Τι συνέβη τελικά με την περιώνυμη λίστα Λαγκάρντ;
Είναι τελικά οι δυτικοφανείς Βενιζέλοι, Παπανδρέου κλπ αυτοί που συγκαλύψανε τα
«σεντούκια των πλούσιων» στην Ελβετία, και είναι οι ανοιχτοί ρωσόδουλοι του
ΣΥΡΙΖΑ, και της Χρ. Αυγής καθώς και το ρωσόφιλο συνονθύλευμα του Καμμένου αυτοί
που θέλουν την κάθαρση, όπως εμφανίστηκαν με την υπόθεση Βαξεβάνη;
Κατ’ αρχήν, στην υπόθεση δεν υπάρχει κανένας
πραγματικός δυτικόφιλος, με μόνη εξαίρεση ίσως τον τραγικό πολιτικό αυτόχειρα
Παπακωνσταντίνου του ΠΑΣΟΚ. Η διαχείριση αυτής της υπόθεσης έγινε στην κύρια
πλευρά με πολιτική ευθύνη των Παπανδρέου – Βενιζέλου, εκλεκτών τέκνων της
ρωσόδουλης ηγετικής κλίκας του ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα, τον πιο καίριο εκτελεστικό ρόλο στην
απόκρυψη της λίστας έπαιξε ο κνίτης Διώτης, που από στελεχάκι της νεολαίας του
ψευτοΚΚΕ τη δεκαετία του ’80 έγινε στα 2002 μαζί με τον αρχιμπάτσο Σύρο ο
βασικός «στεγανοποιητής» της «17Ν» (σαν δικαστικός τότε), ώστε να μην
αποκαλυφθούν οι πολιτικοί δεσμοί της δολοφονικής συμμορίας με τον «νόμιμο»
σοσιαλφασισμό των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ – ψευτοΚΚΕ - ΣΥΝ και τη Ρωσία.
Η αρχική λίστα αποτελεί, όπως λέγεται, προϊόν
υποκλοπής από δυσαρεστημένο στέλεχος της εγγλέζικης τράπεζας HSBC και
παραδόθηκε στα 2010 από την τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και σημερινή
επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στον τότε έλληνα ομόλογό της
Παπακωνσταντίνου.
Η συγκεκριμένη λίστα περιέχει τα ονόματα 1991 ελλήνων
καταθετών και προέρχεται από το παράρτημα της τράπεζας στη Γενεύη. Ο
Παπακωνσταντίνου, και στη συνέχεια κατά μείζονα λόγο ο αρχιραδιούργος
προβοκάτορας Βενιζέλος, προφανώς υπό την υψηλή εποπτεία του ολετήρα Παπανδρέου του
Γ’, έπαιζαν κυριολεκτικά τον παπά μαζί με τον Διώτη, τον Καπελέρη και μια σειρά
άλλους γραφειοκράτες της αυλής τους και μετέτρεπαν τη μια τα CD σε
στικάκια, την άλλη τα στικάκια σε αέρα κοπανιστό, ενώ ενίοτε «έχαναν» και
ξανάβρισκαν πρωτότυπα και αντίγραφα της «λίστας».
Έτσι ενώ η λίστα Λαγκάρντ περιλαμβάνει εκτός από
κλασσικούς, δυτικού τύπου ντόπιους αστούς ή και μικρομεσαίους εισοδηματίες
αστούς, χωρίς ειδικό βάρος στην πολιτική ζωή (ηθοποιούς, αθλητές κλπ.). και
ονόματα - ναυαρχίδες της ρωσοφτιαγμένης κρατικοολιγαρχίας όπως των Μπόμπολα και
Κοπελούζου καθώς και το όνομα του σκοτεινού Νίκου Παπανδρέου, όπως και το όνομα
του λάτρη των φασιστών Καρατζαφέρη – Καμμένου και προωθητή του ναζιστή
Μιχαλολιάκου, Τράγκα. Τα κατάλληλα κατευθυνόμενα ΜΜΕ όμως δεν δίνουν έμφαση
στους Μπόμπολα-Κοπελούζο ενώ ο Τράγκας γρήγορα πήρε βήμα στην κρατική τηλεόραση
για να «ξεπλύνει το όνομά του», κι έπεσε στα μαλακά. Θυμόμαστε άλλωστε ότι αυτό
το δημοσιογραφικό θωρηκτό της «λαϊκής αντινεοφιλελεύθερης δεξιάς» ήταν το
αγαπημένο παιδί του ρωσόδουλου Καραμανλή σε ό,τι αφορά την κρατική διαφήμιση
για τον Τύπο, αν και η εφημερίδα του πουλούσε λίγες εκατοντάδες φύλλα.
Το πιθανότερο είναι ότι η λίστα αποκρύφτηκε αρχικά από
το ρωσόδουλο διακομματικό καθεστώς κορυφής, με πολλαπλή στόχευση εδώ και δύο
χρόνια: πρώτα πρώτα, για να συγκαλυφτούν οι καθεστωτικοί, ρωσόδουλοι ολιγάρχες-
ληστές που έχουν καταρουφήξει τη χώρα και τον πλούτο της με απ’ ευθείας ντόπια
κρατική προστασία. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η λίστα κρύφτηκε στην
αρχή από Βενιζέλο-Διώτη με τη συνέργεια του δουλικού Παπακωνσταντίνου για να
μπορέσει να ξεπλυθεί με κάποιο τρόπο η περίπτωση Μπόμπολα-Κοπελούζου-Ν.
Παπανδρέου και μόνο αφού αυτό τακτποιήθηκε ήρθε η λίστα στη δημοσιότητα για να
καούν όσοι ήθελε το καθεστώς να καούν.
Δεύτερον, για να μπορεί το καθεστώς να κάνει συμφωνίες
κάτω από το τραπέζι και με κλασσικούς, δυτικού τύπου αστούς και να τους
εκβιάζει, ώστε και την καταστροφική πολιτική του να περνά και να μην συναντά
την αντίσταση μέρους της κλασσικής ιδιωτικοκαπιταλιστικής αστικής τάξης.
Τρίτον, για να συνεχίζεται η αιμορραγία από τη
φοροδιαφυγή (μέρος της οποίας είναι και η φοροδιαφυγή τύπου καταθέσεων στην
Ελβετία) κι έτσι η ελληνική οικονομία να συνθλίβεται στις μυλόπετρες του
παραγωγικού σαμποτάζ, του τραπεζικού φαλιμέντου και της πιστωτικής ασφυξίας
στην παραγωγική οικονομία, που, μαζί με την κούρα δίαιτας που ζητάν οι
δανειστές, οδηγεί τη χώρα σε γενική κατάρρευση για να την «τσιμπήσουν» τζάμπα
και χρεοκοπημένη την κατάλληλη ώρα (που ήδη έχει ξεκινήσει) οι Ρωσο-Κινέζοι
φασίστες μονοπωλιστές, αλλά και για να αποτελεί αυτή δούρειο ίππο για το
μπουρλότιασμα της ευρωπαϊκής ενότητας.
Και τέταρτον, για να γίνει η τελική αποκάλυψή
της με τρόπο που θα δώσει αφ’ ενός τη χαριστική βολή σε ό,τι έχει απομείνει από
το κλασσικό, τριτοκοσμικό μη ρωσόδουλο ΠΑΣΟΚ, αφ’ ετέρου θα ενισχύσει μέσα στις
μάζες τον κνιτοσυριζαίικο, και χρυσαυγίτικο «αντικαπιταλισμό», που συνοψίζεται
στο ό,τι τα λεφτά των πλούσιων είναι αμέτρητα (και «κλεμμένα») και φτάνει να
τους τα πάρουμε με γιούρια για να ζήσουμε όπως πριν την κρίση και καλύτερα.
Τα λεφτά της λίστας που βρίσκονται στην Ελβετία δεν
ξεπερνάν το 1,5 δις ευρώ, και ακόμη και στην περίπτωση που φορολογούνταν το
σύνολο τους με φόρο 45%, το κέρδος του ελληνικού δημοσίου σε επίπεδο μακροοικονομικού
σχεδιασμού θα ήταν μηδαμινό.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει ένας
σοβαρός διαχωρισμός: από τη μια, των χρημάτων που αποτελούν απότοκο σκοτεινών ή
άδηλων δραστηριοτήτων, στα οποία πρέπει να επιβληθεί ο υψηλότερος δυνατός
φορολογικός συντελεστής και οι «καταθέτες» τους να κληθούν να λογοδοτήσουν
ακόμα και στην ποινική δικαιοσύνη και από την άλλη, και σε όσους έχουν βγάλει
στο εξωτερικό αποκτημένα από νόμιμη καπιταλιστική δραστηριότητα χρήματά τους.
Αυτή η έξοδος κεφαλαίου κάνει αντικειμενικά ζημιά στη χώρα αλλά γι αυτή τη
ζημιά υπεύθυνο είναι αποκλειστικά το κράτος των σαμποταριστών που κατασκευάζει
και την παραγωγική κρίση και την κοστολογική και φορολογική συντριβή και την
πιστωτική τρομοκράτηση του ντόπιου κεφάλαιου. Αυτό το κράτος, που το πιο εξέχον
και αντιδραστικό μέρος του είναι τα κόμματα της φαιο-«κόκκινης» αντιπολίτευσης,
διώχνει με σύστημα τις ντόπιες καταθέσεις για να υπάρχει μόνο ένα κεφάλαιο που
θα μπορεί να αγοράσει τη χώρα τώρα που βυθίζεται, το ρωσοκινέζικο.
Δηλαδή ένας έλληνας αστός του κλασσικού καπιταλισμού
της αγοράς που έβγαλε τα ευρώ του στο εξωτερικό για να τα γλυτώσει
από την εξαερωτική μετατροπή τους σε δραχμές είναι πολύ λιγότερο
επιζήμιος για το ελληνικό έθνος, για την εργατική τάξη και για το μέλλον αυτού του
λαού από το υποταγμένο στη ναζιστική Ρωσία βρώμικο ασκέρι των 7 ηγεσιών, εκ των
οποίων μία είναι ηγεσία δολοφονικής συμμορίας και όχι κόμματος. Αυτό δηλαδή που
ο διπρόσωπος πλασιέ της Μόσχας Σαμαράς αποκαλεί «λόμπι της δραχμής», που δήθεν
θέλει την έξοδο της χώρας από το ευρώ για να την αγοράσει φθηνά με τα λεφτά που
θα έχει βγάλει έξω, ακόμη κι έτσι να λειτουργούσε θα λειτουργούσε πιο
πατριωτικά από το Σαμαρά που θέλει να υπάρχει μόνο το ρωσοκινέζικο κεφάλαιο για
να αγοράσει την Ελλάδα τζάμπα είτε της δραχμής, είτε του Ευρώ. Δηλαδή ο Σαμαράς
δεν θέλει το ελληνικό λόμπι των κεφαλαίων που έχουν βγει έξω γιατί είναι
αντικειμενικά ανταγωνιστικό του ρωσοκινέζικου λόμπι που πάντως ήδη άρχισε να
αγοράζει τα καλύτερα κομμάτια της Ελλάδας ενώ το ελληνικό λόμπι ακόμα φεύγει
τρέχοντας από αυτήν.
Η δε υπόθεση της δημοσίευσης της λίστας από τον
καθεστωτικό ΣΥΡΙΖΑιόφιλο Βαξεβάνη στο περιοδικό του HOT DOC, με την
οπερετική σύλληψή του, την αντιγερμανική γραμμή του ότι τον συλλαμβάνουν οι
«γερμανοτσολιάδες της Μέρκελ» και φυσικά την πανηγυρική αθώωσή του (με δικηγόρο
τον υπεραντιδραστικό των ΑΝΕΛ Καπερνάρο, δίπλα του τη Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ και
παραπίσω τους κνίτες του Περισσού) έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο ωραίες
παραστάσεις «εθνικής ανεξαρτησίας» ξέρει να δίνει τούτο το εντελώς ξενόδουλο
καθεστώς.
Φυσικά, για να περνάνε τα κακογραμμένα σενάρια για
σαιξπηρικό μεγαλείο, χρειάζεται και ανάλογης ποιότητας κοινό. Πέρα από τον
δηλητηριασμένο επί δεκαετίες από το χουντοφασισμό, τον «Αντρέα» και τους κνίτες
ελληνικό δημοισιογραφικό κόσμο, σύσωμος ο μεγάλος δυτικός Τύπος και ο πολιτικός
κόσμος έδειξαν για άλλη μια φορά την απόλυτη τυφλωμάρα τους σε σχέση με το τι
σημαίνει ελληνική περίπτωση. Κανείς τους δεν αναρωτήθηκε ότι κάτι βρώμικο
συμβαίνει όταν είδαν τον προστάτη της κρατικογραφειοκρατικής ακρίδας και εχθρό
κάθε παραγωγικού εκσυγρονισμού της χρεωκοπήμένης Ελλάδας ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζει
τον Βαξεβάνη και αποφάσισαν ότι αυτός ήταν ο «τίμιος αντικαπιταλιστής»
δημοσιογράφος που αποκαλύπτει μια κυβέρνηση η οποία καλύπτει τους πλούσιους
έλληνες αστούς καταθέτες στο εξωτερικό. Αυτή η εικόνα βέβαια ενισχύεται από την
αποκάλυψη των ελβετικών αρχών (μέσω ανώνυμων πηγών) ότι ενώ είχαν προσφερθεί να
συνάψουν συμφωνία με το ελληνικό κράτος για τη φορολόγηση των ελληνικών
καταθέσεων στην Ελβετία, αλλά οι ρωσόδουλοι σαμποταριστές της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ
την έστριψαν δια του αρραβώνος και δεν εμφανίστηκαν ποτέ για διαπραγμάτευση,
την ώρα που πετσοκόβουν με βαναυσότητα το ψωμί του λαού και γκρεμίζουν με
απερίγραπτη λύσσα τη χώρα.
Μ’ ένα σμπάρο λοιπόν, πολλά τριγώνια. Και οι Μπόμπολας
– Κοπελούζος και παραπίσω ο Τράγκας χάθηκαν από το προσκήνιο, και ο Παπανδρέου
ο Γ’ έμεινε εντελώς εχτός καταλογισμού ποινικών ευθυνών, και προς το παρόν το
ζήτημα έχει βαλτώσει και η ελληνική κυβέρνηση ζητάει και πάλι τα στοιχεία από
το Μοσκοβισί («ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»), και στο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και
ναζήδες της ΧΑ (κυρίως οι τελευταίοι) δημαγωγούν με τη «λίστα», που αποδεικνύει
τον πάγιο ισχυρισμό των αντιμνημονιακών ρωσόδουλων από την αρχή της κρίσης ότι δήθεν
«τα λεφτά φαγώθηκαν από τα δυτικά λαμόγια», άρα τα ματωμένα χέρια των
ναζί-μαχαιροβγαλτών που σφάζουν είναι πιο καθαρά, αφού τουλάχιστο «δεν έχουν
κλέψει».
Ο Βενιζέλος, στον οποίο οι ναζήδες έκαναν «μήνυση»,
αποκλείεται βέβαια να αντιμετωπίσει ποινικές ευθύνες, μιας και πρόκειται για
εκλεκτό μέλος της ρώσικης διακομματικής παρέας. Αυτός που θα καταστραφεί
τουλάχιστον πολιτικά είναι ο θλιβερός μοιραίος Παπακωνσταντίνου, ο
οποίος, αν δεν είναι «πιασμένος» από το καθεστώς, είναι απλώς καταγέλαστος με
τα περί «απώλειας της λίστας» και τις άλλες τρίχες κατσαρές που ξεφουρνίζει.
Όπως και να έχει το πράγμα, σε τούτη τη χώρα η πάλη
ενάντια στη φοροδιαφυγή, που είναι μέρος της ευρύτερης πάλης για το τσάκισμα
της γραφειοκρατικής κρατικο-παρασιτικής διαφθοράς, είναι για τη χώρα μας μια
πάλη αστικοδημοκρατική στη μορφή αλλά επαναστατική στην ουσία της. Γιατί στην
Ελλάδα ο ανδρεοπαπανδρεϊκός και κνίτικος κρατικοπαρασιτισμός ήρθε και πάτησε
πάνω στην καποδιστριακή, δηλιγιαννική, ταγματασφαλίτικη και χουντική αντιδραστική
κληρονομιά, την οποία απλώς τράβηξε ως την άκρη, ως το απόλυτο όριο της εθνικής
αυτοκαταστροφής.
Αν ο ελληνικός λαός δε βρει τη δύναμη και το σθένος να
τσακίσει τις σαμποταριστικές κλίκες των 7 ηγεσιών, να επιτρέψει δηλαδή στον
εαυτό του να ξαναποκτήσει δουλειά και μισθό μέσα από την απελευθέρωση των
παραγωγικών επενδύσεων, αλλά και την απελευθέρωση της παιδείας, της υγείας, και
της διοίκησης γενικά από τις σοσιαλφασιστικές συμμορίες, δεν μπορούμε να
περάσουμε στην δίκαιη από στρατηγική λαική άποψη κριτική ενάντια στον αστό που,
από καθαρό φιλοτομαριστικό συμφέρο, και βλέποντας τις αλλοπρόσαλλες κινήσεις
του υπόκοσμου που κυβερνά τη χώρα, τραβάει με το «χρυσάφι» του για Ελβετία.
Πάλη ενάντια στο παραγωγικό σαμποτάζ, φυλακή καταρχήν
για τους σίγουρους συγκαλυφτές της λίστας Βενιζέλο – Διώτη, βαριά φορολόγηση
και ποινικές ευθύνες στα (υπαρκτά) λαμόγια των οποίων τα λεφτά στην Ελβετία δεν
δικαιολογούνται, κανονική φορολόγηση και των νόμιμων καταθέσεων μέσα από
διακρατική συμφωνία με την Ελβετία και με διακανονισμούς με τους ίδιους
καταθέτες, αλύπητη δημοκρατική και επαναστατική κριτική του υποκριτικού
συνομωσιολογικού «αντικαπιταλισμού - αντιπλουτοκρατισμού» των ρωσόδουλων
σαμποταριστών ναζιστών και σοσιαλφασιστών. Αυτό είναι όλο-όλο το ζήτημα με τη
λίστα.
