Η κυβέρνηση με επικεφαλής το ΛΑΟΣ υποκλίνεται στο νέο αφεντικό. Η ρωσόδουλη ψευτοαριστερά κάνει πως αντιστέκεται για να μαζέψει τους δυσαρεστημένους
Η προφυλάκιση του Εφραίμ είναι μία προβοκατόρικη πάσα που έδωσαν οι έλληνες ρωσόδουλοι στο Κρεμλίνο για να απλώσει για τα καλά τα βρωμόχερά του πάνω στο Άγιο Όρος. Οι αριστοτέχνες της προβοκάτσιας καγκεμπίτες ιμπεριαλιστές αξιοποίησαν στο έπακρο τις υπηρεσίες που τους πρόσφεραν οι υποτακτικοί τους στην Ελλάδα σε όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα με το κατασκευασμένο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Στην αρχή στήθηκε στον τοίχο με ψεύτικες κατηγορίες ο επικεφαλής της μονής Εφραίμ που ενοχλούσε τη Μόσχα γιατί είχε πολύ στενές σχέσεις, όπως όλες σχεδόν οι μονές, με τον Βαρθολομαίο και αντιστεκόταν στις τσαρικές διεκδικήσεις του πατριαρχείου Μόσχας πάνω στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα που ανήκει στο Βατοπέδι. Για δύο χρόνια από το 2008-2010 η Μόσχα ήταν απολύτως ικανοποιημένη από τις κινήσεις του ελληνικού κράτους ενάντια στον Εφραίμ και στο Βατοπέδι για αυτό και δεν έβγαλε άχνα όταν αυτούς τους ξέσκιζε και τους συκοφαντούσε σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς και τα ΜΜΕ με πρώτους τους αρχιρωσόδουλους του ΣΥΝ. Και όχι μόνο ήταν ικανοποιημένη. Σύμφωνα με ένα από τα τελευταία όψιμα «αναθεωρητικά» του σκανδάλου ντοκιμαντέρ του Σκάϊ, αναφέρεται πως πριν ο Σανιδάς παραγγείλει εισαγγελική έρευνα για το Βατοπέδι τον Σεπτέμβρη του 2008 είχε συναντηθεί το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου με τον Γενικό Εισαγγελέα της Ρωσίας στο Άγιο Όρος όπως το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Σανιδάς.
Μόνο αφού ο Εφραίμ φορτώθηκε με όλες τις ηθικές και ποινικές κατηγορίες και κλήθηκε σε απολογία την άνοιξη του 2010, η Μόσχα του πρόσφερε προστασία με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Ήδη το Φανάρι του Βαρθολομαίου εγκαταλελειμμένο το ίδιο από την ρωσόφιλη ελληνική εκκλησία και το εξ ίσου υποτακτικό ελληνικό κράτος στα χέρια των τούρκων σοβινιστών και ισλαμοφασιστών και κάτω από την αφόρητη πολιτική πίεση του ελληνικού δουλικού στο πολιτικό καθεστώς τύπου είχε εγκαταλείψει τον Εφραίμ στη μοίρα του. Τότε και μόνο τότε ο Εφραίμ εντελώς απομονωμένος και επειδή δεν ήταν κανένας γίγας τιμιότητας αλλά ένας επιδέξιος καταφερτζής αστός πούλησε την ψυχή του στο διάβολο στον οποίο ως τότε αντιστεκόταν: είχε συνάντηση με τον Μεντβέντεφ την άνοιξη του 2010 και ήταν επικεφαλής αντιπροσωπείας της μονής που μετέφερε την Αγία Ζώνη στη Ρωσία το Νοέμβρη του 2011 σαν δώρο στη Ρωσία γενικά και στην προεκλογική εκστρατεία του Πούτιν ειδικότερα.
Όσο χρειαζόταν για να εδραιωθεί η υποταγή του Εφραίμ στο Κρεμλίνο όλα ήταν ήσυχα. Και όχι μόνο ήσυχα, αλλά άρχισε να προετοιμάζεται στα μυαλά του ελληνικού λαού από τον Σκάι μόνο, δηλαδή αρχικά σε περιορισμένη κλίμακα η νέα πανεθινική εικόνα για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, που κατά σύμπτωση είναι και η αληθινή, δηλαδή ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο Βατοπεδίου.
Αλλά η Ρωσία δεν ήθελε μόνο να πάρει μόνο με το μέρος της τον Εφραίμ –που σαν καιροσκόπος που αποδείχτηκε ότι είναι θα μπορούσε και να ξαναγύριζε στα παλιά πατριαρχικά λημέρια αν αποσύροινταν οι διώξεις εναντίον του και ένοιωθε εντελώς ασφαλής- ήθελε να αποκτήσει το Άγιο Όρος στο σύνολο του και με τέτοιο τρόπο ώστε και ο ίδιος ο Εφραίμ να είναι δεσμευμένος σε υποταγή. Έπρεπε δηλαδή η Ρωσία να εμφανιστεί σαν ένας ισχυρός προστάτης της «κιβωτού της Ορθοδοξίας» τάχα πιο ισχυρός, πιο αφοσιωμένος και πιο ορθόδοξος και από το ίδιο το άκαρδο ελληνικό κράτος, για τήν ακρίβεια σαν ο μόνος αληθινός και αποτελεσματικός προστάτης της «κιβωτού». Μόνο έτσι από δω και πέρα θα μπορεί η «κιβωτός» να είναι περισσότερο ρώσικη παρά ελληνική. Γι’ αυτό κινήθηκαν προβοκατόρικα οι κατάλληλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί και έβαλαν κάποιους δικαστικούς κύκλους να κινηθούν ακραία επιθετικά και μάλιστα χριστουγεννιάτικα. Πάντως και αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο αφού η επίσημη κρατική γραμμή είναι ακόμα ότι το σκάνδαλο είναι σκάνδαλο και ο Εφραίμ αρχιαπατεώνας. Ο βασικός στόχος της φυλάκισης του Εφραίμ είναι το Άγιο Όρος να τρομοκρατηθεί και να ταπεινωθεί στο έπακρο και μάλιστα να θυμώσει επειδή επί πλέον ο εγκλεισμός ενός εν ενεργεία ηγούμενου έγινε μέσα στα Χριστούγεννα. Αμέσως λοιπόν έπιασε δουλειά η ρώσικη εκκλησία που είναι ένα απόλυτο κρατικό καγκεμπίτικο εξάρτημα και κατήγγειλε δριμύτατα την απόφαση εγκλεισμού του Εφραίμ σαν να ήταν η ίδια στη φυλακή και μίλησε για επίθεση της Δύσης ενάντια στα ιερά και τα όσια της ορθόδοξης χριστιανικής ζωής. Λίγο μετά την φυλάκισή του Εφραίμ ακολούθησε σε καταγγελία της φυλάκισης και το ίδιο το ρώσικο κράτος με την ωμή επεμβατική ιμπεριαλιστική ανακοίνωση που όλοι γνωρίζουν.
Βεβαίως οι καλόγεροι στο Άγιο Όρος μαζεύτηκαν τώρα και αυτοί, κατάλληλα ενθαρρυμένοι από το καθεστώς και από το κλίμα της σχετικής αμφισβήτησης του σκανδάλου που το ίδιο κατασκεύασε, να σταθούν όλοι μαζί από όλες τις μονές και με εξεγερτικούς τόνους δίπλα στον «μάρτυρα» Εφραίμ και δίπλα στο Βατοπέδι ενώ στην πρώτη φάση των διωγμών, τη φάση της ρώσικης ένοχης μούγκας οι περισσότερες μονές παρέδωσαν τον Εφραίμ και τη μονή στα λυσασμένα ΜΜΕ για ηθικό πανελλαδικό λυντσάρισμα.
Το μόνο πρόβλημα σε αυτήν την θορυβώδη και εντυπωσιακή στροφή της πραγματικής ρώσικης πολιτικής ήταν ότι η γενικά φίλη του έθνους Ρωσία εμφανίζεται όχι μόνο να είναι φίλη του πρότυπου εθνικού κλέφτη και απατεώνα όπως θεωρείται από τον πολύ κόσμο ο Εφραίμ, αλλά να τον υποστηρίζει προκλητικά και μάλιστα όχι απλά να τον υποστηρίζει αλλά να επεμβαίνει ωμά στα εσωτερικά της χώρας για να τον απελυθερώσει και μάλιστα να σκαρώνει και ένα διεθνές κίνημα καταγγελίας του επίσημου ελληνικού κράτους. Αυτή η στάση κάνει τη Ρωσία αντιπαθητική στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα στους δημοκράτες και πατριώτες. Αλλά αυτή είναι μια αναγκαία αντίφαση της ρώσικης τακτικής. Αν πρώτα δικαιωνόταν πολιτικά και ηθικά ο Εφραίμ στο εσωτερικό τότε δύσκολα θα γινόταν η δίωξη του ή θα ήταν πολύ αδύναμη πολιτικά γιατί θα εναντιωνόταν σε αυτήν ο ελληνικός λαός. Όμως έτσι δεν θα κοψοχολιαζόταν το Άγιο Όρος, και το κυριότερο δεν θα μπορούσε να παίξει η Μόσχα το ρόλο του μοναδικού του προστάτη κόντρα και στην ίδια την Ελλάδα, δηλαδή δεν θα γινόταν εύκολα η ψυχολογική ρωσοποίηση της «κιβωτού». Και αυτή η ρωσοποίηση είναι τόσο σημαντική για τους νεοχιτλερικούς που θα θυσιάζαν κάποιες προσωρινές απώλειες στην ελληνική κοινή γνώμη που οι πράκτορές τους στην Ελλάδα ξέρουν ως τώρα τόσο καλά να καναλιζάρουν και να εκτονώνουν.
Πως έγινε και ξαφνικά ξεσπάθωσαν «αντιρώσικα» το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ
Ήδη για τη σχετική λύση αυτού τού προβλήματος έχει φροντίσει το διακομματικό συντονιστικό κορυφής των ρωσόδουλων. Έχει αφήσει τα πιο πιστά και πολιτικά τα πιο έμπειρα σε τούμπες πολιτικά αποσπάσματα των σοσιαλιμπεριαλιστών, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ να εκφράσουν πολιτικά αυτή την δυσαρέσκεια ώστε να την εκτονώσουν χωρίς να αυτονομηθεί πολιτικά κάποιο κομμάτι αυτής της μάζας και αρχίζει να παίρνει επικίνδυνες ανάποδες απέναντι στην μεγάλη μας ορθόδοξη φίλη. Μάλιστα οι ρωσόδουλοι λιγότερο φοβούνται τους δημοκράτες πατριώτες για μια τέτοια στάση γιατί αυτοί έτσι κι αλλιώς δεν συμπαθούν την πουτινική Ρωσία λόγω του πενταφάνερου καταπιεστικού χαρακτήρα της, ιδίως στο εσωτερικό. Στην ουσία φοβούνται ότι θα χάσουν τους εθνικιστές που είναι ως τώρα γενικά στο πλευρό της Ρωσίας καθώς αυτοί κυρίως βλέπουν στη Ρωσία το μόνο αντίβαρο στη Δύση η οποία αφομοίωσε τάχα πολιτιστικά και φτώχυνε οικονομικά τη χώρα μας. Αν οι σοσιαλφασίστες χάσουν αυτούς χάνει όλο του τον ατμό το φαιοκόκκινο μέτωπο των αντιδυτικών αντιμνημονιακών «αγανακτισμένων». Γι αυτούς και μόνο υπάρχει πραγματικά ένα πολιτικό κενό αυτή τη μεταβατική στιγμή, δηλαδή ώσπου να πειστεί το έθνος ότι το σκάνδαλο Βατοπεδίου δεν υπήρξε. Γιατί τώρα το «ορθόδοξο» κολοτούμπικο ΛΑΟΣ, που συνήθως εκφράζει αυτόν τον κόσμο καθώς και ΝΔ του Σαμαρά έχουν αναλάβει αυτή τη στιγμή να γλύψουν λίγο η πολύ (πολύ το ΛΑΟΣ) το ρώσικο αφεντικό και να βγάλουν ξετσίπωτσα η συνεσταλμένα τη νέα γραμμή του αθώου Εφραίμ, τον οποίο κάποτε και αυτοί ξέσκιζαν.
Να γιατί εμφανίστηκε ξαφνικά σαν το πιο αντιρώσικο κόμμα της χώρας τα πιο ρωσόδουλο που όμως δουλεύει ιδιαίτερα μέσα στους εθνικιστές, το ψευτοΚΚΕ, και κατήγγειλε την επέμβαση της «ιμπεριαλιστικής Ρωσίας». Σε πολλούς αυτό θα προκάλεσε έκπληξη, όμως όσοι παρακολουθούν τη γραμμή του ψευτοΚΚΕ ξέρουν ότι αυτό καταγγέλλει στα έντυπά του μια φορά κάθε τόσο το «ρώσικο ιμπεριαλισμό». Αυτός δεν είναι τόσο ένας τρόπος για να ξεκαρφωθεί σαν ρώσικο πρακτορείο στην κομματική βάση του και στο λαό, αλλά είναι σύμφωνο με τη γραμμή της ίδιας της Ρωσίας που εμφανίζει μπροστά στην ανθρωπότητα δύο πρόσωπα: το πρόσωπο του αντίπαλου της Δύσης που είναι για την ίδια και τους απανταχού πράκτορές της το πρόσωπο της «πατριωτικής Ρωσίας» και το πρόσωπο της φιλικής προς τη Δύση χώρας που η «πατριωτική Ρωσία» απεχθάνεται. Αυτό το δεύτερο πρόσωπο οι «αντιδυτικοί αντιιμπεριαλιστές» πράκτορές της το ονομάζουν «ιμπεριαλιστική Ρωσία». Ιμπεριαλιστική ονομάζει το ψευτοΚΚΕ τη Ρωσία που σέρνεταΙ πίσω από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, που δηλαδή συμφωνεί με την εξόντωση του Καντάφι, που συμφωνεί με την αμερικάνικη εισβολή στο Αγφανιστάν, που υπογράφει στον ΟΗΕ την αμερικάνικη κατοχή του Ιράκ αν και προηγούμενα καταδίκασε την εισβολή σε αυτό. Όταν όμως η Ρωσία κατασφάζει την Τσετσενία και διαμελίζει τη Γεωργία, όταν κλείνει τους αγωγούς προς τη Δύση, όταν στέλνει τα αεροπλανοφόρα της στη Μεσόγειο και στήνει στην Κρήτη τους S-300, όταν κάνει γυμνάσια σε όλες τις θάλασσες και μάλιστα κοντά σε χωρικά ύδατα μικρών χωρών (βόρεια θάλασσα) και όταν στηρίζει τους χειρότερους σοσιαλφασίστες της γης δεν είναι ιμπεριαλιστική αλλά πατριωτική. Στην πραγματικότητα αυτή ακριβώς είναι η κυρίως ιμπεριαλιστική, η σοσιαλιμπεριλιστική νεοχιτλερική Ρωσία. Ως τώρα το ρόλο του εκφραστή της πρώτης Ρωσίας τον έπαιζε ο Μεντβέντεφ, της δεύτερης ο Πούτιν. Τελευταία όμως και ο Πούτιν εμφανίζεται να παίζει όλο περισσότερο το ρόλο του δυτικού μονοπωλιστή αστού αφού απέναντί του στήνεται όλο και περισσότερο ένα μέτωπο των ακόμα πιο επιθετικών ανατολικών σοσιαλιμπεριαλιστών φαιοκόκκινων, εθνικοναζιστών και «κομμουνιστών» της «δημοκρατικής» αντιπολίτευσης.
Το ψευτοΚΚΕ δεν διευκρινίζει ποια ιμπεριαλιστική Ρωσία καταγγέλει για το Βατοπέδι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει έμμεσα όταν λέει στην ανακοίνωσή του: «Οι σκοπιμότητες είναι εμφανείς και αφορούν την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, αλλά και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής της». Αυτό το απόσπασμα υπονοεί ότι έχουμε την επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας όχι της Ρωσίας γενικά αλλά της αμφισβητούμενης στην ίδια τη Ρωσία εξουσίας του Πούτιν που κάνει αυτήν την επέμβαση γιατί τλαχα βάλλεται από την «πατριωτική αντιπολίτευση» των Ναβάλνυ, Ζιουγκάνοφ, Μιρόνοφ και άλλων νεοναζί. Δεν είναι τυχαίο ότι η επίσημη κρατική ανακοίνωση της Ρωσίας, δηλαδή αυτή του ρώσικου υπουργείου εξωτερικών έβαζε στο κέντρο της τα ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι ακριβώς το δυτικού τύπου πρόσχημα των κοινών ωμών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων Ρωσίας-ΗΠΑ παντού στον τριτο κόσμο, που βέβαια ευνοούν πάντα τη Ρωσία και μόνο.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι και το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν προς το παρόν στο απυρόβλητο το Πατριαρχείο Μόσχας που είναι επικεφαλής της εκστρατείας υπέρ του Εφραίμ. Αυτό εκπροσωπεί το ρώσικο ιμπεριαλισμό στον πιο στενό επιθετικό εθνοθρησκευτικό ρατσιστικό πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής του που είναι η πολιτική του «ορθόδοξου τόξου». Επειδή κυρίως αυτό το Πατριαρχείο ετοιμάζεται τώρα να αναλάβει για λογαριασμό του ρώσικου ιμπεριαλισμού την εξουσία στο Άγιο Όρος, γι αυτό έκανε και την πιο επιθετική ανακοίνωση εναντίον του ελληνικού κράτους και της ελληνικής δικαιοσύνης. Ο πυρήνας αυτής της ανακοίνωσης όχι τυχαία ήταν «πατριωτικός», δηλαδή έλεγε ότι η Δύση κυνηγάει τον Εφραίμ και το Άγιο Όρος για να χτυπήσει την ορθοδοξία γενικά (δες άρθρο για τη στάση της ΟΑΚΚΕ και την όψιμη ρώσικη προστασία).
Όσο για τα δύο μεγάλα κόμματα αυτά απάντησαν προς το παρόν σαν κυβέρνηση με εξαιρετικά υποτονικό τρόπο. Μάλιστα ενώ οι τηλεοράσεις τώρα που γράφουμε αυτό το σημείωμα παίζουν πολύ την παράγραφο που περιέχειτην φράση «δεν δεχόμαστε υποδείξεις» της ανακοίνωσης του ελληνικού ΥΠΕΞ δεν αναφέρουν την αμέσως κάτω από αυτήν κατακλείδα: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση των ελληνο-ρωσικών σχέσεων».
Η προφυλάκιση του Εφραίμ είναι μία προβοκατόρικη πάσα που έδωσαν οι έλληνες ρωσόδουλοι στο Κρεμλίνο για να απλώσει για τα καλά τα βρωμόχερά του πάνω στο Άγιο Όρος. Οι αριστοτέχνες της προβοκάτσιας καγκεμπίτες ιμπεριαλιστές αξιοποίησαν στο έπακρο τις υπηρεσίες που τους πρόσφεραν οι υποτακτικοί τους στην Ελλάδα σε όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα με το κατασκευασμένο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Στην αρχή στήθηκε στον τοίχο με ψεύτικες κατηγορίες ο επικεφαλής της μονής Εφραίμ που ενοχλούσε τη Μόσχα γιατί είχε πολύ στενές σχέσεις, όπως όλες σχεδόν οι μονές, με τον Βαρθολομαίο και αντιστεκόταν στις τσαρικές διεκδικήσεις του πατριαρχείου Μόσχας πάνω στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα που ανήκει στο Βατοπέδι. Για δύο χρόνια από το 2008-2010 η Μόσχα ήταν απολύτως ικανοποιημένη από τις κινήσεις του ελληνικού κράτους ενάντια στον Εφραίμ και στο Βατοπέδι για αυτό και δεν έβγαλε άχνα όταν αυτούς τους ξέσκιζε και τους συκοφαντούσε σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς και τα ΜΜΕ με πρώτους τους αρχιρωσόδουλους του ΣΥΝ. Και όχι μόνο ήταν ικανοποιημένη. Σύμφωνα με ένα από τα τελευταία όψιμα «αναθεωρητικά» του σκανδάλου ντοκιμαντέρ του Σκάϊ, αναφέρεται πως πριν ο Σανιδάς παραγγείλει εισαγγελική έρευνα για το Βατοπέδι τον Σεπτέμβρη του 2008 είχε συναντηθεί το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου με τον Γενικό Εισαγγελέα της Ρωσίας στο Άγιο Όρος όπως το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Σανιδάς.
Μόνο αφού ο Εφραίμ φορτώθηκε με όλες τις ηθικές και ποινικές κατηγορίες και κλήθηκε σε απολογία την άνοιξη του 2010, η Μόσχα του πρόσφερε προστασία με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Ήδη το Φανάρι του Βαρθολομαίου εγκαταλελειμμένο το ίδιο από την ρωσόφιλη ελληνική εκκλησία και το εξ ίσου υποτακτικό ελληνικό κράτος στα χέρια των τούρκων σοβινιστών και ισλαμοφασιστών και κάτω από την αφόρητη πολιτική πίεση του ελληνικού δουλικού στο πολιτικό καθεστώς τύπου είχε εγκαταλείψει τον Εφραίμ στη μοίρα του. Τότε και μόνο τότε ο Εφραίμ εντελώς απομονωμένος και επειδή δεν ήταν κανένας γίγας τιμιότητας αλλά ένας επιδέξιος καταφερτζής αστός πούλησε την ψυχή του στο διάβολο στον οποίο ως τότε αντιστεκόταν: είχε συνάντηση με τον Μεντβέντεφ την άνοιξη του 2010 και ήταν επικεφαλής αντιπροσωπείας της μονής που μετέφερε την Αγία Ζώνη στη Ρωσία το Νοέμβρη του 2011 σαν δώρο στη Ρωσία γενικά και στην προεκλογική εκστρατεία του Πούτιν ειδικότερα.
Όσο χρειαζόταν για να εδραιωθεί η υποταγή του Εφραίμ στο Κρεμλίνο όλα ήταν ήσυχα. Και όχι μόνο ήσυχα, αλλά άρχισε να προετοιμάζεται στα μυαλά του ελληνικού λαού από τον Σκάι μόνο, δηλαδή αρχικά σε περιορισμένη κλίμακα η νέα πανεθινική εικόνα για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, που κατά σύμπτωση είναι και η αληθινή, δηλαδή ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο Βατοπεδίου.
Αλλά η Ρωσία δεν ήθελε μόνο να πάρει μόνο με το μέρος της τον Εφραίμ –που σαν καιροσκόπος που αποδείχτηκε ότι είναι θα μπορούσε και να ξαναγύριζε στα παλιά πατριαρχικά λημέρια αν αποσύροινταν οι διώξεις εναντίον του και ένοιωθε εντελώς ασφαλής- ήθελε να αποκτήσει το Άγιο Όρος στο σύνολο του και με τέτοιο τρόπο ώστε και ο ίδιος ο Εφραίμ να είναι δεσμευμένος σε υποταγή. Έπρεπε δηλαδή η Ρωσία να εμφανιστεί σαν ένας ισχυρός προστάτης της «κιβωτού της Ορθοδοξίας» τάχα πιο ισχυρός, πιο αφοσιωμένος και πιο ορθόδοξος και από το ίδιο το άκαρδο ελληνικό κράτος, για τήν ακρίβεια σαν ο μόνος αληθινός και αποτελεσματικός προστάτης της «κιβωτού». Μόνο έτσι από δω και πέρα θα μπορεί η «κιβωτός» να είναι περισσότερο ρώσικη παρά ελληνική. Γι’ αυτό κινήθηκαν προβοκατόρικα οι κατάλληλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί και έβαλαν κάποιους δικαστικούς κύκλους να κινηθούν ακραία επιθετικά και μάλιστα χριστουγεννιάτικα. Πάντως και αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο αφού η επίσημη κρατική γραμμή είναι ακόμα ότι το σκάνδαλο είναι σκάνδαλο και ο Εφραίμ αρχιαπατεώνας. Ο βασικός στόχος της φυλάκισης του Εφραίμ είναι το Άγιο Όρος να τρομοκρατηθεί και να ταπεινωθεί στο έπακρο και μάλιστα να θυμώσει επειδή επί πλέον ο εγκλεισμός ενός εν ενεργεία ηγούμενου έγινε μέσα στα Χριστούγεννα. Αμέσως λοιπόν έπιασε δουλειά η ρώσικη εκκλησία που είναι ένα απόλυτο κρατικό καγκεμπίτικο εξάρτημα και κατήγγειλε δριμύτατα την απόφαση εγκλεισμού του Εφραίμ σαν να ήταν η ίδια στη φυλακή και μίλησε για επίθεση της Δύσης ενάντια στα ιερά και τα όσια της ορθόδοξης χριστιανικής ζωής. Λίγο μετά την φυλάκισή του Εφραίμ ακολούθησε σε καταγγελία της φυλάκισης και το ίδιο το ρώσικο κράτος με την ωμή επεμβατική ιμπεριαλιστική ανακοίνωση που όλοι γνωρίζουν.
Βεβαίως οι καλόγεροι στο Άγιο Όρος μαζεύτηκαν τώρα και αυτοί, κατάλληλα ενθαρρυμένοι από το καθεστώς και από το κλίμα της σχετικής αμφισβήτησης του σκανδάλου που το ίδιο κατασκεύασε, να σταθούν όλοι μαζί από όλες τις μονές και με εξεγερτικούς τόνους δίπλα στον «μάρτυρα» Εφραίμ και δίπλα στο Βατοπέδι ενώ στην πρώτη φάση των διωγμών, τη φάση της ρώσικης ένοχης μούγκας οι περισσότερες μονές παρέδωσαν τον Εφραίμ και τη μονή στα λυσασμένα ΜΜΕ για ηθικό πανελλαδικό λυντσάρισμα.
Το μόνο πρόβλημα σε αυτήν την θορυβώδη και εντυπωσιακή στροφή της πραγματικής ρώσικης πολιτικής ήταν ότι η γενικά φίλη του έθνους Ρωσία εμφανίζεται όχι μόνο να είναι φίλη του πρότυπου εθνικού κλέφτη και απατεώνα όπως θεωρείται από τον πολύ κόσμο ο Εφραίμ, αλλά να τον υποστηρίζει προκλητικά και μάλιστα όχι απλά να τον υποστηρίζει αλλά να επεμβαίνει ωμά στα εσωτερικά της χώρας για να τον απελυθερώσει και μάλιστα να σκαρώνει και ένα διεθνές κίνημα καταγγελίας του επίσημου ελληνικού κράτους. Αυτή η στάση κάνει τη Ρωσία αντιπαθητική στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα στους δημοκράτες και πατριώτες. Αλλά αυτή είναι μια αναγκαία αντίφαση της ρώσικης τακτικής. Αν πρώτα δικαιωνόταν πολιτικά και ηθικά ο Εφραίμ στο εσωτερικό τότε δύσκολα θα γινόταν η δίωξη του ή θα ήταν πολύ αδύναμη πολιτικά γιατί θα εναντιωνόταν σε αυτήν ο ελληνικός λαός. Όμως έτσι δεν θα κοψοχολιαζόταν το Άγιο Όρος, και το κυριότερο δεν θα μπορούσε να παίξει η Μόσχα το ρόλο του μοναδικού του προστάτη κόντρα και στην ίδια την Ελλάδα, δηλαδή δεν θα γινόταν εύκολα η ψυχολογική ρωσοποίηση της «κιβωτού». Και αυτή η ρωσοποίηση είναι τόσο σημαντική για τους νεοχιτλερικούς που θα θυσιάζαν κάποιες προσωρινές απώλειες στην ελληνική κοινή γνώμη που οι πράκτορές τους στην Ελλάδα ξέρουν ως τώρα τόσο καλά να καναλιζάρουν και να εκτονώνουν.
Πως έγινε και ξαφνικά ξεσπάθωσαν «αντιρώσικα» το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ
Ήδη για τη σχετική λύση αυτού τού προβλήματος έχει φροντίσει το διακομματικό συντονιστικό κορυφής των ρωσόδουλων. Έχει αφήσει τα πιο πιστά και πολιτικά τα πιο έμπειρα σε τούμπες πολιτικά αποσπάσματα των σοσιαλιμπεριαλιστών, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ να εκφράσουν πολιτικά αυτή την δυσαρέσκεια ώστε να την εκτονώσουν χωρίς να αυτονομηθεί πολιτικά κάποιο κομμάτι αυτής της μάζας και αρχίζει να παίρνει επικίνδυνες ανάποδες απέναντι στην μεγάλη μας ορθόδοξη φίλη. Μάλιστα οι ρωσόδουλοι λιγότερο φοβούνται τους δημοκράτες πατριώτες για μια τέτοια στάση γιατί αυτοί έτσι κι αλλιώς δεν συμπαθούν την πουτινική Ρωσία λόγω του πενταφάνερου καταπιεστικού χαρακτήρα της, ιδίως στο εσωτερικό. Στην ουσία φοβούνται ότι θα χάσουν τους εθνικιστές που είναι ως τώρα γενικά στο πλευρό της Ρωσίας καθώς αυτοί κυρίως βλέπουν στη Ρωσία το μόνο αντίβαρο στη Δύση η οποία αφομοίωσε τάχα πολιτιστικά και φτώχυνε οικονομικά τη χώρα μας. Αν οι σοσιαλφασίστες χάσουν αυτούς χάνει όλο του τον ατμό το φαιοκόκκινο μέτωπο των αντιδυτικών αντιμνημονιακών «αγανακτισμένων». Γι αυτούς και μόνο υπάρχει πραγματικά ένα πολιτικό κενό αυτή τη μεταβατική στιγμή, δηλαδή ώσπου να πειστεί το έθνος ότι το σκάνδαλο Βατοπεδίου δεν υπήρξε. Γιατί τώρα το «ορθόδοξο» κολοτούμπικο ΛΑΟΣ, που συνήθως εκφράζει αυτόν τον κόσμο καθώς και ΝΔ του Σαμαρά έχουν αναλάβει αυτή τη στιγμή να γλύψουν λίγο η πολύ (πολύ το ΛΑΟΣ) το ρώσικο αφεντικό και να βγάλουν ξετσίπωτσα η συνεσταλμένα τη νέα γραμμή του αθώου Εφραίμ, τον οποίο κάποτε και αυτοί ξέσκιζαν.
Να γιατί εμφανίστηκε ξαφνικά σαν το πιο αντιρώσικο κόμμα της χώρας τα πιο ρωσόδουλο που όμως δουλεύει ιδιαίτερα μέσα στους εθνικιστές, το ψευτοΚΚΕ, και κατήγγειλε την επέμβαση της «ιμπεριαλιστικής Ρωσίας». Σε πολλούς αυτό θα προκάλεσε έκπληξη, όμως όσοι παρακολουθούν τη γραμμή του ψευτοΚΚΕ ξέρουν ότι αυτό καταγγέλλει στα έντυπά του μια φορά κάθε τόσο το «ρώσικο ιμπεριαλισμό». Αυτός δεν είναι τόσο ένας τρόπος για να ξεκαρφωθεί σαν ρώσικο πρακτορείο στην κομματική βάση του και στο λαό, αλλά είναι σύμφωνο με τη γραμμή της ίδιας της Ρωσίας που εμφανίζει μπροστά στην ανθρωπότητα δύο πρόσωπα: το πρόσωπο του αντίπαλου της Δύσης που είναι για την ίδια και τους απανταχού πράκτορές της το πρόσωπο της «πατριωτικής Ρωσίας» και το πρόσωπο της φιλικής προς τη Δύση χώρας που η «πατριωτική Ρωσία» απεχθάνεται. Αυτό το δεύτερο πρόσωπο οι «αντιδυτικοί αντιιμπεριαλιστές» πράκτορές της το ονομάζουν «ιμπεριαλιστική Ρωσία». Ιμπεριαλιστική ονομάζει το ψευτοΚΚΕ τη Ρωσία που σέρνεταΙ πίσω από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, που δηλαδή συμφωνεί με την εξόντωση του Καντάφι, που συμφωνεί με την αμερικάνικη εισβολή στο Αγφανιστάν, που υπογράφει στον ΟΗΕ την αμερικάνικη κατοχή του Ιράκ αν και προηγούμενα καταδίκασε την εισβολή σε αυτό. Όταν όμως η Ρωσία κατασφάζει την Τσετσενία και διαμελίζει τη Γεωργία, όταν κλείνει τους αγωγούς προς τη Δύση, όταν στέλνει τα αεροπλανοφόρα της στη Μεσόγειο και στήνει στην Κρήτη τους S-300, όταν κάνει γυμνάσια σε όλες τις θάλασσες και μάλιστα κοντά σε χωρικά ύδατα μικρών χωρών (βόρεια θάλασσα) και όταν στηρίζει τους χειρότερους σοσιαλφασίστες της γης δεν είναι ιμπεριαλιστική αλλά πατριωτική. Στην πραγματικότητα αυτή ακριβώς είναι η κυρίως ιμπεριαλιστική, η σοσιαλιμπεριλιστική νεοχιτλερική Ρωσία. Ως τώρα το ρόλο του εκφραστή της πρώτης Ρωσίας τον έπαιζε ο Μεντβέντεφ, της δεύτερης ο Πούτιν. Τελευταία όμως και ο Πούτιν εμφανίζεται να παίζει όλο περισσότερο το ρόλο του δυτικού μονοπωλιστή αστού αφού απέναντί του στήνεται όλο και περισσότερο ένα μέτωπο των ακόμα πιο επιθετικών ανατολικών σοσιαλιμπεριαλιστών φαιοκόκκινων, εθνικοναζιστών και «κομμουνιστών» της «δημοκρατικής» αντιπολίτευσης.
Το ψευτοΚΚΕ δεν διευκρινίζει ποια ιμπεριαλιστική Ρωσία καταγγέλει για το Βατοπέδι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει έμμεσα όταν λέει στην ανακοίνωσή του: «Οι σκοπιμότητες είναι εμφανείς και αφορούν την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, αλλά και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής της». Αυτό το απόσπασμα υπονοεί ότι έχουμε την επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας όχι της Ρωσίας γενικά αλλά της αμφισβητούμενης στην ίδια τη Ρωσία εξουσίας του Πούτιν που κάνει αυτήν την επέμβαση γιατί τλαχα βάλλεται από την «πατριωτική αντιπολίτευση» των Ναβάλνυ, Ζιουγκάνοφ, Μιρόνοφ και άλλων νεοναζί. Δεν είναι τυχαίο ότι η επίσημη κρατική ανακοίνωση της Ρωσίας, δηλαδή αυτή του ρώσικου υπουργείου εξωτερικών έβαζε στο κέντρο της τα ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι ακριβώς το δυτικού τύπου πρόσχημα των κοινών ωμών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων Ρωσίας-ΗΠΑ παντού στον τριτο κόσμο, που βέβαια ευνοούν πάντα τη Ρωσία και μόνο.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι και το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν προς το παρόν στο απυρόβλητο το Πατριαρχείο Μόσχας που είναι επικεφαλής της εκστρατείας υπέρ του Εφραίμ. Αυτό εκπροσωπεί το ρώσικο ιμπεριαλισμό στον πιο στενό επιθετικό εθνοθρησκευτικό ρατσιστικό πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής του που είναι η πολιτική του «ορθόδοξου τόξου». Επειδή κυρίως αυτό το Πατριαρχείο ετοιμάζεται τώρα να αναλάβει για λογαριασμό του ρώσικου ιμπεριαλισμού την εξουσία στο Άγιο Όρος, γι αυτό έκανε και την πιο επιθετική ανακοίνωση εναντίον του ελληνικού κράτους και της ελληνικής δικαιοσύνης. Ο πυρήνας αυτής της ανακοίνωσης όχι τυχαία ήταν «πατριωτικός», δηλαδή έλεγε ότι η Δύση κυνηγάει τον Εφραίμ και το Άγιο Όρος για να χτυπήσει την ορθοδοξία γενικά (δες άρθρο για τη στάση της ΟΑΚΚΕ και την όψιμη ρώσικη προστασία).
Ακόμα χειρότερα αυτά τα κόμματα - βασικοί κατήγοροι στην υπόθεση Βατοπεδίου - δεν υποστήριξαν στις ανακοινώσεις τους τα πορίσματα τους, και δεν κατάγγειλαν καθόλου τη Μόσχα σαν υπερασπιστή απατεώνων και καταχραστών δημοσίου χρήματος. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζουν και αυτοί το έδαφος για μία ενδεχόμενη μελλοντική αθώωση του Εφραίμ που θα οφείλεται βέβαια όχι στο ότι δεν υπάρχει το έγκλημα αλλά στο ότι τον υπερασπίστηκε το Κρεμλίνο.
Αλλά πέρα από αυτές του είδους τις κούφιες καταγγελίες στη Ρωσία είναι χαρακτηριστικό πως εμφανίζονται διάφορα σενάρια για την εξήγηση της ανάμιξης της Ρωσίας που αποκρύπτουν τις πραγματικές βλέψεις της όπως το ότι το Κρεμλίνο ενεργεί σαν ρώσικη μαφία και συνεργάζεται με τον Εφραίμ για να πάρει μερίδιο από τα «κλεμμένα». Όμως τότε η υποστήριξη στο πρόσωπο του Εφραίμ θα είχε δοθεί από την πρώτη στιγμή και όχι τρία χρόνια μετά.Όσο για τα δύο μεγάλα κόμματα αυτά απάντησαν προς το παρόν σαν κυβέρνηση με εξαιρετικά υποτονικό τρόπο. Μάλιστα ενώ οι τηλεοράσεις τώρα που γράφουμε αυτό το σημείωμα παίζουν πολύ την παράγραφο που περιέχειτην φράση «δεν δεχόμαστε υποδείξεις» της ανακοίνωσης του ελληνικού ΥΠΕΞ δεν αναφέρουν την αμέσως κάτω από αυτήν κατακλείδα: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση των ελληνο-ρωσικών σχέσεων».
