"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

Σημαντικά πολιτικά γεγονότα

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΕ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ Ο ΤΣΑΒΕΣ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ

Οι σοσιαλφασίστες της Βενεζουέλας κατέκτησαν για ακόμα μία φορά την πλειοψηφία των βουλευτικών εδρών στις εκλογές της 26/9 καταλαμβάνοντας 96 από τις 165 έδρες. Οι ομοϊδεάτες τους στην Ελλάδα πανηγύρισαν τη «μεγάλη νίκη». Ο Τσίπρας έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον Τσάβες ανεβάζοντας ψευδώς το εκλογικό το ποσοστό στο 57%, το μέλος του ΠΓ του ΣΥΝ Κ. Ήσυχος μίλησε για την κατάρρευση του «μύθου» περί αυταρχισμού της εξουσίας στη Βενεζουέλα (27/9), ο Μπ. Αγγουράκης εκ μέρους του ψευτοΚΚΕ χαιρέτισε το αποτέλεσμα. 

Αυτό που δε μας είπαν όμως οι φαιοκόκκινοι γκέμπελς είναι η μέθοδος με την οποία ο Τσάβες εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Αυτό το έκανε με την εφαρμογή ενός μεικτού εκλογικού συστήματος, το οποίο ενίσχυε καταρχάς την αντιπροσώπευση στην επαρχία, όπου ο σοσιαλφασισμός είναι πιο ισχυρός. Αυτό όμως θα σήμαινε ότι οι έδρες στις διάφορες περιφέρειες θα κατανέμονταν δυσανάλογα σε σχέση με τον πληθυσμό. Έτσι, οι περιφέρειες που συγκεντρώνουν το 67% του εκλογικού πληθυσμού κατάφεραν να εκλέξουν μόλις το 53% των εδρών. Εκτός αυτού, ο Τσάβες άλλαξε το σχέδιο των διαμερισμάτων, διαμορφώνοντας την εξής παράλογη κατάσταση: Στην πρωτεύουσα, Καράκας, η αντιπολίτευση με ποσοστό 47,8% έναντι 47,7% του κυβερνητικού Ενοποιημένου Σοσιαλιστικού Κόμματος να κερδίσει μόλις μία από τις επτά έδρες. Στη Μέριδα, η Συμμαχία της Δημοκρατικής Ενότητας με το 50,04% των ψήφων να βγάλει δύο έδρες και το κόμμα του Τσάβες με 48,7%, τέσσερις. Στη Μιράντα, κυβερνητικό κόμμα και αντιπολίτευση πήραν ίσο αριθμό εδρών όταν οι μεν έλαβαν ποσοστό 41,4% και οι δε 57%. Στο Καραμπόμπο, σε σύνολο δέκα εδρών οι σοσιαλφασίστες πήραν τις έξι με ποσοστό 43,04% όταν η αντιπολίτευση συγκέντρωσε το 53,66% (El Pais, 28/9).

Επιπλέον, για πρώτη φορά στην πρόσφατη εκλογική ιστορία της χώρας δεν κλήθηκαν διεθνείς οργανώσεις μακροπρόθεσμης παρατήρησης για να καταγγείλουν το κλείσιμο των καναλιών που εφαρμόζει εδώ και καιρό το καθεστώς Τσάβες, την απόπειρα φίμωσης εφημερίδων, όπως είναι η El Nacional που τόλμησε να θίξει το ζήτημα της εγκληματικότητας – κατά το περσινό έτος σημειώθηκαν στο Καράκας 19.000 ανθρωποκτονίες – τον εκφοβισμό των αντιφρονούντων. Έτσι ο σοσιαλφασισμός εξασφάλισε με όλα τα μέσα που διέθετε τις προϋποθέσεις για την παράταση της διακυβέρνησής του.

Γενικά πάντως και παρόλη αυτή τη νομοθετημένη νοθεία σε όλη τη χώρα ο Τσάβες και η συμμορία του πήραν σχετική και όχι την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων, σημειώνοντας το χειρότερο αποτέλεσμα από τα 1999, όταν δηλαδή ανήλθαν στην εξουσία. Και φυσικά, δεν κατάφεραν παρ’ όλες τις αλχημείες και τη βία που χρησιμοποίησαν να περιορίσουν την αντιπολίτευση σε ένα τέτοιο μικρό ποσοστό ώστε να μη μπορεί να μπλοκάρει τους οργανικούς νόμους που θέτει η πολιτική τους εξουσία. Γιατί όσο περισσότερο παρατείνεται η εξουσία τους, τόσο περισσότερο θα αποκαλύπτεται στις μάζες η πραγματική αντιλαϊκή, η αυταρχική και φασιστική τους ιδεολογική φυσιογνωμία.