Το σκάνδαλο με τη Wikileaks ξέσπασε πέρυσι το Νοέμβρη, όταν αυτή η αυτοαποκαλούμενη διεθνής μη κερδοσκοπική οργάνωση επιφορτισμένη με τη δημοσίευση ιδιωτικών, εμπιστευτικών και απόρρητων μέσων από ανώνυμες πηγές, διοχέτευσε στον διεθνή τύπο (προηγούμενα το είχε κάνει στο ίντερνετ) απόρρητες συνομιλίες και εκθέσεις αμερικανών διπλωματών που αφορούσαν σοβαρά διεθνή ζητήματα. Από τότε οι διαρροές δημοσιεύονται λίγες λίγες και έχουν όλες τους έναν κοινό παρονομαστή ως προς τις συγκεριμένες πολιτικές τους συνέπειες: παρουσιάζουν τις ανεξάρτητες από τη Ρωσία κυβερνήσεις του μουσουλμανικού κόσμου σαν αμερικανόδουλες και φίλες του Ισραήλ.
Έτσι τις ξεφτιλίζουν στα μάτια των λαών τους που δουλεύονται στον αντισημιτισμό και στον αντιδραστικού τύπου αντιαμερικανισμό από τις ρωσόφιλες, αντισημιτικές και αντιαμερικάνικες αντιπολιτεύσεις τους και από το ισλαμοφασιστικό τηλεοπτικό κανάλι Αλ Τζαζίρα του ρωσόφιλου Κατάρ. Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτών των διαρροών είναι να εξοργίζονται οι μουσουλανικοί λαοί και να ξεσηκώνονται από τα καλέσματα των ισλαμοφασιστών και σοσιαλφασιστών ενάντια στις αντι-ισλαμοφασιστικες κυβερνήσεις του αραβικού κόσμου. Θέλουμε δηλαδή να πούμε ότι ενώ υπάρχουν στο Wikileaks διαρροές αρνητικές για κάθε κυβέρνηση του κόσμου, οπότε και για τη Ρωσία, την Κίνα κλπ, μόνο οι αραβικές αντιισλαμοφασιστικές κυβερνήσεις τραυματίζονται πολιτικά καίρια και βαθιά από το περιεχόμενο τους.
Αυτές όλες οι διαρροές έγιναν προς το διαχειριστή του Wikileaks, Τζούλιαν Άσαντζ - που είναι ένας αντιδυτικός τροτσκιστής - από μία πρωταρχική πηγή που δεν ήταν άλλη από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Αλλά όχι τυχαία αυτό έχει πολιτικό προϊστάμενο την ρωσόφιλη Χίλαρυ Κλίντον, δηλαδή την ίδια που εγκαινίασε μαζί με τους ισλαμοφασίστες την πρόσφατή καμπάνια ενάντια στα πιο ειρηνόφιλα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής που οι διαρροές του Wikileaks είχαν λίγο προηγούμενα καίρια υπονομεύσει από πολιτική άποψη προετοιμάζοντας το έδαφος για τις εξεγέρσεις και τα πραξικοπήματα που ακολούθησαν στην Τυνησία και την Αίγυπτο και στα οποία τον πιο προβοκατόρικο ρόλο έπαιξε η Κλίντον. Ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες κατηγορούν την ίδια την Κλίντον σαν υπεύθυνη για το σπάσιμο του απορρήτου μέσα στο υπουργείο της. Πραγματικά, μόνο δυνάμεις πανίσχυρες, επιθετικές και φιλοπόλεμες, όπως είναι οι δυνάμεις του ρωσοκινεζικού άξονα, θα είχαν συμφέρον να φέρουν στη δημοσιότητα τόσο ευαίσθητα στοιχεία από την εσωτερική ζωή της καρδιάς της αμερικανικής αντίπαλης υπερδύναμης. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ανοιχτή υποστήριξη που χαίρει η οργάνωση αυτή από κυβερνήσεις φιλικές προς τον ρωσο-κινεζικό άξονα όπως είναι η βραζιλιάνικη και η βενεζουελιάνικη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης το κάλεσμα του ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ προς τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να τιμήσουν τον Άσαντζ με το βραβείο Νόμπελ (Γκάρντιαν, 9/12).
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η Wikileaks διαρρέει και πληροφορίες που είναι εντελώς κατασκευασμένες και προβοκατόρικες και που βολεύουν ακόμα πιο άμεσα τη ρώσικη εξωτερική πολιτική. Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό το ρωσικό περιοδικό «Ρούσκι Ρεπόρτερ» επικαλέστηκε διαρροές της Wikileaks για να αποδείξει ότι η αποχώρηση των δυτικών απεσταλμένων στον ΟΗΕ κατά τη διάρκεια της διάσημης ομιλίας του ιρανού δικτάτορα Αχμαντινετζάντ το Σεπτέμβρη του ’09 ήταν σχεδιασμένη από την Ουάσιγκτον. Όπως καταδείχτηκε στη συνέχεια, ο ισχυρισμός αυτός δεν είχε καμία απολύτως βάση. Σε μια άλλη δημοσίευση, το ρωσικό περιοδικό επικαλούνταν τις ίδιες πηγές για να ισχυριστεί ότι τον πόλεμο Γεωργίας-Ρωσίας τον ξεκίνησε η γεωργιανή πλευρά. Στην πραγματικότητα, ένα τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας αναφέρει ότι «όλα τα διαθέσιμα στην ομάδα της χώρας στοιχεία στηρίζουν τη θέση του Σαακασβίλι ότι αυτός ο πόλεμος δεν ήταν στις αρχικές προθέσεις της Γεωργίας» (RFE/Radio Liberty).
Στις διαμαρτυρίες που ξεσηκώθηκαν ενάντια σε αυτή τη λαθροχειρία το περιοδικό κατονόμασε σαν υπεύθυνο για τις δημοσιεύσεις έναν συνεργάτη του δημοσιογράφου ονόματι Ισραέλ Σαμίρ. Αυτός είναι στέλεχος του Άσαντζ και υπεύθυνος της Wikileaks στη Ρωσία. Για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα σχετικά με την ιδεολογική και πολιτική κατατομή της οργάνωσης αυτής, αρκεί να σημειωθεί ότι αυτός ο τόσο υψηλά ιστάμενος τυγχάνει αντισημίτης μέχρι το κόκαλο, δηλ. μέχρι σημείου όχι απλά να αρνείται το Ολοκαύτωμα αλλά ακόμα και την ίδια την ύπαρξη του αντισημιτισμού. Σε συνέντευξή του έχει δηλώσει ότι «Ο αντισημιτισμός είναι μία επινοημένη έννοια χωρίς πραγματικό νόημα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καν αντισημιτισμός. Στην εβραϊκή θρησκεία είναι ένα άρθρο πίστεως το ότι οι Εβραίοι και οι Εθνικοί πρέπει να μισούν ο ένας τον άλλον. Να από πού βγαίνει ο λεγόμενος «αντισημιτισμός». Είναι ένα εβραϊκό άρθρο πίστεως». Για να υποστηρίξει μάλιστα τις ναζιστικές του θέσεις, ο διασυνδεδεμένος με νεοναζιστικές οργανώσεις εκπρόσωπος της Wikileaks έχει γράψει και βιβλίο με τίτλο «Πώς θα σπάσει η συνομωσία των Σοφών της Σιών». Με δυο λόγια, ο υπό τον Άσαντζ ακτιβιστής Σαμίρ είναι ένα γνήσιο τέκνο του ρώσικου σοσιαλφασιστικού καθεστώτος. Αλλά και στη Σουηδία, όπου βρίσκεται επικεφαλής ο υιός Σαμίρ με το όνομα Γιοχάνες Βάλστρεμ, το νούμερο ένα της εκεί οργάνωσης συμμερίζεται τις ίδιες θεωρίες. Παλιότερα είχε προκαλέσει σάλο όταν έγραψε ότι τα σουηδικά μέσα ενημέρωσης ελέγχονταν από το Ισραήλ (τα στοιχεία είναι παρμένα από τη wikipedia).
Σιγά-σιγά λοιπόν, όσο προχωρούν οι αποκαλύψεις και οι διαρροές θα έρχεται στο φως και η πραγματική ιδεολογικο-πολιτική και πρακτόρικη φύση της διεθνούς αυτής συμμορίας. Ο ρωσικός σοσιαλιμπεριαλισμός θα αποκαλύπτεται τόσο πιο γράηγορα όσο περισσότερες βρωμοδουλιές θα κάνει και με όσο γίνεται με μεγαλύτερο θράσος.
