Τελικά μπορεί κανείς να μάθει πολλά παρακολουθώντας την κρατική, δηλαδή την πλέον καθεστωτική (και οι ιδιωτικές το ίδιο) τηλεόραση της ΝΕΤ, ειδικά τις πρωινές ώρες. Μπορεί να μάθει π.χ. από την Υφυπουργό Παιδείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Χριστοφιλοπούλου ότι το ψευτοΚΚΕ έχει ήδη απειλήσει με τη « μαθητική οργή » των στημένων από το ίδιο, άμαζων και άρα αντιδραστικών καταλήψεων σχολείων.
Αυτές θα αναλάβουν, όπως φαίνεται, να τις στήσουν τα κατά τόπους τομεακά γραφεία της «Κ»ΝΕ με εξωσχολικούς κνίτες τραμπούκους, όπως γίνεται πάντοτε την τελευταία δεκαετία. Και μόνο ότι η Χριστοφιλοπούλου τόλμησε να αρθρώσει μια τόση δα κριτικούλα στον επελαύοντα κνίτη και στο δήθεν κινηματάκι που ετοιμάζει πριν ακόμα ανοίξουν τα σχολεία (!!!), και που θα διαφθείρει μαθητές με το κρατικογραφειοκρατικό του πλαίσιο « πάλης », χρεώνεται στα λίγα θετικά της.
Φαίνεται πως στόχος του σοσιαλφασισμού θα είναι η Υπουργός Παιδείας Διαμαντοπούλου που είναι η μόνη υπουργός με μια σχετικά σαφή ευρωπαιόφιλη φυσιογνωμία. Παρά τις μεγάλες της υποχωρήσεις της στον προβοκάτορα συνασπισμαίο πρωθυπουργό, φαίνεται να μην έχει κάνει ατζέντα της τον πιο χυδαίο κρατικο-καπιταλισμό, την αμορφωσιά και τη σαπίλα που προάγει το μέτωπο ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ-εξωκοινοβουλευτικών αντιδραστικών στα σχολειά και στις ανώτερες κι ανώτατες σχολές. Γι΄αυτό ήρθε η ώρα να δεχτεί το ραπισματάκι της από το πανταχού παρόν κόμμα της πιο βαθιάς εξουσίας στη χώρα μας, το κόμμα των φωτοσβεστών του Περισσού.
Όμως, η κρατική τηλεόραση δίνει και μαθήματα πολιτικής ορθότητας στο λαό μας. Στην εκπομπή « Πρωινή Ενημέρωση », μετά τη Χριστοφιλοπούλου, φιλοξενήθηκε μεταξύ άλλων και ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Μάκης Βορίδης, παρέα με εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που δε φείδονταν χαμόγελων και οικειότητας προς το πρόσωπο του ΛΑΟΣτζή συνομιλητή τους. Σε μια ερώτηση της παρουσιάστριας Μαριλένας Κατσίμη προς το Βορίδη, που αναφερόταν στα « κέρδη » των άκρων του πολιτικού φάσματος από τη φθορά του δικομματισμού, παρενέβη ο κύριος παρουσιαστής και σεσημασμένος φίλος του σοσιαλφασισμού Κώστας Αρβανίτης και σημείωσε : « Να το ξεκαθαρίσω Μαριλένα, για μένα το ΛΑΟΣ δεν αποτελεί άκρο, είναι κομμάτι της παραδοσιακής Δεξιάς ».
Ο « αντινεοφιλελεύθερος » της εποχής μας, εν προκειμένω ο ανάλογα με τα κέφια του υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ ή του ψευτοΚΚΕ Αρβανίτης, που τόσα έχει πάντα να σούρει στο « φιλελεύθερο καπιταλισμό », πάντα ξεχνάει τους φασίστες. Νιώθει δυσφορία όταν του επισημαίνεται ο ρόλος τους ή ο κίνδυνος ενίσχυσής τους. Γι’ αυτόν « ναζί » είναι ο Μπους, ο « σιωναζί » Εβραίος του Ισραήλ ή ακόμα ο μητσοτακικός φιλελεύθερος της ΝΔ…Το φαιοκόκκινο μέτωπο που συγκροτούν παρά τα ξεκαρφώματα, το ΛΑΟΣ και η ψευτοαριστερά σε λίγο δεν θα κρύβεται με τίποτα…Φαίνεται επίσης πως η θητεία στο πρακτορείο της Μόσχας (το ψευτοΚΚΕ δηλαδή) ανοίγει μεταξύ άλλων και δημοσιογραφικές πόρτες στην κρατική TV…
"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ