ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Ας είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί σε αυτή τη φάση

Δη­μο­σιεύ­σα­με πριν λί­γες μέ­ρες στην ι­στο­σελί­δα της Ο­ΑΚ­ΚΕ έ­να κεί­με­νο με τί­τλο: «ΤΗΝ Ω­ΡΑ ΤΗΣ ΔΙΕ­ΘΝΟΥΣ Α­ΝΟ­ΔΟΥ ΤΟΥ Ο ΣΟ­ΣΙΑ­ΛΙ­ΜΠΕ­ΡΙΑ­ΛΙ­ΣΜΟΣ Ε­ΧΕΙ ΠΡΟ­ΒΛΗ­ΜΑ ΣΤΗΝ Ι­ΔΙΑ ΤΗ ΡΩ­ΣΙΑ». Αυ­τό α­να­φε­ρόταν στην πτώ­ση του κύ­ρους και της ε­πιρ­ρο­ής του Πού­τιν τον τε­λευ­ταί­ο καιρό, στην ε­κλο­γι­κή πτώ­ση του κόμ­μα­τος του «Ε­νω­μέ­νη Ρω­σί­α» και στην αυ­ξα­νόμε­νη α­ντί­στα­ση του ρώ­σι­κου λα­ού στο κα­θε­στώς αυ­τό.

Οι δια­πι­στώ­σεις αυ­τού του κει­μέ­νου για τη βαθιά κρί­ση του που­τι­νι­σμού και τις αι­τί­ες του, για το χα­ρα­κτή­ρα των ση­με­ρινών πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων  της Δού­μας σαν φασι­στι­κών δυ­νά­με­ων του βα­θύ­τερου κα­γκε­μπί­τι­κου που­τι­νι­κού κα­θε­στώ­τος και πιο πο­λύ η α­νά­λυ­ση που γί­νεται στο κεί­με­νο αυ­τό για την ει­δι­κή α­ντί­φα­ση του ρώ­σι­κου νε­ο­να­ζι­στι­κού μο­νο­πώ­λιου στην προ­ε­τοι­μα­σί­α του ρώ­σι­κου λα­ού για τον πα­γκό­σμιο πό­λε­μο σε σχέ­ση με την α­ντί­στοι­χη του γερ­μα­νι­κού Τρί­του Ρά­ιχ θα πρέ­πει να προ­σε­χτούν α­πό τους α­να­γνώ­στες. Ε­πί­σης εί­ναι σω­στή η πα­ρα­τή­ρη­ση μας ό­τι δεν μπο­ρούμε να ο­νο­μά­σου­με δη­μο­κρα­τι­κό το κί­νη­μα κα­τά του Πού­τιν ό­σο σε αυ­τό υ­πάρ­χουν φα­σι­στι­κές δυ­νά­μεις σαν αυ­τές των ε­θνο­μπολ­σε­βί­κων του Λι­μό­νοφ. Α­κό­μα πιο σω­στή εί­ναι η ε­πι­φύ­λα­ξη που εκ­φρά­ζου­με γρά­φο­ντας ό­τι η «κα­τρα­κύ­λα του Πού­τιν  των τε­λευ­ταί­ων μη­νών δεν εί­ναι κά­τι στο ο­ποί­ο μπο­ρού­με να α­πα­ντή­σου­με με κά­ποια σι­γου­ριά» και ό­τι μί­α εκ­δο­χή για τις μελ­λο­ντι­κές ε­ξε­λί­ξεις θα εί­ναι «να προ­ε­τοι­μά­σουν α­πό τα έ­γκα­τα της Κα­Γκε­Μπε έ­ναν διά­δο­χο του σε σύ­γκρου­ση τά­χα με αυ­τόν, ό­πως έ­χουν κά­νει τόσες φο­ρές πριν». Αυ­τή η τε­λευ­ταί­α α­να­φο­ρά ση­μαί­νει ό­τι δεν εί­ναι α­πί­θανο το εν­δεχό­με­νο μέ­σα α­πό το κί­νη­μα ε­νά­ντια στον Πού­τιν και το κα­θε­στώς του να προ­κύ­ψει έ­νας νέ­ος Πού­τιν.

Ό­μως η κύ­ρια ε­κτί­μη­ση που βγαί­νει α­πό  το πνεύμα και μια σει­ρά α­πο­σπά­σμα­τα του πα­ρα­πά­νω άρ­θρου εί­ναι ό­τι ό­χι μό­νο ο Πούτιν και το κόμ­μα του αλ­λά ό­λο το ε­σω­τε­ρι­κό κα­θε­στώς του ρώ­σι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά στρι­μωγ­μέ­νο αυ­τή τη στιγ­μή για­τί υπάρ­χει μια αυ­θόρ­μη­τη, α­πρό­βλε­πτη και αυ­ξα­νό­με­νη α­ντί­στα­ση του ρώ­σι­κου λα­ού στον Πού­τιν.

Αυ­τή η ε­κτί­μη­ση μας πρέ­πει να α­ντι­με­τω­πι­στεί με πο­λύ με­γά­λη ε­πι­φύ­λα­ξη με­τά α­πό τα στοι­χεί­α που έρ­χο­νται α­πό τον διε­θνή τύ­πο για την πο­λι­τι­κή φυ­σιο­γνω­μί­α και γραμ­μή του πιο προ­βε­βλη­μέ­νου ως τώ­ρα στε­λέ­χους του α­ντι­που­τι­νι­κού κι­νή­μα­τος, του Α­λε­ξέ­ι Να­βάλ­νυ, και για την πο­λι­τι­κή σύν­θε­ση των πιο με­γά­λων ως τώ­ρα δια­δη­λώ­σε­ων κα­τά του Πού­τιν ή για την α­κρί­βεια του κόμ­μα­τός του Πού­τιν, που έ­γι­ναν στη Μό­σχα και σε δε­κά­δες άλ­λες πό­λεις της Ρω­σί­ας το Σάβ­βα­το 10 του Δε­κέμ­βρη. Αυ­τοί η σύνθε­ση ή­ταν κυ­ρί­ως ε­θνι­κο­φα­σί­στες φι­λο­να­ζι­στές, φι­λε­λεύ­θε­ροι με κε­ντρικό εκ­φρα­στή τον Νέμ­τσοφ (δη­μιουρ­γό του «λα­ϊ­κού κα­πι­τα­λι­σμού», που σημαί­νει α­ντι­δυ­τι­κός καπιταλισμός χωρίς αληθινά α­στο­δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα), και ε­θνι­κο­κομ­μου­νι­στές δη­λα­δή νε­ο­να­ζι­στές-ευ­ρα­σια­τι­στές του κόμ­μα­τος του  Ζιου­γκά­νοφ. Αυ­τή ή­ταν σύν­θε­ση ό­χι α­πλά φαιο­κόκ­κι­νων α­γα­να­κτι­σμέ­νων της Αιγύ­πτου και της Τυ­νη­σί­ας που του­λά­χι­στον εί­χαν έ­ντο­νο το αυ­θόρ­μη­το και μα­χη­τι­κό στοι­χεί­ο αλ­λά σύν­θε­ση χει­ρό­τε­ρη και α­πό ε­κεί­νη των ελ­λή­νων κρα­τι­κών α­γα­να­κτι­σμέ­νων του Συ­ντάγ­μα­τος. Η υ­πό­νοια γα έ­να τέ­τοιο κρα­τικό καθεστωτικό καλά σχεδιασμένο ηγεμονικό στοι­χεί­ο στις δια­δη­λώ­σεις της Ρω­σί­ας ε­νι­σχύ­ε­ται α­πό το ό­τι α­κό­μα και τη δια­δή­λω­ση της Μό­σχας ό­χι μό­νο δεν την ξυ­λο­φόρ­τω­σε ο Πού­τιν, ό­πως έ­χει κά­νει ως τώ­ρα για κά­θε πραγ­μα­τι­κά α­ντι­που­τι­νι­κή δια­δή­λω­ση στο κέ­ντρο της χώ­ρας, αλ­λά την έ­δει­ξε και στην τη­λε­ό­ρα­ση προς γε­νι­κή κα­τά­πλη­ξη!

Α­κό­μα πιο α­νη­συ­χη­τι­κή εί­ναι η πε­ρίπτω­ση του Να­βάλ­νυ. Αυ­τός εί­ναι έ­νας μπλό­γκερ που ξε­κί­νη­σε πριν α­πό έ­ναν χρό­νο, το μπλο­γκ του γι­γα­ντώ­θη­κε πριν α­πό λί­γους μή­νες και ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός  του για την «Ε­νω­μέ­νη Ρω­σί­α» σαν «κόμ­μα των κλε­φτών και α­πα­τε­ώ­νων» έ­γι­νε τε­λευ­ταί­α παν­ρω­σι­κό σύν­θη­μα.  Ο Να­βάλνυ έ­γι­νε διά­ση­μη και πο­λύ δη­μο­φι­λής φυ­σιο­γνω­μί­α με­τά την προ­τε­λευ­ταί­α δια­δή­λω­ση της Μό­σχας, που ή­ταν η τε­λευ­ταί­α του πα­λιού μα­χη­τι­κού α­ντι­κα­θε­στω­τι­κού τύ­που, με­τά την ο­ποί­α αυ­τός συ­νελή­φθη και κλεί­στη­κε στη φυ­λα­κή για 15 μέ­ρες ε­νώ ό­λοι οι άλ­λοι συλ­λη­φθέντες κρα­τή­θη­καν για λί­γες ώ­ρες. Τα ρα­διό­φω­να της Ρω­σί­ας και ο διε­θνής τύπος άρ­χι­σαν να μι­λά­νε ε­πί­μο­να γι αυ­τόν. Φή­μες άρ­χι­σαν να τα­ξι­δεύ­ουν μέ­σα στη Ρω­σί­α ό­τι δο­λο­φο­νή­θη­κε. Σε ε­λά­χι­στες ώ­ρες και μέ­ρες ο Να­βάλ­νυ έ­γι­νε και ή­ρω­ας και κύ­ριος πο­λι­τι­κός εκ­φρα­στής ό­λης της νέ­ας α­ντι­πο­λί­τευ­σης μα­ζί με τον Μπο­ρίς Νεμ­τσόφ.

Ο Να­βάλ­νυ αρ­χι­κά πέ­ρα­σε α­πό το τυ­πι­κό α­ρι­στερό φι­λε­λεύ­θε­ρο μι­σο­κα­θε­στω­τι­κό κόμ­μα Για­μπλό­κο. Πριν πέ­ντε χρό­νια έ­φυ­γε, εμ­φα­νί­στη­κε σαν α­νε­ξάρ­τη­τος ε­θνι­κι­στής και άρ­χι­σε να μι­λά­ει σε συ­γκε­ντρώ­σεις νε­ονα­ζι­στών και σκίν­χε­ντς. Πρό­σφα­τα συμ­με­τεί­χε στην ε­θνο­φα­σιστι­κή πο­ρεί­α της 4 του Νο­έμ­βρη. Κά­πο­τε βλέ­πο­ντας έ­να βί­ντε­ο που σύ­γκρι­νε τους με­λαμ­ψούς καυ­κά­σιους με κα­τσα­ρί­δες εί­πε: «ε­νώ τις κα­τσα­ρί­δες μπορού­με να τις σκο­τώ­σου­με με μια πα­ντό­φλα, στην πε­ρί­πτω­ση των αν­θρώ­πων προτεί­νω έ­να πι­στό­λι». Αυ­τό το γρά­φουν  οι ΝΥΤimes σε άρ­θρο τους της 9 Δε­κέμ­βρη που υ­πο­στη­ρί­ζει  και το Να­βάλ­νυ αλ­λά α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο την πο­λιτι­κή  γραμ­μή του που εί­ναι η συμ­μα­χί­α ε­νά­ντια στη δια­φθο­ρά του κα­θε­στώ­τος α­πό «ε­θνι­κι­στές, φι­λε­λεύ­θε­ρους, α­ρι­στε­ρούς, πρά­σι­νους …α­κό­μα και Αρεια­νούς». Αυ­τό εί­ναι α­κρι­βώς το μέ­τω­πο που δια­δή­λω­σε στις 10 του Δε­κέμ­βρη, και υ­πο­στη­ρί­χθη­κε α­νοι­κτά α­πό τον Γκορ­μπα­τσόφ, την Κλί­ντον και τον Λουζ­κόφ έ­ναν άλ­λο μα­φιό­ζο του βα­θιού κα­θε­στώ­τος πρώ­ην δή­μαρ­χο της Μό­σχας και θαυ­μα­στή του Να­βάλ­νυ. Ε­πί­σης και η Αλ Τζα­ζί­ρα υ­πε­ρά­σπι­σε μέ­σω ε­νός α­ναλυ­τή της τον Να­βάλ­νυ και το μπλοκ που αυ­τός θα εκ­φρά­σει.

Ασφαλώς αρκετοί δημοκράτες θα συμμετείχαν σε αυτές τις διαδηλώσεις αλλά σίγουρα δεν είχαν καμιά ηγεμονία.

Το ε­ρώ­τη­μα εί­ναι τι σχε­διά­ζει αυ­τό το μαύ­ρο μέτω­πο ή αλ­λιώς τι σχε­διά­ζει η Κα­Γκε Μπε που κα­θο­δή­γη­σε ό­λα τα α­ντί­στοι­χα κι­νή­μα­τα την τε­λευ­ταί­α χρο­νιά. Το αν ε­τοι­μά­ζει «κά­θαρ­ση» της Ε­νω­μέ­νης Ρω­σί­ας αλ­λά ό­χι εκ­κα­θά­ρι­ση του ί­διου του Πού­τιν, το αν το κά­νει για την ά­νοδο ε­νός νέ­ου Πού­τιν ε­πι­κε­φα­λής ε­νός ρώ­σι­κου και πα­γκό­σμιου φαιο­κόκ­κι­νου κι­νή­μα­τος που θα στη­ρί­ξει τον σο­σια­λι­μπε­ρια­λιστι­κό πό­λε­μο ε­νά­ντια στην «πα­γκό­σμια δια­φθο­ρά και στην εκ­με­τάλ­λευ­ση» με κέ­ντρο τις ο­λι­γαρ­χίες του χρή­μα­τος, τους α­με­ρι­κά­νους και τε­λι­κά τους ε­βραί­ους που τά­χα βρίσκο­νται πί­σω απ ό­λα αυ­τά, ή το αν θέ­λει μό­νο να πνί­ξει μέ­σα στο υ­πό­λοι­πο καθε­στώς και να προ­βοκάρει τις υ­παρ­κτές δη­μο­κρα­τι­κές α­ντι­στά­σεις του ρώ­σι­κου λα­ού, θα το ξέ­ρου­με αρ­κε­τά σύ­ντο­μα. Το σί­γου­ρο εί­ναι ό­τι πρέ­πει να με­λε­τή­σου­με κα­λύ­τε­ρα τη ρώ­σι­κη ε­σω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή για­τί δεί­ξα­με περισ­σό­τε­ρη βια­σύ­νη α­πό ό­ση έ­πρε­πε στην ε­κτί­μη­ση τόσο του αυθόρμητου χαρακτήρα των πρό­σφα­των αντιστάσεων στο βαθύ καθεστώς της χώρας όσο και στην εκτίμηση του ρόλου που μπορεί να έπαιξε στις εξελίξεις ο πιο ειδικευμένος στην παραγωγή πλασματικών επαναστάσεων κρατικός μηχανισμός της ιστορίας.

Δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω το άρ­θρο που δη­μο­σιεύ­τη­κε αρ­χι­κά στο μπλο­γκ της Ο­ΑΚ­ΚΕ στις 6 Δεκέμβρη με την πρώ­τη ε­κτί­μη­ση μας για τις ε­ξε­λί­ξεις στη Ρω­σί­α.