Οι πραγματικές συνέπειες για την εργατική τάξη και για τη χώρα από την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στους κινέζους σοσιαλιμπεριαλιστές δεν άργησαν και πολύ να έρθουν στο φως. Από τον Ιούνη, που η κρατική κινεζική εταιρεία Cosco αγόρασε την προβλήτα 2 μέσο της θυγατρικής της ΣΕΠ Α.Ε., ο χώρος αυτός εργασίας λειτουργεί με τους δικούς του κινεζικούς νόμους και όχι με βάση την ευρωπαϊκή – ή έστω την ελληνική – εργατική νομοθεσία. Οι εργαζόμενοι εκεί βιώνουν τη χειρότερη στη χώρα εκμετάλλευση και καταπίεση. Γράφει σχετικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 21/11:
«Πώς λειτουργεί στην πράξη το κινεζικό μοντέλο; Στο ΣΕΜΠΟ της Cosco εργάζονται 300 χειριστές μηχανημάτων και εργατοτεχνίτες και 50 διοικητικοί. Το ωράριο των εργατοτεχνιτών είναι σπαστό. Κανείς δεν γράφει υπερωρία και όσοι εργάζονται πενθήμερο, περίπου οι μισοί, έχουν μηνιαίες αποδοχές γύρω στα 700 ευρώ.
Για τους υπόλοιπους ισχύει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας με αποδοχές 300-400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω της εταιρείας ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ Α.Ε. και πέντε υπεργολάβων.
Κανονισμός εργασίας δεν υπάρχει, σωματείο δεν επιτρέπεται και δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων, της ΓΣΕΕ και των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Τέσσερις καταγγελίες εξετάζονται από την Επιθεώρηση Εργασίας, από τον περασμένο μήνα, αλλά καμία δεν έχει ολοκληρωθεί».
Ούτε συνδικάτο λοιπόν επιτρέπεται να υπάρχει, ούτε κανονισμός εργασίας. Οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, και οι μηνιαίες απολαβές φτάνουν στην καλύτερη περίπτωση τα 700 ευρώ, για να μη μιλήσουμε για την απουσία μόνιμων συμβάσεων εργασίας. Η σύμβαση εργασίας των εργαζομένων στο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων ορίζει τα εξής:
«1. Όλοι οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες», αγοράζεται δηλαδή η εργατική τους δύναμη στην κατώτατη τιμή, ασχέτως της τεχνικής κατάρτισης που μπορεί να έχουν. «2. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα μετακίνησης χωρίς συμφωνία του εργαζόμενου. 3. Η εργασία είναι οκτάωρη, σε κυλιόμενες βάρδιες και το ωράριο συνεχές ή σπαστό. Η υπέρβαση του ωραρίου λογίζεται ως οικειοθελής προσφορά, εκτός κι αν υπάρχει γραπτή εντολή διευθυντή», που σημαίνει ότι δεν τίθεται ζήτημα καταβολής υπερωριών. «4. Η αμοιβή είναι 40 ευρώ την ημέρα. Στο ημερομίσθιο περιλαμβάνονται τα επιδόματα και οι πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, αργίες, υπερεργασία, εκτός έδρας. 5. Στην αμοιβή περιλαμβάνονται και όλες οι κρατήσεις, εισφορές, φόροι, τέλη κ.λπ.» Αν τα αφαιρέσεις όλα αυτά τι μένει σα καθαρό βασικό ημερομίσθιο; «6. Οι εργαζόμενοι, παρότι έχουν ημερομίσθιο, πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα. 7. Οποιεσδήποτε παροχές (bonus), εναπόκεινται στη διοίκηση (από ελευθεριότητα όπως αναφέρεται) και μπορούν να ανακληθούν ανά πάσα στιγμή. 8. Η εταιρεία έχει δικαίωμα καταγγελίας αν παραβιαστεί ένας όρος ή ο εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια 3 ημέρες σε διάστημα ενός έτους. 9. Αν η εταιρεία επιλέξει να μην καταγγείλει τη σύμβαση, αυτή η στάση πρέπει να θεωρείται προσωρινή. 10. Σε περίπτωση ασθένειας του εργαζομένου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει με γιατρό της δικής της επιλογής τον ασθενή», που σημαίνει ότι ένας πληρωμένος κομπογιαννίτης θα εξετάζει πάντα τον κάθε ασθενή με μια τάση να κρίνει μη αναγκαία την ανάρρωσή του. «11. Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει έναντι της εταιρείας την υποχρέωση πίστης, που από την ανάλυση των όρων παραπέμπει σε όρκο σιωπής.» Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο ο εργαζόμενος γίνεται συνυπεύθυνος στις βρωμιές με τη διοίκηση της εταιρείας: δε μπορεί ελεύθερα να πει τη γνώμη του για τα «κακώς κείμενα» και να δημοσιοποιήσει τις συνθήκες που επικρατούν εκεί (π.χ. λαθρεμπόριο κτλ.), ειδάλλως θα απολυθεί (στην καλύτερη περίπτωση). Και στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει κανένα σωματείο για να τον υποστηρίξει απέναντι σε μια τέτοια αυθαιρεσία. «12. Στα θέματα αδειών, η εταιρεία πρωτοτυπεί και παραπέμπει στην εργατική νομοθεσία. 13. Για τις διαφορές αρμόδια είναι τα δικαστήρια της Αθήνας και όχι του Πειραιά», ίσως επειδή αυτά ελέγχονται περισσότερο από τους φασίστες και σοσιαλφασίστες.
Στις 30/8 το Διεθνές Συμβούλιο Λιμενεργατών (IDC) ζήτησε από την Cosco και τη ΣΕΠ Α.Ε. να συμμορφωθούν με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά δεν πήρε καμία απάντηση. Με παρόμοια αδιαφορία αντιμετωπίστηκε ανάλογη έκκληση του IDC στις 20/10 προς τους Γ. Παπανδρέου, Λ. Κατσέλη και Γ. Διαμαντίδη. Τώρα το λόγο θα έχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα στείλει νέα επιστολή στην κυβέρνηση ενώ το Διεθνές Συμβούλιο προανήγγειλε συντονισμένη δράση κατά της Cosco με μπλοκάρισμα των φορτηγών και των κοντέινερ της εταιρείας σε διάφορα λιμάνια.
Ποια θα είναι τώρα εκεί η στάση των κομματικών ηγεσιών και των εργατοπατέρων που δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν το ξεπούλημα του λιμανιού, ενώ η μόνη δραστηριότητά τους είχε σα στόχο την εξουδετέρωση των ανταγωνιστών της Cosco και τη γενναιόδωρη εξαγορά των παλιών εργαζομένων στο ΣΕΜΠΟ για να αποσυρθούν «οικειοθελώς» – με χρήματα του ελληνικού κράτους και όχι της κινεζικής εταιρείας – προκειμένου να ξεκινήσει η εφαρμογή του κινεζικού εργασιακού μοντέλου; Θα συντονίσουν τη δράση τους με τη διεθνή συνδικαλιστική ένωση ή θα συνεχίσουν το βρώμικο παιχνίδι τους στο πλευρό των κινέζων νέο-αποικιοκρατών;
Αν κρίνουμε πάντως από την ως τώρα στάση του ξενόδουλου καθεστώτος ως προς την αρπαχτική διάθεση του ρωσικού και του κινεζικού μονοπωλίου, η κατάσταση που επικρατεί στην προβλήτα 2 κινδυνεύει να επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα, μετατρέποντάς τη σε αφρικανική αποικία του 19ου αιώνα. Οι κινέζοι αποικιοκράτες, που μάλιστα αυτοπροσδιορίζονται σαν «κομμουνιστές», και τα ντόπια τσιράκια τους οδηγούν τη χώρα κατευθείαν στη βαρβαρότητα, επαναφέροντας τις πιο καθυστερημένες σχέσεις παραγωγής και την ανοιχτή δικτατορία σε πολιτικό επίπεδο.
Ενδεικτική της «κατανόησης» και του «σεβασμού» που επιδεικνύουν οι κινέζοι «κόκκινοι» καπιταλιστές απέναντι στην εργασία είναι ένα περιστατικό που συνέβη τον περασμένο μήνα σε κάποιο ανθρακωρυχείο ονόματι Collum της Ζάμπιας. Η επιχείρηση ανήκει σε μια κινεζική εταιρεία. Αντιμέτωποι, λοιπόν, με μια κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στις άσχημες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στο ανθρακωρυχείο, διευθυντικά στελέχη της εταιρείας πυροβόλησαν (ναι, καλά ακούσατε!) με καραμπίνα και τραυμάτισαν 12 εργαζομένους (Καθημερινή, 17/10)!
Αυτό θα πει δουλοκτησία! Οι ρώσοι και οι κινέζοι σοσιαλναζί έχουν αποδειχτεί ότι είναι γνήσιοι δουλοκτήτες. Πρόκειται για τους χειρότερους ληστές και δολοφόνους που έχουν περάσει ποτέ από τον πλανήτη και ο αγώνας του ελληνικού λαού ενάντιά τους θα είναι ανειρήνευτος, ανελέητος και ολοκληρωτικός.
