Η ΟΑΚΚΕ καταγγέλλει το ψευτοΚΚΕ σαν τον κύριο υπεύθυνο της αιματηρής σύγκρουσης με τους αναρχικούς στο Σύνταγμα στις 20 του Οκτώβρη. Επρόκειτο για μια σχεδιασμένη προβοκάτσια μέσο της οποίας το ψευτοΚΚΕ σε συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να εγκαθιδρυθεί με ωμή βία σαν ιδιοκτήτης του συμβολικού πολιτικού κέντρου της χώρας και, ιδίως σαν μονοπωλιακός διαχειριστής μιας μελλοντικής πραξικοπηματικής βίας ενάντια στη Βουλή και ενάντια στον όποιο δημοκρατικό αστικό κοινοβουλευτισμό. Γι αυτό το ψευτοΚΚΕ χτυπήθηκε με τους αναρχικούς απροειδοποίητα, συνωμοτικά, και μόνο του.
Αν ήθελε να διαφυλάξει τις διαδηλώσεις από τις συνηθισμένες προβοκατόρικες συγκρούσεις τους με την αστυνομία και τις καταστροφές τους θα είχε βάλει από καιρό αυτό το πελώριο ζήτημα σαν κεντρικό πολιτικό και οργανωτικό ζήτημα στα άλλα κόμματα, ρεύματα και συνδικάτα που συμμετέχουν στα συγκεκριμένα κινήματα. Μετά θα ζητούσε ενότητα όλων αυτών για σχηματισμό μιας μαζικής περιφρούρησης από χιλιάδες ανθρώπους που μόνο από τον όγκο και το κύρος της δημοκρατικής ενότητάς τους θα απέτρεπαν κάθε προβοκάτσια. Επίσης πριν χυθεί και για να μην χυθεί αίμα θα προειδοποιούσε τους οπαδούς της πάση θυσία σύγκρουσης με την αστυνομία, και θα συζητούσε επίμονα με τις πιο αντιπροσωπευτικές ομάδες τους και άτομα μπροστά στο πιο πλατύ ακροατήριο. Ο κουκουλοφόρος υπάρχει πρώτα σαν ανοιχτό νόμιμο ρεύμα πριν υπάρξει σαν παράνομος ή υποτίθεται παράνομος. Όταν τα ανοιχτά αναρχικά και αντιεξουσιαστικά ρεύματα παίρνουν ανοιχτή πολιτική ευθύνη της στάσης τους δεν μπορεί να σταθεί καμιά κουκούλα σαν σκέτη αστυνομική προβοκάτσια. Όμως το ψευτοΚΚΕ και ιδιαίτερα ο ΣΥΝ δεν θέλησαν ποτέ ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα μέσα στα κινήματά τους. Θέλουν να ονομάζουν τον κουκουλοφόρο ανάλογα με τις ανάγκες τους τη μια κρατικό προβοκάτορα, την άλλη παρασυρμένο ή ευέξαπτο νεολαίο και την άλλη θύμα της κρατικής καταστολής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ψευτοΚΚΕ έστησε μια σύγκρουση με τους μισητούς στο πολύ κόσμο κουκουλοφόρους για να καλύψει στο λαό το φασιστικό χαρακτήρα της δικιάς του πολύ βαθύτερης βίας. Δηλαδή για να ελέγξει την πλατεία Συντάγματος άσκησε τη βία του επίτηδες πάνω σε ένα πολιτικό ρεύμα που είναι βαθειά απομονωμένο από την πλειοψηφία του λαού εξ αιτίας της αντιλαϊκής, καταστροφικής και αρκετές φορές φασιστικής βίας που έχει ασκήσει ή έχει ένθερμα υποστηρίξει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Όμως είναι ο ΣΥΝ άμεσα και το ψευτοΚΚΕ έμμεσα που έχουν ενθαρρύνει και χρησιμοποιήσει τον εξαρχιώτικο αναρχισμό πατώντας για χρόνια στις εγγενείς αδυναμίες του, ιδιαίτερα στην απέχθειά του για την πολιτική και για την πολιτική γνώση, για να κάνουν τις δικές τους πολιτικές προβοκάτσιές και τις βρωμοδουλειές ενάντια σε δημοκρατικά ρεύματα και ενάντια στην υλική προκοπή του λαού και του τόπου, χωρίς να εκτίθενται οι ίδιοι. Έτσι π.χ χάρη στις συγκρούσεις των αναρχικών με την αστυνομία, που συνήθως καταδικάζουν, συμπληρώσουν τις «ειρηνικές» πορείες τους με το άρωμα της λαϊκής εξέγερσης και της αντίστοιχης κρατικής βίας για τη δημιουργία κατάλληλων εντυπώσεων για χρήση στην εσωτερική και τελευταία στην εξωτερική πολιτική του βαθιού καθεστώτος. Έτσι έχουν διαφθείρει τον αναρχισμό στο έπακρο δίνοντας του ψεύτικες νίκες ενάντια τάχα στο σύστημα, ενώ ήταν οι ίδιοι το βαθύ, το φασιστικό κέντρο του συστήματος ακόμα και πριν τα ΜΑΤ γίνουν σε σημαντικό βαθμό χρυσαυγίτικα και πριν η Βουλή αρχίσει να στρέφεται προς τον Πούτιν. Τώρα οι διαφθορείς εφορμώντας για την πλήρη κατάληψη της κρατικής εξουσίας θέλουν να μεταχειριστούν τους πολύ φθαρμένους συμμάχους τους όπως οι θηριοδαμαστές τα θύματα τους για να εντυπωσιάσουν το κοινό. Αλλά η φύση εκδικείται. Μπορεί ο πολύς κόσμος να είδε τους κνίτες σαν υπερασπιστές της ομαλότητας επειδή δεν ξέρει την πολιτικά βαθύτατα υποκριτική φύση τους. Όμως αυτοί που τους ξέρουν καταλάβανε τι συνέβη την Πέμπτη της 20 του Οκτώβρη. Καταλάβανε ότι το θηρίο που κατασκευάσανε οι κνιτοσυνασπισμαίοι επί 25 ολόκληρα χρόνια όχι μόνο δεν υποτάχτηκε στο απειλητικό ραβδί τους αλλά τους δάγκωσε για τα καλά και τους υποχρέωσε να κρυφτούν πίσω από τα ΜΑΤ, δηλαδή να αποκαλυφτούν σαν αυτό που είναι: το αληθινό βαθύ καθεστώς. Γιατί μόνο το βαθύ καθεστώς μπορεί να διώχνει τα ΜΑΤ όποτε θέλει και να τα επαναφέρει όποτε τα χρειάζεται και την επόμενη μέρα όλα τα ΜΜΕ να χειροκροτούν το δικαίωμα του «ΚΚΕ» και το δικαίωμα της αστυνομίας να συμπεριφέρονται έτσι. Αυτή η αποκάλυψη, αυτό το ιδεολογικό ρήγμα στα αριστερά του ψευτοΚΚΕ είναι που γέμισε την Παπαρήγα ταραχή και την έριξε στα παράθυρα να παραμιλάει επί ένα 24ωρο μετά τα επεισόδια και να λέει ότι δεν ήταν οι αναρχικοί σαν αναρχικοί με τους οποίους συγκρούστηκε αλλά η μεταμφιεσμένη αστυνομία. Ήταν αυτή η αποκάλυψη που υποχρέωσε τα δύο θραύσματα του ψευτοΚΚΕ στα 1989-90-που έγιναν οι καρκινικές μεταστάσεις του ψευτοΚΚΕ μέσα στους αριστερούς ανθρώπους, η μετάσταση που λέγεται ΝΑΡ (μετωπικά ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και η μετάσταση που λέγεται ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με όλες τις συνιστώσες της), να αφήσουν κατά μέρος για λίγο τους διαφορετικούς ρόλους τους και να πάρουν καθαρά και μαχητικά θέση υπέρ του ψευτοΚΚΕ.
Το ότι ο εξαρχιώτικος αναρχισμός δεν υπέκυψε στον στρατό των προβοκατόρων του σοσιαλφασισμού δεν σημαίνει ότι η στρατιωτική αναμέτρηση είναι ο σωστός τρόπος με τον οποίο πρέπει κανείς να τον αντιμετωπίζει πριν αυτός αποκαλυφθεί και μισηθεί από το λαό. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι από την άποψη των πλατειών μαζών, η ευρύτερη συμπάθεια ήταν στις 20 του Οκτώβρη με το ψευτοΚΚΕ. Επίσης κανένα πολιτικό ρεύμα δεν μπορεί ποτέ να επιβιώσει απέναντι στο φασισμό αν δεν κερδίσει αν όχι τη συμπάθεια τουλάχιστον την ανοχή του λαού. Αν δηλαδή ο εξαρχιώτικος αναρχισμός συνεχίζει να σπάει και παράλληλα επιχειρεί να λύσει με τη βία τους λογαριασμούς του με το ψευτοΚΚΕ θα απομονωθεί παραπέρα και τελικά θα συντριβεί και πολιτικά και στρατιωτικά από αυτό. Το χειρότερο είναι ότι θα έχει οπλίσει με νέες σφαίρες ενάντια σε όλο λαό το φασιστικό του περίστροφο. Τέλος αν επιχειρήσει να απαντήσει στο ψευτοΚΚΕ με την λογική που του προτείνουν οι εντός του αναρχισμού κνίτες, δηλαδή ότι το ψευτοΚΚΕ είναι ο φύλακας του αστικού δημοκρατισμού και κοινοβουλευτισμού οπότε ο αναρχισμός πρέπει τάχα να πρωτοστατήσει σε αντικοινοβουλευτισμό και αντιδημοκρατία τότε είτε θα γίνει η λυσσασμένη πρωτοπορία του ψευτοΚΚΕ και το πιτμπουλ του Πούτιν, είτε θα χαθεί σαν μια απλή ενόχληση των νέων SS σε μια νέα νύχτα μεγάλων μαχαιριών.
Αρκετές επαναστατικές προθέσεις έχουν σπαταληθεί εδώ και χρόνια για να μπορέσουν τελικά να καταλάβουν το κέντρο της χώρας οι ροπαλοφόροι που βγαίνουν από το πιο ψυχρό από όλα τα παγωμένα κτίρια της χώρας, τον Περισσό. Η επανάσταση για να είναι επανάσταση δεν πρέπει στις σημερινές συνθήκες να ξεκινάει από την πάλη ενάντια στον αστικό κοινοβουλευτισμό και να φτάνει στον κνίτη η τον χρυσαυγίτη των ΜΑΤ, που τάχα τον υποστηρίζουν, αλλά να ξεκινάει από την πάλη ενάντια στον κνίτη και τον χρυσαυγίτη των ΜΑΤ και να φτάνει τελικά στην πάλη ενάντια στον αστικό κοινοβουλευτισμό επειδή αυτός δεν αντιστάθηκε ή και συμμάχησε με τον κνίτη και το χρυσαυγίτη. Αυτή η «μικρή» διαφορά στη σειρά κάνει σήμερα όλη τη διαφορά ανάμεσα στην επανάσταση και στην αντεπανάσταση, ανάμεσα στη δημοκρατία και στο φασισμό.
*Για το ίδιο ζήτημα θα υπάρξει σύντομα και μια πιο εκτεταμένη τοποθέτηση στα πλαίσια της ανάλυσης των γεγονότων του διήμερου 19-20 του Οκτώβρη και μετά από αυτό.
