Η ΘΕΩΡΙΑ ΟΤΙ Η ΚΡΙΣΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΛΟΓΩ ΕΕ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ

Η κυ­ρί­αρ­χη πλέ­ον κα­θε­στω­τι­κή ερμηνεί­α της χρε­ω­κο­πί­ας εί­ναι αυ­τή
των Σα­μα­ρά-Τσί­πρα-Κου­βέ­λη και των ψευ­τοκε­ϋν­σια­νών «οι­κο­νο­μο­λό­γων» τους. Όσοι αστοφι­λε­λεύ­θε­ροι πλέ­ον θέ­λουν να επι­βιώ­σουν πο­λι­τι­κά ή να μην χά­σουν τις δουλειές τους στα ΜΜΕ έχουν ου­σια­στι­κά προ­σχω­ρή­σει στη θέ­ση των πα­ρα­πά­νω ότι μπο­ρεί δη­λα­δή αρχι­κά να βρε­θή­κα­με με μια υπερ­χρέ­ω­ση της χώ­ρας αλλά ότι τη με­γά­λη ζη­μιά, τη με­γά­λη εσω­τε­ρι­κή κα­τα­στρο­φή, ανερ­γί­α και εξαθλί­ω­ση, δη­λα­δή την ασυ­γκρά­τη­τη υπερ­χρέ­ω­ση και χρε­ω­κο­πί­α, την προ­κά­λε­σε η ίδια η ΕΕ με τα διά­φο­ρα μνη­μό­νια και τα με­σο­πρό­θε­σμα προ­γράμ­μα­τά της. Η θέ­ση αυ­τή συ­μπυ­κνώ­νε­ται στο ότι δεν έφε­ρε η χρε­ω­κο­πί­α το μνη­μό­νιο αλλά το μνη­μό­νιο τη χρε­ω­κο­πί­α.

Από την πρώ­τη στιγ­μή της ελλη­νι­κής κρί­σης η θε­ω­ρί­α αυ­τού του μαύ­ρου γκε­μπελί­στι­κου με­τώ­που ήταν στη λο­γι­κή της η εξής: Με τη μεί­ω­ση των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων κα­θώς και με την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση που επέ­βα­λε το μνη­μό­νιο μειώ­νε­ται η κατα­να­λω­τι­κή δύ­να­μη των μα­ζών, οπό­τε μειώ­νε­ται το ντό­πιο εμπό­ριο και η ντό­πια πα­ρα­γω­γή κα­τα­να­λω­τι­κών αγα­θών. Το απο­τέ­λε­σμα εί­ναι ότι αυ­ξά­νε­ται η ανερ­γί­α οπό­τε μειώ­νε­ται κι άλλο η κα­τα­νά­λω­ση οπό­τε μειώ­νε­ται κι άλλο η πα­ρα­γω­γή κα­θώς και η φο­ρο­λο­γη­τέ­α ύλη. Έτσι η ανερ­γί­α και το χρέ­ος με­γα­λώνουν στο έπα­κρο,  η πα­ρα­γω­γή συν­θλί­βε­ται μέ­χρι που έρχε­ται η ολο­κλη­ρω­τι­κή κα­τα­στρο­φή και η από­λυ­τη χρε­ω­κο­πί­α. Αντί­θε­τα, ισχυ­ρί­ζο­νται, χω­ρίς μειώ­σεις των μι­σθών και χω­ρίς την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση της κα­τα­νά­λω­σης και με την ταυ­τό­χρο­νη χρη­μα­το­δό­τη­ση των επεν­δύ­σε­ων που ο Σα­μα­ράς και ο Κου­βέ­λης τη βλέ­πουν με την επι­πλέ­ον «α­να­πτυ­ξια­κή» χρη­μα­το­δό­τη­ση της ΕΕ και ο Τσί­πρας με την ανα­στο­λή των πλη­ρω­μών (δη­λα­δή με την ανοι­χτή κήρυ­ξη της χρε­ω­κο­πί­ας και την ανα­δια­νο­μή του πα­ρα­γό­με­νου πλού­του), θα έρθει και η ανά­πτυ­ξη.

Οι «κε­ϋν­σια­νοί» μας ενώ κα­ταγ­γέλ­λουν τις μειώ­σεις μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων και την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση ώστε να βο­η­θη­θεί η ανά­πτυ­ξη και να υπάρ­ξουν νέ­ες επεν­δύ­σεις, αυ­τές τις  επεν­δύ­σεις επί­μο­να τις σα­μπο­τά­ρουν. Ο Τσί­πρας εί­ναι γνω­στός σα­μπο­τα­ρι­στής και δεν χρειά­ζε­ται να στα­θού­με σε αυ­τόν. Ο Σα­μα­ράς και ο Κου­βέ­λης, πο­λύ πιο ύπου­λοι, υπο­στή­ρι­ξαν το σα­μπο­τά­ρι­σμα δε­κά­δων δις επεν­δύ­σε­ων που ακύ­ρω­σε η κυ­βέρ­νη­ση Πα­παν­δρέ­ου με απο­φά­σεις της σε όλα τα επί­πε­δα: χω­ρο­τα­ξι­κό, ΕΣΠΑ, κρα­τι­κό βιο­μη­χα­νι­κό, ιδιω­τι­κό βιο­μη­χα­νι­κό, γε­ωρ­γι­κό, με­τα­φο­ρι­κό, του­ρι­στι­κό, ερευ­νη­τι­κό κλπ.

Οι κύ­ριοι αυτοί μι­λούν για επεν­δύ­σεις και ανά­πτυ­ξη κρύ­βο­ντας το γε­γο­νός ότι πα­ρά τους όλο και πιο χα­μη­λούς μι­σθούς η ντό­πια βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή, που θα έπρε­πε έτσι να γί­νε­ται φθη­νό­τε­ρη, δεν εκτοπί­ζει τις ει­σα­γω­γές και δεν αυ­ξά­νει τις εξα­γωγές. Οι εξα­γω­γές το 2008 ήταν 19,8δις και το 2010 αντί να ανέ­βουν λό­γω πτώ­σης των μι­σθών, δη­λα­δή του κό­στους έπε­σαν στα 17,08. Επί­σης οι ει­σα­γω­γές πα­ρά την τε­ρά­στια πτώ­ση της κα­τα­να­λω­τι­κής δύ­να­μης του πλη­θυ­σμού  έμει­ναν ψη­λά οπό­τε το εμπο­ρι­κό έλλειμ­μα το 2008 που ήταν στα 44 δις συ­νέ­χι­σε το 2010 να εί­ναι ψη­λά στα 28,27 δις. Ταυ­τό­χρο­να και χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και οι ντό­πιες επεν­δύ­σεις και οι ξέ­νες- που όταν πα­ρά­γουν εξα­γώ­γι­μα αγα­θά τρέ­χουν πά­ντα στις χώ­ρες που χρε­ω­κο­πούν γιατί εκεί τσα­κί­ζο­νται τα με­ρο­κά­μα­τα - εί­ναι ου­σια­στι­κά μη­δε­νι­κές, αφού στην πρά­ξη απα­γο­ρεύ­ο­νται. Αυ­τό το πα­ρα­γω­γι­κό κε­νό που κρα­τά­ει τη χώ­ρα σή­με­ρα στη χρε­ο­κο­πί­α εί­ναι το ίδιο που τη χρε­ο­κό­πη­σε. 

Να για­τί η χώ­ρα για να ζή­σει συ­νε­χί­ζει πα­ρά τους μι­σθούς της χρε­ο­κο­πί­ας και την τε­ρά­στια ανερ­γί­α  να χρε­ώ­νε­ται για να αγο­ράσει απ έξω προ­ϊ­ό­ντα αξί­ας 28,27 δις.  Αυ­τό και μό­νο κα­ταρ­ρί­πτει τη θε­ω­ρί­α ότι τη χρε­ο­κο­πί­α την  προ­κα­λεί η χα­μη­λή εσω­τερι­κή κα­τα­νά­λω­ση και η συ­να­κό­λου­θη χα­μη­λή ζή­τη­ση βιο­μη­χα­νι­κών αγα­θών όπως λένε οι κα­θε­στω­τι­κοί οι­κο­νο­μο­λό­γοι. Το δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλλειμ­μα και επο­μέ­νως η χρε­ο­κο­πί­α δη­μιουρ­γεί­ται από το έλλειμ­μα του ΙΤΣ (Ισο­ζύ­γιου Τρε­χου­σών Συ­ναλ­λα­γών), δη­λα­δή από τις ελλειμ­μα­τι­κές οι­κο­νο­μι­κές σχέ­σεις της χώ­ρας με το εξω­τε­ρι­κό, σε τε­λευ­ταί­α ανά­λυ­ση από το έλλειμ­μα πα­ρα­γω­γής της χώ­ρας.

Το υπερβολικά αρνη­τι­κό Ι.Τ.Σ εί­ναι αυ­τό που αυ­ξά­νει στην Ελλά­δα το δη­μό­σιο έλλειμ­μα και σω­ρεύ­ει επί δε­κα­ε­τί­ες χρέ­η που ισού­νται μα­ζί με τους τό­κους τους με το συ­νο­λι­κό δη­μό­σιο χρέ­ος. Δεν με­γά­λω­νε δη­λαδή το δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλλειμ­μα επί χρό­νια για­τί τά­χα δεν εί­χε αρκε­τά έσο­δα το κρά­τος από τους φό­ρους και για­τί εί­χε πάρα πολ­λά έξο­δα για μι­σθούς, επι­δό­μα­τα ανερ­γί­ας και τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεί­α, αλλά γιατί δεν είχα­με βιο­μη­χα­νί­α. Αυ­τό μπο­ρεί να το κα­τα­λά­βει κα­νείς και εμπει­ρι­κά. Όταν κά­ποιος ιδιώ­της κλέ­βει μα­ζί με τον εφορια­κό το δη­μό­σιο αυ­τά τα κλεμ­μέ­να λε­φτά πά­νε εί­τε σε κα­τα­θέ­σεις εί­τε πά­νε στην ατο­μι­κή κα­τα­νά­λω­ση των κλε­φτών, εί­τε πά­νε στο εξω­τε­ρι­κό. Στην Κί­να τα κλεμ­μέ­να γίνο­νται σε με­γά­λο βαθ­μό πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο. Στην Ελλά­δα όπου και οι κα­τα­θέ­σεις γίνο­νται σε ελά­χι­στο πο­σο­στό πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο όλα γί­νο­νται κυ­ρί­ως ατο­μι­κή κα­τα­νά­λω­ση εκτός από αυ­τά που γί­νο­νται κα­τα­θέ­σεις σε ξένες χώ­ρες που γί­νο­νται και πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο αυ­τών των χω­ρών. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με τους δη­μό­σιους υπάλ­λη­λους, τους ανέρ­γους και τους συ­ντα­ξιού­χους. Αυ­τω­νών τα λε­φτά γί­νο­νται σκέ­τα ατο­μι­κή κα­τα­νά­λω­ση. Τε­λι­κά επει­δή η ατο­μι­κή κα­τα­νά­λω­ση πά­ει σε με­γά­λο βαθ­μό σε ει­σα­γω­γές βιο­μη­χα­νι­κών προϊόντων για­τί δεν έχου­με αρκε­τή βιο­μη­χανί­α  η χώ­ρα συ­νο­λι­κά χρε­ώ­νε­ται και βασι­κά χρε­ώ­νε­ται το κρά­τος. Δεν χρε­ω­κο­πού­με για­τί κλέ­βου­με ή τε­μπε­λιά­ζου­με. Χρε­ω­κο­πού­με για­τί γκρε­μί­ζου­με τα εργο­στά­σιά μας και ζού­με από εργο­στά­σια άλλων χω­ρών. Αν επι­τρέ­πο­νταν τα εργο­στά­σια οι έλλη­νες και με­τα­νά­στες εργά­τες που εί­ναι οι πιο σκλη­ρά εργα­ζόμε­νοι της ΕΕ και δου­λεύ­ουν στην κα­θυ­στε­ρημέ­νη μι­κρή πα­ρα­γω­γή θα μπο­ρού­σαν να θρέ­ψουν ένα δι­πλά­σιο αριθ­μό πα­ρα­σί­των κλε­φτών και χα­σο­μέ­ρη­δων από όσους ζού­νε ως τώ­ρα. Αυ­τό θα προ­κα­λού­σε ανυ­πό­φο­ρη ανι­σό­τη­τα  και επα­νά­στα­ση αλλά όχι χρε­ω­κο­πί­α. Γι αυ­τό δεν χρε­ω­κο­πεί η πιο διε­φθαρ­μέ­νη Κί­να.

Η με­γά­λη απά­τη των σα­μα­ρά­δων, τσι­πραί­ων, κου­βέ­λη­δων, «α­ρι­στε­ρών» πα­σό­κων  και των οι­κο­νο­μο­λό­γων τους εί­ναι η εξής: Κρύ­βουν και δεν μι­λούν για το πραγ­μα­τι­κό βα­θύ και ανα­ντίρ­ρη­το για κά­θε σο­βα­ρό αστό οι­κονο­μο­λό­γο στο εξω­τε­ρι­κό φι­λε­λεύ­θε­ρο η κε­ϋν­σια­νό, αί­τιο της ελλη­νι­κής χρε­ο­κο­πί­ας που εί­ναι η τε­ρά­στια ελλειμ­μα­τι­κή σχέ­ση της χώ­ρας μας με το εξω­τε­ρι­κό. Η δια­φο­ρά μας με αυ­τούς τους δυ­τι­κούς οι­κο­νο­μο­λό­γους εί­ναι ότι αυ­τοί απο­δί­δουν το έλλειμμα στα ψη­λά μι­σθο­λο­γι­κά έξο­δα των ιδιω­τών και του κρά­τους, βα­σι­κά στην υπερ­κα­τα­νά­λω­ση του πλη­θυ­σμού. Εμείς το απο­δί­δου­με στο πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ, δη­λα­δή στον πο­λι­τι­κοι­κο­νο­μι­κό πό­λε­μο ενίο­τε και στρα­τιω­τι­κό ενός ιμπε­ρια­λι­σμού ενά­ντια στη χώ­ρα μας, οπό­τε τε­λι­κά στην ελλη­νι­κή υπο­πα­ρα­γω­γή. Αντί­θε­τα με αυ­τούς τους σο­βα­ρούς αστούς οι­κο­νο­μο­λό­γους που δεν ξέ­ρουν όμως πο­λι­τι­κή, οι οι­κο­νο­μολό­γοι των ρω­σό­δου­λων που ξέ­ρουν πο­λι­τι­κή αλλά δεν ξέ­ρουν οι­κο­νο­μί­α κά­νουν το εξής. Για να απο­δεί­ξουν ότι οι δα­νει­στές φταί­νε για την ελλη­νι­κή χρε­ω­κο­πί­α και για να κρύ­ψουν το πρό­βλη­μα που εί­ναι ότι η σα­μπο­τα­ρι­σμέ­νη πα­ρα­γω­γή δεν μπο­ρεί να κα­λύ­ψει την κα­τα­νά­λω­ση λο­γα­ριά­ζουν τη χώ­ρα σαν να μην ανή­κει στην διε­θνή αγο­ρά, σαν να εί­ναι κλει­σμέ­νη στον εαυ­τό της και σαν οι μι­σθω­τοί να τρώ­νε μό­νο από αυ­τά που πα­ρά­γουν οι ίδιοι και όχι ει­σα­γό­με­να προϊόντα. Στη φα­ντα­στι­κή αυ­τή απο­μο­νω­μέ­νη από το εξω­τε­ρι­κό οι­κο­νο­μί­α τους με το που πέ­φτουν βί­αια οι μι­σθοί εξ αι­τί­ας των δα­νει­στών, πέ­φτει και η αγο­ρα­στι­κή δύ­να­μη των μι­σθω­τών, οπό­τε πέ­φτει η κα­τα­νά­λω­ση τους. Επει­δή έτσι πέ­φτει η ζή­τη­ση πέ­φτει και η πα­ρα­γω­γή, πέ­φτει και το εμπό­ριο, οπό­τε απο­λύ­ο­νται οι εργα­ζό­μενοι και με την αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γί­ας όλα αυ­τά πέ­φτουν πα­ρα­πέ­ρα οπό­τε σε έναν νέ­ο κύ­κλο νέ­ες απο­λύ­σεις νέ­α υπο­κα­τα­νά­λω­ση νέ­α μεί­ω­ση της πα­ρα­γω­γής, ως την απόλυ­τη από­λυ­τη πεί­να και το θά­να­το της χώ­ρας

Ό­λο αυ­τό εί­ναι έ­να κα­κό­γου­στο πα­ρα­μύ­θι, δη­λα­δή ε­ντε­λώς ξεκομμένο α­πό την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για­τί α) ό­λες οι χώ­ρες στο σύγ­χρο­νο  κα­πι­τα­λισμό εί­ναι α­νοι­χτές στον έ­ξω κό­σμο και ό­χι κλει­σμέ­νες στον ε­αυ­τό τους για να πει­νά­σουν ό­ταν κά­ποια ξέ­νη χώ­ρα τους κό­βει διαρ­κώς τους μι­σθούς των ερ­γα­τών της. Μά­λι­στα σε τέ­τοιες χώ­ρες δεν εμ­φα­νί­ζε­ται κα­νείς πι­στω­τής να τους κό­ψει τους μι­σθούς ε­πει­δή χρω­στά­νε α­πλά για­τί δεν χρω­στά­νε α­φού δεν έ­χουν α­νταλ­λα­γές με το ε­ξω­τε­ρι­κό. Ει­δι­κά δεν εί­ναι κα­θό­λου η Ελ­λά­δα τέτοια χώ­ρα που εί­ναι α­ντί­θε­τα υ­πό­δειγ­μα ζω­τι­κής ε­ξω­τε­ρι­κής ε­ξάρ­τη­σης. Και γι αυ­τό αν η Ε­Ε μας κό­ψει τα δα­νει­κά θα πά­θου­με με­γά­λη ζη­μιά και θα πεινά­σου­με με πεί­να Σο­μα­λί­ας και ό­χι Κί­νας. Και βέ­βαια η πεί­να μας δεν θα έ­χει σχέ­ση με αυ­τήν της Αρ­γε­ντι­νής που ό­ταν χρε­ω­κό­πη­σε εί­χε ε­μπο­ρι­κό πλε­όνα­σμα χά­ρη κυ­ρί­ως στο υ­πέ­ρο­χο κρέ­ας της που θα μπο­ρού­σε να θρέ­ψει για χρόνια τον αρ­γε­ντίνικο λα­ό σε συν­θή­κες α­κό­μα και α­πο­κλει­σμού . β) για­τί πουθε­νά δεν έ­χει συμ­βεί να πέ­φτουν οι μι­σθοί των ερ­γα­τών και να μην αυ­ξά­νουν την α­το­μι­κή κα­τα­νά­λω­ση τους οι κα­πι­τα­λι­στές, ή να μην με­τα­τρέ­πουν σε συσ­σώ­ρευ­ση πιο σύγ­χρο­νων μέ­σων πα­ρα­γω­γής τα με­γα­λύ­τε­ρα κέρ­δη τους λό­γω μεί­ωσης μι­σθών και τε­λι­κά να μην ε­ξά­γουν πιο έ­ντο­να α­πό πριν τα πιο φτη­νά προ­ϊ­ό­ντα που μπο­ρούν να πα­ρά­γουν α­φού πέ­φτουν οι μι­σθοί δη­λα­δή να μην βγαί­νει η δο­σμέ­νη χώ­ρα α­πό την κρί­ση χρέ­ους της α­κρι­βώς εξ αι­τί­ας αυ­τής της μεί­ω­σης μι­σθών. Αυ­τό που συμ­βαί­νει με την άγρια πτώ­ση των μι­σθών σε μια υ­περ­χρε­ω­μέ­νη χώ­ρα δεν εί­ναι η χρε­ω­κο­πί­α αλ­λά η κοι­νω­νι­κή α­νι­σό­τη­τα, η υπε­ρεκ­με­τάλ­λευ­ση και η υ­περ­συσ­σώ­ρευ­ση του κε­φα­λαί­ου. Η υ­περ­χρε­ω­μέ­νη χώρα μπο­ρεί να πε­θά­νει με την βί­αι­η  πτώ­ση των μι­σθών μό­νο αν οι πι­στω­τές α­παιτή­σουν σύντο­μα πί­σω τα δα­νει­κά. Αλ­λά αυ­τό δεν το έ­κα­νε ού­τε τα τε­λευταί­α 15 χρό­νια το ΔΝΤ με­τά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες των χω­ρών του τρί­του κό­σμου ούτε τώ­ρα α­κό­μα πε­ρι­σσό­τε­ρο δεν το έ­κα­νε η Ε­Ε. Γι αυ­τό αυ­ξή­θη­κε το ελ­λη­νι­κό χρέος με­τά την ου­σια­στι­κή χρε­ω­κο­πί­α της χώ­ρας μας. Δη­λα­δή συ­νε­χί­σα­νε οι σα­μπο­τέρ το σα­μπο­τάζ ο­πό­τε η χώ­ρα δα­νει­ζό­ταν πά­λι πολ­λά για να ει­σά­γει για­τί και πά­λι πα­ρά την με­γα­λύ­τε­ρη φτώ­χεια της συ­νέ­χι­σε να κα­τα­να­λώ­νει πιο πολ­λά α­πό τα ό­λο και πιο λί­γα που μπο­ρού­σε να πα­ρά­γει.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα οι πι­στω­τές έ­κα­ναν στη χώ­ρα μας και μά­λιστα τε­λι­κά με πο­λύ πιο ευνοϊκό τρό­πο ό­τι κά­νουν α­πέ­να­ντι σε ό­λες τις χώ­ρες με με­γά­λα ε­μπο­ρι­κά ελ­λείμ­μα­τα ό­ταν αυ­τές χρε­ο­κο­πούν εξ αι­τί­ας αυ­τών των ελ­λειμ­μά­των. Κό­βουν τους μι­σθούς με ε­σω­τε­ρι­κή υ­πο­τί­μη­ση ή με υ­πο­τί­μη­ση του νο­μίσμα­τος για να κά­νουν πιο φτη­νά τα ε­μπο­ρεύ­μα­τά τους και για να ε­πενδύ­σουν οι κα­πι­τα­λι­στές τους σε πιο με­γά­λο και πιο σύγ­χρο­νο μη­χα­νο­λο­γικό ε­ξο­πλι­σμό. Αυ­τή εί­ναι η κλασ­σι­κή μέ­θο­δος της «πεί­νας των ερ­γα­τών υ­πέρ του ε­ξα­γω­γι­κού κε­φά­λαιου»  ώ­στε να κλεί­σει κά­ποτε το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα. Μι­λά­με για ε­ξα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο με την ευ­ρύ­τε­ρη έν­νοια πε­ρι­λαμ­βά­νο­ντας σε αυ­τό και ε­κεί­νο που πα­ρά­γει στην υ­περ­χρε­ω­μέ­νη χώ­ρα προ­ϊ­ό­ντα που α­ντικα­θι­στούν άλ­λα ει­σα­γό­με­να. Αυ­τή εί­ναι η μέ­θο­δος του ΔΝΤ της Ε­Ε και άλ­λων διε­θνών πι­στω­τών. Τε­λι­κά αυ­τή η μέ­θο­δος πιά­νει με­τά α­πό πολ­λά βά­σα­να των λα­ών που γί­νο­νται φτω­χό­τε­ροι για να γί­νουν πλου­σιό­τε­ροι οι ε­ξα­γω­γείς και άλ­λοι ι­σχυ­ροί κε­φα­λαιο­κρά­τες της δο­σμέ­νης χώ­ρας. Πιά­νει βέ­βαια σχετι­κά μέ­σα στον κα­πι­τα­λι­σμό για­τί με­τά α­πό λί­γο μια με­γα­λύ­τε­ρη κρίση χρέ­ους θα ε­κρα­γεί σε μια άλ­λη χώ­ρα ή ο­μά­δα χω­ρών ό­που έ­χει αυ­ξη­θεί το ε­μπορι­κό τους έλ­λειμ­μα εξ αι­τί­ας α­νά­με­σα στα άλ­λα και του ι­σχυ­ρού α­ντα­γω­νι­σμού ε­κεί­νων που μό­λις βγή­καν α­πό την χρε­ο­κο­πί­α. Στην Ελ­λά­δα ό­μως η μέ­θοδος αυ­τή δεν έ­πια­σε κα­θό­λου ού­τε προ­σω­ρι­νά ού­τε μα­κρο­πρό­θε­σμα για τον απλό λό­γο ό­τι ε­κτός α­πό τους ερ­γα­ζό­με­νους και τους α­νέρ­γους που έ­γι­ναν φτωχό­τε­ροι σύμ­φω­να με αυ­τή τη μέ­θο­δο α­πο­μειώ­θη­κε μέ­χρι χρε­ω­κο­πί­ας και συ­ντρι­πτι­κά με­γά­λο μέ­ρος του πα­λιού πα­ρα­γω­γι­κού κε­φά­λαιου ε­νώ κά­θε καινούρ­γιο ε­μποδί­στη­κε να ε­πεν­δυ­θεί  πα­ρα­γω­γι­κά σε με­γά­λη κλί­μα­κα. 

Είναι το παραγωγικό σαμποτάζ που ρίχνει πάνω απ όλα τους μισθούς και λιγότερο η τρόικα

   Οι οι­κο­νο­μι­κά φι­λε­λεύ­θε­ροι στην Ε­Ε και εν μέ­ρει στη χώ­ρα μας κατα­λα­βαί­νουν κα­λά ό­πως εί­πα­με ό­τι εί­ναι στο βά­θος το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών που ο­δη­γεί στο με­γά­λο δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλ­λειμ­μα και τε­λι­κά στο με­γά­λο δη­μό­σιο χρέ­ος. Ό­μως διευ­κο­λύ­νουν τους σαμπο­τα­ρι­στές να κα­λύ­πτουν το σα­μπο­τάζ που κά­νουν ό­ταν δια­πι­στώ­νουν ό­τι αυ­τό το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών οφεί­λε­ται σε με­γά­λο βαθ­μό και στους μι­σθούς. Βέ­βαια δεν βλέ­πουν τους μι­σθούς σαν την μό­νη αι­τί­α του ελ­λείμ­μα­τος. Σαν κύ­ρια αι­τί­α βλέ­πουν αυ­τό που ο­νο­μά­ζουν διαρ­θρω­τι­κά προ­βλή­μα­τα της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νομί­ας στα ο­ποί­α συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νουν και τους μι­σθούς. Ό­μως τα διαρ­θρω­τι­κά έχουν γι αυ­τούς να κά­νουν κυ­ρί­ως με έ­να δευ­τε­ρεύ­ον τμή­μα του σα­μπο­τάζ ό­πως εί­ναι τα κλει­στά ε­παγ­γέλ­μα­τα που ε­μπο­δί­ζουν τη συ­γκέ­ντρω­ση και την συγκε­ντρο­ποί­η­ση του κε­φά­λαιου, ή τη γρα­φειο­κρα­τι­κή δια­φθο­ρά και τη σπα­τά­λη που εί­ναι πιο ά­με­σες μορ­φές του σα­μπο­τάζ κλπ.

Ό­μως η Ε­Ε τε­λι­κά για να μην συ­γκρου­στεί με τα ρω­σό­δου­λα κόμ­μα­τα, που την α­πει­λούν ό­τι θα κη­ρύ­ξουν χρε­ο­κο­πί­α και θα α­νατι­νά­ξουν το Ευ­ρώ αν πο­λυ­στρι­μω­χθούν, δεν ε­πι­μέ­νει στην πρά­ξη ού­τε καν σε αυ­τές τις μη μι­σθο­λο­γι­κές «διαρ­θρω­τι­κές αλ­λα­γές». Έ­τσι ξε­σπά­ει σχεδόν ο­λο­κλη­ρω­τι­κά πά­νω στους μι­σθω­τούς και πά­νω στο πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο με την υ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση. Και ε­πει­δή ο κό­σμος βλέ­πει και νιώ­θει στο πε­τσί του ό­τι οι μι­σθοί έ­χουν στην πρά­ξη βυ­θι­στεί και μό­νο τυ­πι­κά μέ­νουν στο πα­λιό ε­πί­πε­δο και μό­νο σε ό­σο α­φο­ρά τα ε­λά­χι­στα ό­ρια ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο εξορ­γί­ζε­ται με την Ε­Ε και πη­γαί­νει με τους ρω­σό­δου­λους που τρί­βουν τα χέρια τους για αυ­τή τη δει­λή και ταυ­τό­χρο­να υ­πε­ρε­πεμ­βα­τι­κή ευ­ρω­πα­ϊ­κή πο­λιτι­κή.

Ό­μως, για να ε­πι­στρέ­ψου­με στους οι­κο­νο­μο­λό­γους του ΣΥΝ και του Τσί­πρα, με τέ­τοιους χα­μη­λούς μι­σθούς έ­πρε­πε να εί­χε αρ­χί­σει να ε­κτο­πί­ζει η ντό­πια πα­ρα­γω­γή τις ει­σα­γω­γές και να αυ­ξά­νει πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο τις ε­ξα­γω­γές. Αυ­τό δεν γί­νε­ται ό­μως για­τί α­πλά α­πα­γο­ρεύο­νται πο­λι­τι­κά ό­λες οι μη α­να­το­λι­κές ε­πεν­δύ­σεις στη χώρα μας, δη­λα­δή α­πα­γο­ρεύ­ε­ται α­πό το κρά­τος να έρ­χο­νται σε πα­ρα­γω­γι­κή σχέ­ση οι εργά­τες με τα μέ­σα πα­ρα­γω­γής, δη­λα­δή α­πα­γο­ρεύ­ε­ται στους ερ­γά­τες να έ­χουν μι­σθό και στους μη α­να­το­λι­κούς κα­πι­τα­λι­στές να έ­χουν κέρ­δος. Η σπα­νιό­τη­τα του πα­ρα­γω­γι­κού κε­φά­λαιου και η πλη­θώ­ρα των ερ­γα­τών ση­μαί­νει αυ­τό­ματα τε­ρά­στια πτώ­ση των μι­σθών. Και αυ­τό α­κρι­βώς έ­γι­νε τα δύ­ο τε­λευ­ταί­α χρόνια. Το ό­τι θέ­λει να ρί­ξει η τρό­ι­κα τους ε­πί­ση­μους ε­λά­χι­στους μι­σθούς α­πλά διευ­κο­λύ­νει τους ρω­σό­δου­λους ψευ­το­α­ρι­στε­ρούς να βγουν κι α­πό πά­νω την ώ­ρα που εί­ναι πρω­τα­θλη­τές του κρα­τι­κού πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ με το ο­ποί­ο φου­σκώ­σα­νε τον ε­φε­δρι­κό στρα­τό των α­νέρ­γων και έ­τσι ρί­ξα­νε αντι­κει­με­νι­κά τους μι­σθούς. Και μά­λι­στα δεν τους έ­φτα­νε αυ­τό αλ­λά με­γα­λώ­σα­νε αυ­τόν τον στρα­τό και έ­τσι ρί­ξα­νε κι άλ­λο τους μι­σθούς με την μα­ζι­κή ει­σα­γω­γή με­τα­να­στευ­τι­κού προ­λε­τα­ριά­του σε συν­δυα­σμό με τη μαύρη ερ­γα­σί­α που την προ­ω­θή­σα­νε πα­ντού στο ό­νο­μα τά­χα του α­ντι­ρα­τσι­στι­κού και α­ντι­ξε­νο­φο­βι­κού α­γώ­να με α­πο­τέ­λε­σμα, που το ε­πι­διώ­ξα­νε και αυ­τό, να δυ­να­μώ­σουν και το ρα­τσι­σμό και την ξε­νο­φο­βί­α και το φα­σι­σμό μέ­σα στους ερ­γά­τες. Α­κό­μα και τον ε­λά­χι­στο ε­πί­ση­μο μι­σθό στον ι­διω­τι­κό τομέ­α το κα­θε­στώς τον δια­τή­ρη­σε ως τώ­ρα ό­χι α­πό φι­λερ­γα­τι­σμό αλ­λά μό­νο για να μέ­νει σχε­τι­κά πιο ψη­λό το κό­στος στην κά­πως με­γά­λη ε­πι­χεί­ρη­ση που τη­ρεί κά­ποιους λο­γι­στι­κούς και ερ­γα­σια­κούς κα­νό­νες σε α­ντί­θεση με τη μικρο­με­σαί­α ε­πι­χεί­ρη­ση και έ­τσι να κα­θυ­στε­ρεί­ται σχε­τι­κά η συ­γκέ­ντρω­ση και συ­γκε­ντρο­ποί­η­ση του κε­φά­λαιου. Εί­ναι πραγ­μα­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι στη μι­κρο­με­σαί­α ε­πι­χεί­ρη­ση ό­που α­πα­σχο­λεί­ται ο με­γα­λύ­τε­ρος όγκος μι­σθω­τών το κα­θε­στώς των ρω­σό­δου­λων με ε­πι­κε­φα­λής πά­λι την «τα­ξι­κή» ψευτο­α­ρι­στε­ρά δεν δι­στά­ζει να ρί­χνει α­κό­μα πα­ρα­κά­τω τον ή­δη ά­θλιο «μαύ­ρο» μι­σθό και τη «μαύ­ρη» υ­πε­ρω­ρί­α.  Αυ­τό για­τί  δεν φο­βά­ται πο­λι­τι­κά τη μι­κρο­μεσαί­α ε­πι­χεί­ρη­ση κα­θώς ε­κεί και η ερ­γο­δο­σί­α εί­ναι α­δύ­να­τη και το προλε­τα­ριά­το ε­ντε­λώς α­νορ­γά­νω­το και ε­ντε­λώς α­προ­στά­τευ­το.

Η ε­ξή­γη­ση λοι­πόν της έ­ντο­να συρ­ρι­κνού­με­νης πα­ρα­γω­γής τε­λευ­ταία δεν βρί­σκε­ται στην υ­πο­κα­τα­νά­λω­ση των μι­σθω­τών ό­πως ι­σχυ­ρί­ζο­νται οι οικο­νο­μο­λό­γοι του  βρώ­μι­κου σκλη­ρού πυ­ρή­να του κα­θε­στώ­τος. Βρί­σκε­ται στο συ­νε­χι­ζό­με­νο σα­μπο­τά­ρι­σμα του πα­ρα­γω­γι­κού κε­φά­λαιου, δη­λα­δή στο σαμπο­τά­ρι­σμα της πα­ρα­γω­γι­κής δυ­να­τό­τη­τας της κοι­νω­νί­ας και ό­χι στη μεί­ωση της κα­τα­να­λω­τι­κής της δυ­να­τό­τη­τας α­πό τα μέ­τρα πεί­νας της Ε­Ε. Και  αυτό φαί­νε­ται στον πυ­ρή­να του δη­μο­σιο­νο­μι­κού ελ­λείμ­μα­τος   και του χρέ­ους, που ε­πι­μέ­νει να εί­ναι πα­ρά την ου­σια­στι­κή κα­θο­λι­κή μεί­ω­ση των μι­σθών, το συ­νε­χι­ζό­με­νο πε­λώ­ριο έλ­λειμ­μα των τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών της χώ­ρας μας.

Το ευρωπαϊκό αδιέξοδο απέναντι στους ανατολικούς προβοκάτορες και η ιστορική βάση του

Αυ­τός εί­ναι ο λό­γος που το ε­ξω­τε­ρι­κό χρέ­ος με­γα­λώ­νει α­ντί να μειώ­νε­ται ό­πως οι πά­ντες απ έ­ξω πε­ρί­με­ναν. Γι αυ­τό ο Σα­μα­ράς, η Πα­παρ­ρή­γα και ο Τσί­πρας  προ­κα­λού­σαν ε­δώ και έ­να χρό­νο ό­λους τους πρω­θυ­πουρ­γούς της Ε­Ε και τις κο­ρυ­φές της δυ­τι­κής οι­κο­νο­μο­λο­γί­ας και προ­φη­τεύ­α­νε με σι­γου­ριά ό­τι το μνη­μό­νιο και τα άλ­λα προ­γράμ­μα­τα θα α­πο­τύ­χαι­ναν και ό­τι η χώ­ρα θα χρε­ο­κο­πού­σε αν αυ­τοί κό­βα­νε τους μι­σθούς ή αν δεν της δί­να­νε κι άλ­λα λε­φτά. Βέ­βαια ό­λοι αυ­τοί φρό­ντι­σαν τα πράγ­ματα να γί­νουν α­κρι­βώς ό­πως πρό­βλε­παν, δη­λα­δή έ­γι­ναν δο­λο­φό­νοι  για να α­πο­δεί­ξουν ό­τι εί­ναι προ­φή­τες α­φού πρό­βλε­ψαν σω­στά ό­τι το θύ­μα τους θα πέ­θαι­νε. Ό­ταν δη­λα­δή τη μέ­ρα οι Γερμα­νοί βά­ζαν αί­μα στον άρ­ρω­στο, α­φού τον εί­χαν υ­πο­χρε­ώ­σει σε γε­ρή δί­αι­τα σύμ­φω­να με τη γνω­στή θε­ρα­πεί­α ό­λων των χρε­ο­κο­πη­μέ­νων, οι ντό­πιοι προ­φή­τες μας παί­ζο­ντας το ρό­λο της δο­λο­φό­νου νο­σο­κό­μας της νυ­χτε­ρι­νής βάρ­διας του κά­να­νε με τη­λε­ο­πτι­κή α­ναι­σθη­σί­α μια γε­ρή α­φαί­μα­ξη πά­νω στον ύ­πνο του. Με­τά  κα­τη­γο­ρού­σαν τη Μέρ­κελ ό­τι σκο­τώ­νει τον άρ­ρω­στο με τη δί­αι­τα της. Προς το πα­ρόν ό­λη η αν­θρω­πό­τη­τα και δυ­στυ­χώς και ο έλ­λη­νας α­σθε­νής έ­χει δει τη δί­αι­τα αλ­λά σχε­δόν κα­νείς την α­φαί­μα­ξη. Το κα­κό εί­ναι  ό­τι ε­νώ οι δυ­τι­κοί δα­νει­στές  ξύ­νουν το κε­φά­λι τους με την Ελ­λά­δα συ­νε­χί­ζουν την ί­δια «θε­ρα­πεί­α»: με­τάγ­γι­ση έ­να­ντι ό­λο και πιο ά­γριας δί­αι­τας δη­λα­δή συ­νεχί­ζουν να δα­νεί­ζουν τη χώ­ρα αλ­λά με την προ­ϋ­πό­θε­ση αυ­τή να μειώ­νει τους μι­σθούς.  Ό­ταν ό­μως υ­πάρ­χει σα­μπο­τάζ η μεί­ω­ση των μι­σθών ε­πι­τα­χύ­νει το α­πο­τέ­λε­σμα που ε­πε­δί­ω­ξε ο δο­λο­φό­νος. Αυ­τή τη στιγ­μή η Ε­Ε και το ΔΝΤ μειώνο­ντας τους μι­σθούς ε­πι­τα­χύ­νουν το έ­γκλη­μα των ελ­λή­νων σα­μπο­τα­ρι­στών και παίρ­νουν και την πο­λι­τι­κή ευ­θύ­νη του.  Μά­λι­στα η Γερ­μα­νί­α ε­πει­δή δεν μπο­ρεί πια με τί­πο­τα να α­ντι­με­τω­πί­σει το γε­γο­νός ό­τι η ε­πί­ση­μη Ελ­λά­δα την εκβιά­ζει ω­μά με την α­πει­λή χρε­ω­κο­πί­ας και τρέ­μο­ντας για μια κα­θο­λι­κή κρί­ση του Ευ­ρώ πρό­τει­νε τη οι­κο­νο­μι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση της Ελ­λά­δας α­πό την ΕΖ, δη­λα­δή έ­φτα­σε στον πο­λι­τι­κό πα­νι­κό α­φού κα­τάρ­γη­σε τη βά­ση του κρα­τι­κού δη­μο­κρα­τι­κού ε­θε­λο­ντι­σμού πά­νω στον ο­ποί­ο στη­ρί­ζε­ται ό­λο το ευ­ρω­παϊκό οι­κο­δό­μη­μα. Βέ­βαια ό­λοι καγ­χά­σα­νε στην Ε­Ε με την Γερ­μα­νί­α που εί­ναι πια α­πο­μο­νω­μέ­νη γιατί ό­λοι της ζη­τά­νε να πλη­ρώ­σει για να σώ­σει την Ελ­λά­δα και το Ευ­ρώ. Αυ­τό έ­δω­σε την ευ­και­ρί­α στην «δο­λο­φό­νο της νυ­χτε­ρι­νής βάρ­διας» να κραυ­γά­σει για τα δη­μο­κρα­τι­κά της δι­καιώ­μα­τα  και να εί­ναι οι πά­ντες μα­ζί της και ε­να­ντί­ον του για­τρού που συ­νι­στά α­φαί­μα­ξη με δί­αι­τα.

Γι αυ­τό ε­πι­μέ­νου­με και το έ­χου­με ξα­να­πεί ό­τι μό­νο ο ελ­λη­νι­κός λα­ός μπο­ρεί να δώ­σει τη μά­χη ε­νά­ντια στους σα­μπο­τα­ρι­στές. Γι αυ­τό το λό­γο το μό­νο που μπορεί και πρέ­πει να κά­νει η Ε­Ε εί­ναι να του δώ­σει αυ­τήν την ευ­και­ρί­α χω­ρίς να τον ε­ξα­θλιώ­σει ε­πι­διώ­κο­ντας μια συ­ναι­νε­τι­κή α­πο­χώ­ρηση της Ελ­λά­δας α­πό την ΕΖ και ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας γι αυ­τό έ­να πο­λύ με­γά­λο και φτη­νό δά­νειο για την Ελ­λά­δα ώ­στε να έ­χει ό­πλα για να δώσει η ί­δια τη μά­χη ενά­ντια στη χρε­ω­κο­πί­α χω­ρίς να πά­ει στο λαι­μό της ό­λη την Ε­Ε. 

Η πε­λώ­ρια α­δυ­να­μί­α της Ε­Ε και ό­λης της δυ­τι­κής α­στι­κής τά­ξης να δια­χει­ρι­στεί το ελ­λη­νι­κό πρό­βλη­μα ο­φείλε­ται στο βά­θος στα οι­κο­νο­μι­κά και ι­δε­ο­λο­γι­κά α­διέ­ξο­δα του δυ­τι­κού μονο­πω­λια­κού κε­φά­λαιου που δεν του ε­πι­τρέ­πουν να συ­γκρου­στεί με το α­να­το­λι­κό νε­ο­να­ζι­στι­κό ι­μπε­ρια­λι­στι­κό μπλοκ με το ο­ποί­ο συ­νερ­γά­ζε­ται τό­σο στε­νά στη βά­ναυ­ση εκ­με­τάλ­λευ­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της Α­να­το­λής και της Δύ­σης. Α­πό ι­δε­ο­λο­γι­κή ά­πο­ψη αυτό με­τα­φρά­ζε­ται στην α­δυ­να­μί­α της  ση­με­ρι­νής πα­ρακ­μια­κής και γε­ρα­σμέ­νης δυ­τι­κής α­στι­κής τά­ξης να με­λε­τή­σει την κυ­ρί­αρ­χη πα­ντού κρα­τι­κο­μο­νοπω­λια­κή οι­κο­νο­μί­α και κυ­ρί­ως την ι­μπε­ρια­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή που α­ντι­στοιχεί σε αυ­τήν την οι­κο­νο­μί­α. Έ­τσι η γριά αυ­τή ζει θε­ω­ρη­τι­κά στον πλα­σμα­τικό, α­φη­ρη­μέ­νο και ε­ξό­χως υ­πο­κρι­τι­κό κό­σμο του κά­πο­τε ε­λεύ­θε­ρου α­ντα­γω­νισμού της νιό­της της. Δεν έ­χει προ­σέ­ξει λοι­πόν ού­τε μπο­ρεί να φα­ντα­στεί ό­τι υ­πάρ­χουν πρω­θυ­πουρ­γοί και αρ­χη­γοί α­ξιω­μα­τι­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης που θέ­λουν με πά­θος να κα­τα­στρέ­ψουν το με­γα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι α­πό το πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο της χώ­ρας τους ε­πει­δή αυ­τό συμ­φέ­ρει μια άλ­λη χώ­ρα στην ο­ποί­α ο κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κός κα­πι­τα­λι­σμός έ­χει φτά­σει στο πιο συ­γκε­ντρω­μέ­νο ση­μεί­ο του. Δεν μπο­ρεί να φα­ντα­στεί ό­τι οι κα­θώς πρέ­πει κύ­ριοι που διοικούν την φαινο­με­νι­κά α­σή­μα­ντη Ελ­λά­δα και που έ­χουν δι­δα­χτεί στα α­με­ρικά­νι­κα πα­νε­πι­στή­μιά τον Κέ­υν­ς και τον Φρίντμαν εί­ναι πρά­κτο­ρες μιας χώ­ρας που η­δο­νί­ζε­ται να σκέ­φτε­ται και να δρα με την πο­λι­τι­κή οι­κο­νο­μί­α του ληστή που εί­ναι σή­με­ρα αυ­τό το φαιο­κόκ­κι­νο μίγ­μα ε­θνι­κοσο­σια­λι­σμού και α­νε­στραμ­μέ­νου μαρ­ξι­σμού της Ρω­σί­ας. Κι ό­λα αυ­τά για­τί δεν μπο­ρεί να φαντα­στεί μέ­σα στην φι­λε­λεύ­θε­ρη χαύ­νω­σή της ό­τι ε­κτός α­πό τις γε­λοί­ες συ­νομω­σιο­λο­γί­ες υ­πάρ­χουν και οι πραγ­μα­τι­κές συ­νο­μω­σί­ες οι ο­ποί­ες εί­ναι δυνα­τές μό­νο χά­ρη στην οι­κο­νο­μική, στρα­τιω­τι­κή και τε­λι­κά πο­λι­τι­κή υ­περ­συ­γκέ­ντρω­ση ε­κεί­νου του κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κού κε­φά­λαιου που υ­πο­χρε­ω­τι­κά  θέ­λει μια νέ­α βί­αι­η α­να­δια­νο­μή του κό­σμου για να μπο­ρεί να κα­τα­χτήσει α­πό ι­σχυ­ρό­τε­ρη θέ­ση την πα­γκό­σμια η­γε­μο­νί­α στο κα­θαυ­τό οι­κο­νο­μι­κό κρα­τι­κο-μο­νο­πω­λια­κό ε­πί­πε­δο.

Αυ­τή η εγ­γε­νής α­δυ­να­μί­α των δυ­τι­κών μο­νο­πω­λι­στών ι­μπε­ρια­λι­στών έ­χει το ε­ξής κα­λό. Θα ε­πι­τρέ­πει ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο στους πραγ­μα­τι­κούς μαρ­ξι­στές, δη­λα­δή στους α­φο­σιω­μέ­νους ο­πα­δούς της θε­ω­ρί­ας του ε­πα­να­στατι­κού προ­λε­τα­ριά­του να εί­ναι ε­κεί­νοι που θα βλέ­πουν αρ­κε­τά κα­θα­ρά και θα πο­λε­μά­νε α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά τον κύ­ριο ε­χθρό της συ­γκε­κρι­μέ­νης φά­σης. Έ­τσι θα έρ­θει πά­λι η ώ­ρα να ξα­να­δο­θεί α­πό πο­λύ ι­σχυ­ρό­τε­ρες θέ­σεις η με­γά­λη ε­πανα­στα­τι­κή μά­χη που δια­κό­πη­κε στην ει­κο­σα­ε­τί­α 1960-80 ό­ταν οι α­στοί νέ­ου τύπου που βγή­καν μέ­σα α­πό τα σπλά­χνα της πο­λι­τι­κά κυ­ρί­αρ­χης ερ­γα­τι­κής τά­ξης πή­ραν την ε­ξου­σί­α αρ­χι­κά στην ΕΣ­ΣΔ και  αρ­γό­τε­ρα στην Κί­να και συ­νέ­τρι­ψαν το ε­πα­να­στα­τι­κό προ­λε­τα­ριά­το σε ό­λο τον κό­σμο. Και αυ­τό δεν το έ­κα­ναν μόνο για τον ε­αυ­τό τους αλ­λά και για λο­γα­ρια­σμό και με τη θερ­μή υ­πο­στή­ριξη των δυ­τι­κών φι­λε­λεύ­θε­ρων ι­μπε­ρια­λι­στών.

Τώ­ρα οι τε­λευ­ταί­οι πλη­ρώ­νουν και θα πλη­ρώ­σουν α­κό­μα πιο α­κρι­βά το πε­λώ­ριο ι­στο­ρι­κό τους έ­γκλη­μα να βα­δί­σουν μα­ζί με τους νέ­ους Χί­τλερ ενά­ντια στον Στά­λιν και στον Μά­ο. Έ­τσι εί­ναι βα­ριά υ­πεύ­θυ­νοι για  την Κί­να και τη Ρω­σί­α τέ­ρα­τα. Ει­δι­κά θα πλη­ρώ­σουν πο­λύ το γε­γο­νός ό­τι το δεύ­τε­ρο τέ­ρας τους έ­χει δώ­σει να κα­τα­πιούν μια υ­πο­χεί­ριά τους α­πελ­πι­σμέ­νη Ελ­λά­δα που τώ­ρα α­να­τι­νάσ­σε­ται στο στο­μά­χι τους. Ε­δώ πλη­ρώ­νουν ει­δι­κά το ό­τι παρα­δώ­σανε τον τα­ξι­κό τους ε­χθρό Ν. Ζα­χα­ριά­δη στους ρώ­σους δή­μιούς του ό­ταν αυ­τός πρώ­τος τους α­πο­κά­λυ­ψε στον κό­σμο σαν προ­δό­τες. Έ­τσι α­ντί να έ­χουν στην Ελ­λά­δα έ­να του­λά­χι­στον δη­μο­κρα­τι­κό και πα­τριω­τι­κό ευ­ρω­πα­ϊ­κό προλε­τα­ριά­το έ­χουν έ­να στί­φος α­πό τους πιο ε­λε­ει­νούς λού­μπεν πρά­κτο­ρες του τσά­ρου που κα­μώ­νο­νται τους εκ­προ­σώ­πους των ερ­γα­τών. Αλ­λά η Ελ­λά­δα δεν εί­ναι ού­τε Κί­να ού­τε Ρω­σί­α ό­που οι νε­ο­να­ζι­στές η­γέ­τες τους μπο­ρούν να παρι­στά­νουν τους ε­θνι­κι­στές. Ε­δώ αυ­τοί που κά­νουν τους ε­θνι­κι­στές εύ­κο­λα θα α­πο­κα­λυ­φθούν σαν πρά­κτο­ρες της Ρω­σί­ας και της Κί­νας ό­σο αυ­τές θα φανε­ρώ­νο­νται σαν οι ω­φε­λη­μέ­νοι κυ­ρί­αρ­χοι χά­ρη σε αυ­τήν τη με­γά­λη ε­θνι­κή κατα­στρο­φή που αρ­χί­σα­με να ζού­με. Και η ορ­γή ε­να­ντί­ον τους θα εί­ναι παλ­λα­ϊ­κή.