Η συνέντευξη του σ.
Ηλία Ζαφειρόπουλου στο “Red
Notebook” (*)
όπως δημοσιεύτηκε στις 3/5
(στη δ/νση
http://www.rednotebook.gr/details.php?id=5566)
«Αποκλειστικό: Συνέντευξη του γραμματέα της ΚΕ
της ΟΑΚΚΕ Ηλία Ζαφειρόπουλου στο Red Notebook
Η πρωτοτυπία της ανάλυσής της, καθώς και η
νηφαλιότητα του πολιτικού της λόγου (που, βεβαίως, δεν στερείται αιχμών), είναι
τα συστατικά εκείνα που κάνουν ξεχωριστή κάθε παρέμβαση της ΟΑΚΚΕ. Παρά τις
χαμηλές εκλογικές της επιδόσεις, η οργάνωση έχει καταφέρει να επηρεάσει τον
τρόπο που σκέφτονται τον κόσμο, τόσο οι φίλοι της όσο -και κυρίως- οι αντίπαλοί
της. Για όλους αυτούς τους λόγους, το Red Notebook απευθύνθηκε στον γραμματέα
της ΚΕ της ΟΑΚΚΕ Ηλία Ζαφειρόπουλο, ζητώντας του να απαντήσει σε ερωτήματα που
απασχολούν τον απλό κόσμο της Αριστεράς. Η σύντομη προεκλογική περίοδος δεν
επέτρεψε, δυστυχώς, μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη. Αυτός, ωστόσο, είναι
λόγος για να επανέλθουμε σε πρώτη ευκαιρία.
Ποια είναι η προσδοκία της ΟΑΚΚΕ
για τις εκλογές της 6ης Μάη;
Δεν έχουμε καμιά επίσημη «προσδοκία». Απλά κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να μιλήσουμε στο λαό και να σταθούμε με δύναμη πολιτικά απέναντι στο ανερχόμενο σήμερα φασιστικό φαιο-«κόκκινο» ρεύμα, δηλαδή εκείνο των ναζιστών, των ΛΑΟΣ – Καμμένου-ΟΧΙ, και των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν νομίζω κάτι το θετικό για την ΟΑΚΚΕ αν αυτή αύξαινε το ποσοστό της σε κάποια κοντινή αναλογία με την αθροιστική του δικού τους.
Στον μ-λ χώρο, απ΄τον οποίο προέρχεται η ΟΑΚΚΕ, φάνηκε να λιώνουν οι πάγοι - εξ ου και η κοινή κάθοδος ΚΚΕ (μ-λ) και ΜΛ-ΚΚΕ. Η ΟΑΚΚΕ, ωστόσο, επιμένει στην αυτόνομη κάθοδο. Για ποιο λόγο;
Η ΟΑΚΚΕ εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει απολύτως κανένα σημείο κοινής πολιτικής με τα ΜΛ-ΚΚΕ και ΚΚΕ (μ-λ), που ταυτίζονται σε όλα τα ουσιώδη και πρακτικά ζητήματα με το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ. Όσο για την τωρινή εκλογική ενότητά τους, αυτή φαίνεται ότι είναι περισσότερο από ανάγκη, για να αντιμετωπίσουν την κοινή σχετική τους πτώση σε σχέση με την μεγάλη άνοδο του επίσης μικροαστικού υπεραντιδραστικού ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Εδώ και χρόνια, η οργάνωσή σας έχει στο στόχαστρο της τους «σαμποταριστές» της βιομηχανικής ανάπτυξης. Τελευταία, ωστόσο, βρίσκεται σε εξέλιξη, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, μια συζήτηση περί «αποβιομηχάνισης» και «αποανάπτυξης». Παρακολουθεί τον προβληματισμό αυτόν η ΟΑΚΚΕ;
Υποθέτουμε ότι εννοείτε το φαινόμενο εκείνο, κατά το οποίο, σχεδόν παντού στον παλιό βιομηχανικό κόσμο (με την εξαίρεση της Γερμανίας και λίγων ακόμα χωρών) υπάρχει μια γενική τάση σχετικής και ποσοτικής αποβιομηχάνισης. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει καμιά σχέση με την απόλυτη και ποιοτική αποβιομηχάνιση και αποεπένδυση της Ελλάδας. Δηλαδή το μονοπώλιο του παλιού βιομηχανικού βορρά διώχνει προς το νέο βιομηχανικό νότο τις βιομηχανικές επενδύσεις χαμηλής οργανικής σύνθεσης (πολλά και τεχνολογικά χαμηλής ποιότητας πάγια κεφάλαια - πολλά μη ειδικευμένα εργατικά χέρια), αλλά κρατάει στο Βορρά και υπεραναπτύσσει τις βιομηχανίες της πιο ψηλής οργανικής σύνθεσης, τις βιομηχανίες αιχμής, την έρευνα και την τεχνολογία.
Αντίθετα, στην Ελλάδα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις καταστρέφουν σταδιακά την βαριά της βιομηχανία, δεν χτίζουν καμιά καινούρια (με την εξαίρεση μερικών κρατικο-κλεπτοκρατικών), πολεμάνε κάθε βιομηχανία αιχμής και έχουν συντρίψει κάθε έρευνα που είναι δεμένη με την παραγωγή. Παράλληλα, προωθούν την πιο μικρή και καθυστερημένη παραγωγή σε όλους τους κλάδους. Η ελληνική αποεπένδυση είναι προϊόν ενός ακήρυκτου οικονομικού πολέμου της σοσιαλιμπεριαλιστικής Ρωσίας ενάντια στην νοτιοανατολική περιφέρεια της Ευρώπης.
Στις ανακοινώσεις σας χρησιμοποιείτε σκληρή γλώσσα για το «φαιοκόκκινο μέτωπο», στο οποίο συμπεριλαμβάνετε τις δυνάμεις της Αριστεράς. Όμως, ακριβώς την έκφραση αυτή («φαιοκόκκινο μέτωπο») χρησιμοποιούν και οι αντίπαλοι της Αριστεράς από το νεοφιλελεύθερο χώρο. Δεν θα έπρεπε να συμβάλει και η ΟΑΚΚΕ στην ενότητα της Αριστεράς, στους δύσκολους καιρούς που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας;
Οι ντόπιοι νεοφιλελεύθεροι, σαν δυτικού τύπου αστοί, χρησιμοποιούν τελευταία τον όρο «φαιοκόκκινοι», που μάλιστα τον δανείστηκαν κυρίως από την ΟΑΚΚΕ. Το κάνανε αυτό από την ώρα που γκρεμίστηκε το κρατικο-γραφειοκρατικό ΠΑΣΟΚ και βλέπουν ξαφνικά, αν και όψιμα, ότι η ρωσόδουλη ψευτοαριστερά είναι μεγαλύτερος εχθρός τους από εκείνο. Η διαφορά του δικού τους όρου «φαιοκόκκινοι» από τον όρο «φαιοκόκκινοι» που χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες η ΟΑΚΚΕ έχει να κάνει με το ότι αυτοί είναι αντικομμουνιστές και εμείς κομμουνιστές. Δηλαδή αυτοί θεωρούν ότι οι φαιοί, δηλαδή οι κλασικοί φασίστες, είναι σήμερα ενωμένοι με τον αντίθετό τους πόλο, δηλαδή τους πραγματικούς κόκκινους, δηλαδή με την πραγματική επαναστατική αριστερά. Θεωρούν δηλαδή στο βάθος ότι οι φασίστες και ο εξεγερμένος λαός είναι κάτι το συγγενές. Αντίθετα, εμείς θεωρούμε ότι οι κλασικοί φασίστες είναι ενωμένοι στον ίδιο πόλο όχι με κάποιους πραγματικούς κόκκινους, αλλά με ψεύτικους κόκκινους, για την ακρίβεια με άλλους τύπους φασιστών που εμείς ονομάζουμε σοσιαλφασίστες. Γι΄ αυτό το λόγο, και αντίθετα με αυτούς, γράφουμε τη λέξη «φαιοκόκκινοι» σε εισαγωγικά και μάλιστα τελευταία γράφουμε τη λέξη και ως φαιο-«κόκκινοι».
Σε ό,τι αφορά την ενότητα της αριστεράς. Για μας αυτές οι οργανώσεις σε γενικές γραμμές δεν έχουν τίποτα το αριστερό στην ηγεσία τους, όπως άλλωστε και στην πολιτική γραμμή τους. Σε αυτό το επίπεδο είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μικροαστικές αντιδραστικές. Όμως υπάρχουν πάρα πολλοί αριστεροί άνθρωποι που βρίσκονται στην άμεση πολιτική επιρροή τους ή ακόμα και μέσα στην οργανωμένη βάση της. Για μας ενότητα της αριστεράς σημαίνει να απεγκλωβίσουμε αυτούς τους ανθρώπους από αυτά τα κόμματα και να τους ενώσουμε -μέσα στους μεγάλους αντιιμπεριαλιστικούς, αντιφασιστικούς και ταξικούς αγώνες που έρχονται- με την πολύ πιο πλατιά νέα «ενστιχτώδικη» αριστερή πρωτοπορία. Αυτήν την βγάζει η ζωή από τα, ως χθες, ελάχιστα πολιτικοποιημένα στοιχεία της νεολαίας και όλου του λαού, σε όσο βαθμό αυτά θα πρέπει να συγκρούονται ασταμάτητα με τους φαιο-«κόκκινους» ενάντια στην πείνα και στο φασισμό που φέρνουν».
Δεν έχουμε καμιά επίσημη «προσδοκία». Απλά κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να μιλήσουμε στο λαό και να σταθούμε με δύναμη πολιτικά απέναντι στο ανερχόμενο σήμερα φασιστικό φαιο-«κόκκινο» ρεύμα, δηλαδή εκείνο των ναζιστών, των ΛΑΟΣ – Καμμένου-ΟΧΙ, και των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν νομίζω κάτι το θετικό για την ΟΑΚΚΕ αν αυτή αύξαινε το ποσοστό της σε κάποια κοντινή αναλογία με την αθροιστική του δικού τους.
Στον μ-λ χώρο, απ΄τον οποίο προέρχεται η ΟΑΚΚΕ, φάνηκε να λιώνουν οι πάγοι - εξ ου και η κοινή κάθοδος ΚΚΕ (μ-λ) και ΜΛ-ΚΚΕ. Η ΟΑΚΚΕ, ωστόσο, επιμένει στην αυτόνομη κάθοδο. Για ποιο λόγο;
Η ΟΑΚΚΕ εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει απολύτως κανένα σημείο κοινής πολιτικής με τα ΜΛ-ΚΚΕ και ΚΚΕ (μ-λ), που ταυτίζονται σε όλα τα ουσιώδη και πρακτικά ζητήματα με το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ. Όσο για την τωρινή εκλογική ενότητά τους, αυτή φαίνεται ότι είναι περισσότερο από ανάγκη, για να αντιμετωπίσουν την κοινή σχετική τους πτώση σε σχέση με την μεγάλη άνοδο του επίσης μικροαστικού υπεραντιδραστικού ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Εδώ και χρόνια, η οργάνωσή σας έχει στο στόχαστρο της τους «σαμποταριστές» της βιομηχανικής ανάπτυξης. Τελευταία, ωστόσο, βρίσκεται σε εξέλιξη, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, μια συζήτηση περί «αποβιομηχάνισης» και «αποανάπτυξης». Παρακολουθεί τον προβληματισμό αυτόν η ΟΑΚΚΕ;
Υποθέτουμε ότι εννοείτε το φαινόμενο εκείνο, κατά το οποίο, σχεδόν παντού στον παλιό βιομηχανικό κόσμο (με την εξαίρεση της Γερμανίας και λίγων ακόμα χωρών) υπάρχει μια γενική τάση σχετικής και ποσοτικής αποβιομηχάνισης. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει καμιά σχέση με την απόλυτη και ποιοτική αποβιομηχάνιση και αποεπένδυση της Ελλάδας. Δηλαδή το μονοπώλιο του παλιού βιομηχανικού βορρά διώχνει προς το νέο βιομηχανικό νότο τις βιομηχανικές επενδύσεις χαμηλής οργανικής σύνθεσης (πολλά και τεχνολογικά χαμηλής ποιότητας πάγια κεφάλαια - πολλά μη ειδικευμένα εργατικά χέρια), αλλά κρατάει στο Βορρά και υπεραναπτύσσει τις βιομηχανίες της πιο ψηλής οργανικής σύνθεσης, τις βιομηχανίες αιχμής, την έρευνα και την τεχνολογία.
Αντίθετα, στην Ελλάδα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις καταστρέφουν σταδιακά την βαριά της βιομηχανία, δεν χτίζουν καμιά καινούρια (με την εξαίρεση μερικών κρατικο-κλεπτοκρατικών), πολεμάνε κάθε βιομηχανία αιχμής και έχουν συντρίψει κάθε έρευνα που είναι δεμένη με την παραγωγή. Παράλληλα, προωθούν την πιο μικρή και καθυστερημένη παραγωγή σε όλους τους κλάδους. Η ελληνική αποεπένδυση είναι προϊόν ενός ακήρυκτου οικονομικού πολέμου της σοσιαλιμπεριαλιστικής Ρωσίας ενάντια στην νοτιοανατολική περιφέρεια της Ευρώπης.
Στις ανακοινώσεις σας χρησιμοποιείτε σκληρή γλώσσα για το «φαιοκόκκινο μέτωπο», στο οποίο συμπεριλαμβάνετε τις δυνάμεις της Αριστεράς. Όμως, ακριβώς την έκφραση αυτή («φαιοκόκκινο μέτωπο») χρησιμοποιούν και οι αντίπαλοι της Αριστεράς από το νεοφιλελεύθερο χώρο. Δεν θα έπρεπε να συμβάλει και η ΟΑΚΚΕ στην ενότητα της Αριστεράς, στους δύσκολους καιρούς που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας;
Οι ντόπιοι νεοφιλελεύθεροι, σαν δυτικού τύπου αστοί, χρησιμοποιούν τελευταία τον όρο «φαιοκόκκινοι», που μάλιστα τον δανείστηκαν κυρίως από την ΟΑΚΚΕ. Το κάνανε αυτό από την ώρα που γκρεμίστηκε το κρατικο-γραφειοκρατικό ΠΑΣΟΚ και βλέπουν ξαφνικά, αν και όψιμα, ότι η ρωσόδουλη ψευτοαριστερά είναι μεγαλύτερος εχθρός τους από εκείνο. Η διαφορά του δικού τους όρου «φαιοκόκκινοι» από τον όρο «φαιοκόκκινοι» που χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες η ΟΑΚΚΕ έχει να κάνει με το ότι αυτοί είναι αντικομμουνιστές και εμείς κομμουνιστές. Δηλαδή αυτοί θεωρούν ότι οι φαιοί, δηλαδή οι κλασικοί φασίστες, είναι σήμερα ενωμένοι με τον αντίθετό τους πόλο, δηλαδή τους πραγματικούς κόκκινους, δηλαδή με την πραγματική επαναστατική αριστερά. Θεωρούν δηλαδή στο βάθος ότι οι φασίστες και ο εξεγερμένος λαός είναι κάτι το συγγενές. Αντίθετα, εμείς θεωρούμε ότι οι κλασικοί φασίστες είναι ενωμένοι στον ίδιο πόλο όχι με κάποιους πραγματικούς κόκκινους, αλλά με ψεύτικους κόκκινους, για την ακρίβεια με άλλους τύπους φασιστών που εμείς ονομάζουμε σοσιαλφασίστες. Γι΄ αυτό το λόγο, και αντίθετα με αυτούς, γράφουμε τη λέξη «φαιοκόκκινοι» σε εισαγωγικά και μάλιστα τελευταία γράφουμε τη λέξη και ως φαιο-«κόκκινοι».
Σε ό,τι αφορά την ενότητα της αριστεράς. Για μας αυτές οι οργανώσεις σε γενικές γραμμές δεν έχουν τίποτα το αριστερό στην ηγεσία τους, όπως άλλωστε και στην πολιτική γραμμή τους. Σε αυτό το επίπεδο είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μικροαστικές αντιδραστικές. Όμως υπάρχουν πάρα πολλοί αριστεροί άνθρωποι που βρίσκονται στην άμεση πολιτική επιρροή τους ή ακόμα και μέσα στην οργανωμένη βάση της. Για μας ενότητα της αριστεράς σημαίνει να απεγκλωβίσουμε αυτούς τους ανθρώπους από αυτά τα κόμματα και να τους ενώσουμε -μέσα στους μεγάλους αντιιμπεριαλιστικούς, αντιφασιστικούς και ταξικούς αγώνες που έρχονται- με την πολύ πιο πλατιά νέα «ενστιχτώδικη» αριστερή πρωτοπορία. Αυτήν την βγάζει η ζωή από τα, ως χθες, ελάχιστα πολιτικοποιημένα στοιχεία της νεολαίας και όλου του λαού, σε όσο βαθμό αυτά θα πρέπει να συγκρούονται ασταμάτητα με τους φαιο-«κόκκινους» ενάντια στην πείνα και στο φασισμό που φέρνουν».
(*) Το “Red Notebook” είναι ένα πόρταλ ενημέρωσης,
πολιτικού σχολιασμού και ανάλυσης.
