Ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός και η φιλική σε αυτόν ηγεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού επεμβαίνουν, ματώνουν και διασπούν την Αίγυπτο για να φέρουν εκεί την πιο σκληρή δικτατορία
Ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός μέσω των πρακτόρων του και με την αποφασιστική βοήθεια των φιλικών του ηγετικών δυνάμεων στις ΗΠΑ άναψε μια βαθιά πληγή στην πιο στρατηγικής σημασίας χώρα του αραβικού κόσμου, την Αίγυπτο και ετοιμάζεται να την κατασπαράξει. Αυτό το έγκλημα είναι ο σημαντικότερος σταθμός για την περικύκλωση, ασφυξία και υποδούλωση όλης της Ευρώπης. Σήμερα έχουμε αιματηρές συγκρούσεις στο Κάιρο αν και η πλευρά Μουμπάρακ αρνείται ότι αυτή κίνησε τους αντιδιαδηλωτές. Δεν αποκλείεται να πρόκειται για μια προβοκάτσια σε βάρος του αφού αυτή η κίνηση τον απομόνωσε ακόμα περισότερο στη Δύση.
Όμως, όπως και να έχουν τα πράγματα, υπάρχουν αυτή τη στιγμή δύο πολιτικά στρατόπεδα στην Αίγυπτο:
Υπάρχουν και αντιδραστικά κινήματα με συμμετοχή πλατιών λαϊκών μαζών
Οι δυνάμεις που ακολουθούν τον Μουμπάρακ ανεξάρτητα από την όποια ταξική τους σύνθεση και προθέσεις εκπροσωπούν την αιγυπτιακή μεγαλοαστική τάξη και την σημερινή αυταρχική της διακυβέρνηση*.
Οι δυνάμεις που συμμετέχουν στο αντι-Μουμπάρακ κίνημα από την άλλη μεριά ανεξάρτητα από την όποια ταξική τους σύνθεση και προθέσεις εκπροσωπούν τα συμφέροντα του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν και τα παγκόσμια κατακτητικά του σχέδια. Επίσης, αλλά δευτερευόντως εκπροσωπούν και τα σχέδια του κυρίαρχου πιο επιθετικού αντι-τριτοκοσμικού και ταυτόχρονα πιο φιλορώσικου τμήματος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Το πρώτο στρατόπεδο αντικειμενικά και μόνο στις σχέσεις του με το αντίθετό του παίζει αυτή τη στιγμή έναν θετικό ρόλο σε ότι αφορά τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας και τα συμφέροντα των χωρών του κόσμου.
Εμείς υποστηρίζουμε αποφασιστικά κάθε άρνηση, έστω και δειλή του πατριωτικού στρατοπέδου Μουμπάρακ να υποκύψει στα προκλητικά τελεσίγραφα του ρωσοαμερικανικού φιλοισλαμοφασιστικού μετώπου χωρίς να υποστηρίζουμε σώνει και καλά κάθε μέθοδο που χρησιμοποιεί αυτό το στρατόπεδο για την παραμονή του στην εξουσία.
Αυτό που είναι βασικό να κατανοήσουμε είναι ότι κάθε κίνημα ακόμα και μαζικό και κάθε εξέγερση ακόμα και με μαζική λαϊκή συμμετοχή δεν σημαίνει ότι είναι προοδευτικό.
Αντιδραστικά κινήματα και εξεγέρσεις είχαμε σε όλες τις εποχές. Ο Μαρξ και ο Έγκελς είχαν χαρακτηρίσει αντιδραστικά ακόμα και εθνικά απελευθερωτικά στη μορφή τους κινήματα όπως αυτά των νοτιοσλάβων τον 19ο αιώνα επειδή βοηθούσαν αντικειμενικά την τσαρική φεουδαρχία, τον μεγαλύτερο εχθρό εκείνη την εποχή των αστοδημοκρατικών επαναστάσεων και των εργατικών κινημάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Στην εποχή του προχωρημένου μονοπωλιακού καπιταλισμού ιδιαίτερα αντιδραστικά ήταν τα φασιστικά και ναζιστικά μαζικά κινήματα του μεσοπολέμου που πρωτοεμφανίστηκαν σαν λαϊκά αντιπλουτοκρατικά, αλλά και τα εθνικά στη μορφή τους αντιαποικιακά κινήματα που συντάχθηκαν με τους μονοπωλιστές του άξονα, όπως το ιρλανδικό ή το αραβικό φιλοπαλαιστινιακό.
Βεβαίως όταν οι μάζες, ιδιαίτερα εκείνες της φτωχολογιάς αγκαλιάζουν φασιστικά και γενικότερα αντιδραστικά κινήματα αυτό δεν είναι συνήθως λάθος των ίδιων αλλά των τμημάτων εκείνων των αρχουσών τάξεων που χωρίς να είναι τόσο αντιδραστικές, φασιστικές κλπ έπνιξαν τα πραγματικά προοδευτικά κινήματα των μαζών και συνεργάστηκαν με τους φασίστες (στην Αίγυπτο με τους ισλαμοφασίστες) για να συνεχίσουν με κάποιο τρόπο την εκμεταλλευτική και διεφθαρμένη πολιτική τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που πληρώνει τώρα η εθνική αστική τάξη της Αιγύπτου όταν για να αντιμετωπίσει την κάποτε πραγματικά αντιιμπεριαλιστική αριστερά συμμάχησε με τους ισλαμοφασίστες Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Το βαθιά αντιδραστικό κίνημα της αντιπολίτευσης
Με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας από τις τρέχουσες εξελίξεις αλλά και από την γενική εικόνα της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης στην Αίγυπτο τα τελευταία χρόνια εκτιμάμε ότι το σε εξέλιξη αντι-Μουμπάρακ κίνημα είναι αντιδραστικό όχι μόνο σε επίπεδο κορυφής, όπως το τυνησιακό, αλλά και σε επίπεδο βάσης. Εννοούμε ότι σε αυτό εδώ το κίνημα κυριαρχεί μαζικά και σε συντριπτικό βαθμό ο σκληρός πυρήνας του σοσιαλφασισμού που είναι ο αντισημιτισμός (με αντισιωνιστικό αντιισραηλινό πάντα μανδύα) και ο αντιαμερικανισμός του αντίστοιχου τύπου (εννοούμε εκείνου του τύπου που θεωρεί τις ΗΠΑ αλλά και το λαό των ΗΠΑ ένα σατανικό εργαλείο της παγκόσμιας σιωνιστικής κυριαρχίας). Από πολιτική και ιδεολογική άποψη πρόκειται για ένα κίνημα φίλων της γενοκτονικής Χαμάς και της Χεζμπολάχ, δηλαδή για ένα κίνημα υπέρ του σοσιαλιμπεριαλισμού και του νεοχιτλερικού άξονα όποια και αν είναι η κομματική και ιδεολογική φορεσιά των πολιτικών συνιστωσών του. Είτε πρόκειται για εθνικιστές, είτε για φιλελεύθερους, είτε για «μαρξιστές», είτε για αυθορμητιστές (όπως είναι το «Κίνημα της 16 Απρίλη» που ξεκίνησε την «εξέγερση»), είτε πάνω απ όλα για τους ισλαμιστές η κοινή θέση αρχής που υιοθετούν όλοι αυτοί στην Αίγυπτο είναι ότι πίσω από όλες τις αθλιότητες του καθεστώτος Μουμπάρακ (αυταρχισμός, διαφθορά, οικογενειοκρατία) και τις όποιες κακοδαιμονίες της Αιγύπτου βρίσκεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και ακόμα βαθύτερα ο σιωνισμός και το κράτος του Ισραήλ που πρέπει σαν τέτοιο να καταστραφεί. Στην ουσία είναι ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής και της ιδεολογίας των Αδελφών Μουσουλμάνων που είναι συντριπτικά κυρίαρχος μέσα σε όλο το αντιπολιτευτικό κίνημα.
Αυτή η κυριαρχία δεν οφείλεται μόνο στη δυνάμη της αιγυπτιακής αντίδρασης που πατάει πάνω στην αντισημιτική κληρονομιά που κουβαλάει μέσα της όλη η αραβική αστική τάξη ακόμα και η εθνική αντιαποικιακή, αλλά στο ότι κυριαρχεί προπαγανδιστικά στις αιγυπτιακές μάζες εδώ και μια δεκαετία η λυσασμένη προπαγάνδα του τηλεοπτικού δικτύου του Αλ Τζαζίρα του ρωσόφιλου Κατάρ. Αυτή κορυφώθηκε τελευταία για να τσακίσει κάθε κύρος του Μουμπάρακ μέσα στις μάζες χρησιμοποιώντας τις διαρροές του αντιδυτικού Wikileaks. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διαρροές του αμερικανικού ΥΠΕΞ στο Wikileaks έγιναν επί υπουργίας Κλίντον για να κατηγορηθούν σαν άνθρωποι των ΗΠΑ οι ηγέτες των χωρών που αντιστέκονται στον άξονα Ρωσίας-Ιράν στον αραβικό κόσμο, ανάμεσά τους και ο Μουμπάρακ. Βέβαια κανένα Αλ Τζαζίρα και κανένας αντιδυτικός σοσιαλφασίστας δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει πως γίνεται ο Μουμπάρακ να κατηγορείται σαν αμερικανόδουλος την ώρα που οι ΗΠΑ κάνουν τα πάντα και ουρλιάζουν για να τον ρίξουν!!! Αλλά οι φασισμοί δεν κολώνουν ποτέ μπροστά στις αντιφάσεις.
Μπορεί βέβαια να καταλάβει κανείς πόσο αυτό το αντιδραστικό κίνημα δυναμώνει σε ευρύτητα και ένταση όταν στην υποστήριξη του από όλο το σοσιαλφασισμό της γης προστεθεί και η υποστήριξή του από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που θα έπρεπε φυσιολογικά να αντιπαρατίθεται πολιτικά σε αυτό το κίνημα. Τώρα επαληθεύεται αυτό που έχουμε επισημάνει κατ επανάληψη εδώ και δυο χρόνια, ότι δηλαδή στην ηγεσία των ΗΠΑ βρίσκεται η πιο φιλική προς τη Ρωσία υφεσιακή μερίδα της μονοπωλιακής αστικής τάξης των ΗΠΑ με πρόεδρο της έναν όλο και πιο φιλικό προς τη Ρωσία Ομπάμα (του οποίου σημειωτέον ο πνευματικός καθοδηγητής ήταν ένας φανατικός αντισημίτης πάστορας) και με υπουργό εξωτερικών της την ρωσόδουλη Κλίντον. Αν κάποιος είχε κάποια αμφιβολία για την πολιτική φύση των δύο τελευταίων η πιεστική και ωμή επέμβασή τους υπέρ των ισλαμοφασιστών στην Τυνησία και την Αίγυπτο θα πρέπει να τον έχει τώρα πείσει για το αντίθετο. Το αμερικάνικο CNN κάνει στην Αίγυπτο με ακόμα μεγαλύτερο φανατισμό αυτό που έχει ξεκινήσει Αλ Τζαζίρα καρφώνοντας επί 24 ώρες και επί μέρες τον φακό του πάνω στην «επανάσταση», και επιχειρώντας να δυναμώσει και να ενθαρύνει όσο μπορεί το αντιδραστικό αυτό κίνημα και να παρουσιάσει κάτω από το πιο γλυκό φως τους ισλαμοφασίστες ηγέτες του.
Η κοσμοϊστορική σημασία του περάσματος της Αιγύπτου στα χέρια του άξονα εξηγεί τις απάτες και τις καλύψεις του.
Αν αυτό το κίνημα επικρατήσει τότε η Αίγυπτος θα πέσει αρκετά σύντομα στα χέρια του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας- Κίνας-Ιράν οπότε η θέση των σχετικά ανεξάρτητων και ειρηνόφιλων μουσουλμανικών κρατών της μέσης Ανατολής: Αλγερίας, Ιορδανίας, Σαουδικής Αραβίας, Εμιράτων καθώς και του επαναστατικού δημοκρατικού κινήματος του Ιράν θα γίνει πολιτικοστρατιωτικά πολύ επισφαλής. Στην περίπτωση αυτή η θέση του Ισραήλ αλλά και της Παλαιστίνης της Φατάχ θα γίνει υπαρξιακά απελπιστική, η Δύση θα βρεθεί ενεργειακά στραγγαλισμένη ενώ η ΕΕ θα περικυκλωθεί στρατιωτικά, πολιτικά και σε πρώτες ύλες σε βαθμό ασφυκτικό από το Νότο και την Ανατολή. Η παγκόσμια γεωστρατηγική ανατροπή που θα σηματοδοτήσει μια ενδεχόμενη πτώση της Αιγύπτου στα χέρια του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράκ θα είναι τόσο συγκλονιστική και θα φέρει τόσο κοντά τον μεγάλο κατακτητικό πόλεμο που σχεδιάζει να εξαπολύσει αυτός ο άξονας ενάντια στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία ώστε διατίθενται για αυτήν όλες οι παραπαλανητικές τακτικές της διπλωματίας του άξονα και όλο το προπαγανδιστικό του οπλοστάσιο. Βέβαια όπως πάντα στις περιπτώσεις που η Ρωσία επιτίθεται μέσω πρακτόρων σε έναν αυταρχικό τριτοκοσμικό καθεστώς (πχ Σερβία, Ιράκ, Αφγανιστάν) φροντίζει η ίδια να φαίνεται σαν ουδέτερος ή ακόμα και σαν φίλος της χώρας θύματος και να αφήνει την ανοιχτή βρωμοδουλειά σε πράκτορές της στην Δύση ή σε ηλίθιους δυτικούς φιλελεύθερους. Αυτό κάνει τώρα η Ρωσία στην Αίγυπτο όπου τα κύρια χτυπήματα τα δίνει κυρίως μέσο ΗΠΑ και Αγγλίας. Έτσι αν το καθεστώς Μουμπάρακ πέσει ο σοσιαλιμπεριαλισμός θα μπορεί να παίζει σαν διαιτητής ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα. Εννοείται ότι την ίδια στιγμή οι πιο δευτεροκλασάτοι ισλαμοφασίστες και σοσιαλφασίστες του άξονα παίρνουν δραστήρια θέση υπέρ της αντιδραστικής εξέγερσης πχ Κούβα, Ιράν, Τουρκία του Ερντογάν κλπ
Να γιατί ο σοσιαλιμπεριαλιστικός άξονας καταφεύγει στις μεγαλύτερες απάτες και καλύψεις για να ρίξει τον Μουμπάρακ. Η μεγαλύτερη τέτοια απάτη, στην οποία πρωτοστατεί η Κλίντον για λογαριασμό του άξονα είναι το κρύψιμο του ισλαμοφασισμού σαν της κινητήριας δύναμης του αντι-Μπουμπάρακ κινήματος. Αυτή είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη για το πόσο βρώμικη και συνωμοτική είναι η φύση αυτού του κινήματος. Το κρύψιμο αυτό έγινε με την εντολή της ηγεσίας των Αδελφών Μουσουλμάνων να μην εμφανιστούν τα μεσαία και ανώτερα στελέχη της στις πρώτες διαδηλώσεις για να μην ανησυχήσει η Δύση και έτσι αυτές να ενθαρρυνθούν και να μαζικοποιηθούν. Η πίεση των ΗΠΑ στον Μπουμπάρακ να παραιτηθεί εμφάνισε το καθεστώς σαν τελειωμένο στα μάτια της ισλαμοφασιστικής και σοσιαλφασιστικής αντιπολίτευσης οπότε αυτή κατέβασε εύκολα όλο τον κόσμο της στο δρόμο. Αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να το πετύχει αν οι πλατειές λαικές μάζες δεν ήταν δυσαρεστημένες με το καθεστώς Μουμπάρακ επειδή ακριβώς αυτό εκπροσωπεί μια τάξη που έχει εκμεταλλευτεί άγρια τον αιγυπτιακό λαό και έχει βυθιστεί στη διαφθορά και την οικογενειοκρατία.
Μόλις μαζικοποίηθηκαν οι διαδηλώσεις οι ισλαμοφασίστες κατέβασαν όλα τους τα στελέχη. Όμως παρέμεινε η εντολή να μην φωνάζουν το κεντρικό τους σύνθημα που είναι το «ο Αλλάχ είναι μεγάλος» για να μην καρφωθούν στη Δύση. Επίσης τα αντι-Μουμπάρακ δυτικά ΜΜΕ και βασικά το CNN κρύβουν όσο μπορούν το γεγονός ότι στην αφετηρία των πρώτων μαζικών κινητοποιήσεων βρίσκονταν τα τζαμιά και οι τελετές προσευχής, ενώ μια άλλη εικόνα που κρύβουν επιμελώς τα περισσότερα δελτία ειδήσεων είναι εκείνη των διαδηλωτών που σταματάνε κάθε άλλη δραστηριότητα και γονατίζουν συντεταγμένα για να προσευχηθούν. Αν η εξέγερση αυτή είχε προοδευτικό χαρακτήρα όπως εκείνη του Ιράν, δηλαδή στρεφόταν πραγματικά ενάντια στην αυταρχική φύση του καθεστώτος τότε σίγουρα θα κυριαρχούσαν στη συνθηματολογία του κινήματος οι εκκλήσεις για πολιτική δημοκρατία. Όμως το σύνθημα δημοκρατία δεν ακούγεται πουθενά, όπως και στην Τυνησία. Ακούγεται στη θέση του σχολαστικά και αποκλειστικά μόνο το σύνθημα «ελευθερία» που έχει την έννοια της απελευθέρωσης από τον εβραιοαμερικανικό ζυγό και που το λένε γενικά και οι αντιδραστικοί και φασίστες κάθε είδους γιατί είναι εσκεμμένα αόριστο καθώς μπορεί να σημαίνει «απελευθέρωση από τον κάθε εχθρό των φασιστών με οποιαδήποτε μέθοδο». Αντίθετα η δημοκρατία σημαίνει κυριαρχία της πλειοψηφίας με δημοκρατικές και όσο είναι δυνατό ειρηνικές μέθοδες. Το σύνθημα που κυριαρχεί στις διαδηλώσεις είναι το «Μουμπάρακ παραιτήσου» μαζί με όλα αυτά τα κατά της διαφθοράς και της πείνας που τα λέει επίσης εύκολα κάθε φασισμός και σοσιαλφασισμός.
Η παραπλάνηση με τον Ελ Μπαραντέι
Όμως το βασικό κρύψιμο του ισλαμοφασισμού γίνεται με την τοποθέτηση ενός τύπου με όψη φιλοδυτικού διπλωμάτη, του Ελ Μπαραντέι σαν εκπροσώπου όλης αυτής της αντιδυτικής αντιπολίτευσης και κυρίως των πανίσχυρων ισλαμοφασιστών. Άλλωστε οι τελευταίοι έχουν φροντίσει και αυτοί όπως και οι τυνήσιοι ομόλογοί τους να εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια σαν μετριοπαθείς δημοκράτες όπως τους δίδαξαν πριν από κάθε άλλον οι τούρκοι ισλαμοφασίστες του Ερντογάν. Έτσι διευκολύνουν τη δουλειά του Ελ Μπαραντέι να ξεγελάει και να καθησυχάζει τη Δύση που χαύτει το παραμύθι ότι ο πολιτικός ισλαμισμός είναι το αντίστοιχο της ευρωπαίκής χριστιανοδημοκρατίας!!!
Αν ο Μουμπάρακ πέσει και έρθει στην εξουσία ο Ελ Μπαραντέι, το Κρεμλίνο θα αναλάβει άμεσα τη μεταβατική κυβέρνηση καθώς αυτός είναι άνθρωπός του, και μάλιστα ακόμα πιο πολύ από όσο είναι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Όπως έχει γράψει και επιμείνει από τα 2003 η Νέα Ανατολή ο Ελ Μπαραντέι είναι ο άνθρωπος που σαν διευθυντής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας ασκούσε χρόνια πίεση στο καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν για λογαριασμό της Ρωσίας λέγοντας ψέμματα ότι αυτός είχε πυρηνικό και χημικό οπλοστάσιο αλλά χωρίς τάχα να είναι εντελώς σίγουρος γι αυτό. Έτσι έδωσε τα προσχήματα στις ΗΠΑ να εισβάλλουν στο Ιράκ χωρίς όμως και να δικαιώσει την εισβολή. Έτσι βοήθησε τη Ρωσία να παίξει το πιο δόλιο παιχνίδι στον ΟΗΕ, δηλαδή από τη μια να εμφανιστεί κατά της εισβολής των ΗΠΑ στη χώρα αλλά από την άλλη να εγκρίνει τις κατοχικές κυβερνήσεις και να έχει λόγο στο σχηματισμό τους. Έτσι ήρθαν τελικά στην εξουσία του Ιράκ φιλικές της δυνάμεις που συνεργάστηκαν με τις ΗΠΑ ενάντιον του Μπάαθ και του Σαντάμ άλλα ήταν και εναντίον των ΗΠΑ. Αυτόν τον σωτήριο ρόλο υπέρ της Ρωσίας έπαιξε στη συνέχεια ο Ελ Μπαραντέι στο ζήτημα του πυρηνικού αφοπλισμού στου Ιράν, προτείνοντας να κατασκευάζει η Ρωσία το πυρηνικό του καύσιμο και εμποδίζοντας παράλληλα την αμερικανοισραηλινή επέμβαση σε αυτό. Γι αυτό Ρωσία και Κίνα ψηφίζουν σταθερά τον Ελ Μπαραντέι σαν επικεφαλής της Υπηρεσίας Ατομικής Ενεργειας.
Η τοποθέτηση ενός τυπικού διεθνούς στελέχους του ιμπεριαλισμού σαν αρχηγού όλου του αντιπολιτευτικού κινήματος και σαν επίδοξου ηγέτη της Αιγύπτου δείχνει περισσότερο από κάθε τι άλλο πόσο εξαρτημένο είναι αυτό το κίνημα από τον ιμπεριαλισμό γενικά και πόσο περιθωριοποιημένες είναι οι λαίκές μάζες μέσα σε αυτό. Αυτό που εμφανίζεται σαν λαϊκή εξέγερση είναι το φόντο αλλά και ο μοχλός ενός πραξικοπήματος κορυφής που επιχειρούν οι πιο αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις της Αιγύπτου για λογαριασμό του νεοχιτλερικού άξονα Ρωσίας Κίνας Ιράν. Γι αυτό το λόγο αυτό το πραξικόπημα πρέπει να νικηθεί.
ΥΣ. Σε μια πρώτη ανάρτηση αυτού του κειμένου σε αυτό εδώ το σημείο υπήρχε μια λαθεμένη διατύπωση.
