Με αφορμή τη δοκιμασία του ιαπωνικού λαού συσπειρώθηκε το παγκόσμιο αντιπυρηνικό κίνημα που ζητά το κλείσιμο όλων των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το βασικό κουσούρι αυτού του αντιπυρηνικού κινήματος εδώ και δεκαετίες είναι ότι ενώ είναι εξαιρετικά οργανωμένο- σαν παράδειγμα την ίδια ώρα και ημέρα οργάνωσε συγκεντρώσεις σε πολλές χώρες με αφορμή το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία- δεν διαθέτει τμήμα του στην Ρωσία. Ρώσικο αντιπυρηνικό κίνημα δεν υπήρξε ποτέ, ούτε και σήμερα. Καμιά συγκέντρωση και εκδήλωση δεν έγινε στη Ρωσία για το δυστύχημα στην Ιαπωνία, αντίθετα με τις μεγάλες εκδηλώσεις ειδικά στην Γερμανία αλλά και στην Ελβετία και αλλού!!! Επομένως ο αγώνας του κινήματος για το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων αφορά πρακτικά μόνο τα δυτικά εργοστάσια. Επειδή όμως οι ΗΠΑ
δεν έχουν ποτέ αρνηθεί τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικής, ο αντικειμενικός στόχος του κινήματος, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν τα απλά μέλη του, είναι να κλείσουν τα πυρηνικά εργοστάσια της Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα της ΕΕ. Να σημειωθεί ότι ο Ομπάμα με αφορμή το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία δήλωσε ότι το πυρηνικό πρόγραμμα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ θα συνεχιστεί κανονικά. Το ίδιο δήλωσε και ο Πούτιν αλλά προκλητικά και με ασύλληπτο θράσος. Λέμε προκλητικά γιατί την ίδια στιγμή η επιτροπή ατομικής ενέργειας της Ρωσίας ξεσήκωνε τον κόσμο και τον τρομοκρατούσε χωρίς συγκεριμένα στοιχεία ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες της Ιαπωνίας πάνε για σκάσιμο. Και λέμε με ασύλληπτο θράσος γιατί η μόνη χώρα που είναι υπόλογη μέχρι σήμερα για την εγκληματική της δράση στα πυρηνικά είναι η Ρωσία. Δεν πρέπει να ξεχνούν οι λαοί πως το μεγαλύτερο και ως τώρα ποιοτικά αξεπέραστο πυρηνικό έγκλημα στην ιστορία το διέπραξε η κλίκα Γκορμπατσόφ στο Τσερνομπίλ. Εκεί αντί να παίρνει τα αναγκαία μέτρα, μείωνε την ασφάλεια των αντιδραστήρων για να εξοικονομεί λεφτά για τεθωρακισμένα και πολεμικά αεροπλάνα. Κι όχι μόνο, αλλά για μέρες έκρυβε την αλήθεια για την έκρηξη τον Απρίλη του 1986, σκορπώντας καρκίνο στους λαούς της Ευρώπης. Το
Όπως είναι γνωστό, αμέσως μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, το ισχυρό Γερμανικό και ευρωπαϊκό αντιπυρηνικό κίνημα κατόρθωσε να ακυρώσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, με αποτέλεσμα να εξαρτηθεί η Γερμανία και μια σειρά χώρες από το Ρώσικο φυσικό αέριο. Όταν κατάλαβαν οι Γερμανοί και οι υπόλοιπες χώρες ότι η Ρωσία τους είχε περάσει τη θηλιά ήταν πια αργά. Ο αρχιπράκτορας Σρέντερ είχε προλάβει να εξαρτήσει σαν καγκελάριος τη Γερμανία από τους ρώσικους υδρογονάνθρακες. Είχε κατασκευάσει τον αγωγό της Βαλτικής του οποίου έγινε και πρόεδρος μετά την ανοιχτή του προσχώρηση στην υπηρεσία των στρατηγικών συμφερόντων της Ρωσίας του Πούτιν, ως στέλεχος της Gasprom. Από τότε, από την ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας και μιας σειράς ευρωπαϊκών χωρών από τη Ρωσία, οι στρόφιγγες άνοιγαν και έκλειναν ανάλογα με τους γεωπολιτικούς της στόχους, εκβιάζοντας και εγκαταλείποντας στον παγωμένο χειμώνα δεκάδες χώρες που αναγκάζονταν να σταματούν τα εργοστάσια λόγω έλλειψης καυσίμων! Αυτό το γεγονός ξύπνησε όλη την αποκοιμισμένη και αποχαυνωμένη Ευρώπη από το σοσιαλιμπεριαλιστικής κοπής «φιλειρηνικό» αντιπυρηνικό κίνημα, η οποία ξεκίνησε οργανωμένα μέσω της ΕΕ την ανάπτυξη των πυρηνικών εργοστασίων για να αντιρροπήσει την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία του Πούτιν.
Ανάμεσα στα στελέχη του αντιπυρηνικού κινήματος την δεκαετία του 1990 ήταν ο παλιός σοσιαλφασίστας καγκελάριος Σρέντερ και η τροτσκίστρια υπουργός εξωτερικών της ΕΕ Άστον. Σήμερα σε αυτούς συγκαταλέγεται ο επίτροπος ενέργειας της ΕΕ Έντιγκερ, αντισημίτης και συνεργαζόμενος με σημερινούς ναζί στη Γερμανία. Αυτός συντονίστηκε στις 15/3 με τον πρόεδρο της ρώσικης επιτροπής ατομικής ενέργειας και τρομοκράτησε και αυτός τον πλανήτη ότι θα ανατιναχθούν οι γιαπωνέζικοι αντιδραστήρες. Ταυτόχρονα δήλωνε ότι η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας από κοινού με τη Ρωσία. Λίγο πριν συγκαλούσε τα ευρωπαϊκά όργανα με αφορμή το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία βάζοντας το ζήτημα του ελέγχου τάχα της ασφάλειας για να καταλήξει στην κατάργηση των πυρηνικών εργοστασίων στην ΕΕ. «Οφείλουμε» είπε «επίσης να εγείρουμε το θέμα εάν, εμείς στην Ευρώπη, στο ορατό μέλλον, μπορούμε να διασφαλίσουμε τις ενεργειακές μας ανάγκες χωρίς την πυρηνική ενέργεια» Σε ότι αφορά την Μέρκελ στάθηκε απέναντι στο ζήτημα ανάλογα με τις εκλογικές της ανάγκες. Είπε ότι θα επανεξετάσει το ζήτημα της ασφάλειας και της παράτασης της ζωής των 17 πυρηνικών εργοστασίων. Πρόκειται για την κλασσική συμπεριφορά των με μικρομπακάλικη νοοτροπία μεγαλοαστών που δεν εννοούν να διδαχτούν από οτιδήποτε έρχεται σε σύγκρουση με την άμεση πολιτική εξουσία τους ή με το ημερήσιο δελτίο του χρηματιστήριου. Αντίθετα με την υποτακτική γραμμή της Μέρκελ, σε σύγκρουση με την ρώσικη γραμμή του Έντιγκερ, ο Γάλλος πρωθυπουργός, που εκπροσωπεί όπως και ο αμερικανός ομόλογός του ένα ισχυρό παγκόσμια πυρηνικό μονοπώλιο, δήλωσε ότι το πρόγραμμα της Γαλλίας θα συνεχιστεί. Εξάλλου το πρακτορείο Ρόιτερ καθώς και συνεργάτες του Έντιγκερ ανακοίνωσαν ότι ο Έντιγκερ δεν είχε επαρκή ενημέρωση για να τοποθετηθεί με αυτό τον τρόπο. Η ΕΕ αντιστέκεται στο σοσιαλιμπεριαλισμό αλλά πρόκειται γα την αντίσταση ιμπεριαλιστών πολιτικών απόγονων του Τσάμπερλαιν.
Η πυρηνική ενέργεια είναι η καθαρότερη μορφή ενέργειας και τα ατυχήματα που έχουν συμβεί και θα συμβαίνουν στο μέλλον, μέχρι την χαλιναγώγηση της ανώτερης αντίδρασης σύντηξης με την οποία ασχολείται όλη η Δύση. Ασχολούνται και οι χρηματοδοτούμενοι από την ΕΕ αναγνωρισμένοι διεθνώς επιστήμονες των ΤΕΙ Ρεθύμνου του τμήματος… μουσικής τεχνολογίας, γιατί κανένα άλλο πανεπιστήμιο δεν τους προσέλαβε! Πάντως οι πυρηνικοί αντιδραστήρες έχουν προκαλέσει και θα προκαλούν ελάχιστες ζημιές σε σχέση με τη χρήση στερεών καυσίμων αλλά και οποιασδήποτε άλλης συμβατικής καύσιμης ύλης.
Η πραγματικότητα δίνει τις απαντήσεις. Τα εκατομμύρια τόνοι άνθρακα πετρελαίου και άλλων καυσίμων που καίγονται καθημερινά στον πλανήτη είναι λιγότερο επιβλαβή από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας; Τι κοστίζει παγκόσμια σε θύματα και υγεία η χρήση αυτών των καυσίμων και τι έχει κοστίσει μέχρι σήμερα η επί δεκαετίες χρήση της πυρηνικής ενέργειας; Η σύγκριση είναι συντριπτικά υπέρ της πυρηνικής. Ακόμα και η μετατροπή της ηλιακής ενέργειας των υδατοπτώσεων και της αιολικής ενέργειας σε ηλεκτρική είναι περισσότερο ρυπογόνα από την πυρηνική ενέργεια εξαιτίας της ρύπανσης που προκαλείται για την κατασκευή των μηχανών. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όσο οφείλεται στις καύσεις, αντιμετωπίζεται ριζικά μόνο με την πυρηνική ενέργεια. Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια απαιτούν σταθερή τάση που την εξασφαλίζει μια μόνιμη και σταθερή παροχή ενέργειας. Γι’ αυτό και δεν μπορούν να αποτελέσουν αυτόνομη λύση. Η περιοριστική αυτή συνθήκη στη χρήση αυτών των μορφών ενέργειας ουδέποτε δηλώνεται από το σαμποταριστή πρωθυπουργό και από τα ελληνικά νεομεσαιωνικά κόμματα, είναι ανύπαρκτο ζήτημα, γιατί συνεπάγεται και την κατάργηση του λιγνίτη που για τη χώρα μας όμως είναι το μοναδικό καύσιμο που εξασφαλίζει αυτή τη σταθερή τάση. Σε πια εξασφαλισμένη σταθερή τάση θα πατήσει η αιολική και ηλιακή ενέργεια για να μεταφερθεί αυτό δεν το έχουμε ακούσει ποτέ. Η πράσινη Ελλάδα χωρίς λιγνίτη είναι έξω από τους νόμους της φύσης, είναι φαιοκόκκινη προπαγάνδα.
Το πυρηνικό ατύχημα στην δοκιμαζόμενη Ιαπωνία έφερε ξανά στο προσκήνιο τον οργανωμένο από το Κρεμλίνο μεσαίωνα για να οργανώσει και να ανανεώσει τους χρόνιους φόβους της μικροαστικής μάζας για την απώλεια του όνειρου μιας γεμάτης ασφάλειας ζωής, την ακραία έκφραση του φόβου μπροστά στις πελώριες παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνικής εργασίας, την άρνησή της να συλλάβει τον επαναστατικό χαρακτήρα των παραγωγικών δυνάμεων, και τελικά για να δώσει μια καραμέλα παρηγοριάς σε κείνον τον βασανισμένο, μελαγχολικό κι ανήμπορο μικροαστό που καθισμένος με τις παντόφλες του μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθεί έντρομος τους πολέμους, τα δυστυχήματα και τις φυσικές καταστροφές κι εύχεται να μην είχε ποτέ γεννηθεί σ’ αυτόν τον παράλογο κόσμο.
Η απόδοση υπερφυσικών δυνάμεων στην πυρηνική ενέργεια, ως απρόσιτη και επιβαλλόμενη στον άνθρωπο από το δυτικό ιμπεριαλισμό, η ύβρις, όπως την ονομάζει αρχαιοελληνικά η ελληνική πανεπιστημιακή αντίδραση, δεν είναι παρά η θέση ότι οι παραγωγικές δυνάμεις γίνονται κακές στα χέρια του δυτικού ιμπεριαλισμού και γενικότερα του καπιταλισμού. Και λέμε του δυτικού γιατί θυμίζουμε ότι ρώσικο αντιπυρηνικό κίνημα δεν υπάρχει. Πρόκειται για το σερβίρισμα της θέσης ότι οι παραγωγικές δυνάμεις καθορίζονται από τις παραγωγικές σχέσεις, ότι οι δεύτερες κυριαρχούν στην ουσία στις πρώτες. Στο βάθος πρόκειται για την άρνηση του επαναστατικού χαρακτήρα των παραγωγικών δυνάμεων. Όμοιες μηχανές είναι αδιάφορο το αν λειτουργούν κάτω από σοσιαλιστικές ή από καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Η διαφορά είναι στο μοίρασμα του προϊόντος της εργασίας αλλα και στις εργασιακές σχέσεις που πραγματώνεται μέσω των μηχανών. Δεν υπάρχουν αστικά και σοσιαλιστικά μαθηματικά ούτε αστική και σοσιαλιστική φυσική. Η ρύπανση του περιβάλλοντος σήμερα, φυσικά και η ρύπανση από την πυρηνική ενέργεια, δεν είναι παρά μια από τις μορφές που παίρνει η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και τον ατομικό χαρακτήρα της ιδιοποίησης. Η κάθε καπιταλιστική χώρα, η κάθε ομάδα καπιταλιστών, ο κάθε ξεχωριστός καπιταλιστής ενώ αναπτύσσει την παραγωγή του τραστ, του κάθε εργοστάσιου, ταυτόχρονα δηλητηριάζει, μολύνει καταστρέφει τις άλλες χώρες, τα άλλα εργοστάσια και πάνω απ’ όλα την υγεία των εργατών και των λαών γενικότερα μέσα από αυτό το ανελέητο κυνήγι του κέρδους. Κάθε μαρξιστής είναι υποχρεωμένος να στέκεται στο πλευρό των λαών που θίγονται από αυτή την πρακτική, που εξεγείρονται ενάντια σ’ αυτήν, να αναλύει τις αιτίες της καταστροφής της υγείας των μαζών.
Επομένως δεν είναι σωστό το κάτω η πυρηνική ενέργεια επειδή είναι στα χέρια των ιμπεριαλιστών, κάτω οι παραγωγικές δυνάμεις επειδή ρυπαίνουν στα χέρια των αστών. Το σωστό είναι κάτω η μειωμένη ασφάλεια που δίνετε αστοί στα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας. Πληρώστε για να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή εξασφάλιση που μπορεί να δώσει το σημερινό κατακτημένο από την ανθρωπότητα, την επιστήμη και την τεχνική επίπεδο κατασκευής ενός αντιδραστήρα. Το αντιπυρηνικό κίνημα όμως δεν έκανε ποτέ αυτή τη διάκριση και δεν θα την κάνει ποτέ όσο θα λειτουργεί ως εργαλείο γεωπολιτικής του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού. Και αυτό γιατί θα πρέπει να τοποθετηθεί στο ζήτημα της ασφάλειας των Ιαπωνικών αντιδραστήρων των Ρώσικων, των Αμερικάνικων και γενικά των αντιδραστήρων διαφόρων χωρών που ενσωματώνουν σ’ αυτούς ασφάλεια ανάλογη με τον δημοκρατισμό τους και τη δύναμη των λαικών κινημάτων τους! Ουδέποτε ανέλυσε το αντιπυρηνικό κίνημα την απαράδεκτη ασφάλεια του αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ, γιατί έτσι αποκαλύπτεται η κτηνωδία του ρώσικου στρατιωτικού μονοπωλίου. Αντίθετα χρησιμοποίησαν σαν πρόσχημα το Τσέρνομπιλ με μια επιφανειακή κριτική της Ρωσίας για να κλείσουν του ευρωπαϊκούς αντιδραστήρες. Ουδέποτε είπαν ότι σε ένα συνολικό κόστος αντιδραστήρα της εποχής του Τσέρνομπιλ 3 δις δολλαρίων, το 1 δις προορίζονταν για την κατασκευή ενός πελώριου κύβου από μπετό και μολύβι που κατακρατεί κατά 99,9% τα παράγωγα μιας τήξης στην καρδιά του αντιδραστήρα, αν αυτή συνέβαινε, παρ΄ όλα τα υπόλοιπα δαπανηρά μέτρα ασφαλείας που επίσης παίρνονται στους σύγχρονους αντιδραστήρες. Οι Ρώσοι κεφαλαιοκράτες είχαν καταφέρει να συμπιέσουν το κόστος ενός αντιδραστήρα στο 50% ενός από αυτούς που κατασκευάζονται στην Ευρώπη και την Αμερική συμπιέζοντας (έτσι) εκατοντάδες φορές την ασφάλειά του, δηλαδή από κάθε αντιδραστήρα εξοικονομούσαν πολεμικά αεροπλάνα και άρματα μάχης. Είναι φυσικό να τα ξεχνάνε αυτά οι οικολόγοι και η ψευτοαριστερά. Όχι μόνο γιατί δεν ενδιαφέρονται να μάθουν την παγκόσμια οικονομία και πολιτική, αλλά γιατί αν μιλούσαν για έλλειψη ικανοποιητικών μέτρων ασφάλειας του ρώσικου αντιδραστήρα θα υποχρεώνονταν να μιλήσουν για κάποιους μεγαλύτερους δυνατούς βαθμούς ασφάλειας ενός πυρηνικού αντιδραστήρα γενικά. Τότε όμως θα ήταν υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν ότι η κατάκτηση μιας μέγιστης ασφάλειας λειτουργίας είναι δυνατή, αν όχι σήμερα, τουλάχιστον αύριο ή μεθαύριο. Θα έπρεπε να αναγνωρίσουν δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να δαμάσει τη φύση σε όλα τα μέτωπα της παραγωγικής και πειραματικής του δραστηριότητας ή αλλιώς οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνικής εργασίας μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ολοένα πιο αυξανόμενες ανθρώπινες ανάγκες με το μοναδικό όρο να ελεγχθούν από τον άνθρωπο οι κοινωνικές σχέσεις παραγωγής. Με λίγα λόγια θα έπρεπε να δέχονται τον επαναστατικό χαρακτήρα της ολοένα και περισσότερο τιθασευμένης πυρηνικής ενέργειας που προβάλει σε κραυγαλέα αντίθεση με τις καθυστερημένες παραγωγικές σχέσεις που κρύβονται πίσω από κάθε Τσέρνομπιλ. Αν όμως αυτοί δέχονταν όλα αυτά δεν θα ήταν αναρχικοί οικολόγοι και ψευτοαριστεροί. Θα ήταν μαρξιστές.
Δεν μπορούμε άλλωστε να δεχτούμε ότι είναι δυνατόν κάποια στιγμή να κατασκευαστούν αντιδραστήρες πρακτικά απόλυτης ασφάλειας δίχως νάχουν κατασκευαστεί προηγούμενα κάποιοι αντιδραστήρες σχετικά μικρότερης ασφάλειας. Μαθαίνουμε να παράγουμε παράγοντας. Αυτό δεν ισχύει μόνο στους αντιδραστήρες ισχύει σε όλα τα μηχανήματα, σε όλα τα μέσα παραγωγής και κατανάλωσης. Πάντα θα συγκρούονται αεροπλάνα, θα βουλιάζουν πλοία κ.λπ. Και πάντα θα αυξάνει η ασφάλεια αυτών των εργαλείων της παραγωγής και της κατανάλωσης. Ή μήπως είναι μόνο η πυρηνική ενέργεια που δίνει νεκρούς; Δεν δίνει χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο από καρκίνους η ενέργεια που εκλύει η καύση του πετρέλαιου και του κάρβουνου; Δεν σκοτεινιάζουν οι ουρανοί σε τόσες πόλεις και δεν βρέχει καρκίνους το 90% της παγκόσμιας ενεργειακής παραγωγής που δεν είναι η πυρηνική αλλά η ενέργεια από την καύση των υδρογονανθράκων;Να σταματήσουμε λοιπόν αυτά τα εργοστάσια; Να σταματήσουμε τη σύγχρονη ζωή η να πάρουμε μέτρα αντιρύπανσης όλο και πιο καλά όλο και πιο αποδοτικά.
Το τσιράκι του σοσιαλιμπεριαλισμού ο Παπανδρέου οργίασε για άλλη μια φορά με την Μπιρμπίλη στο πλευρό του. Μονολόγησε που ευτυχώς η Ελλάδα απορρίπτει τα πυρηνικά και ανακοίνωσε ότι θα υποστηρίξει το ζήτημα της κατάργησης της πυρηνικής ενέργειας στην ΕΕ. Η μεγαλύτερή του ευθύνη είναι ο έλεγχος της ασφάλειας του πυρηνικού αντιδραστήρα της Τουρκίας που θα κατασκευάσει η ναζιστική Ρωσία. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ο πυρηνικός αντιδραστήρας στη γειτονιά μας αλλά ποιος τον κατασκευάζει και ποιος τον λειτουργεί. Το ίδιο υπόλογα είναι και τα ντόπια μεσαιωνικά αντιπυρηνικά σκιρτήματα του ντόπιου σοσιαλφασισμού που μεταλλάσσονται λόγω υπερβολικής καθυστέρησης και ανάλογα με τις ανάγκες του, σε κινήματα καταγγελίας της δύσης εξαιτίας της νόσου των βοοειδών, σε κινήματα της καταγγελίας του εμβολίου για τη γρίπη, της νόσου των πουλερικών μέχρι και κατά του aids, που το σπέρνουν όπως λένε οι αμερικάνοι για να εξοντώσουν την ανθρωπότητα.
*κάποια αποσπάσματα σε αυτό το άρθρο είναι παρμένα από παλιότερο κείμενο κριτικής της Νέας Ανατολής του Μάη του 1986β στους νεομεσαιωνιστές αντιπυρηνικούς που είχαν ξεσπαθώσει μετά το Τσέρνομπιλ.
