Το συνεχιζόμενο ελλειμματικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών: Tο βασικό αίτιο της χρεοκοπίας που κρύβουν από το λαό

Τo ελλειμματικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών ως το άθροισμα του εμπορικού ισοζυγίου, του ισοζυγίου των υπηρεσιών, των εισοδημάτων και των μεταβιβάσεων από την ΕΕ είναι το ισοζύγιο των συναλλαγών της χώρας με το εξωτερικό. Στο ΙΤΣ δεν συμπεριλαμβάνονται οι λογαριασμοί κεφαλαίου που περιλαμβάνουν τις αγορές και πωλήσεις περιουσιών.  Έτσι μια οικονομία που έχει περίσσευμα στις συναλλαγές της με το εξωτερικό, που το Ι.Τ.Σ της είναι δηλαδή θετικό, επενδύει στο εξωτερικό το περίσσευμα,  οπότε μιλάμε τότε για Καθαρή δανειοδότηση.

Μια οικονομία που εμφανίζει ελλειμματικό Ι.Τ.Σ σημαίνει ότι κατανάλωσε προϊόντα και υπηρεσίες που εισήγαγε από το εξωτερικό, που επομένως δεν παρήγαγε και άρα το ΙΤΣ συνιστά τις δανειακές ανάγκες της χώρας που καλύπτονται από το εξωτερικό. Το έλλειμμα στο Ι.Τ.Σ εμφανίζεται ως εξωτερικό χρέος της οικονομίας - κρατικό και ιδιωτικό – που καθορίζει τη διεθνή θέση της οικονομίας, καλύπτεται αναγκαστικά με δάνεια του κράτους και του ιδιωτικού τομέα και με συμμετοχές των ξένων στις ελληνικές επιχειρήσεις που καταναλώνουν τα εισαγόμενα εμπορεύματα και υπηρεσίες.   

Το Ι.Τ.Σ της χώρας μας είναι επί δεκαετίες καταστροφικά ελλειμματικό, σε τέτοιο βαθμό, που κάθε χρόνο προσθέτει νέες υπερβολικά υψηλές δανειακές ανάγκες στο κράτος και στους ιδιώτες με αποτέλεσμα δίπλα στο παραγωγικό κενό το κρατικό χρέος να διογκώνεται επί δεκαετίες, να μην μπορεί από ένα σημείο και πέρα να εξυπηρετηθεί, μέχρι που το κράτος χρεοκόπησε εξαιτίας της συσσώρευσης των χρεών παρασύροντας μαζί του μια αναιμική σαμποταρισμένη παραγωγή και όλη τη χώρα. Τον Αύγουστο του 2002 δείξαμε, για πρώτη φορά στο άρθρο που αναρτάται στην ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ «Το βιομηχανικό σαμποτάζ οδηγεί στη χρεοκοπία», την πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία εξαιτίας των υψηλών ελλειμμάτων που στο μεγαλύτερο ποσοστό τους διαμορφώνονται από το πελώριο εμπορικό έλλειμμα. Ένα διαρκές βιομηχανικό στην ουσία έλλειμμα που καμιά ευρωπαϊκή οικονομία δεν παρουσιάζει σε τέτοιο καταστροφικό βαθμό και με τόση χρονική διάρκεια. Στο site της ΟΑΚΚΕ είναι αναρτημένα σε ειδικό χώρο τα βασικά άρθρα της Ν. Ανατολής που αναλύουν από τότε την πορεία της  χρεοκοπίας.

Το παραγωγικό κενό δεν είναι αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας αμέλειας, είναι εγκατεστημένο επί δεκαετίες, είναι ιστορικό φαινόμενο, και οφείλεται στο επί δεκαετίες οργανωμένο σαμποτάζ της παραγωγής από τους γκαουλάιτερ της νεοτσαρικής Ρωσίας: το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΝ καθώς και από τους πρωθυπουργούς των Παπανδρέου Α και Γ, Σημίτη και Καραμανλή τον Β. Για να καλύψουν τα εγκλήματά τους δείχνουν τώρα τελευταία ως υπεύθυνη για τη χρεοκοπία το μνημόνιο την ΕΕ και το κεφάλαιο. Αντί δηλαδή να παραδέχονται ότι η χρεωκοπία οδήγησε τη χώρα στο μνημόνιο και στη λιτότητα λένε ότι το μνημόνιο και η λιτότητα έφεραν τη χρεοκοπία. Η αλήθεια είναι ότι μέσα στη χρεοκοπία και στη λιτότητα οι ίδιοι συνεχίζουν το παραγωγικό σαμποτάζ που μας χρεοκόπησε χρησιμοποιώντας προς το συμφέρον τους επιλεκτικά και το μνημόνιο, και κρατούν έτσι στα ύψη το έλλειμμα του Ι.Τ.Σ, καθώς και το εμπορικό έλλειμμα, για να δημιουργούν νέα ελλείμματα και να σωρεύουν νέα χρέη και να κρατούν τη χώρα στη χρεοκοπία. Αυτό το κάνουν για να την εξαρτάνε πολιτικοοικονομικά στη Ρωσία και την Κίνα αλλά και για να τη χρησιμοποιεί η πρώτη σαν εργαλείο εκβιασμού και χρεοκοπίας της ΕΕ, που θέλει να την αποσαθρώσει και να την υποδουλώσει ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός στην πορεία του για παγκόσμια κυριαρχία.

Το 2010, σαν παράδειγμα πρώτη χρονιά της ακήρυχτης χρεωκοπίας, το εμπορικό έλλειμμα ήταν -28 περίπου δις και το έλλειμμα του ΙΤΣ (ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών) -23 περίπου δις. Αυτό το έλλειμμα των -23 δις αντιστοιχεί κατευθείαν σε δανειακές ανάγκες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα 23 περίπου δις,  σε δανειακές ανάγκες δηλαδή που γεννήθηκαν μόνο το 2010 και πριν ακόμα πατώσουν μισθοί, συντάξεις οπότε και δουλειές από τη μείωση της εσωτερικής κατανάλωσης. Τους έντεκα πρώτους μήνες του 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία της τράπεζας της Ελλάδας, το έλλειμμα στο Ι.Τ.Σ ήταν 18,9 δις ευρώ. Αυτό το έλλειμμα και αυτές οι νέες δανειακές ανάγκες θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά μειωμένες, μπορεί και μηδενικές, αν το καθεστώς επέτρεπε να πραγματοποιηθούν μόνο τα δεκάδες δις επενδύσεων που απαγόρευσε τα τρία τελευταία χρόνια. Οι σαμποταριστές τσακίζουν την οικονομία και γδέρνουν με ευχαρίστηση το λαό αφού για κάθε νέα φορολογία και για κάθε νέα περικοπή μισθού δείχνουν ως υπεύθυνη την ΕΕ και την τρόικα. Μια δουλειά εύκολη για το καθεστώς αφού η ΕΕ από την αστική και φιλοσοσιαλιμπεριαλιστική φύση της δεν μπορεί να αναλύσει την ελληνική οικονομία και την ελληνική πολιτική και να ανακαλύψει το σαμποτάζ και από την άλλη δεν μπορεί να διανοηθεί ότι οι κυβερνήτες μιας χώρας μπορούν να προδίδουν τόσο ωμά τη χώρα τους.

Οι σαμποταριστές τώρα δα μέσα σε τρία χρόνια χρεοκοπίας, με τσακισμένα τα μεροκάματα και τον εφεδρικό στρατό να ξεπερνάει κατά πολύ το ένα εκατομμύριο, δεν επιτρέπουν καμιά συγκέντρωση και ένωση του κεφαλαίου με την εργασία, δεν επιτρέπουν καμιά επένδυση. Με αυτούς τους μισθούς πείνας οι επενδυτές θα έπρεπε να είναι στην ουρά και όμως δεν αφήνουν από το 2009 να επενδύσει κανένα κεφάλαιο ούτε ντόπιο ούτε και ξένο εκτός από τα ανατολικά. Εδώ πρέπει να απαντήσουμε στο συνηθισμένο επιχείρημα των ρωσόφιλων «οικονομολόγων» και του ίδιου του Πούτιν ότι κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα που κινδυνεύει με χρεωκοπία. Αλλά εδώ πάλι υπάρχει δικολαβικό σχήμα πρωθύστερο. Αν οι ρωσόδουλοι κυβερνήτες δεν έκαναν σαμποτάζ και επέτρεπαν τις επενδύσεις από το 2009, οπότε εκδηλώθηκε η υπερχρέωση (με παραφούσκωμα μάλιστα από τον Παπανδρέου για να υπάρξει  απειλή πανευρωπαϊκής χρεωκοπίας) σε συνδυασμό με την πρωτοφανή πιστωτική στήριξη της ΕΕ, τότε πάρα πολλοί θα επένδυαν σε αυτό το διάστημα, ιδιαίτερα σε εξαγωγικές επιχειρήσεις, οπότε το χρέος ολοένα και θα μειωνόταν και δεν θα υπήρχε καθόλου κίνδυνος χρεωκοπίας. Ακόμα και τώρα που μιλάμε υπάρχουν πολλές έτοιμες επενδύσεις που σαμποτάρονται όπως γίνεται με το ΕΣΠΑ και τον τουρισμό. Άλλωστε ακριβώς επειδή οι σαμποταριστές έχουν συντρίψει τα μεροκάματα μέσω της συντριβής του παραγωγικού κεφαλαίου, δηλαδή μέσω της ανεργίας, ένα ολόκληρο σμήνος καπιταλιστών θα ήταν έτοιμο να επενδύσει σε μια χώρα με μορφωμένο εργατικό δυναμικό, αρκετά καλές υποδομές λόγω ΕΕ και εξαιρετικά πλούσιους, εντελώς ανεκμετάλλευτους  λόγω σαμποτάζ φυσικούς πόρους και στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και στον τουρισμό.

Γι αυτό το λόγο ακόμα και τώρα και αρκετά ανώδυνα για το λαό η χώρα και ο λαός και τα μεροκάματα μπορούν να σωθούν και το χρέος μπορεί να αρχίσει να μειώνεται  αρκεί να φύγουν από τη μέση οι σαμποταριστές. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ουσιαστικό πρόβλημα για ένα σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Υπάρχει πολιτικό πρόβλημα. Η Ελλάδα χρειάζεται μια πολιτική λαϊκή επανάσταση επειδή η σαπίλα έχει προχωρήσει βαθιά μέσα στην ντόπια και στην φιλοδυτική εκσυγχρονιστική αστική τάξη η οποία είναι δεσμευμένη από το κράτος των σαμποταριστών και η οποία από ελληνική παράδοση έχει μάθει να μην αντιστέκεται στον ισχυρό ιμπεριαλισμό κάθε φάσης.

Το έλλειμμα του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών δημιουργεί το χρέος

Από την έκδοση της ΕΕ European Economic Forecast - autumn 2009 σελ. 222 πήραμε ενδεικτικά μερικές  χώρες για να συγκρίνουμε το Ι.Τ.Σ τους  σαν % ποσοστό του ΑΕΠ με τις ΚΔΑ (Καθαρές Δανειακές τους Ανάγκες)  (-) επίσης σαν % ποσοστό του ΑΕΠ. Βλέπουμε στον παρακάτω πίνακα ότι το ύψος των ετήσιων δανειακών αναγκών καθορίζεται άμεσα από το ελλειμματικό Ι.Τ.Σ (Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών). Οι χώρες με θετικό Ι.Τ.Σ δανείζουν στο εξωτερικό το περίσσευμα ΚΔΑ (+). Αυτός ο πίνακας απαντά στη σοσιαλφασιστική καθεστωτική προπαγάνδα, για το πώς πραγματικά γεννιούνται και συσσωρεύονται τα χρέη, καθώς και στις ιδεοληψίες εκείνων των ντόπιων φιλελεύθερων που σκέφτονται σαν απλοί ραντιέρηδες και την κρατική  χρεοκοπία την αναγάγουν σε μια απλή αφαίρεση κρατικών εσόδων μείον έξοδα. 

Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών και  Καθαρή Δανειοδότηση (-) ή  Καθαρές Δανειακές Ανάγκες (-) του έθνους  ως ποσοστό  % του ΑΕΠ

Οι σοσιαλφασίστες λένε ότι άλλα αυτά τα χρέη προκύπτουν στο βάθος από την εκμετάλλευση των μισθωτών και την κλοπή του δημοσίου πλούτου από τους μονοπωλιστές και από τους απατεώνες αστούς. Αλλά όλους τους λαούς και τις χώρες τις εκμεταλλεύονται τα μονοπώλια και οι απατεώνες αστοί αλλά μόνο η χώρα μας έχει αυτό το πελώριο και συνεχές ελλειμματικό Ι.Τ.Σ που την έκτασή του δεν την καθορίζει κανένα μονοπώλιο με την εκμεταλλευτική λειτουργία του, καμιά τρόικα και κανένα κλεπτοκρατικό κεφάλαιο, παρά μόνο η πολιτική, το παραγωγικό σαμποτάζ. Το έχουμε ξαναπεί ότι παντού οι κλεπτοκράτες επενδύουν ένα μεγάλο μέρος από τα κλεμμένα τους μέσα στη χώρα για να αποσπάσουν υπεραξία. Μόνο εδώ τα κάνουν ατομική τους κατανάλωση ή τα πάνε για ασφάλεια σε ισχυρές χώρες στο εξωτερικό παίρνοντας τόκους που είναι πάντα πολύ μικρότεροι από κάθε παραγωγική επένδυση στη χώρα μας. Ποιος σε αυτή τη χώρα άκουσε ποτέ οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία να υποστηρίξει την οποιαδήποτε σημαντική επένδυση την οποιαδήποτε βιομηχανική επένδυση εκτός από τις ανατολικές;

   Οι δύο παρακάτω γραφικές παραστάσεις στους ίδιους άξονες, είναι φτιαγμένες από εμάς, με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από την έκδοση «Ελληνική Οικονομία». Η μία γραφική παράσταση είναι του Ι.Τ.Σ (Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών), και η άλλη το συνολικό ελλειμματικό Ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης που αντιστοιχεί σε δανειακές ανάγκες της κυβέρνησης. Να σημειωθεί ότι  ένα μέρος των ελλειμμάτων της οικονομίας που παριστάνονται στη γραφική παράσταση ως έλλειμμα του Ι.Τ.Σ εμφανίζονται στο ετήσιο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης.

Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών και Ισοζύγιο Γενικής Κυβέρνησης ως % του ΑΕΠ

 

Συγκρίνοντας τις δύο γραφικές παραστάσεις βλέπουμε ότι  η γραφική παράσταση του ετήσιου ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης εξαρτάται κατά μέσο όρο ισχυρά από τις μεταβολές του ΙΤΣ. Ειδικά αυτή η εξάρτηση γίνεται πολύ στενή και πιο φανερή την πενταετία 2005-2010 όπου η κάθοδος της καμπύλης του Ι.Τ.Σ, που παριστάνει την αύξηση των ελλειμμάτων και των δανειακών αναγκών, παρακολουθείται με την κάθοδο της καμπύλης του Ισοζυγίου της Γενικής Κυβέρνησης και η άνοδος μέχρι το 2010 με αντίστοιχη άνοδο. Το φαινόμενο αυτό της έντονης αλληλεξάρτησης των δύο ελλειμμάτων είναι γνωστό στην οικονομολογία ως τα δίδυμα ελλείμματα του Ι.Τ.Σ και των ελλειμμάτων της Γενικής Κυβέρνησης. Είναι ο βασικός νόμος συσσώρευσης κρατικών χρεών στη χώρα μας. Αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις χώρες που έχουν ελλείμματα. Αυτά τα δίδυμα ελλείμματα οφείλονται στην με ορισμένη αναλογία μείωση  των επενδύσεων και της ιδιωτικής αποταμίευσης και το μέγεθός τους στο τεράστιο παραγωγικό έλλειμμα που αντανακλάται εξολοκλήρου στο Ι.Τ.Σ και  που συμμετέχει σε υψηλό ποσοστό στη διαμόρφωση του κρατικού ελλείμματος, δίπλα στα κρατικά έξοδα για τα ταμεία τις ΔΕΚΟ κλπ. Φυσικά τα κρατικά ελλείμματα οφείλονται και στη σπατάλη, στη γραφειοκρατία και στην κλεψιά. Δίδυμα ελλείμματα όμως κλεψιάς και ελλειμμάτων της Γενικής Κυβέρνησης δεν υπάρχουν στην οικονομολογία. Ούτε και δίδυμα ελλείμματα γραφειοκρατίας και ελλειμμάτων γενικής κυβέρνησης.  Κανείς μελετητής δεν εμφάνισε ποτέ τέτοια στοιχεία. Αυτές είναι οι δευτερεύουσες πλευρές της δημιουργίας ελλειμμάτων, μέσα στις οποίες φωλιάζει επίσης το παραγωγικό σαμποτάζ, και που βολεύει το καθεστώς να αναδεικνύονται σε κύριες, για να κρύβει τις πραγματικές κύριες αιτίες της συσσώρευσης των χρεών, της χρεοκοπίας και της καταστροφής του λαού και τελικά τους υπεύθυνους προδότες σαμποταριστές της παραγωγής που χρεοκόπησαν τη χώρα. Και αυτή τη συγκάλυψη την περνάνε στο λαό  αντικειμενικά οι φιλελεύθεροι που ως ειδικοί στην  απομύζηση υπεραξίας είναι και αναγνωρίζονται από το λαό και ως ειδικοί της πολιτικής οικονομίας. Ελάχιστοι βέβαια το κάνουν συνειδητά αφού η πλειοψηφία τους δεν θέλει να  συγκρούεται και θέλει να τα έχει καλά με το φαιοκόκκινο  καθεστώς, πιστεύοντας ότι έτσι θα διασωθούν.

Ο πυρήνας του ελλειμματικού Ι.Τ.Σ είναι το εμπορικό έλλειμμα

Από τον παρακάτω πίνακα ( από στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και των κρατικών προϋπολογισμών) βλέπουμε ότι το κέντρο της χρεοκοπίας είναι το πελώριο εμπορικό έλλειμμα. Τα -338 δις αθροιζόμενο εμπορικό έλλειμμα κάθε χρονιάς από το 1999-2000 συνεισφέρουν στο σχηματισμό των -214 δις του Ι.Τ.Σ σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από το περίσσευμα των 153 δις των υπηρεσιών, από το έλλειμμα των -64 δις των εισοδημάτων και από το περίσσευμα των 35 δις των μεταβιβάσεων της ΕΕ.

Το εμπορικό έλλειμμα είναι κυρίως το βιομηχανικό έλλειμμα αφού το αρνητικό ετήσιο ισοζύγιο με το εξωτερικό της αγροτικής παραγωγής δεν ξεπερνά γενικά τα δύο δις. Γι’ αυτό και η βιομηχανία είναι ο βασικός στόχος του παραγωγικού σαμποτάζ του σοσιαλφασισμού και των άλλων προδοτών.

Άθροισμα ισοζυγίων 1999-2010 σε δις ευρώ και σε τρέχουσες τιμές

Οι δύο παρακάτω γραφικές παραστάσεις -στους ίδιους άξονες- παριστάνουν τις μεταβολές του εμπορικού ισοζυγίου- η κάτω- και του Ι.Τ.Σ η πάνω ως % ποσοστό του ΑΕΠ. Είναι καθαρό, από τη σύγκριση των δύο καμπυλών, ότι η καμπύλη του Ι.Τ.Σ παρακολουθεί στενά τις μεταβολές της καμπύλης του εμπορικού ισοζυγίου. Και αυτό γιατί το Ι.Τ.Σ σχηματίζεται στο μεγαλύτερό του ποσοστό από τη συμβολή του ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου. 

Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών και Εμπορικό Ισοζύγιο ως % ποσοστό του ΑΕΠ

 

 

Το συμπέρασμα είναι ότι το βασικό αίτιο της χρεοκοπίας της χώρας είναι  το διαρκές και εξαιρετικά ελλειμματικό Ι.Τ.Σ που στον πυρήνα του βρίσκεται η μοναδική στην ΕΕ ελλειμματική βιομηχανική παραγωγή.

Κάθε οικονομική πολιτική που δεν βάζει στην ημερήσια διάταξη την μετατροπή του Ι.Τ.Σ σε περίσσευμα και επομένως και την αλματώδη βιομηχανική ανάπτυξη, τον μηδενισμό του εμπορικού ελλείμματος ( συμπεριλαμβανομένου και του αγροτικού ελλείμματος) και το περίσσευμα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, εξαπατά το λαό και το έθνος και έχει στόχο τη διατήρηση του χρεοκόπου κύκλου της οικονομίας της ίδιας της χρεοκοπίας και της καταστροφής. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ζωή κάθε έθνους δεν αναπαράγεται πάντα με δανεικά γιατί τα δανεικά κάποτε πληρώνονται. Σαμαράς και Τσίπρας, που προωθούν ανοιχτά το ξεπούλημα της χώρας στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, μαζί με τον Κουβέλη, μεταμφιεσμένοι σε κευνσιανούς πετούν πότε-πότε μερικές λεξούλες για επενδύσεις με το δανεικό ή τζάμπα χρήμα της ΕΕ. Με αυτό το χρήμα, που λένε ότι θέλουν να συγκεντρώσουν, το οποίο μαζί με τους απείραχτους μισθούς και συντάξεις που πάλι θέλουν να τους εξασφαλίζει η ΕΕ, η κατανάλωση λένε θα συνεχιστεί ακμαία και έτσι η οικονομία θα ανορθωθεί, δηλαδή θα έρθει στα ίσα της, στην πριν τη χρεοκοπία κατάσταση, δηλαδή στον προηγούμενο ελλειμματικό χρεοκόπο κύκλο της. Βέβαια μέχρι το 2009 αυτός ο κύκλος υποστηρίζονταν με δανεικά τώρα όμως που οι δανειστές ζητούν τα δανεικά πίσω, αν και συνεχίζουν να δανείζουν τη χώρα,  δεν μπορεί να συνεχίζεται η ίδια κατάσταση. Όμως στο ζήτημα της οικονομικής πολιτικής των κομμάτων έχουμε ήδη απαντήσει και θα απαντήσουμε ακόμα πιο αναλυτικά σε επόμενα άρθρα μας. Η αλήθεια για την οικονομία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των δημοκρατών που πρέπει να ενωθούν σε ένα πατριωτικό και δημοκρατικό μέτωπο για να ανατρέψουμε τους ρωσόδουλους σαμποταριστές που είναι ταυτόχρονα και τραμπούκοι, για να υπερασπίσουμε το λαό με την καθοδήγηση της εργατικής τάξης, που στην πλάτη της πέφτει το βάρος της βιομηχανικής παραγωγικής συγκρότησης και της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Στατιστικά στοιχεία του ελλείμματος του Ι.Τ.Σ και δανειακές ανάγκες κράτους και ιδιωτών

Στο άρθρο « Οι προδότες σαμποταριστές χρεοκόπησαν τη χώρα» γράφαμε ότι η μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος « Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τη Ελλάδoς: Αιτίες ανισορροπιών και προτάσεις πολιτικής» περιγράφει ως εξής τις επιπτώσεις του ελλείμματος του ΙΤΣ στο εξωτερικό χρέος της χώρας: «το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών οδήγησε σε αύξηση του εξωτερικού χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ από μόλις πάνω από το 40% το 2001 σε περίπου 85% το 2009. Παράλληλα, στο διάστημα αυτό, αυξάνονται οι πληρωμές τόκων επί του εξωτερικού χρέους και σήμερα αντιπροσωπεύουν πάνω από 5% του ΑΕΠ».  Εδώ δίνουμε τον πίνακα από την ίδια μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος με τα ελλείμματα που δημιουργούνται ετησίως στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πριν την ανοιχτή εκδήλωση της κρίσης χρέους.

Στην πρώτη γραμμή του πίνακα φαίνεται ότι κατά μέσο όρο την περίοδο 2000-2008 το μέσο ετήσιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ήταν 17,7 δις, ή 9,5% του ΑΕΠ, και αντιστοιχεί σε δημόσιο και ιδιωτικό δανεισμό. Συγκεκριμένα: H γραμμή του πίνακα με τα «Ομόλογα και έντοκα γραμμάτια» που δείχνει 9,3 δις κατά μέσο όρο το χρόνο λέει  ότι το 52,5% του ελλείμματος του Ι.Τ.Σ που είναι κατά μέσο όρο 17,7 δις ετησίως, καλύπτεται με δάνεια του δημοσίου.

Οι  μετοχές που είναι αξίας 2,4 δις και δίνουν κάλυψη του ΙΤΣ  κατά 13,5% είναι δάνεια στην ουσία με τη μορφή μετοχών. Συνολικά το ποσοστό κάλυψης του ΙΤΣ είναι 52,5+ 13,5-0,2= 65,8% και αντιστοιχεί σε δανεισμό. Οι λοιπές «επενδύσεις»  είναι τα δάνεια από κατοίκους  εξωτερικού -2,4 δις που αναλογούν σε -13,4 %, οι καταθέσεις 4,7 δισ των κατοίκων εξωτερικού που το καλύπτουν κατά 26,6 % , και άλλα 0,1 δισ που το καλύπτουν κατά -0,4%. Όλα αυτά είναι (-13,4%+26,6%-0,4) που κάνουν 13,6%. Το ισοζύγιο κεφαλαιακών μεταβιβάσεων είναι 2,6 δις και συνεισφέρει στην κάλυψη  των ελλειμμάτων κατά 14,7%. Αυτό  είναι το δωρεάν χρήμα της ΕΕ. Επομένως το εξωτερικό χρέος αύξανε από το 2000 ως το 2008 κατά 17,7 δις λόγω ελλειμματικής παραγωγής και το 14,7% αυτού του ελλείμματος το κάλυπτε η ΕΕ. Το υπόλοιπο 100-14,7= 85,3%  καλύπτονταν με δανεισμό κράτους και ιδιωτών και με το ξεπούλημα των επιχειρήσεων στους ξένους.  

 

Οι οικονομικοί στόχοι για να μπορεί να βγει η χώρα από τη χρεοκοπία

 

Τε­λι­κά επει­δή η ιδιωτική και η κρατική κα­τα­νά­λω­ση πά­ει σε με­γά­λο βαθ­μό σε ει­σα­γω­γές βιο­μη­χα­νι­κών προϊόντων, για­τί δεν έχου­με αρκε­τή και κυρίως δεν έχουμε ψηλής τεχνολογίας βιο­μη­χανί­α,  η χώ­ρα συ­νο­λι­κά χρε­ώ­νε­ται και χρε­ώ­νε­ται και το κρά­τος. Δεν χρε­ω­κο­πού­με για­τί κλέ­βου­με το κράτος ή γιατί το κράτος τε­μπε­λιά­ζει­. Γιατί όταν συμβαίνουν μόνον αυτά χρεωκοπεί το κράτος και μεγαλώνει εσωτερικά η κοινωνική ανισότητα αλλά δεν χρεωκοπεί η χώρα, όπως πχ στην Ιαπωνία όπου το κρατικό χρέος είναι 200% αλλά η χώρα έχει ένα πελώριο εξωτερικό πλεόνασμα, δηλαδή ένα πελώριο ΙΤΣ. Χρε­ω­κο­πού­με για­τί κάτω από την καθοδήγηση των ρωσόδουλων σαμποταριστών γκρε­μί­ζου­με τα εργο­στά­σιά μας και ζού­με από εργο­στά­σια άλλων χω­ρών. Κανένα μνημόνιο δεν μας χρεοκόπησε. Το χρέος σωρεύτηκε επί δεκαετίες και πληρώναμε επί χρόνια πριν τη χρεοκοπία χρεολύσια και μόνο τόκους της τάξης των 10 δις περίπου ( 5% του ΑΕΠ), γιατί η παραγωγή δεν στήριζε την αναπαραγωγή της ζωής σε ένα ανώτερο επίπεδο, γιατί αυτή χρηματοδοτούνταν με δανεικά.

Οι εισαγωγές εμπορευμάτων είναι τριπλάσιες από τις εξαγωγές. Η χώρα εξάγει ένα και εισάγει τρία. Π.χ το εμπορικό ισοζύγιο το 2008 ήταν -44 δις με 19,81 δις εξαγωγές και 63,86 δις εισαγωγές. Οι εξαγωγές της χώρας πρέπει να αυξηθούν, εισαγόμενα προϊόντα πρέπει να εκτοπιστούν από την ντόπια παραγωγή για να δημιουργηθεί εμπορικό πλεόνασμα και πλεόνασμα στο Ι.Τ.Σ. Από εκεί θα πληρώνονται και τα προηγούμενα χρέη. Αυτό όμως εκτός από το χτύπημα του άμεσου παραγωγικού σαμποτάζ, δηλαδή της μη αδειοδότησης ή ματαίωσης ή γκρεμίσματος των κλασσικών βιομηχανικών επενδύσεων σημαίνει και μετατόπιση της βιομηχανικής παραγωγής σε κλάδους σύγχρονους υψηλής παραγωγικότητας της εργασίας και επομένως σε κλάδους που ενσωματώνουν τις τελευταίες επιστημονικοτεχνικές προόδους, σημαίνει ανάπτυξη της έρευνας και ειδικότερα της εφαρμοσμένης, σύνδεση της εκπαίδευσης με τη βιομηχανία, της παραγωγής με την εκπαίδευση, της θεωρίας με την πράξη. Μόνο αυτά τα τελευταία σημαίνουν αποκάλυψη και πολιτική συντριβή των φαιοκόκκινων ΠΟΣΔΕΠ, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ και των φιλικών τους φοιτητικών συμμοριών. Με πολύ πιο εύκολο τρόπο μπορεί να εκτιναχτεί το τουριστικό πλεόνασμα στα ύψη αν χτυπηθούν οι ψευτοοικολόγοι σαμποταριστές. Το πλεόνασμα των υπηρεσιών δεν μπορεί όμως σε καμιά περίπτωση να είναι η απάντηση στον ελλειμματικό χρεοκόπο κύκλο της ελληνικής οικονομίας. Η ραχοκοκαλιά της παραγωγής είναι η βιομηχανία. Εκεί αρθρώνονται οι υπηρεσίες.*

Το πως θα ανασυγκροτηθεί η χώρα παραγωγικά και θα βγει από τη χρεοκοπία είναι πολιτικό ζήτημα. Είναι το ιστορικό καθήκον του λαού και της ραχοκοκαλιάς του παραγωγικού του δυναμικού, της εργατικής τάξης.

---

*Δύο καθηγητές στην έκδοση «οικονομία και αγορές» Απρίλιος 2011 της Eurobank research μέτρησαν τις απαιτούμενες μειώσεις των ελλειμμάτων της βιομηχανικής παραγωγής, που βρίσκεται στο κέντρο του ελλείμματος του Ι.Τ.Σ, για να ξεφύγει η οικονομία από τον κύκλο των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας και βρήκαν τα εξής:  « Για να σταματήσει η ανοδική πορεία του καθαρού εξωτερικού χρέους (πχ. να σταθεροποιηθεί περί το 80-85% του ΑΕΠ, κοντά στο σημερινό 97,3%) πρέπει το εμπορικό ισοζύγιο να δημιουργεί στο μέλλον πλεονάσματα της τάξης του 0,5-1,5% του ΑΕΠ ετησίως, από ελλείμματα της τάξης του 8% που έχει σήμερα. Αν η χώρα καταφέρει να ισοσκελίσει το εμπορικό της ισοζύγιο μέχρι το 2014 και να δημιουργήσει διατηρήσιμα εμπορικά πλεονάσματα της τάξης του 1,5% ετησίως μετά το 2015, το εξωτερικό χρέος θα πέσει στο 80% του ΑΕΠ το 2040 κάτω από αρκετά συντηρητικές υποθέσεις για την ανάπτυξη, τα επιτόκια και τον πληθωρισμό. Η προσπάθεια λοιπόν θα είναι μακροχρόνια.»