση είναι η γραφειοκρατία
Η άποψη που υποστηρίζει ότι το παραγωγικό κενό είναι αποτέλεσμα της δράσης του πολυπλόκαμου τέρατος της γραφειοκρατίας που λειτουργεί αδρανειακά συσπειρωμένη στα συμφέροντά της, χωρίς πολιτικό δόλο, είναι λάθος και μόνο από το γεγονός ότι όλα τα ελλείμματα που δημιουργούν το χρέος και τα αυξημένα επιτόκια, τη χρεοκοπία, έχουν εγκατασταθεί μόνιμα, επί δεκαετίες, και επομένως δεν πρόκειται , όπως είπαμε, για ένα «στιγμιαίο» ολίσθημα μιας πρόσκαιρης λάθος οικονομικής πολιτικής αλλά για ένα ιστορικό φαινόμενο. Η αυταπάτη περί κυρίως ευθυνόμενης για την αποεπένδυση γραφειοκρατίας κωδικοποιείται μάλιστα από τους υποστηρικτές της και στο γνωστό παράδειγμα των χιλιάδων καταμετρημένων υπογραφών που απαιτεί μια επένδυση! Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Το γραφειοκρατικό σαμποτάζ είναι πολιτικά καθοδηγούμενο μέρος του γενικότερου σαμποτάζ της οικονομίας. Τα 20 δις των έτοιμων επενδύσεων, αυτών που ήταν έτοιμες να ξεκινήσουν, όπως είχε αναγγείλει η υπουργός οικονομίας στην αρχή αυτή εδώ της διακυβέρνησης, έμειναν στα συρτάρια. Και αυτό δεν το έκανε καμιά γραφειοκρατία αλλά ο Παπανδρέου με την υποστήριξη όλων των υπόλοιπων πολιτικών ηγεσιών. Ο Σαμαράς όμως και το ΛΑΟΣ, που δεν έχουν ρωτήσει ακόμα τι έγιναν αυτές οι επενδύσεις, συνεχίζουν να σπεκουλάρουν με λεξούλες περί επενδύσεων, το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και ο Παπανδρέου, και ο οποιοσδήποτε ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Δεν υπάρχει ούτε μία σαμποταρισμένη επένδυση που να είναι αυτόνομο αποκλειστικά έργο της δήθεν αδρανειακής δράσης αυτής της γραφειοκρατίας. Αυτό το έχουμε αποδείξει μέσα από τόσα άρθρα στη Ν. Ανατολή. Αντίθετα οι επενδύσεις των ανατολικών κρατικών ολιγαρχών δεν εμποδίζονται από καμιά γραφειοκρατία. Ποιες επενδύσεις των Μπόμπολα, Μυτιληναίου, Γερμανού, Βγενόπουλου, Κόκκαλη κλπ εμποδίστηκαν και ποιες ματαιώθηκαν από την γραφειοκρατία; Καμιά! Όταν πρόκειται για επενδύσεις του ανατολικού κεφαλαίου πόσες υπογραφές αυτής της γραφειοκρατίας, που λειτουργεί τάχα αδρανειακά στον κόσμο της, από τις εκατοντάδες ή χιλιάδες εκείνες που χρειάζονται στην πραγματικότητα για μια επένδυση, είναι παράνομες, δηλαδή σε αντίθεση με τη θεωρία της αδρανειακής κίνησης της γραφειοκρατίας; Δηλαδή σαν παράδειγμα πόσοι γραφειοκράτες υπέγραψαν παράνομα να πουληθούν τα μεταλλεία Κασσάνδρας στον Μπόμπολα με τίμημα 11 εκατ ευρώ ενώ η ΕΕ τα εκτίμησε στα 408 εκατ;. Μήπως ένας ή και δύο ή μήπως δεκάδες ή και εκατοντάδες; Αυτή είναι αδρανειακή λειτουργία της γραφειοκρατίας ή κατευθυνόμενη; Και την κατεύθυνση την δίνει η γραφειοκρατία ή οι πολιτικοί της νόμιμοι ή παρακρατικοί αλλά πραγματικοί πολιτικοί προϊστάμενοι. Πόσοι γραφειοκράτες μπλοκάρουν τα μεταλλεία χρυσού στη Θράκη; Κανείς πια γιατί όλοι υπέγραψαν και μένει μόνο η Μπιρμπίλη που δεν υπογράφει. Ποια γραφειοκρατία ακύρωσε την επένδυση στη Μονή Τοπλού. Η επένδυση ακυρώθηκε από το ΣτΕ γιατί η περιβαλλοντική μελέτη δεν είχε λάβει υπόψη της το  χωροταξικό σχέδιο… που δεν υπάρχει! Η επένδυση στα φωροβολταικά Κοζάνης ήταν έτοιμη προς υπογραφή και μάλιστα ο Παπανδρέου είχε ανακοινώσει και τις λεπτομέρειες της τελετής υπογραφής και μετά ακυρώθηκε. Τα αιολικά πάρκα είχαν έτοιμο χωροταξικό που ακυρώθηκε από την Μπιρμπίλη ακυρώνοντας έτσι και όλες τις επενδύσεις. Το χωροταξικό για τον τουρισμό το ίδιο. Οι δεξαμενές στα Χανιά το ίδιο. Οι δρόμοι της Αττικής τα καμένα και το δίκτυο των μεγάλων δρόμων το ίδιο. Στον τελευταίο χιονιά που δίπλωσαν νταλίκες στο δρόμο που εισπράττει τα διόδια η εταιρεία που κατασκευάζει την στρατηγική για τη χώρα Ιωνία οδό, ο Μαγκριώτης τους απειλούσε ότι θα τους καταστρέψει. Όταν δίνουν τα τυχερά παιγνίδια στον Μπόμπολα ακόμα προχθές, δεν υπήρχε κανένα ζήτημα γραφειοκρατίας ούτε στον ΟΤΕ ούτε και στην Ολυμπιακή. Οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ξεσηκωθεί με την προκλητική κρυφοσινασπισμαία Μπιρμπίλη που βομβαρδίζει την οικονομία. Η συνειδητή διακομματική πολιτική με την υποστήριξη του Κρεμλίνου που οδήγησε στη χρεοκοπία τη χώρα είναι έργο αυτής της γραφειοκρατίας; Η γραφειοκρατία ανέβασε το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών από το 2005 μέχρι το 2008 κατά 106 δις; Η γραφειοκρατία έχει εγκαταστήσει το μόνιμα ελλειμματικό Ισοζύγιο των Τρεχουσών Συναλλαγών ΙΤΣ, την αιτία δηλαδή της χρεοκοπίας, που αυξήθηκε εκρηκτικά από το 2000; Η γραφειοκρατία κατέστρεψε τη βιομηχανία από το 1981; Όχι βέβαια. O κατάλογος των ερωτημάτων είναι μεγάλος. Τα στοιχεία υπάρχουν.
 Η αναγνώριση του σαμποτάζ είναι προσχώρηση στον δημοκρατικό, πατριωτικό, αντισοσιαλιμπεριαλιστικό αγώνα του λαού και της εργατικής τάξης που δεν θα αργήσει να αναπτυχθεί μπροστά στις προκλήσεις της επαναστατικής εποχής που έρχεται.