Ο αληθινός φασισμός, ο καλοδουλεμένος φασισμός, στην αρχή φαίνεται σαν απελευθέρωση.
Ο πολύς κόσμος, ιδιαίτερα οι μαθητές που δίνουν εξετάσεις και οι γονείς τους, είδαν με ανακούφιση τον «αποφασιστικό» και «πολιτικά θαρραλέο» πρωθυπουργό να κάνει μια ακόμα επιστράτευση απεργών «υπέρ του λαού» -μετά από μια σειρά άλλες ανάλογες επιστρατεύσεις τους τελευταίους μήνες στην κοινή ωφέλεια- και να υποχρεώνει τους καθηγητές να κάνουν θέλοντας και μη πανελλαδικές εξετάσεις. Ακόμα πιο πολλοί είναι αυτοί που ευχαριστήθηκαν επειδή αυτή τη φορά, απ' ό,τι φαίνεται, δε θα της περάσει της αντιπαθητικής ΟΛΜΕ.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο πολιτικά, δηλαδή τίποτα πιο δημοφιλές, από το να τσακίζει σήμερα μια πολιτική εξουσία μια απεργία της δημοσιοϋπαλληλίας σε μια ΔΕΚΟ ή σε έναν κλάδο του στενότερου δημόσιου τομέα. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτές τις απεργίες τις καθοδηγούσε επί δεκαετίες κατά κανόνα ο σοσιαλφασισμός μέσω των συνδικαλιστών εγκαθέτων του με ειδικό τρόπο και για βρώμικους σκοπούς.
Αυτός ο φασισμός έκανε απεργίες όχι μόνο χωρίς να έχει πείσει το λαό για τη σκοπιμότητά τους, αλλά χρησιμοποιούσε το λαό σαν όμηρο για να επιβάλει ειδικά προνόμια και να εξαγοράσει τα πιο τεμπέλικα, τα πιο διεφθαρμένα και τα πιο παρασιτικά τμήματα αυτής της υπαλληλίας σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, αλλά και της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας. Τώρα αυτός ο φασισμός έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην εξουσία, οπότε δε χρειάζεται ούτε τα πολλά παράσιτα, αλλά ούτε τη μεγάλη υπαλληλική μάζα που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της μέσα σε αντίξοες συνθήκες, κι έτσι τη συντρίβει, όπως ήδη συντρίβει όλο το λαό σαμποτάροντας παραγωγικές δυνάμεις, αγοράζοντας τζάμπα όσες έμειναν και συντρίβοντας όσους αστούς του στέκονται εμπόδιο. Ο πολύς κόσμος όμως δεν τα βλέπει αυτά ακόμη και νομίζει ότι ήρθε η ώρα της δικαιοσύνης απέναντι στην παρασιτική υπαλληλία με τιμωρό τον αρχισαμποταριστή και ρωσόδουλο Σαμαρά.
Έτσι τώρα, με τα μέτρα που στην ουσία πραξικοπηματικά ψήφισε και κυρίως με την επιστράτευση που αποφάσισε, η κυβέρνηση Σαμαρά θέλει να συντρίψει τους καθηγητές όχι για τα κακά τους, αλλά για τα καλά τους· όχι γιατί αυτοί είναι ενάντια στο λαό, αλλά γιατί είναι τμήμα του, όχι για το φασισμό της ηγεσίας τους, αλλά για τον αυθόρμητο δημοκρατισμό της βάσης τους· όχι ενάντια στις πραξικοπηματικές ψευτοαπεργίες ομηρίας του λαού που κήρυσσαν όλα αυτά τα χρόνια οι ηγεσίες τους, αλλά γι' αυτές τις δίκαιες και σκληρές που ίσως αύριο κηρύξουν κόντρα στα σημερινά κόμματα. Στόχος δηλαδή του μέτρου της αύξησης των ωρών διδασκαλίας δεν είναι να χτυπηθεί ο υπαρκτός παρασιτισμός και η λούφα στον κλάδο, αλλά να απολυθούν χιλιάδες ικανοί εκπαιδευτικοί (οι αναπληρωτές) που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν παραγωγικά για την ενίσχυση ενός άλλου, πολύ χρήσιμου κοινωνικά και οικονομικά, διδακτικού έργου. Τέτοιο έργο είναι, για παράδειγμα, τα απογευματινά φροντιστήρια ενισχυτικής διδασκαλίας, σωτήρια για το φτωχό κομμάτι των μαθητών και απαραίτητα για το χτύπημα του όλο και πιο βαθιού ταξικού-μορφωτικού ρήγματος μέσα στις τάξεις, όπως και η έμφαση στη διδασκαλία μέσα από τον πειραματισμό. Στην πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση δε θέλει περιστολή κρατικών εξόδων με απολύσεις ούτε καν για να σωθούν κεφάλαια για την παραγωγή, αλλά για να χτυπηθεί παραπέρα η παραγωγή, και κυρίως θέλει ελευθερία στις απολύσεις, ακόμα και στις πιο αυθαίρετες, για να τρομοκρατηθεί και να υποδουλωθεί ο συγκεκριμένος κλάδος, όλη η υπαλληλία και όλος ο υπόλοιπος λαός σε νέα, πολύ πιο φασιστικά και ακόμα πιο διεφθαρμένα ανατολικά αφεντικά, και να υποστούν αχρείαστες απολύσεις και ατέλειωτες μειώσεις μισθών οι υπάλληλοι του αυριανού εντελώς υποτελούς κράτους. Αυτό που θέλουν τα νέα ρωσοκινέζικα αφεντικά είναι μερικές χιλιάδες εγκάθετοι νεοταγματασφαλίτες συνδικαλιστές με λειτουργία επιστάτη και χαφιέ (ψευτοαριστεροί, σοσιαλσοβινιστές και ναζί), που θα επιτηρούν ένα Δημόσιο μερικών δεκάδων χιλιάδων φοβισμένων δουλοπάροικων.
Αυτή τη φορά δηλαδή, αν οι καθηγητές είχαν προετοιμάσει το λαό και τον είχαν μαζί τους και όχι εναντίον τους, θα έπρεπε και θα μπορούσαν να κάνουν απεργία, ακόμα και μέσα στις εξετάσεις. Όμως χάρη στην ηγεσία τους, που μεθόδεψε μία επίτηδες όψιμη και καθόλου πειστική αντίδρασή της (2 μήνες αφότου τα μέτρα μπήκαν στο τελευταίο μνημόνιο), και κυρίως χάρη στο γνωστό στο λαό βρώμικο παρελθόν της των απεργιών ομηρίας, μια απεργία σήμερα στις εξετάσεις δεν είναι δυνατή, γιατί και είναι απομονωμένη από το λαό, αλλά και γιατί όλο το καθεστώς έχει αναλάβει να τη συντρίψει με τη βία. Βία είναι και η ίδια η επιστράτευση και η απόφαση του ΣτΕ να στηρίξει αυτή την επιστράτευση· βία, αλλά ταυτόχρονα και προδοσία, είναι και η απόφαση της ΑΔΕΔΥ, που πάντα στήριζε όλες τις αχρείαστες απεργίες, να μη στηρίξει αυτή τη φορά τη μόνη απεργία που θα μπορούσε να είναι απαραίτητη. Αλλά, χώρια από την ΑΔΕΔΥ, στη βία και στην προδοσία συμμετέχει και ο διπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ, που δεν υποστηρίζει, αλλά και δεν καταψηφίζει την απεργία στις εξετάσεις. Στην ουσία η ΟΛΜΕ προτείνει προβοκατόρικα μια απεργία που η ίδια ξέρει ότι είναι αδύνατη. Οι καθηγητές ψηφίζουν στις ΕΛΜΕ υπέρ της απεργίας, όπως τους προτείνει η ΟΛΜΕ, χωρίς αυτή η ΟΛΜΕ να τους καλεί ταυτόχρονα να σκίσουν τα χαρτιά της επιστράτευσης. Ίσα-ίσα, δηλώνει ότι δεν μπορεί να αντισταθεί στην επιστράτευση, δηλαδή ουσιαστικά προτείνει μη απεργία. Δηλαδή η σάπια διακομματική ηγεσία της ΟΛΜΕ, θέλει από τη μια οι καθηγητές να ψηφίσουν στις ΕΛΜΕ την απεργία για να αποδείξει ότι διαθέτει τη στήριξη της βάσης, από την άλλη θέλει να αποδείξει ότι αυτή η βάση είναι ανήμπορη να αντισταθεί στην κυβέρνηση οπότε τα μέτρα θα περάσουν. Αλλά η ανημποριά δεν είναι της βάσης, είναι μιας ηγεσίας που απομόνωσε για χρόνια στον λαό το συγκεκριμένο κλάδο και τελικά τον παρέδωσε την κατάλληλη στιγμή με μια απεργία εντελώς μισητή, στην ανεμπόδιστη βία του καθεστώτος.
Για τους παραπάνω λόγους η γραμμή που πρότεινε η ΟΑΚΚΕ στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ είναι: Καταψήφιση της προβοκατόρικης και αδύνατης, κάτω από τις δοσμένες συνθήκες, απεργίας πάνω στις εξετάσεις και προετοιμασία για αγώνες -και απεργιακούς- από το Σεπτέμβρη, αφού προηγούμενα οι μαθητές, οι γονείς και ευρύτερα ο λαός θα έχουν ενημερωθεί από τους καθηγητές και θα έχουν πεισθεί ότι τα μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση δεν είναι για να χτυπηθεί ο υπαρκτός παρασιτισμός στον κλάδο, αλλά για να υποδουλωθεί ο κλάδος και ο υπόλοιπος λαός σε νέα φασιστικά και ακόμα πιο διεφθαρμένα αφεντικά και να υποστούν αχρείαστες απολύσεις και ατέλειωτες μειώσεις μισθών. Η θέση αυτή της ΟΑΚΚΕ σημαίνει: κάτω η φασιστική κυβερνητική γραμμή της επιβολής νέων άδικων μέτρων με φασιστικές μέθοδες, κάτω η κρυφοφασιστική γραμμή της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, που λειτουργεί υπέρ της προβοκάροντας κάθε δίκαιη αντίσταση.
