Αντιρατσιστικός νόμος: Το ψευτοΚΚΕ ανοιχτά και οι σαμαρικοί ύπουλα στο στρατόπεδο των ναζιστών της “Χρυσής Αυγής”

Σε ό­σους έ­χουν πα­ρα­κο­λου­θή­σει την ι­δε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τική πο­ρεί­α του ψευ­τοΚ­ΚΕ την τε­λευ­ταί­α 20ε­τί­α, αλ­λά και τις σχε­τι­κές α­να­λύ­σεις της Ο­ΑΚ­ΚΕ για την πο­λι­τι­κή φύ­ση αυ­τού του πο­λι­τι­κού πρα­χτο­ρεί­ου της Μόσχας, η δή­θεν «υ­πε­ρα­ρι­στε­ρή», στην ου­σί­α α­κρο­δε­ξιά, θέ­ση την ο­ποί­α έ­λαβε κα­τά του νό­μου πε­ρί ρα­τσι­σμού, ξε­νο­φο­βί­ας και φα­σι­στι­κών συ­μπε­ριφο­ρών δεν πρέ­πει να προ­κά­λε­σε έκ­πλη­ξη.

Ο σχε­τι­κός νό­μος του υ­πουρ­γεί­ου Δι­καιο­σύ­νης, στο ο­ποίο η­γεί­ται ο άν­θρω­πος των ΔΗ­ΜΑΡ – ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ρου­πα­κιώ­της, κι­νεί­ται για άλ­λη μια φο­ρά στη λο­γι­κή της «τι­μω­ρί­ας της πρά­ξης» και δε βά­ζει ούτε κα­τά διά­νοια το μό­νο ΖΗ­ΤΗ­ΜΑ ΑΡ­ΧΗΣ για τη δη­μο­κρα­τί­α: ε­κτός νό­μου και διάλυ­ση για κά­θε α­νοι­χτά να­ζι­στι­κή – χι­τλε­ρι­κή συμ­μο­ρί­α, με πρώ­τη ε­κεί­νη της Χρυ­σής Αυ­γής, κα­θώς και δρα­κό­ντειες ποι­νές και στέ­ρηση πο­λι­τι­κών δι­καιω­μά­των για τα στε­λέ­χη της.

Ο νό­μος Ρου­πα­κιώ­τη, ή κα­λύ­τε­ρα η α­ό­ρα­τη πρό­τα­ση νό­μου, α­πο­τε­λεί κα­θα­ρά προ­ϊ­όν πί­ε­σης α­πό πλευ­ράς Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης και α­πό την πλευ­ρά των ε­βρα­ϊ­κών κοι­νο­τή­των σε Ευ­ρώ­πη και Α­με­ρι­κή, α­πέ­να­ντι στο ελ­ληνι­κό κτη­νώ­δες και φι­λο­χρυ­σαυ­γίτι­κο δια­κομ­μα­τι­κό κα­θε­στώς και προο­ρί­ζε­ται στο να ρί­ξει στά­χτη στα μά­τια των πα­ρα­πά­νω.

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή των αυ­τα­πα­τών α­κό­μα και των υ­πο­ψή­φιων μελ­λοντι­κών θυ­μά­των των να­ζι­στών για το «ει­δι­κό βά­ρος» αυ­τού του νό­μου εί­ναι η το­πο­θέ­τη­ση του προ­έ­δρου του Κε­ντρι­κού Ισ­ρα­η­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Ελλά­δας, Δαυ­ΐδ Σαλ­τιέλ, στο Πα­γκό­σμιο Ε­βρα­ϊ­κό Κο­γκρέ­σο, όπου ση­μεί­ω­σε ού­τε λί­γο ού­τε πο­λύ ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά τον έ­χει… δια­βε­βαιώ­σει ό­τι με το νό­μο αυ­τόν η Χρυ­σή Αυ­γή θα πέ­σει στα πο­σο­στά τα ο­ποί­α εί­χε πριν το 2010. Πρόκει­ται για φάρ­σα.

Πριν α­λέ­κτωρ λα­λεί­σαι τρεις, η σα­μα­ρι­κή α­κρο­δε­ξιά των Μπαλ­τά­κου - Στα­μά­τη α­πέ­συ­ρε α­κό­μη κι αυ­τό το λει­ψό και κου­τσου­ρε­μέ­νο νο­μο­σχέδιο για «ε­πε­ξερ­γα­σί­α», δη­λα­δή το πα­ρέ­πεμ­ψε στις κα­λέν­δες, με τη σο­σιαλ­φασι­στι­κής έ­μπνευ­σης θε­ω­ρί­α (αυ­τό έ­λε­γαν πά­ντο­τε τα ψευ­τοΚ­ΚΕ και ΣΥΝ) ό­τι «στο­χο­ποιεί και θα η­ρω­ο­ποι­ή­σει τη Χρυ­σή Αυ­γή».

Ο Μπαλ­τά­κος ως δι­κη­γό­ρος εί­χε α­να­λά­βει στα τέ­λη του 2011 την υ­περά­σπι­ση του φα­σί­στα αρ­χη­γού του 4ου έ­τους της Σχο­λής Ευελ­πί­δων Φα­ρα­ντά­του, ο ο­ποί­ος α­νή­με­ρα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου έβα­λε τους συ­να­δέλ­φους του να τρα­γου­δά­νε ύ­μνους στον φα­σι­σμό της χού­ντας. Ο δε Δ. Στα­μά­της α­πο­τε­λού­σε πρω­το­πα­λί­κα­ρο του α­κρο­δε­ξιού «μα­κε­δο­νο­μά­χου» Σα­μα­ρά το 1993 στη συ­γκρό­τηση της φαιο-«κόκ­κι­νης» ΠΟ­ΛΑΝ, στην ο­ποί­α εί­χαν μα­ζευ­τεί κά­θε εί­δους ρε­τάλια του χουντο­φα­σι­σμού, ρα­τσι­στές, κτη­νώ­δεις σω­βι­νι­στές, φι­λο­να­ζιστές κλπ. Τό­τε ΠΑ­ΣΟΚ, ΣΥΝ και ψευ­τοΚ­ΚΕ πα­ρου­σί­α­ζαν τον συρ­φε­τό αυ­τό για «κε­ντρώ­ο» και εν πά­ση πε­ρι­πτώ­σει «προ­ο­δευ­τι­κό­τε­ρο» α­πό τη μι­σο­δη­μοκρα­τι­κή ΝΔ του Μη­τσο­τά­κη, την ο­ποί­α ο συρ­φε­τός αυ­τός α­νέ­τρε­ψε πραξι­κο­πη­μα­τι­κά…

Οι κνί­τες πλα­στο­γρά­φοι της ι­στο­ρί­ας του προ­ο­δευ­τι­κού κι­νήμα­τος κρι­τι­κά­ρουν το νο­μο­σχέ­διο α­πό α­κό­μη πιο δε­ξιές θέ­σεις α­πό τους α­κρο­δε­ξιούς ΠΟ­ΛΑ­Νί­τες της νέ­ας ΝΔ. Οι σα­μα­ρι­κοί υ­πο­δύ­ο­νται κα­μιά φο­ρά τους α­ντι­χρυ­σαυ­γί­τες και κά­νουν ό­τι α­πλώς α­να­ζη­τούν την κα­τάλ­λη­λη μέ­θοδο για την α­ντι­με­τώ­πι­ση τους, την ί­δια ώ­ρα βέ­βαια που η φυλ­λά­δα τους «Δη­μοκρα­τί­α» θω­πεύ­ει τη Χρυ­σή Αυ­γή, α­ντι­με­τω­πί­ζο­ντάς την σαν τμή­μα της «ευ­ρύτερης Δε­ξιάς» και κα­λύ­πτο­ντάς την σαν «κα­θω­σπρέ­πει κόμ­μα».

Το ψευ­τοΚ­ΚΕ έρ­χε­ται ου­σιαστι­κά να δη­λώ­σει ευ­θαρ­σώς ότι αυ­τοί που ει­ση­γού­νται το νό­μο, δη­λα­δή στο βά­θος η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση που πίε­σε για τη σύ­ντα­ξή του, εί­ναι χει­ρό­τε­ροι α­πό τη Χρυ­σή Αυ­γή, με την ο­ποί­α νιώ­θει κά­ποιου ε­κτρω­μα­τι­κού εί­δους αλ­λη­λεγ­γύ­η, κα­θώς πι­στεύ­ει ό­τι οι νό­μοι που την α­φο­ρούν μπο­ρεί στη συ­νέ­χεια να στρα­φούν ε­να­ντί­ον του και ε­να­ντί­ον του λα­ϊ­κού κι­νή­μα­τος!!

Με το ε­πι­χεί­ρη­μα της κοι­νής α­πο­δο­χής α­πό φι­λε­λεύ­θε­ρους και φα­σί­στες της κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας, ο Πε­ρισ­σός χα­ρα­κτη­ρί­ζει κά­θε αντι­φα­σι­στι­κή α­στι­κο­δη­μο­κρα­τι­κή πρα­κτι­κή και κί­νη­ση ως «υ­πο­κρι­τική και ε­πι­κίν­δυ­νη», για­τί τε­λι­κώς της στό­χος εί­ναι πά­ντα ο κομ­μου­νι­σμός! Και κομ­μου­νι­σμό φυ­σι­κά αυ­τοί οι λα­κέ­δες του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κού Κρεμλί­νου α­πό το 1956 και δώ­θε εν­νο­ούν τον δι­κό τους α­κρο­δε­ξιό, ρω­σό­δου­λο σο­σιαλφα­σι­σμό.

Δεν έ­χει ί­σως νό­η­μα να ε­πα­να­λά­βου­με ό­τι αυ­τή η αλ­λη­λεγ­γύ­η των σο­σιαλ­φα­σι­στών προς τους κλασ­σι­κούς φαιούς να­ζι­στές έ­χει στη βά­ση της την κοι­νή ρω­σο­δου­λί­α αυ­τών των δύ­ο ε­κτρω­μα­τι­κών μορ­φών της σύγ­χρο­νης αντί­δρα­σης.

Α­ξί­ζει ω­στό­σο μια κου­βέ­ντα για τη συ­νε­χή ε­πί­κλη­ση α­πό πλευ­ράς ψευ­τοΚ­ΚΕ των «νέ­ων ι­δε­ο­λο­γι­κών ε­πε­ξερ­γα­σιών του» για το ζή­τη­μα του α­ντι­φα­σι­σμού: το πρα­κτο­ρεί­ο αυ­τό, με ε­πι­κε­φα­λής της α­να­θε­ώ­ρη­σης και «θε­ω­ρη­τι­κό του» το μέ­λος της Κε­ντρι­κής του Ε­πι­τρο­πής, Μα­ΐ­λη, έ­χει δη­μιουργή­σει έ­να υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κό σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό υ­βρί­διο μπρεζ­νιε­φισμού και τρο­τσκι­σμού, με το ο­ποί­ο ε­ξη­γεί ο­λά­κε­ρη την ι­στο­ρί­α του παλιού ε­πα­να­στα­τι­κού ΚΚΕ, ει­δι­κά τη με­γά­λη δε­κα­ε­τί­α του ’40, την ο­ποί­α ό­μως συ­νε­χί­ζει να νέ­με­ται και να τρυ­γά­ει, πα­ρου­σια­ζό­με­νο με τα ρού­χα του α­ληθι­νού ΚΚΕ, του κόμ­μα­τος που δο­λο­φό­νη­σε στα 1956!

Η νέ­α θε­ω­ρί­α συ­νο­ψί­ζε­ται στην ε­ξής α­πλή και δή­θεν υ­περ­τα­ξική και «ντού­ρα ε­πα­να­στα­τι­κή» α­ντί­λη­ψη: δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α άλ­λη α­ντίθε­ση πα­γκό­σμια, πέ­ρα α­πό ε­κεί­νη α­νά­με­σα στην ερ­γα­σί­α και το κε­φά­λαιο, ή αλλιώ­τι­κα στον κομ­μου­νι­σμό και τον κα­πι­τα­λι­σμό! Κά­θε πο­λι­τι­κή γραμ­μή η ο­ποί­α λαμ­βά­νει υπ’ ό­ψη της άλ­λες α­ντι­θέ­σεις, ό­πως ε­κεί­νες α­νά­με­σα στον ι­μπε­ρια­λι­σμό και στους λα­ούς, τα έ­θνη και τα μη ι­μπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη, ή ε­κεί­νες με­τα­ξύ των ι­μπε­ρια­λι­στών (εν­δο­ϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές α­ντι­θέσεις), εί­ναι εξ ο­ρι­σμού «δε­ξιά ο­πορ­του­νι­στι­κή»!

Με αυ­τή τη γραμ­μή το ψευ­τοΚ­ΚΕ έ­χει α­πορ­ρί­ψει ως «δε­ξιά» ο­λάκε­ρη την ι­στο­ρί­α του ε­πα­να­στα­τι­κού ΚΚΕ και φυ­σι­κά κά­θε έν­νοια α­ντι­φα­σιστι­κού, δη­μο­κρα­τι­κού ή α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού με­τώ­που. Πρό­κειται για μια υ­περ­δε­ξιά, ταγ­μα­τα­λή­τι­κη γραμ­μή η ο­ποί­α ε­τοι­μά­ζει την πα­ρά­δοση της χώ­ρας στους νέ­ους τσά­ρους στο ό­νο­μα του «α­ντι­κα­πι­τα­λι­σμού», ε­νώ έχει α­πο­δει­χτεί πό­σο α­νοι­χτά ξε­πλέ­νει τη Χρυ­σή Αυ­γή ως «άλ­λο έ­να κόμ­μα του κε­φά­λαιου», κα­τά του ο­ποί­ου καμί­α ει­δι­κή πά­λη δεν χρειά­ζεται!

Για τους πραγ­μα­τι­κούς κομ­μου­νι­στές, ο α­ντι­φα­σι­σμός εί­ναι το μί­νι­μουμ πρό­γραμ­μα της σο­σια­λι­στι­κής ε­πα­νά­στα­σης. Εί­ναι η μέ­θοδος ε­κεί­νη με την ο­ποί­α οι κομ­μου­νι­στές, εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την κτη­νω­δί­α της πιο α­ντι­δρα­στι­κής α­πό­φυ­σης της κα­πι­τα­λι­στι­κής και ι­μπε­ρια­λι­στι­κής α­ντί­δρα­σης, που εί­ναι το κρα­τι­κο­φα­σι­στι­κό μο­νο­πώ­λιο, παίρ­νουν την η­γε­σία της δη­μο­κρα­τι­κής και πα­τριωτι­κής πλειο­ψη­φί­ας του έ­θνους και την ο­δη­γούν στη συ­ντρι­βή του φα­σι­σμού, πεί­θο­ντάς την καθ’ ο­δόν για την α­νάγκη μιας α­νώ­τε­ρης, κοι­νω­νι­κής δη­μο­κρατί­ας, που τε­λι­κά εί­ναι η σο­σιαλι­στι­κή, με η­γε­μό­να το προ­λε­τα­ριά­το.

Με δυο λό­για οι κομ­μου­νι­στές, μέ­σα α­πό το μο­νο­πά­τι της δη­μοκρα­τί­ας και του α­ντι­φα­σι­σμού, και τσα­κί­ζουν τους φα­σι­σμούς και, α­πό στρατη­γι­κή ά­πο­ψη, φέρ­νουν πιο κο­ντά την ε­πα­νά­στα­ση, υ­ψώ­νο­ντας την συ­νεί­δη­ση των μα­ζών ως την κα­τα­νό­η­ση της α­νά­γκης της σο­σια­λι­στι­κής α­ντι­ι­μπερια­λι­στι­κής ε­πα­νά­στα­σης, πά­ντα μέ­σα α­πό την ί­δια την πεί­ρα τους.

Α­ντί­θε­τα, για τους σο­σιαλ­φα­σί­στες του ψευ­τοΚ­ΚΕ και γε­νι­κότε­ρα για τους τρο­τσκι­στές, τα δη­μο­κρα­τι­κά και α­ντι­φασι­στι­κά μέ­τω­πα εί­ναι θα­νά­σι­μος κίν­δυ­νος για τις μά­ζες, κα­θώς «καλ­λιερ­γούν αυ­τα­πά­τες υπο­τα­γής στην α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α και στους φι­λε­λεύ­θε­ρους», ο­πό­τε κα­θυ­στερούν ή και μα­ταιώ­νουν την «λα­ϊ­κή α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή συ­νει­δη­το­ποί­η­ση» και ε­ξέ­γερ­ση.

Έ­τσι, με βά­ση το κνί­τι­κο σχή­μα, οι μεν «α­ρι­στε­ροί» σο­σιαλ­φα­σίστες κνί­τες (αλ­λά και συ­ρι­ζαί­οι) δεν δί­νουν κα­μιά ει­δι­κή μά­χη κα­τά των κανί­βα­λων ρα­τσι­στών δο­λο­φό­νων και ε­γκλη­μα­τιών, κα­θώς αυ­τοί θα νι­κη­θούν α­πό τη «γε­νι­κή α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή και α­ντι­νε­ο­φι­λε­λεύθε­ρη πά­λη», ε­νώ όποιος α­να­λά­βει πρω­το­βου­λί­ες δη­μο­κρα­τι­κής α­ντι­φα­σι­στι­κής συ­σπείρω­σης κα­τά του να­ζι­σμού «α­πο­προ­σα­να­το­λί­ζει τις μά­ζες» και «δί­νει συγ­χωρο­χάρ­τι στους μνη­μο­νια­κούς φι­λε­λεύ­θε­ρους και στην Ε­Ε των μο­νο­πω­λί­ων». Πρό­κει­ται για γραμ­μή η ο­ποί­α δε μπο­ρεί πα­ρά να φέρ­νει χαμό­γε­λο στο Μι­χα­λο­λιά­κο και στον Κα­σι­διά­ρη. Με τέ­τοιους «ε­πα­να­στά­τες κομ­μου­νιστές», η Χρυ­σή Αυ­γή μπο­ρεί να μα­χαι­ρώ­νει, να βα­σα­νί­ζει και να α­να­πτύσ­σε­ται πο­λι­τι­κά χω­ρίς κα­νέ­να πρό­βλη­μα στον αιώ­να τον ά­πα­ντα, α­φού εί­τε έ­τσι είτε αλ­λιώς κα­νέ­νας δε θα βρε­θεί να την ε­μπο­δί­σει! Και ποιος να το κά­νει; Α­φού ψευ­τοΚ­ΚΕ και Χρυ­σή Αυ­γή έ­χουν κοι­νό ερ­γο­δό­τη, την κρα­τι­κο­φασι­στι­κή μο­νο­πω­λια­κή α­στι­κή τά­ξη του Κρεμ­λί­νου, με αρ­χη­γό τον Α­δόλ­φο Πούτιν, τον ο­ποί­ο υ­μνούν ε­πί­σης και οι Τσί­πρας – Καμ­μέ­νος, το «α­δελ­φό» Α­ΚΕΛ την Κύ­προ, αλ­λά και οι Σα­μα­ράς - Κε­δί­κο­γλου!

Οι κνί­τες, γνω­στοί α­ντι­ση­μί­τες και φα­σί­στες, φο­βού­νται ε­πί­σης σε με­γά­λο βαθ­μό την α­πο­κά­λυ­ψή τους, κα­θώς έ­χουν πολ­λά­κις π.χ. αρ­νη­θεί το μέ­γε­θος και τη ση­μα­σί­α της γε­νο­κτο­νί­ας της Σρε­μπρέ­νι­τσα από τους φί­λους τους, τους σέρβους φα­σί­στες, ε­νώ εί­χαν στη­ρί­ξει τον γε­ρο­α­ντι­ση­μί­τη Θε­ο­δω­ρά­κη, ό­ταν η Αυ­στρί­α του α­πα­γό­ρευ­σε πριν α­πό δυό­μι­ση χρό­νια να πα­ρου­σιά­σει το Μά­ουτ­χα­ου­ζεν στη Βιέν­νη, ε­ξαι­τί­ας των φα­σι­στι­κών δη­λώ­σε­ών του για τους Ε­βραί­ους, κα­θώς εί­χε α­νοι­χτά δη­λώ­σει ό­χι μο­νά­χα α­ντι­σιω­νι­στής, αλ­λά και α­ντι­ση­μί­της! Πράγ­μα­τι, δη­λα­δή, οι κνί­τες κιν­δυ­νεύ­ουν α­πό έ­να στοι­χειω­δώς α­στο­δη­μο­κρα­τι­κό νο­μοθέ­τη­μα το ο­ποί­ο θα χτυ­πά­ει με­τα­ξύ άλ­λων τα να­ζι­στι­κού τύ­που ι­δε­ο­λο­γή­μα­τα του ψευ­τοΚ­ΚΕ, το ο­ποί­ο τα έ­χει δα­νει­στεί α­πό τους σου­σλο­φι­κούς νε­οχι­τλε­ρι­κούς του «Κ»ΚΡΟ του Ζιου­γκά­νοφ.

Το βα­σι­κό, ω­στό­σο, εί­ναι ό­τι η η­γε­σί­α του Πε­ρισ­σού, πλά­θει την ο­πα­δι­κή της μά­ζα στη θέ­ση ό­τι ο ευ­ρω­ε­νω­σια­κός φι­λε­λεύ­θε­ρος, Έλ­λη­νας ή ξένος, εί­ναι κυ­ριό­τε­ρος ε­χθρός και σε γε­νι­κές γραμ­μές βρί­σκε­ται δε­ξιό­τε­ρα α­πό το φα­σί­στα ή και το να­ζι­στή χρυ­σαυ­γί­τη, ο ο­ποί­ος το πο­λύ να λει­τουρ­γεί ως «πρά­κτο­ρας» ή «α­βα­ντα­δό­ρος» του πρώ­του, αν και βρί­ζει α­πό το πρωί ως το βρά­δυ την Ε­Ε, τους φι­λε­λεύ­θε­ρους και τα μνη­μό­νια.

Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο που πά­ντα προ­σπα­θούν, ό­πως και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, να εξισώ­σουν τον Δέν­δια ή τη ΝΔ σαν ό­λο με τη Χρυ­σή Αυ­γή, α­κρι­βώς για να μα­λα­κώ­νουν και λειαί­νουν την αιχ­μή τους προς τους να­ζή­δες. Για­τί αν πραγ­μα­τι­κά θε­ω­ρού­σαν τη ΝΔ ή το Δέν­δια να­ζι­στές, θα έ­πρε­πε να έ­χουν ση­κώ­σει τον κό­σμο στο πό­δι, να έ­χουν βγει στο κλα­ρί ή να έ­χουν συλ­λη­φθεί α­πό το «να­ζι­στι­κό κα­θε­στώς», μιας και οι ί­διοι εί­ναι «α­ντι­κα­πι­τα­λι­στές ε­πα­να­στάτες» και «α­ντί­πα­λοι του κα­θε­στώ­τος». Δεν εί­ναι ό­μως αυ­τός ο στό­χος τους. Η ε­ξί­σω­ση Δέν­δια – ΝΔ με τη Χρυ­σή Αυ­γή γί­νε­ται α­κρι­βώς για να ξε­πλένε­ται και να σχετι­κο­ποιεί­ται η ε­ντε­λώς ει­δι­κή σε πα­γκό­σμιο ε­πί­πεδο και ε­γκλη­μα­τι­κή φύ­ση της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας.

Οι α­ρι­στε­ροί και ευ­ρύ­τε­ρα οι δη­μο­κρά­τες πρέ­πει να κα­ταγ­γείλουν σα λει­ψό και υ­πο­κρι­τι­κό το νο­μο­σχέ­διο της ΔΗ­ΜΑΡ, που δε χτυ­πά­ει ού­τε κα­τά διά­νοια στη ρί­ζα του το να­ζι­στι­κό συμ­μο­ρι­τι­σμό και ε­πί της ου­σί­ας αφή­νει α­τι­μώ­ρη­τη τη να­ζι­στι­κή πο­λι­τι­κή και ι­δε­ο­λο­γική προ­πα­γάν­δα, ε­πι­τρέ­πο­ντας στους να­ζι­στές να ξε­γλι­στρούν σα χέ­λια.

Το κύ­ριο, πρέ­πει να κα­ταγ­γεί­λουν έ­να κα­θε­στώς ό­που ο φα­σι­στικού και να­ζι­στι­κού γε­νο­χτο­νικού τύ­που α­ντι­δυ­τι­κι­σμός και α­ντι­διαφω­τι­σμός α­πο­τε­λούν κοι­νή συ­νι­στα­μέ­νη των χει­ρό­τε­ρων πλευ­ρών ό­λων των κα­θε­στω­τι­κών κομ­μά­των, κυ­ρί­ως μά­λι­στα των «α­ντι­μνη­μο­νια­κών» που κα­μώ­νονται τους με­γά­λους φί­λους του λα­ού και των φτω­χών και τους πα­τριώ­τες, ε­νώ οι η­γεσί­ες τους εί­ναι ρω­σό­δου­λες φα­σι­στι­κές.

Πρέ­πει ταυ­τό­χρο­να να α­πο­κα­λύ­ψουν την α­κρο­δε­ξιά κλί­κα Σα­μαρά, την ο­ποί­α την φό­ρε­σε κα­πέ­λο στη ΝΔ ό­λο το υ­πό­λοι­πο κα­θε­στώς το 2009, η ο­ποί­α κά­νει πλά­τες στους να­ζή­δες.

Μα πά­νω απ’ ό­λα, πρέ­πει να α­πο­κα­λύ­ψουν στο λα­ό την ξε­χωρι­στά φι­λο­να­ζι­στι­κή φύ­ση του ψευ­το­κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος με έ­δρα τον Πε­ρισ­σό, και να α­πο­σπά­σουν μέ­σα α­πό την τα­κτι­κή του ε­νιαί­ου με­τώ­που και τί­μια στοι­χεί­α τα ο­ποί­α υ­πάρ­χουν κυ­ρί­ως στην ψη­φο­φο­ρι­κή βά­ση αυ­τού του κόμμα­τος, που τό­σο με­γά­λα ε­γκλή­μα­τα έχει κά­νει σε βά­ρος αυ­τού του λα­ού, δια­στρέ­φο­ντας κά­θε έν­νοια γνή­σιας λα­ϊ­κής πά­λης και α­ρι­στε­ρού, δη­λα­δή ερ­γα­τι­κού και σο­σια­λι­στι­κού και ό­χι μι­κρο­α­στι­κού και σο­σια­λι­μπε­ρια­λιστι­κού α­ντι­κα­πι­τα­λι­σμού.