Για πρώτη φορά μετά από προβολή
προεκλογικής ομιλίας της ΟΑΚΚΕ στην τηλεόραση, τηλεφώνησαν
τόσοι πολλοί άνθρωποι για να μας συγχαρούν και με τόση θέρμη.
Το κοινό χαρακτηριστικό των τοποθετήσεων ήταν η ενθουσιώδης έκπληξη
και η κοινή επωδός ήταν το: "δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε
ότι ακούγαμε ένα κόμμα που να εκφράζει ακριβώς αυτά που νιώθαμε, που
πιστεύαμε και που βλέπαμε, ιδιαίτερα για το σαμποτάζ της παραγωγής". Κάποιος
φίλος από την Κρήτη μας είπε: "Νιώθω μια αφάνταστη ανακούφιση και χαρά
γιατί ένιωθα εντελώς μόνος μου πολιτικά αφού κανείς δεν μιλούσε για το
μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας". Κάποιος άλλος φίλος από την
Εύβοια μας είπε: «έκανα νευρικό ζάπινγκ ως συνήθως
γιατί βρίσκω κούφιες όλες τις πολιτικές ομιλίες. Μόλις έπεσα σε σας δεν
μπορούσα να ξεκολλήσω. Έμεινα σαν τη μύγα πάνω στο μέλι». Υπήρξε
επίσης ενθουσιώδης ανταπόκριση και για το ζήτημα της Χ. Αυγής και κάποιοι
φίλοι ζήτησαν επειγόντως υλικό για να το διακινήσουν πριν την Κυριακή σε
υποψήφια εκλογικά θύματα των ναζιστών. Δεν ξέρουμε τι θα βγάλει η κάλπη ούτε
ρισκάρουμε προγνωστικά για το ύψος των ψήφων. Έχουμε πάντως την αίσθηση ότι
έχουμε μπει σε νέα πολιτική περίοδο ως προς την πολιτική επιρροή της
Οργάνωσης. Επίσης και ως την τελευταία στιγμή αύριο που κλείνουν οι κάλπες
καλούμε τους φίλους της ΟΑΚΚΕ να παλέψουν για την υπερψήφισή της. Ένα καλύτερο
αποτέλεσμα θα δώσει ενθάρρυνση για αγώνα και συμμετοχή σε πολύ κόσμο που
αρχίσει να βλέπει στην ΟΑΚΚΕ και το δίκιο και τη διέξοδο.
"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ