"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

Σημαντικά πολιτικά γεγονότα

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Ο «ΗΡΩΑΣ» ΚΑΡΑΤΖΙΤΣ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Τη Δευτέρα 6/9 στις 21.00 προβλήθηκε στο κανάλι Star Channel η ταινία του Αμερικανού σκληνοθέτη Ρίτσαρντ Σέπαρντ «Εγκληματίας Πολέμου», παραγωγής 2007. Πρόκειται για μια ταινία που αποδίδει πολύ ελεύθερα την πραγματική ιστορία 3 δυτικών δημοκρατών δημοσιογράφων που το καλοκαίρι του 2000 αναζητούν τον τότε ακόμη ασύλληπτο αρχιεγκληματία σφαγέα του βοσνιακού λαού Ράντοβαν Κάρατζιτς.


Μάλιστα, η ταινία είναι γενικά ριζοσπαστική στη γραμμή της, παρά τους χολυγουντιανούς μανιερισμούς και ευκολίες, έως αφέλειες του σεναρίου. Ασκεί σκληρή κριτική σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΟΗΕ όχι για «στοχοποίηση αντιιμπεριαλιστών» τύπου Μλάντιτς και Κάρατζιτς, όπως διαλαλούνε αγκαλιασμένοι πια κνίτες και χρυσαυγίτες, αλλά αντίθετα για συμβιβασμό της ιμπεριαλιστικής Δύσης με το ασύλληπτο πολλών χιτλερικών καθαρμάτων, κυρίως Σέρβων και Σερβοβόσνιων εθνοεκκαθαριστών, για να κάνουν με την ησυχία τους τις μπίζνες τους.

Η συγκεκριμένη ταινία προβλήθηκε σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, μεταξύ άλλων και στη Ρωσία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (και στο σέρβικο τομέα), στην Ιαπωνία, στην Ιταλία, στην Τουρκία κλπ. Στην Ελλάδα φυσικά, ουδείς έκανε το «λάθος» να μπλέξει με τη διανομή, προβολή κλπ. της ταινίας σε αίθουσες. Τι δηλαδή; Να του σπάσουνε το σινεμά τη μια μέρα οι χρυσαυγίτες συμπολεμιστές του Κάρατζιτς και την άλλη οι επίσης φίλοι του αντιαμερικάνοι κνίτες «αντιιμπεριαλιστές» και να μην τον καλύπτει κανείς από την διακομματική εξουσία;

Αυτό πάντως που κάνει εντύπωση είναι πως ακόμη και στη νεοχιτλερική Ρωσία και στην ίδια τη «Σερβική Δημοκρατία» εντός της Βοσνίας προβλήθηκε, έστω για τα μάτια, η συγκεκριμένη παραγωγή. Φαίνεται πως η φασιστικοποίηση στη χώρα μας έχει προχωρήσει σε επίπεδο ιδεών ακόμη πιο βαθιά από όσο εκεί. Εδώ πρέπει να βλέπουμε μόνο χαλκευμένες ψευτο-ιστορικές παραγωγές για τον Εμφύλιο, εγκεκριμένες από τους ρωσόδουλους πρωθυπουργούς (βλ. Καραμανλή – Βούλγαρη «Ψυχή Βαθειά»), που εξισώνουνε μοναρχοφασισμό και ΔΣΕ και τους «συμφιλιώνουν» κατά των «επάρατων» Αμερικανών. Ο στόχος τους είναι να ενώσουν τους παλιούς και νέους φασίστες με τους παραπλανημένους αριστερούς σε ένα ενιαίο αντιαμερικανικό μέτωπο.

Στο πεδίο της διαμόρφωσης των ιδεών της πλατιάς μάζας του λαού, η προλεταριακή πρωτοπορία μαζί με όλη τη δημοκρατία πρέπει να επαγρυπνούν. Με σεβασμό στις διαθέσεις του, ποτέ με διδακτισμό και βία, αλλά με οξυμμένο το μέτωπο στους φασίστες και σοσιαλφασίστες πλαστογράφους…

(Για την ίδια την ταινία δες http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hunting_Party_%282007_film%29 )