Ο ισχυρισμός του Συνασπισμού ότι δεν βρίσκεται ο ίδιος πίσω από αυτές τις επιθέσεις ακυρώνεται από την ώρα που δεν τις καταδικάζει αλλά αντίθετα τις καλύπτει πολιτικά, θεωρώντας τες ουσιαστικά αυθόρμητες αντιδράσεις δικαιολογημένα αγανακτισμένων πολιτών εξ αιτίας των συγκεκριμένων θέσεων που έχει πάρει ο Πάγκαλος.
Αυτή είναι φασιστική λογική γιατί επιτρέπει σε μειοψηφίες τιμωρών, σε παρακρατικές συμμορίες και σε επίδοξους δικτάτορες να αυτοπροσδιορίζονται ως «οργισμένος λαός», να ορίζουν αυτές τον «κύριο εχθρό του λαού» και να τον εξοντώνουν αφαιρώντας από τις μάζες το δικαίωμα να ξεκαθαρίζουν οι ίδιες τις ιδέες τους, να ορίζουν εκείνες τους εχθρούς και τους φίλους τους τους, να διεξάγουν εκείνες την πολιτική πάλη και να επιχειρούν να επιβάλουν κατ’ αρχήν με ειρηνικό τρόπο τη θέλησή τους.
Ο ορισμός και η τιμωρία του «εχθρού» από μειοψηφίες είναι η κλασσική μέθοδος για την άσκηση της φασιστικής εξουσίας των όποιων πολιτικών και κοινωνικών μειοψηφιών τελικά πάνω στο λαό. Αυτή η μέθοδος ενοποιεί σήμερα υπόκωφα αλλά με σαφήνεια τη φασιστική βία του ΣΥΝ στο όνομα «του αντικαπιταλισμού», του ψευτοΚΚΕ στο όνομα «της εργατικής τάξης», και των ναζιστικών συμμοριών στο όνομα της «υπεράσπισης της φυλής κι του έθνους».
Μια τέτοια επαναλαμβανόμενη πραξικοπηματική άσκηση πολιτικής βίας θα ήταν εξαιρετικά ανησυχητική αν δεν την έκανε τραγική ένα άλλο ακόμα πιο σοβαρό παράλληλο γεγονός που δυναμώνει τελευταία: ότι αυτού του είδους η τραμπούκικη νοοτροπία και πρακτική θεωρείται «μια απλή πολιτική ρουτίνα» και ουσιαστικά καλύπτεται πολιτικά από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Ειδικά μάλιστα στην τελευταία επίθεση, όπου η βία ασκήθηκε και στον προσωπικό χώρο ζωής του πολιτικού στελέχους, η σιωπή του κυβερνητικού κόμματος σηματοδοτεί αντικειμενικά έγκριση αυτής της βίας και αντικειμενικά δικαιώνει και ενθαρρύνει την απαίτηση του κόμματος των τραμπούκων να απομακρυνθεί ο συγκεκριμένος υπουργός από την κυβέρνηση. Είναι σαν το μικρό κόμμα των τραμπούκων να λειτουργεί σαν δυναμικό παρακράτος που «διεκπεραιώνει» τις εσωκομματικές εκκαθαρίσεις του μεγάλου επίσημου κρατικού κόμματος. Σε αυτήν την περίπτωση η φασισμός δεν είναι στα σπάργανα αλλά στα πρόθυρα της επιβολής της εξουσίας του.
Χρειάζεται λοιπόν επειγόντως μια αφύπνιση και μια μεγάλη κινητοποίηση των δημοκρατών πριν οι δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα μας στη χρεοκοπία (κυρίως ο ΣΥΝ, το ψευτοΚΚΕ και μικρές ηγετικές φράξιες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) καταστρέφοντας μεθοδικά τις βιομηχανικές της επενδύσεις επί 30 χρόνια στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος και γενικά του κούφιου αντικαπιταλισμού, την οδηγήσουν στο φασισμό μαζί με το ΛΑΟΣ, τη Χρυσή Αυγή και τη Σπίθα. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα θα διαμορφώσει εκείνη την πολιτική ατμόσφαιρα μέσα από την οποία θα γίνει δυνατή η οικονομική σωτηρία της χώρας αλλά και ο δίκαιος καταμερισμός των βαριών ευθυνών που έχει ο καθένας από κείνους που συμμετείχαν στη διακυβέρνηση αυτής της χώρας από ισχυρή θέση, ανάμεσά τους και σε περίοπτη θέση ο ίδιος ο Πάγκαλος.
Αθήνα 18-3-2011
