Το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών
Από το 2004 είχαμε περιγράψει την πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία με μια σειρά άρθρων που είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ. Στα άρθρα αυτά υποστηρίξαμε ότι η αιτία της επερχόμενης χρεοκοπίας είναι το επί δεκαετίες σαμποτάρισμα της παραγωγής με αποτέλεσμα ένα μόνιμο και αυξανόμενο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών. Δείξαμε με στοιχεία ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό του αυτό το έλλειμμα διαμορφωνόταν-όπως και σήμερα- κυρίως από ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα, αποτέλεσμα του βιομηχανικού σαμποτάζ. Το σαμποτάρισμα της εκπαίδευσης και της έρευνας, του τουρισμού, των κατασκευών, του εμπορίου και των υπηρεσιών και κάθε παραγωγικής δραστηριότητας συμβάλει στη δημιουργία του ελλείμματος των τρεχουσών συναλλαγών αλλά η κύρια συμβολή στη δημιουργία του ήταν και συνεχίζει να είναι το βιομηχανικό σαμποτάζ. Αυτό φαίνεται και παρακάτω από τα στοιχεία που δίνουμε.
Το έλλειμμα όμως του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών Ι.Τ.Σ, σαν άθροισμα των συναλλαγών της χώρας με το εξωτερικό, πλην των λεγόμενων λογαριασμών κεφαλαίου που περιλαμβάνουν τις αγορές και πωλήσεις περιουσιών, είναι ίσο με το άθροισμα των ελλειμμάτων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Επομένως αυτό το επί δεκαετίες μόνιμο και τελευταία πολύ υψηλό έλλειμμα του Ι.Τ.Σ της χώρας που αύξανε και συνεχίζει να αυξάνει διαρκώς το εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό που υπολογίζεται ότι έφτασε σήμερα περίπου στα 610 δις ευρώ, μειώνει την ανταγωνιστικότητα και την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και αυξάνει τα επιτόκια. Η μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος « Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τη Ελλάδoς: Αιτίες ανισορροπιών και προτάσεις πολιτικής» περιγράφει ως εξής τις επιπτώσεις του ελλείμματος του ΙΤΣ στο εξωτερικό χρέος της χώρας: «το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών οδήγησε σε αύξηση του εξωτερικού χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ από μόλις πάνω από το 40% το 2001 σε περίπου 85% το 2009. Παράλληλα, στο διάστημα αυτό, αυξάνονται οι πληρωμές τόκων επί του εξωτερικού χρέους και σήμερα αντιπροσωπεύουν πάνω από 5% του ΑΕΠ».
Ενώ οι όροι της χρεοκοπίας είχαν συσσωρευτεί από το 2004, οι σαμποταριστές Καραμανλής και Παπανδρέου ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο αφού οι χρηματαγορές δεν αμφισβητούσαν ακόμα τις εγγυήσεις της ΕΕ για κάθε χώρα, ακόμα και της ήδη από τότε αντικειμενικά χρεοκοπημένης Ελλάδας. Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος είχε εκτοξευθεί στα ύψη με την μόνιμη και στη συνέχεια εκρηκτική αύξηση του ελλείμματος των Τρεχουσών Συναλλαγών και των εξόδων του κράτους για τη χρηματοδότηση της κρατικοφασιστικής γραφειοκρατικής ακρίδας και των κρατικοολιγαρχών προμηθευτών, καθώς και με την ταυτόχρονη εξαγορά στην ουσία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών με άεργες δημόσιες θέσεις. Δεκάδες χιλιάδες διόριζε στο δημόσιο κάθε έτος ο Καραμανλής. Εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς για ανύπαρκτες δουλειές στο δημόσιο απαιτούσαν το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΝ και ο Παπανδρέου. Το μόνιμο έλλειμμα του ΙΤΣ (ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών) που συσσώρευε χρέη επί δεκαετίες, το 2006 εκτοξεύεται στο 11,1% του ΑΕΠ. Με την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του ελλείμματος του ΙΤΣ στο ασύλληπτο 14,2% και 14,3 % του ΑΕΠ το 2007 και 2008 αντίστοιχα, που θα πρέπει να είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο την ίδια εποχή, η παραγωγική θέση της χώρας εκμηδενίζεται αντικειμενικά, ακόμα και αν αυτό δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα από τις χρηματιστηριακές αγορές, αφού τέτοια πελώρια ελλείμματα δηλώνουν ξεκάθαρα εκμηδενισμό της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αδυναμία δηλαδή πληρωμής του εξωτερικού χρέους το οποίο αυξάνονταν αλματωδώς εξαιτίας των ελλειμμάτων δημόσιων και ιδιωτικών που παριστάνει το ελλειμματικό Ι.Τ.Σ. Η αύξηση των ελλειμμάτων δεν οφειλόταν φυσικά σε αυξήσεις των εισαγωγών για παραγωγικές επενδύσεις που ναι μεν αυξάνουν πρόσκαιρα τα ελλείμματα του ΙΤΣ αλλά αποδίδουν αργότερα νέα αξία με την οποία θα πληρωθούν τα χρέη και θα αυξηθεί και ο κοινωνικός πλούτος. Οφειλόταν στην μη παραγωγική ιδιωτική και δημόσια κατανάλωση που χρηματοδοτούταν με τα χαμηλά επιτόκια που εξασφάλιζε η συμμετοχή μας στην ΕΕ.
Το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών ΙΤΣ ως άθροισμα του εμπορικού ισοζυγίου (εμπόριο βιομηχανικών και αγροτικών προϊόντων), του ισοζυγίου των υπηρεσιών (τουρισμός, μεταφορές), του ισοζυγίου εισοδημάτων ( εισπράξεις και πληρωμές για τόκους, μερίσματα, κέρδη, συντάξεις) και του ισοζυγίου μεταβιβάσεων ( ευρωπαϊκά προγράμματα και εμβάσματα μεταναστών), απεικονίζει στο μεγαλύτερό του ποσοστό το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα όλων των παραγωγικών κλάδων. Οι επόμενοι δύο πίνακες είναι κατασκευασμένοι από στοιχεία της μελέτης της τράπεζας της Ελλάδας, που αναφέραμε, με στρογγυλοποιημένα νούμερα χωρίς να χάνεται από την στρογγυλοποίηση η απεικόνιση της οικονομικής κατάστασης.
Ισοζύγια σε % ποσοστό του ΑΕΠ
| | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 |
| Εμπορικό | -14,3 | -16,1 | -14,8 | -14,5 | -13,2 | -13,7 | -13,9 | -16,6 | -18,2 | -18 |
| Υπηρεσιών | 5,8 | 6,4 | 6,2 | 6,9 | 6,7 | 8,3 | 7,8 | 7,2 | 7,3 | 7 |
| Εισοδημάτων | -0,5 | -0,7 | -1,4 | -1,3 | -2,3 | -2,4 | -2,9 | -3,3 | -4 | -4,4 |
| Μεταβιβάσεων | 3,2 | 2,6 | 2,6 | 2,4 | 2,2 | 2 | 1,6 | 1,6 | 0,7 | 1,1 |
| -Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών | -5,8 | -7,8 | -7,4 | -6,5 | -6,6 | -5,8 | -7,4 | -11,1 | -14,2 | -14,3 |
| ΑΕΠ | 118 | 136 | 146 | 157 | 171 | 186 | 198 | 213 | 228 | 242 |
Ισοζύγια σε δις ευρώ και σε τρέχουσες τιμές
| ETH | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | ΑΘΡΟΙΣΜΑ |
| ΑΕΠ | 118 | 136 | 146 | 157 | 171 | 186 | 198 | 213 | 228 | 242 | 1795 δις |
| Eμπορ | -17 | -22 | -22 | -23 | -23 | -25 | -28 | -35 | -41 | -44 | -279 δις |
| Υπηρ | 7 | 9 | 9 | 11 | 11 | 15 | 15 | 15 | 17 | 17 | 127 δις |
| Εισοδ | -0,59 | -0,95 | -2,04 | -2,04 | -3,93 | -4,46 | -5,72 | -7,02 | -9,12 | -10,64 | -46,56 δις |
| Μεταβ | 3,77 | 3,53 | 3,79 | 3,76 | 3,76 | 3,72 | 3,16 | 3,4 | 1,59 | 2,66 | 33,19 δις |
| Ι.Τ.Σ | -7 | -11 | -11 | -10 | -11 | -11 | -15 | -24 | -32 | -35 | -166 δις |
Η επερχόμενη χρεοκοπία για την οποία έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν τον ψόφιο κοριό όλες οι ένοχες κομματικές ηγεσίες, ότι τάχα δεν ήξεραν, είναι αποτυπωμένη στους πίνακες αυτούς. Παρά το ότι αθροίσαμε ποσά σε τρέχουσες τιμές η καθοριστική συμβολή της σαμποταριζόμενης και φθίνουσας βιομηχανίας στο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών είναι ξεκάθαρη. Η συμβολή αυτή για το κάθε έτος ξεχωριστά είναι βέβαια και η σωστή. Στο κέντρο της χρεοκοπίας βρίσκεται το σαμποτάρισμα της βιομηχανίας, επομένως και η καταστροφή της εργατικής τάξης. Το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ καθώς και κάθε τροτσκιστικό εξωκοινοβουλευτικό παρακλάδι τους χτυπώντας τη βιομηχανία εκτός του ότι καταστρέφουν το βιομηχανικό κεφάλαιο καταστρέφουν μαζί του και την εργατική τάξη. Γι’ αυτό εκτός από προδότες της χώρας είναι πρώτα απ’ όλα προδότες της τάξης αυτής.
Αλλά και όταν η χρεοκοπία είχε έλθει, όπως καταγγέλλαμε από το 2004, κυβερνήσεις και κομματικές ηγεσίες όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για την αντιμετώπισή της αλλά πήραν όλα τα μέτρα για να την εξασφαλίσουν. Το 1999 το έλλειμμα του ΙΤΣ ήταν 7 δις. Δηλαδή 7 δις ήταν το έλλειμμα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα μαζί και επομένως 7 δις ήταν η συμβολή του Ι.Τ.Σ στην αύξηση των δανείων από το εξωτερικό. Την επόμενη χρονιά στα 7 δις και στα προηγούμενα ελλείμματα και χρέη προστίθενται άλλα 11 δις μέχρι που φτάνουμε στο 2005. Από το 2005 μέχρι το 2008 το αθροιστικό έλλειμμα του ΙΤΣ γίνεται 106 δις ευρώ και το εξωτερικό χρέος εκτινάσσεται στα ύψη με την συμβολή των 106 δις. Μέσα δηλαδή σε τέσσερα χρόνια τα ελλείμματα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αυξάνονται κατά 106 δις ευρώ, και οι σαμποταριστικές κομματικές ηγεσίες καθώς και η κυβέρνηση Καραμανλή ακόμα δεν «γνωρίζουν» τίποτα!!! Ακόμα και σήμερα οι δημοσιογράφοι στο τηλεοπτικό θέατρο αποπροσανατολισμού του λαού και αθώωσης των προδοτών - σαμποταριστών, ρωτούν τάχα τις κομματικές ηγεσίες για το αν ήξεραν ή δεν ήξεραν για την οικονομική κατάσταση της χώρας, για να πάρουν την απάντηση ότι δεν ήξεραν. Όπως γράφουμε στο άρθρο μας του Δεκεμβρίου του 2010 «το κράτος χρεοκόπησε από το παραγωγικό σαμποτάζ και όχι από τους δανειστές και τους κερδοσκόπους»: «Από τους κρατικούς προϋπολογισμούς φαίνεται ότι το 2004 το σύνολο των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων μαζί και των συντάξεων του δημοσίου ήταν 17,496 δις. Το 2008 ήταν 22,871 δις ευρώ. Δηλαδή το κόστος των δημοσίων υπαλλήλων, αυξήσεις και κυρίως νέες προσλήψεις σε πέντε χρόνια αυξήθηκε κατά περίπου 31%. Μόνο το 2008 σε σχέση με το 2007 το κόστος αυξήθηκε από 20,746 δις σε 22,871 δις δηλαδή κατά 10,24 %. Η κρατική δαπάνη για το ΙΚΑ κλπ ανέβηκε από το 2004 μέχρι το 2008 από 7,236 δις σε 13,447 δις και το όργιο στα νοσοκομεία και στα φάρμακα συνεχίζεται από τις φαιοκόκκινες διακομματικές συμμορίες που καθοδηγεί και συγκαλύπτει το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ πλασαρισμένοι σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα της υγείας. Γι αυτό το βουλώνουν όλοι και δεν ζητούν διακομματική για τα σκάνδαλα των νοσοκομείων που ξεπερνάνε κατά πολύ το Ζήμενς-Ιντρακομ. Να προσληφθούν 100.000 νέοι υπάλληλοι» φώναζε ο Τσίπρας στην αρχή της χρεοκοπίας. Σε όλους από την άλλη έταζε- και συνεχίζει να το κάνει-μια θέση στο δημόσιο η Παπαρρήγα στο καθεστώς της «λαϊκής εξουσίας», που δεν είναι καν μια «δημοσιοϋπαλληλική εξουσία» αλλά μια δικτατορία των ανατολικών ιμπεριαλιστικών λαμόγιων κάθε είδους. Την ίδια περίοδο 2003 έως 2008 το δημόσιο χρέος αύξανε από 198,741 δις σε 260, 439 δις. Η σχέση χρεολυσίων και τόκων στο ίδιο διάστημα, όπως φαίνεται από τον προηγούμενο πίνακα, δεν είναι πια καταστροφική, είναι πάνω από δύο προς ένα. Όμως πια οι επενδύσεις είναι ελάχιστες εξαιτίας του αποχαλινωμένου από τον Καραμανλή παραγωγικού σαμποτάζ. Το 2008 οι τόκοι ήταν 11,6 δις μετά τη διόρθωση της Eurostat, ενώ τα χρεωλύσια ήταν 26,346 δις, με κρατικό έλλειμμα 22,4 δις, όπως επίσης το διόρθωσε η Eurostat. Ταυτόχρονα ο Καραμανλής έκρυβε τα ελλείμματα και φούσκωνε το ΑΕΠ για να βγάζει μικρότερα ποσοστά ελλειμμάτων και χρεών επί του ΑΕΠ. Έτσι η Eurostat διόρθωσε το έλλειμμα του 2006 από 8,232 δις σε 12,1 και του 2008 από 14,568 σε 22,4 δις κατεβάζοντας ταυτόχρονα και τα ΑΕΠ. Το 2009 το έλλειμμα εκτινάχτηκε στα 36,2 δις ευρώ!»
Μετά την ανάληψη της κυβέρνησης ο Παπανδρέου φρόντισε αμέσως να θορυβεί συστηματικά τις χρηματιστηριακές αγορές με το κείμενο περί κινδύνου τραπεζικής χρεοκοπίας που ανάρτησε σε άσχετο χρόνο η Τράπεζα της Ελλάδος, με τις διαρροές για προσπάθεια δανειοδότησης της χώρας από την Κίνα, με την απόρριψη της πρότασης της Γερμανίας για διακριτικό διευρωπαϊκό τραπεζικό δανεισμό της Ελλάδας, με τις συζητήσεις του Παπανδρέου με την ειδικευμένη τράπεζα των κρατικών χρεοκοπιών Λαζάρ, για άμεσο κίνδυνο χρεωκοπίας και έτσι να ανεβάζει στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού επιταχύνοντας τη χρεωκοπία που υποτίθεται ήθελε να αποφύγει. Σε μια πρώτη περίοδο μάλιστα ο προβοκάτορας αυτός ανήγγειλε αυξήσεις στις συντάξεις και στους μισθούς, εφαρμόζοντας τάχα το πρόγραμμά του, και όταν η χώρα μπήκε στο δρόμο της αναγνώρισης της αδήλωτης χρεοκοπίας της από τις αγορές έκπληκτος τάχα καταγγέλλει τους «διεθνείς κερδοσκόπους» μαζί με το ψευτοΚΚΕ τον ΣΥΝ το φασιστικό ΛΑΟΣ και τον Σαμαρά και αναγγέλλει ότι θα μαζέψει τα λεφτά που υπάρχουν και που δεν είναι προφανώς καταγεγραμμένα στους λογαριασμούς της οικονομίας, άρα βρίσκονται στα σεντούκια των κεφαλαιοκρατών. Η κρατικοφασιστική γραφειοκρατία οργιάζει πάνω στο σώμα της κατεστραμμένης χώρας ζητώντας αυξήσεις και απίστευτες παροχές, όπως π. χ η ΟΛΜΕ που ζητούσε και συνεχίζει σήμερα να ζητάει 1400 ευρώ κατώτατο μισθό δηλαδή αύξηση 25% καθώς και ένα σωρό άλλα προνόμια που ανεβάζουν το κόστος της μέτρια αποδοτικής δραστηριότητας της πολύ πάνω από το 25%!!
Από το 2009 τον Οκτώβριο που ανέλαβε την εξουσία ο προβοκάτορας βομβαρδίζει την οικονομία, με δεξί του χέρι την κρυφοσυνασπισμαία Μπιρμπίλη, μέσα σε ένα όργιο σαμποταρίσματος των παραγωγικών δυνάμεων και ιδιαίτερα της βιομηχανίας. Σε μια σειρά άρθρων περιγράφουμε αυτό το όργιο. Αλλά αν θέλει κανείς να δει το συνολικό αποτέλεσμα του σαμποταρίσματος αυτό φαίνεται από το σύνολο των επενδύσεων, ξένων και ντόπιων που είναι μηδενικές, όταν δεκάδες δισεκατομμύρια επενδύσεων ακυρώνονται ασταμάτητα, επενδύσεις που θα μείωναν τα ελλείμματα του Ι.Τ.Σ. Κατάρρευση των επενδύσεων, μείωση πάνω από 18% το 2010 βρίσκει η Τράπεζα της Ελλάδος στην « Νομισματική Πολιτική 2010-2011» επισημαίνοντας ότι « είναι σαφές πλέον ότι έχουν περιοριστεί αισθητά οι παραγωγικές δυνατότητες» . Το ΙΟΒΕ με μελέτη του διαπιστώνει: «Μείωση της τάξεως του -9,2% καταγράφεται το 2010 στις επενδυτικές δαπάνες στο σύνολο του τομέα της μεταποίησης, ενώ κοντά στο -10% προβλέπεται η μείωση επενδύσεων για το 2011! Πριν την υπογραφή του Μνημονίου, υπήρχε πρόβλεψη αύξησης επενδύσεων κατά 6,8%...».
Η απαγόρευση κάθε επένδυσης εκτός από εκείνες, που περισσότερη αξία ρουφάνε και λιγότερη προσφέρουν, των κρατικών ανατολικών ολιγαρχών και του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας Κίνας και Ιράν συνοδεύεται με την υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων που φτάνει μέχρι και το 58%. Έτσι μαζεύει το κράτος όλο το χρήμα από τους ιδιώτες και ακυρώνονται αναγκαστικά και οι όποιες επενδύσεις θα ξέφευγαν από το σαμποτάζ, δηλαδή οι μικρότερες. Βλέπουμε εδώ την τρομακτική διαφορά με τους αστούς μη πράκτορες μιας ξένης δύναμης της επίσης χρεωκοπημένης -για άλλους όμως λόγους- Ιρλανδίας. Αυτή συγκρούεται με όλη την ΕΕ και κυρίως με τη Γερμανία για να κρατήσει χαμηλά, στο 12,5% τον φορολογικό συντελεστή των επιχειρήσεων ακριβώς για να βγει από την χρεωκοπία. Και εδώ σύσσωμο το πολιτικό σύστημα των προβοκατόρων και πρακτόρων αρχηγών συναινεί ή σιωπά για αυτό το έγκλημα. Αυτή η στοχευμένη υπερφορολόγηση αποτελεί συνειδητό σαμποτάρισμα της παραγωγής.
Ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, ο Παπανδρέου ακόμα και ο σαμποταριστής Κουβέλης, ακόμα και ο βομβαρδιστής της βιομηχανίας ΣΥΝ ψελλίζουν λεξούλες για επενδύσεις. Εξαπατούν το λαό. Η χώρα μπορεί να ζήσει μόνο αν ο λαός με ένα πατριωτικό και δημοκρατικό κίνημα διώξει τους σαμποταριστές από την πολιτική και την συνδικαλιστική εξουσία. Αυτό βέβαια δεν είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση γιατί πρόκειται στη μορφή για ένα δημοκρατικό κίνημα, δηλαδή στα συνθήματα και τα βασικά του αιτήματα. Στην ουσία όμως, δηλαδή από την άποψη των κοινωνικών δυνάμεων που θα συμμετέχουν ηγετικά σε αυτό, αν υπάρξει, θα πρόκειται για ένα λαϊκό επαναστατικό κίνημα με πυρήνα του το βιομηχανικό προλεταριάτο που έχει απομείνει στη χώρα. Και ένα τέτοιο προλεταριάτο δεν θα μείνει μόνο στα αστοδημοκρατικά αιτήματα. Όχι γιατί το επιδιώκει αυτό σώνει και καλά αλλά γιατί δεν θα μπορεί αλλιώς, γιατί η βιομηχανική αστική τάξη θα τρέμει να συγκρουστεί με τους σαμποταριστές και τότε το προλεταριάτο θα αναγκάζεται να παίρνει μέτρα εργατικού ελέγχου στο χώρο δουλειάς και μέτρα πελώριας πολιτικής πίεσης και πολιτικής οργάνωσης του λαού στην κεντρική πολιτική σκηνή.
