ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΑΦΙΣΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ: ΣΩΣΤΕ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΕΡ

Κυβέρνηση-ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ χτυπάνε όσα δεν ανήκουν στο ανατολικό κεφάλαιο ενώ προστατεύουν τα φιλικά τους κάτεργα.  Η αντεργατική τακτική τους στη χαλυβουργία.

Η βα­θύ­τε­ρη αι­τί­α της ελλη­νι­κής χρε­ω­κοπί­ας και της πεί­νας του λα­ού δεν εί­ναι η κρα­τι­κή δια­φθο­ρά όπως λέ­ει ο Πα­παν­δρέ­ου. Η Κί­να έχει με­γα­λύ­τε­ρη δια­φθο­ρά αλλά εί­ναι υπερ­πλε­ο­να­σμα­τι­κή. Ού­τε εί­ναι η αι­τί­α οι δα­νει­στές όπως λέ­νε τα ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ και ο Σα­μα­ράς, από­δει­ξη ότι η υπερ­χρε­ωμέ­νη Ιρλαν­δί­α μειώ­νει το χρέος της. Οι δα­νει­στές χτυ­πά­νε πα­ντού τη φτω­χο­λο­γιά όμως μό­νο εδώ χτυ­πιού­νται και κα­τα­στρέ­φο­νται σχε­δόν οι πά­ντες.

Η βα­σι­κή αι­τί­α της ελλη­νι­κής χρε­ω­κο­πί­ας εί­ναι το συ­στη­μα­τι­κό βιο­μη­χα­νικό σα­μπο­τάζ για 30 ολό­κλη­ρα χρό­νια. Αυτό συ­νέ­τρι­ψε τις ελλη­νι­κές εξα­γω­γές και οδή­γη­σε σε πρω­το­φα­νές ύψος το έλλειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών που εκτό­ξευ­σε τo πε­λώριο κρα­τι­κό χρέ­ος. Αυ­τό φταί­ει που η υπερ­χρέ­ω­ση δυ­να­μώ­νει. Για­τί οι ίδιες δυ­νά­μεις που έκα­ναν όλα αυ­τά τα χρό­νια το σα­μπο­τάζ το συ­νε­χί­ζουν και το εντεί­νουν και πά­νω στην κρί­ση (!) Οι δυ­νά­μεις αυ­τές εί­ναι σχε­τι­κά κυ­ριαρ­χι­κές στην ηγε­σί­α του ΠΑ­ΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ­ΟΣ, εί­ναι από­λυ­τα κυ­ριαρ­χι­κές στα ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ και λει­τουρ­γούν υπέρ μιας ιμπε­ρια­λι­στι­κής χώ­ρας. Πρό­κει­ται για τη Ρω­σί­α. Οι άνθρω­ποί της ισχυ­ρί­ζο­νται ότι εί­ναι η Γερ­μα­νί­α που εξα­θλιώ­νει  την Ελλά­δα για να την αγο­ρά­σει τζά­μπα. Όμως αυ­τοί που κυ­ρί­ως αγο­ρά­ζουν αυ­τή τη στιγ­μή τα πιο ζω­τι­κά κομ­μά­τια της ελλη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας εί­ναι η Ρω­σί­α και οι φί­λοι της ντό­πιοι κρα­τι­κο­ο­λι­γάρ­χες, το Κα­τάρ και η Κί­να. Αυ­τοί αγό­ρα­σαν αθόρυ­βα το πιο κρί­σι­μο πα­κέ­το με­το­χών στην Άλφα, στην Πει­ραιώς και στην Γιούρομπαν­κ, αυ­τοί πή­ραν το λι­μά­νι του Πει­ραιά και διεκ­δι­κούν τον ΟΛΠ,  αυ­τοί παίρ­νουν στα χέ­ρια τους την ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γή των ανα­νε­ώσι­μων, αυ­τοί πή­ραν τα ορυ­χεί­α χρυ­σού (Μπό­μπο­λας, Κα­τάρ με τους Κα­να­δούς σε εξαρ­τη­μέ­νη θέ­ση).

Οι ρω­σό­δου­λοι κά­νουν το βιο­μη­χα­νι­κό σα­μπο­τάζ με δύ­ο τρό­πους, τον επί­ση­μο κρα­τι­κό-κυ­βερ­νη­τι­κό και τον ανε­πί­ση­μο κρα­τι­κό που εμφα­νί­ζε­ται σαν τα­ξι­κός.

Το επί­ση­μο κυ­βερ­νη­τι­κό σα­μποτάζ το κά­νουν με το να μειώ­νουν την κα­τα­νά­λω­ση του λα­ού χω­ρίς του­λά­χι­στον να βο­η­θά­νε τις βιο­μη­χα­νί­ες να στρα­φούν στις εξα­γω­γές, με το να υπερ­φο­ρο­λο­γούν τις βιο­μη­χα­νί­ες, ιδιαί­τε­ρα την ατμο­μη­χα­νή όλης της βιο­μη­χα­νί­ας που στη χώ­ρα μας εί­ναι η οι­κο­δο­μή, με το να αυ­ξά­νουν την τι­μή της ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας μέ­σω κυ­ρί­ως της υπο­νό­μευ­σης των φτη­νών λι­γνί­τη και λι­θάν­θρακα, με το να μπλο­κά­ρουν κά­θε κον­δύ­λι του ΕΣΠΑ για τη βιο­μη­χα­νί­α, με το να μα­ταιώ­νουν όλες τις με­γά­λες ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις (εργο­στά­σιο υα­λουρ­γί­ας στην Κα­βά­λα, υφα­ντουρ­γί­α πρώ­ην Λα­να­ρά στη Νά­ου­σα), και με την πι­στω­τι­κή ασφυ­ξί­α της βιο­μη­χα­νί­ας την ώρα που στις τρά­πε­ζες έχει όλο και πιο  μεγά­λη  ισχύ το κρά­τος χά­ρη στις κρα­τι­κές εγγυ­ή­σεις. Εξαιτίας αυτού του σαμποτάζ οι περισσότερες βιομηχανίες έχουν το 2011 ζημιές.

Το ανε­πί­ση­μο κρα­τι­κό, δή­θεν «τα­ξι­κό», σα­μπο­τάζ το κά­νουν με τον ΣΥΝ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ. Ο ΣΥΝ χτυ­πά­ει κυ­ρί­ως με πρό­σχημα το «πε­ρι­βάλ­λον» σε συ­νερ­γα­σί­α με την κυ­βέρ­νη­ση και με το ΣτΕ  (μα­ταί­ω­ση με­ταλ­λουρ­γί­ας χρυ­σού σε Χαλ­κι­δι­κή και Θρά­κη πριν χω­θεί το Κα­τάρ, μα­ταί­ω­ση της εκτρο­πής του Αχε­λώ­ου, μα­ταί­ω­ση των χω­ρο­τα­ξι­κών πα­νελ­λα­δι­κά). Επί­σης χτυ­πά­ει με τα κι­νήματα «δεν πλη­ρώ­νω» με τα οποί­α στα­μά­τη­σε όλους τους αυ­το­κι­νη­το­δρό­μους που κα­τα­σκεύ­α­ζαν κύ­ρια δυ­τι­κές εται­ρεί­ες και έρι­ξε στην ανερ­γί­α χι­λιά­δες εργά­τες. Όχι τυ­χαί­α δια­φύ­λαξε τον αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μο των ανα­το­λι­κών Μπό­μπο­λα-Κόκ­κα­λη (Μο­ρέ­α), κα­θώς και την απρό­σκο­πτη λει­τουρ­γί­α της Αττι­κής οδού και  της γέ­φυ­ρας Ρί­ου-Αντίρ­ριου που τα διό­δια τους χρη­μα­το­δο­τούν τον Μπό­μπο­λα. Το ψευ­τοΚ­ΚΕ πε­ρι­μέ­νει σαν κο­ρά­κι  κά­θε επι­χεί­ρη­ση που την έχει χτυ­πή­σει η κρί­ση να κά­νει απο­λύ­σεις ή να κα­θυ­στε­ρή­σει  τη μι­σθο­δο­σία για να μετα­τρέ­ψει κά­θε κα­ταρ­χήν δί­και­η δια­μαρ­τυ­ρί­α των εργα­ζο­μέ­νων σε απερ­γί­α διαρ­κεί­ας ή σε επί­σχε­ση εργα­σί­ας διαρ­κεί­ας ή αν οι εργαζό­με­νοι δεν απερ­γή­σουν προ­σπα­θεί απ έξω να φρά­ξει την πύ­λη. Έτσι έκλει­σε πα­λιό­τερα την Πι­ρέλ­λι και έτσι έχει χτυ­πή­σει τε­λευ­ταί­α, τον Κα­τσέ­λη, τον Κα­ρυ­πί­δη, την Ελίτ, την ΦΑ­ΓΕ και πολ­λά άλλα εργο­στά­σια. Όποιο σω­μα­τεί­ο ή εργά­της δια­μαρ­τύ­ρε­ται γι αυ­τήν την τα­κτι­κή τον βγά­ζουν φι­λο­ερ­γοδο­τι­κό. Αυ­τό φαί­νε­ται σαν τα­ξι­κή πά­λη αλλά δεν εί­ναι. Εί­ναι μια από τις μορ­φές του πο­λέ­μου που κά­νει το ρω­σο­κινέ­ζι­κο κε­φά­λαιο για να τσα­κί­σει τη ντό­πια βιο­μη­χα­νί­α ή να την εξα­γο­ρά­σει φτη­νά.

Για αυ­τό  το ψευ­τοΚ­ΚΕ και ο ΣΥΝ δεν κι­νη­το­ποιού­νται ενά­ντια σε ανα­το­λι­κά με­γα­λο­α­φε­ντι­κά σαν τον Κόκ­κα­λη ή τον Μπό­μπολα που στα εργο­τά­ξια του οργιά­ζει η υπερεκ­με­τάλ­λευ­ση και όπου το συν­δι­κά­το οι­κο­δό­μων του ΠΑ­ΜΕ λει­τουρ­γεί εκεί σαν προ­σω­πάρ­χης. Ού­τε, ακό­μα πιο χτυ­πη­τά δεν αντι­δρούν ενάντια στο χει­ρό­τε­ρο  πα­ρά­νο­μο  δου­λο­κτη­τικό αφε­ντι­κό της χώ­ρας, την ΚΟ­ΣΚΟ. Κι όμως εκεί δί­πλα στον Πει­ραιά τα ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ με εξα­ντλη­τι­κές απεργί­ες ακό­μα και για αυ­ξή­σεις πάνω στην κρί­ση (!) έχουν μι­σο­πε­θά­νει τη Ζώ­νη Πε­ρά­μα­τος που θέ­λει να την πά­ρει η ΚΟΣΚΟ. Ακό­μα πιο  χαρα­κτη­ρι­στι­κό εί­ναι ότι την ώρα που ο άνθρω­πος της ρω­σι­κής Γκαζ­προμ Κο­πε­λού­ζος απέ­λυ­σε προ­χθές στην ψύ­χρα 50 εργα­ζό­με­νους σε σύ­νολο 100 τα ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ απλά κα­τήγ­γει­λαν τις απολύσεις, ενώ έχουν κά­νει ση­μαί­α τα­ξι­κής συ­νέ­πειας την απερ­γί­α διαρ­κεί­ας που κα­θο­δη­γούν στη χα­λυ­βουρ­γί­α. Εκεί πιά­στη­καν από τη σκλη­ρή πά­λη των εργα­τών όχι για να τους βο­η­θή­σουν αλλά για να κλεί­σουν το εργο­στά­σιο και να τους κα­τα­στρέψουν.

Η χα­λυ­βουρ­γί­α Ασπρο­πύρ­γου εί­ναι χα­ρα­κτη­ριστι­κή πε­ρί­πτω­ση δι­πλού σα­μπο­τάζ από κυ­βέρ­νη­ση και ΣΥΝ -ψευ­τοΚ­ΚΕ. Η κυ­βέρ­νη­ση τη χτύ­πη­σε όπως και τις άλλες 2 με­γά­λες χα­λυ­βουρ­γί­ες με το τσά­κι­σμα  της οικο­δο­μής που κα­τα­βύ­θι­σε την πα­ρα­γω­γή χά­λυ­βα και με την αύ­ξη­ση της τι­μής του ρεύμα­τος (την ώρα που το χά­ρι­ζε στο Μυτι­λη­ναί­ο). Ο ΣΥΝ τη χτύ­πη­σε με προ­σφυγή στο ΣτΕ που μα­ταί­ω­σε πά­νω στην κρίση ένα έργο με το οποί­ο μια αε­ρο­γέ­φυρα θα με­τέ­φε­ρε το σκραπ από τη θά­λασ­σα στο εργο­στά­σιο και θα έρι­χνε σημα­ντι­κά το κό­στος πα­ρα­γω­γής.  Όταν η συ­γκε­κρι­μέ­νη εται­ρεί­α με με­γά­λες ζη­μιές δύ­ο χρό­νων απο­φά­σι­σε ση­μα­ντι­κή μεί­ω­ση χρό­νου δου­λειάς-μι­σθού, οι εργά­τες απά­ντη­σαν με απερ­γί­α που εί­ναι μια από τις γε­νι­κά σω­στές τα­κτι­κές για αύ­ξη­ση της δια­πραγ­μα­τευ­τικής δύ­να­μης ενός σω­μα­τεί­ου όταν πα­λεύ­ει για τις λι­γό­τε­ρες δυ­να­τές απώ­λειες. Τό­τε χτύ­πη­σε το ψευ­τοΚ­ΚΕ που πήρε τη συν­δι­κα­λι­στι­κή εξου­σί­α και επέ­βα­λε τη δι­κιά του γραμ­μή: «κα­μιά δια­πραγ­μά­τευ­ση για μεί­ω­ση χρό­νου δου­λειάς και μι­σθού - απερ­γί­α διαρ­κεί­ας». Αυ­τή από ένα σημεί­ο και πέ­ρα την επέ­βα­λε φα­σι­στι­κά πνί­γο­ντας στις Γε­νι­κές Συνε­λεύ­σεις κά­θε αντί­θε­τη φωνή σαν εργο­δο­τι­κή με γιού­χες και με την απει­λή βί­ας και κα­ταρ­γώ­ντας τη μυ­στι­κή ψη­φο­φο­ρί­α. Την ίδια ώρα οι εργα­ζό­με­νοι της ίδιας εται­ρεί­ας στο εργο­στά­σιο του Βό­λου με μυ­στι­κή ψη­φο­φο­ρί­α απο­φά­σι­ζαν να δε­χτούν την πρό­τα­ση της εργο­δο­σί­ας. Το ψευ­τοΚ­ΚΕ αντί να ζη­τή­σει κοι­νή Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση Βό­λου-Ασπρο­πύρ­γου και να ενώ­σει τους εργά­τες σε μια κοι­νή διαπραγ­μα­τευ­τι­κή τα­κτι­κή διε­ξό­δου απέ­να­ντι στην εργο­δο­σί­α κα­τη­γό­ρη­σε τη συν­δι­καλι­στι­κή ηγε­σί­α του Βό­λου για εργο­δο­τι­κή.

Οι εργα­ζό­με­νοι πρέ­πει να απα­ντούν στο βα­σι­κό σα­μπο­τα­ρι­στι­κό τέ­χνα­σμα των ψευ­τοΚ­ΚΕ, ΣΥΝ που εί­ναι να κά­νουν από­λυ­το το αί­τη­μα «κα­μιά από­λυ­ση» (ή το ισο­δύ­ναμο αί­τη­μα «κα­νέ­να μοί­ρα­σμα των απο­λύ­σε­ων σε όλους τους μι­σθω­τούς με μεί­ω­ση χρό­νου εργα­σί­ας-μι­σθού όσο διαρ­κεί η πτώ­ση εργα­σιών»).  Το «κα­μιά από­λυ­ση» εί­ναι σω­στό αί­τη­μα όταν μια επι­χεί­ρη­ση έχει δου­λειές και απο­λύ­ει για να εντα­τι­κο­ποι­ή­σει την παρα­γω­γή. Όταν όμως έχει για και­ρό μειω­μέ­νη πα­ρα­γω­γή και με­γά­λες ζη­μιές τό­τε μια απερ­γί­α διαρ­κεί­ας με αυ­τό το αί­τη­μα μπο­ρεί να την κλεί­σει και να ρί­ξει τους εργα­ζό­με­νους σε ανερ­γί­α διαρ­κεί­ας. Στην ου­σί­α με το «κα­μιά από­λυ­ση» οι σα­μπο­τα­ρι­στές ανα­θέ­τουν στις με­μο­νω­μέ­νες επι­χει­ρή­σεις να λύ­σουν το γε­νι­κό πρό­βλη­μα της ανερ­γί­ας ακρι­βώς για να τις φορ­τώ­νουν με ένα μι­σθο­λο­γι­κό βά­ρος που μό­νο το κε­φά­λαιο συλ­λο­γι­κά, δη­λα­δή το κρά­τος μπο­ρεί να ση­κώ­σει. Γι αυ­τό οι τα­ξι­κά συ­νει­δη­τοί εργά­τες διεκ­δι­κούν μεν από κά­θε ξε­χω­ρι­στή επι­χεί­ρη­ση όσο γί­νε­ται λι­γό­τε­ρες απο­λύ­σεις και ψη­λό­τε­ρες απο­ζη­μιώσεις, αλλά απαι­τούν από το κρά­τος να πλη­ρώ­νει τα επι­δό­μα­τα ανερ­γί­ας. Εί­ναι χα­ρακτη­ρι­στι­κό ότι ακό­μα και στην ΕΣΣΔ του Λέ­νιν την επο­χή της ΝΕΠ τα εργο­στά­σια κά­να­νε απο­λύ­σεις για να επι­βιώ­σουν. Να για­τί τα συν­δι­κά­τα πρέ­πει να με­λε­τά­νε την κα­τά­στα­ση μιας επι­χεί­ρη­σης και να απαι­τούν από τον εργο­δό­τη να τους δί­νει βα­σι­κά οι­κο­νο­μι­κά στοι­χεί­α της και να ελέγ­χουν αν αυ­τή εί­ναι όντως σε κρί­ση ή αν εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται την ανερ­γί­α για να κά­νει κά­τερ­γο το χώ­ρο δου­λειάς. Αυ­τή εί­ναι μια μορ­φή εργα­τι­κού ελέγ­χου.

Σή­με­ρα στην Ελ­λά­δα των ρω­σό­δου­λων σα­μπο­τα­ρι­στών οι βιο­μη­χα­νικοί ερ­γά­τες πρέ­πει να πα­λεύ­ουν για τη διά­σω­ση του κά­θε ερ­γο­στα­σί­ου που η κυ­βέρ­νη­ση, οι τρά­πε­ζες, το ΣτΕ, οι κρα­τι­κές υ­πη­ρε­σί­ες και η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά θέ­λουν  να το κλεί­σουν. Αυ­τό χω­ρίς να έ­χουν αυ­ταπά­τες ό­τι η ερ­γο­δο­σί­α δεν θα τους στρι­μώ­ξει σε πρώ­τη ευ­και­ρί­α. Γι αυ­τό πρέ­πει να συν­δυά­ζουν την πά­λη τους για τη σω­τη­ρί­α κά­θε ερ­γο­στα­σί­ου με το δυ­νά­μω­μα της συν­δι­κα­λιστι­κής τους ορ­γά­νω­σης α­πέ­να­ντι στην ερ­γο­δο­σί­α και την πα­γί­ω­ση του ερ­γατι­κού ε­λέγ­χου. Αν η ελ­λη­νι­κή ερ­γα­τι­κή τά­ξη σώ­σει τα ερ­γο­στά­σια  θα δυ­να­μώσει τη θέ­ση της και σε αυ­τά και στη χώ­ρα γε­νι­κά α­πο­δει­κνύ­ο­ντας ό­τι μπορεί να γί­νει η­γε­τι­κή τά­ξη του έ­θνους. Έ­τσι θα βά­λει υ­πο­θή­κες για την ε­πα­ναστα­τι­κή ε­ξου­σί­α της κα­θώς η στά­ση της αυ­τή θα έρ­θει σε χτυ­πη­τή α­ντί­θε­ση με την α­νι­κα­νό­τη­τα και τον πα­ρα­σι­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα της α­στι­κής τά­ξης που επέ­τρε­ψε σε μια χού­φτα πρα­κτό­ρων να πισω­γυ­ρί­σει ι­στο­ρι­κά την υ­λι­κή α­νά­πτυ­ξη της χώ­ρας και να ρί­ξει το λα­ό σε έ­ναν πα­ρα­τε­τα­μέ­νο ε­φιάλ­τη. Επί­σης έ­τσι θα εί­ναι σε θέ­ση να πα­λέ­ψει τώ­ρα δα για τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα σε ό­λα τα ερ­γο­στά­σια και ε­πι­χει­ρή­σεις ό­που τα α­φε­ντι­κά μα­ζι­κά πια εκ­με­ταλλεύ­ο­νται την α­νερ­γί­α που προ­κα­λούν οι σα­μπο­τα­ρι­στές για να τα κά­νουν πλή­ρη κά­τερ­γα α­πο­λύ­ο­ντας ό­σους θέ­λουν, ό­πως θέ­λουν και ό­πο­τε θέ­λουν προσλαμ­βά­νο­ντας μι­σθω­τούς σκλά­βους χω­ρίς κα­νέ­να δι­καί­ω­μα ού­τε στο χρό­νο εργα­σί­ας, ού­τε στην α­μοι­βή.

Αθήνα, 8/1/2012