Πολύ
πετυχημένη η χθεσινή αντιναζιστική διαδήλωση στην Αθήνα
Πραγματοποιήθηκε χθες με επιτυχία η πρώτη μαζική
αντιναζιστική πορεία στη χώρα μας. Με αυτήν από τα χέρια των προβοκατόρων του
ψευτοαναρχισμού και της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς η αντιναζιστική πάλη
αρχίζει να περνάει στα χέρια των δημοκρατών.
Αυτό δεν το χρωστάμε δυστυχώς
ακόμα σε ένα μαζικό δημοκρατικό φορέα ή μέτωπο δημοκρατικών φορέων μέσα στην
Ελλάδα, αλλά στο ότι κάποιες ευρωπαϊκές δημοκρατικές οργανώσεις που
εκπροσωπούνται από το EGAM δεν άντεχαν άλλο το αίσχος της εισόδου των ελλήνων ναζί στο
Κοινοβούλιο μιας χώρας της ΕΕ και διοργάνωσαν εκείνες μια μαζική στο πολιτικό
περιεχόμενο και στη μορφή της αντιρατσιστική διαδήλωση. Φαινομενικά αυτή η
διαδήλωση είχε τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τριών
κοινοβουλευτικών κομμάτων που όλα μαζί συγκεντρώνουν χοντρικά ένα ποσοστό γύρω στο 40% του εκλογικού σώματος. Αυτά τα
κόμματα όμως, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, ελάχιστα ή καθόλου δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για να κινητοποιήσουν όχι
μόνο το λαό αλλά ακόμα και τα μέλη τους,
αν δεν τα αποθάρυναν κι όλας. Βέβαια
είχαν το θράσος να εμφανιστούν στην πρώτη γραμμή της πορείας με ελάχιστα
στελέχη τους και να δίνουν συνεντεύξεις στα ΜΜΕ βεβηλώνοντας κατά τη
συνήθειά τους και αυτό που απεχθάνονταν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην οργανωτική προετοιμασία αυτής
της διαδήλωσης τα παραπάνω κόμματα έλαμψαν με την απουσία τους, οπότε το
βάρος της το ανέλαβαν βασικά οι ξένες οργανώσεις που τις βοήθησαν και οι
σύντροφοι και συναγωνιστές της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας και της ΟΑΚΚΕ που
δήλωσαν στήριξη και συμμετοχή στην διαδήλωση. Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση έκανε
στους διοργανωτές, το θράσος του ΣΕΚ που παρά τις διαμαρτυρίες τους , σήκωσε στην
πορεία πανώ του μετωπικού του σχήματος ΚΕΕΡΦΑ με δικά του συνθήματα, ενώ είχε
συμφωνηθεί από τους συνδιοργανωτές να μην υπάρχουν ούτε πανό , ούτε γραπτά
συνθήματα που δεν είχαν εγκριθεί από
τους συνδιοργανωτές. (Το ΣΕΚ είχε μια χαρακτηριστικά διφορούμενη
στάση: από τη μια υπέγραψε το κάλεσμα του EGAM ,με τον Κωνσταντίνου του ΣΕΚ και του
ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την άλλη δεν το προπαγάνδισε οπότε
κάτω από το πανό του ΚΕΕΡΦΑ υπήρχαν πακιστανοί μετανάστες αλλά ελάχιστα
μέλη του ΣΕΚ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ) . Τα
συνθήματα που εγκρίθηκαν ήταν αυτά στα δύο κεντρικά πανώ ενάντια στο ρατσισμό,σ
τον αντισημιτιμσό και στο νεοναζισμό καθώς και εκείνα πάνω σε χαρτόνια που τα κρατούσαν κυρίως οι συναγωνιστές και
σύντροφοι της Αντιναζιστικής και της ΟΑΚΚΕ και τα οποία είχαν συνθήματα όπως
«εκτός νόμου οι ναζιστές», «κάτω οι γκάγκστερς της Χρ. Αυγής» κλπ. Υπήρχε
επίσης ένα τεράστιο πανώ με σύνθημα «η Ευρώπη ενάντια στο νεοναζισμό» που το EGAM προσπάθησε
να το κρεμάσει πάνω στην Ακρόπολη, αλλά
εμποδίστηκε να το κάνει. Προφανώς αυτό το προνόμιο το έχει μόνο το βαθύ
καθεστώς, δηλαδή το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ
και οι φίλοι τους.
Στην ουσία οι ηγεσίες των δήθεν αριστερών και δημοκρατικών
κομμάτων σύρθηκαν από τους Ευρωπαίους
δημοκράτες του EGAM στο να υποστηρίξουν στα λόγια τη διαδήλωση -για
να μην εκτεθούν στα μάτια της Ευρώπης
σαν αυτό που είναι πραγματικά: προστάτες των χρυσαυγιτών με τους οποίους
μοιράζονται την κοινή αγάπη προς τους Ρώσους και τους Κινέζους φασίστες- και από την άλλη στην πράξη να την
σαμποτάρουν .
Το αποτέλεσμα αυτής
της εγκατάλειψης ήταν ότι οι πάνω από 2500
άνθρωποι που μαζεύτηκαν σ’ αυτή την πορεία ήταν στην μεγάλη τους πλειοψηφία
πραγματικοί δημοκράτες της βάσης αυτών των κομμάτων και ανεξάρτητοι που
κινήθηκαν από τη δική τους οργή και από την δικιά τους ανησυχία για την
ανεμπόδιστη άνοδο του ναζισμού στη χώρα μας. Αυτό μπορούσε κανείς να το
διαπιστώσει και στον τόνο αυτής της διαδήλωσης, όπου η σιωπή της είχε πιο πολύ
βάρος και πιο πολύ ένταση από τις θορυβώδεις
παρελάσεις του καθεστωτικού φαιο-«κόκκινου»
διακομματικού μπλοκ το οποίο ήδη ύπουλα την κατηγορεί σαν καθεστωτική. Μόνο που
έβλεπε κανείς ότι σε αυτήν την πορεία ο κόσμος δεν περπάταγε
βαριεστημένα, ούτε φώναζε σαν αυτόματο και αμέσως ένοιωθες ότι αυτοί που συμμετείχαν
σε αυτήν δεν ήταν άνθρωποι που είχαν την αλαζονική αίσθηση ότι οι δρόμοι ήταν ατέλειωτα
δικοί τους επειδή η πόλη και η χώρα ήταν δική τους όμηρος. Αντίθετα οι άνθρωποι αυτής της αντιναζιστικής
πορείας ήξεραν ότι ήταν απλά ανεκτοί και ότι βημάτιζαν ξεκινώντας μία μάχη μακρυάς
πνοής με κάτι που είναι πολύ βρώμικο και πολύ ισχυρό. Αυτός ο κόσμος ήταν
βασικά η δημοκρατία και η αριστερά που ερχόταν από μακρυά και που χάρη στον
κτηνώδη εχθρό της έχει αρχίσει να ξαναβρίσκει το βήμα της και την ενότητά της.
