ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΜΠΟΧΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΚΕΥΩΡΩΝ
ΔΙΝΟΥΝ ΡΟΛΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙΣΤΕΣ!
ΔΙΝΟΥΝ ΡΟΛΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙΣΤΕΣ!
Με την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» ξεσκεπάζεται σε όποιον θέλει να δει ο προβοκατόρικος και φασιστικός χαρακτήρας της διακομματικής συμμορίας κορυφής που κυβερνάει τα τελευταία χρόνια τη χώρα. Το ρωσόδουλο μέτωπο (οι ηγεσίες των έξι κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία) εφάρμοσε για χρόνια τη μέθοδο των επιλεκτικών σκανδάλων, δηλαδή υπαρκτών ή συχνά ανύπαρκτων σκανδάλων που ανασύρονταν η εφευρίσκονταν μόνο και μόνο για να εκκαθαρίσει πραξικοπηματικά τους πολιτικούς του αντιπάλους στα δύο μεγάλα στη βάση τους φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Αυτή τη φορά στόχος μίας τέτοιας φασιστικής εκκαθάρισης έγινε ο Παπακωνσταντίνου που φορτώθηκε με την κατηγορία της αλλοίωσης της λίστας. Όμως, αυτή τη φορά μαζί με το θύμα δέχθηκε πλήγματα και το ίδιο το καθεστώς, γιατί το κατηγορητήριο του αποδεικνύεται τρύπιο, ενώ κάθε στοιχείο που έρχεται στο φως φανερώνει μία σκευωρία που μάλιστα έβγαλε στο προσκήνιο τον αγαπημένο εισαγγελέα του καθεστώτος και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, τον Διώτη.
Πακέτο με τη φασιστική επίθεση στον Παπακωνσταντίνου, πήγε και η συμμαχία του εθνικοφασίστα Π. Καμμένου με τους ναζιστές της «Χρ. Αυγής» που κατέθεσαν από κοινού πρόταση με τις ευλογίες όλων των υπόλοιπων κομμάτων. Τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» με τα οποία θα έκανε αντιναζιστική συμμαχία ο Βενιζέλος, συμπεριλαμβανομένου του Βενιζέλου, ενέκριναν με την πιο ηχηρή σιωπή τους την πρωτοφανή επίσημη και ανοιχτή σύμπραξη κοινοβουλευτικού κόμματος με τη ναζιστική συμμορία, και μάλιστα σε μία υπόθεση που έχει γίνει το κεντρικό πολιτικό ζήτημα στη χώρα.
Φασιστικού τύπου η επίθεση ενάντια στον Παπακωνσταντίνου
Όταν στα τέλη Οκτωβρίου του 2012 άρχισε να συζητιέται το θέμα της μη αξιοποίησης των στοιχείων της λίστας για έλεγχο της φοροδιαφυγής, από το 2010 που έφτασε στην Ελλάδα, όλα τα κόμματα έδειχναν ως κύριο ένοχο τον Παπακωνσταντίνου, που ήταν υπουργός οικονομικών όταν παραλήφθηκε η λίστα. Όλοι τους επίσης προστάτεψαν τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους δηλαδή τους Καπελέρη και Διώτη, πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ που πήραν τη λίστα στα χέρια τους για να κάνουν έρευνες, αλλά δεν έκαναν τίποτα, και τον Βενιζέλο που μετά από μία παροδική «αμνησία» για το αν έχει τη λίστα ή όχι, τελικά την εμφάνισε λέγοντας ότι βρισκόταν σε κάποιο συρτάρι του γραφείου του. Δηλαδή, αποδείχτηκε ότι αυτός κλείδωσε τελικά σε ένα συρτάρι τη λίστα από το καλοκαίρι του 2011 που έγινε υπουργός οικονομικών και εμπόδισε την αξιοποίησή της αφού δεν την παρέδωσε στους διαδόχους του υπουργούς οικονομικών, ούτε κίνησε καμία διαδικασία για την αξιοποίησή της. Τότε κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν έβαλε θέμα σύστασης εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής αφού ο πιο έκθετος ήταν εκείνη τη στιγμή ο δικός τους Βενιζέλος. Όλα τα κόμματα αποφάσισαν ότι η διερεύνηση της υπόθεσης έπρεπε να αναβληθεί για να ζητηθεί η πρωτότυπη λίστα ξανά από τη Γαλλία. Κι όμως το γεγονός ότι δεν έγιναν έλεγχοι στα ονόματα των ελλήνων καταθετών που εμφανίζονταν στα αρχεία της ελβετικής τράπεζας HSBC για ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, ήταν αδιαμφισβήτητο. Αυτό το έγκλημα ήταν γνωστό από την αρχή και δεν χρειαζόταν να περιμένει κανείς την πρωτότυπη λίστα για να φτάσει από τη Γαλλία για να το διερευνήσει. Ταυτόχρονα, κανένας δεν έβαλε θέμα να κινηθούν άμεσα οι καθυστερημένοι για δύο σχεδόν χρόνια έλεγχοι και μάλιστα με προτεραιότητα στην οικογένεια Μπόμπολα που φιγουράρει στη λίστα, με δεδομένο τον τεράστιο όγκο των δημόσιων έργων που έχει αναλάβει ο «εθνικός εργολάβος». Όμως ούτε αυτό έγινε.
Το καθεστώς είχε αποφασίσει να κινήσει την υπόθεση της λίστας μόνο για να στήσει στον τοίχο έναν πολιτικό του αντίπαλο, έναν ευρωπαιόφιλο υπάλληλό του και όσους άλλους μπορούσε να βουλιάξει μαζί του.
Έτσι, όταν ήρθε από τη Γαλλία η πρωτότυπη λίστα και συγκρίθηκε με το αντίγραφο που εμφάνισε ο Βενιζέλος, διαπιστώθηκε ότι είχαν αφαιρεθεί τρία ονόματα, και τα τρία συγγενών του Παπακωνσταντίνου, που ήταν η εξαδέλφη του Ελένη Παπακωνσταντίνου, ο σύζυγος της Συμεών Σικιαρίδης, και ο σύζυγος της αδελφής της Ανδρέας Ρωσσώνης.
Αμέσως ο Βενιζέλος, με συνοπτικές διαδικασίες διέγραψε τον Παπακωνσταντίνου, ενώ η τρικομματική κυβέρνηση ετοίμασε σε χρόνο ρεκόρ την πρόταση για προανακριτική επιτροπή κατά του Παπακωνσταντίνου πριν καν διερευνηθεί αν οι τρεις ήταν καταρχήν ένοχοι φοροδιαφυγής ή όχι, αν δηλαδή τα ποσά που κατέθεσαν στην ελβετική τράπεζα είχαν δηλωθεί στην Εφορία και είχαν φορολογηθεί ή όχι.
Αποφασίστηκε ουσιαστικά η καταδίκη του Παπακωνσταντίνου από την τρικομματική κυβέρνηση με τις φανατικές ευλογίες των υπόλοιπων κομμάτων, πριν διερευνηθεί με οποιονδήποτε τρόπο με το διαθέσιμο υλικό πότε και σε ποιο υπολογιστή έγινε η παραποίηση της λίστας, δηλαδή το πιο κρίσιμο στοιχείο της υπόθεσης.
Γιατί τον Παπακωνσταντίνου;
Η επίθεση στον Παπακωνσταντίνου γίνεται με την «αντιμνημονιακή» πολιτική πλατφόρμα. Κατηγορείται δηλαδή ότι σαν εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου, τα κέρδη του οποίου υποτίθεται ότι υπηρετούν τα μνημόνια και η τρόικα, έκανε τα στραβά μάτια στη φοροδιαφυγή των πλουσίων, που οι αληθινοί ένοχοι της χρεωκοπίας σαμποταριστές χαρακτηρίζουν σαν έναν από τους κύριους παράγοντες της λεγόμενης υποδούλωσης της χώρας στους ευρωπαίους δανειστές.
Ο υπερδανεισμός της χώρας βέβαια δεν έγινε γιατί δεν εισπράττονταν τα έσοδα των φόρων από τους φοροφυγάδες, αλλά γιατί το καθεστώς ρήμαξε τη χώρα με το παραγωγικό σαμποτάζ και αυτό όχι για λογαριασμό των ευρωπαίων δανειστών, αλλά υπέρ των συμφερόντων των ρωσο-κινέζων φασιστών που μέσα στην κρίση βγαίνουν κερδισμένοι αγοράζοντας λιμάνια, τράπεζες, και ακίνητα με αποικιακούς όρους. Οι ηγεσίες των έξι κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία που προωθούν δουλικά τα συμφέροντα των αφεντικών τους και εξαθλιώνουν το λαό ρίχνοντας τον στη μεγαλύτερη ανεργία και την ανέχεια, παρουσιάζουν πάντα σα σωτήρες από τους υποτιθέμενους ευρωπαίους δυνάστες τις λεγόμενες «ανερχόμενες» δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ κατηγορούν τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις γιατί δεν δανείστηκαν από αυτές τις χώρες που προσφέρονταν να μας δώσουν χρήματα με «φιλικούς» όρους και πήγαν στο ΔΝΤ και στην Ευρώπη.
Ο Παπακωνσταντίνου είχε καταφερθεί εναντίον του ρόλου της Ρωσίας και της Κίνας στην ελληνική κρίση. Παραθέτουμε εδώ σχετικό απόσπασμα από μία συνέντευξή του :
: <<ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχει μεγάλη συζήτηση γύρω από τη στρατηγική δανεισμού που ακολουθήσατε στο τέλος του 2009 και στις αρχές του 2010. Σας καταλογίζουν ευθύνες για το ότι για παράδειγμα δεν εκμεταλλευθήκατε ευκαιρίες όπως να δανειστείτε μέσω της GoldmanSachs, να λάβετε δάνεια από Κίνα, Ρωσία κ.ο.κ. Πως σχολιάζετε αυτούς τους ισχυρισμούς;
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία ούτε καμιά τράπεζα προσφέρθηκαν να μας δώσουν δανεικά. Ούτε μας έδωσαν όταν ζητήσαμε. Το αντίθετο θα έλεγα, τόσο οι φίλες χώρες όσο και οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι δεν έχαναν την ευκαιρία να μας υπενθυμίζουν και να μας πιέζουν ότι η προσφυγή σε μηχανισμό στήριξης θα είναι αναπόφευκτη >>. (όπως δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του υπουργείου περιβάλλοντος :
http://www.ypeka.gr/ Default.aspx?tabid=386&sni%5B524%5D=1813&language=el-GR)
Είναι φανερό ότι τέτοιες φωνές το καθεστώς θέλει να τις φιμώνει και τελικά να τις τιμωρεί. Βέβαια, ο Παπακωνσταντίνου, δεν είναι για λύπηση. Είχε και αυτός, όπως όλα σχεδόν τα θύματα των εκκαθαρίσεων σωπάσει, όταν ο Γ. Παπανδρέου εκκαθάριζε άλλους φιλοευρωπαίους ή μη αρεστούς στο καθεστώς μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Έτσι μπόρεσε ο σοσιαλφασισμός να εκκαθαρίσει τόσο γρήγορα και αθόρυβα τα δύο μεγάλα κόμματα, αφού τα μελλοντικά θύματα του έδειχναν στη διάρκεια των εκκαθαρίσεων τον πιο άθλιο δουλικό τους χαρακτήρα, και πολλές φορές έπιαναν και από μία πέτρα να ρίξουν στο θύμα. Αυτή η στάση είναι σύμφυτη με τον άθλιο, χωρίς δημοκρατικές αρχές- χαρακτήρα συνολικά της ελληνικής αστικής τάξης. Πέρα από αυτά ο Παπακωνσταντίνου είναι πολιτικά ένοχος όπως όλοι οι φιλελεύθεροι υπάλληλοι του καθεστώτος για την αφόρητη πείνα στην οποία έχουν ρίξει το λαό και με τα δημοσιονομικά μέτρα και με τη συμμετοχή τους στο παραγωγικό σαμποτάζ όπου δουλικά επίσης οι εκάστοτε Παπακωνσταντίνου ακολουθούν τις εκάστοτε Μπιρμπίλες του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως άλλο το πολιτικά ένοχος άλλο το ποινικά ένοχος. Το να ταυτίζονται αυτά σημαίνει πέρασμα από την καταφαγωμένη αστική δημοκρατία στο φασισμό.
Έτσι έχει φτάσει σήμερα να αρκεί να σηκωθεί ένας θόρυβος από τα ΜΜΕ κατά του προς εκκαθάριση πολιτικού προσώπου τον οποίο να ακολουθεί ένας ορυμαγδός επιθέσεων από τους εκπροσώπους των κομμάτων στα τηλεοπτικά παράθυρα για να αποτελειώνει το θύμα και να φιμώνει τους πιθανούς υποστηρικτές του, χωρίς να δοθεί χρόνος για να αποδειχτεί η ενοχή του ή να αξιολογηθούν τα στοιχεία εναντίον του. Αν στη συνέχεια οι κατηγορίες καταπέσουν, αυτό δεν το μαθαίνει ποτέ κανείς, και δεν υπάρχει καμία αποκατάσταση (περιπτώσεις Πάχτα,Νεονάκη, Βουλγαράκη κλπ).
Πρωταγωνιστής σε αυτές τις φασιστικές επιλεκτικές εκκαθαρίσεις που γίνονται κυρίως μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα, αφού τα υπόλοιπα λίγο ως πολύ είναι συμπαγή στη ρωσόδουλη πολιτική τους είναι συνήθως η ψευτοαριστερά. Στην περίπτωση της επίθεσης κατά του Παπακωνσταντίνου διακρίθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που έπαιξε ένα εντελώς προβοκατόρικο ρόλο, και ακολούθησαν οι Καμμένος – «Χρυσή Αυγή». Το ψευτοΚΚΕ έμεινε πιο πίσω παίρνοντας τη θέση ότι οι προανακριτικές επιτροπές δεν λύνουν το ζήτημα αφού ο καπιταλισμός γεννάει τη φοροδιαφυγή και μόνο η ανατροπή του θα φέρει τη λύση! Την απόσταση αυτή την κράτησε το ψευτοΚΚΕ για να αποφύγει την επίθεση στο Βενιζέλο.
Ο προβοκατόρικος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και η κατάπτυστη συμμαχία ΑΝΕΛ – ναζιστών
Η υπόθεση του κατηγορητηρίου κατά Παπακωνσταντίνου είχε πολλά κενά και προκάλεσε πολλές συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα για το αν η υπόθεση ήταν στημένη για να την πληρώσει μόνο ο Παπακωνσταντίνου, και να απαλλαγεί ο Βενιζέλος που φαίνεται να έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες στην υπόθεση, αλλά και οι φανερά εμπλεκόμενοι Διώτης και Καπελέρης.
Δηλαδή έμπαιναν τα εύλογα ερωτήματα:
Γιατί ο Παπακωνσταντίνου να παίξει το κεφάλι του για μία εξαδέρφη του, το σύζυγο της εξαδέλφης του και το σύζυγο της αδελφής της εξαδέλφης του ; (!!!)
Γιατί να «πειράξει» τη λίστα με τέτοιον τρόπο, ώστε να προκύπτει τόσο εύκολα η ενοχή του; Δεν θα μπορούσε π.χ. να είχε διαγράψει άλλα πενήντα άσχετα ονόματα ανάμεσα στα 2062;
Όλη η υπόθεση της απόκρυψης της λίστας τόσο καιρό, στην οποία αναμίχτηκαν κεντρικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού, όπως οι Διώτης και Καπελέρης και τελικά ο Βενιζέλος, έγινε μόνο για να κρυφτούν οι τρεις;
Γιατί τελικά να είναι ο Παπακωνσταντίνου ο ένοχος της απόκρυψης, που μοίρασε τη λίστα δεξιά και αριστερά, και όχι ο Βενιζέλος που την κράτησε για καιρό στο συρτάρι του και δεν την έδωσε πουθενά, ενώ θυμήθηκε «αιφνίδια» την ύπαρξη της μόνο όταν άρχισε να γίνεται θόρυβος για αυτή;
Είχαν μεγαλύτερο βάρος οι τρεις συγγενείς του Παπακωνσταντίνου από τα πιο τρανταχτά ονόματα στη λίστα όπως αυτό του «εθνικού προμηθευτή» Μπόμπολα που δεν ενόχλησε κανείς;
Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου άρχισε να αφήνει αιχμές για αλλοίωση της λίστας από το Βενιζέλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάθεσε τη δική του πρόταση κατά του Παπακωνσταντίνου, υιοθετώντας αμέσως το κατηγορητήριο της κυβέρνησης, και ταυτόχρονα, για να διαχωριστεί και να μην κατηγορηθεί για συγκάλυψη, στράφηκε και κατά του Βενιζέλου. Όμως έκανε κεντρικό ζήτημα τις πολιτικές ευθύνες του Βενιζέλου, δηλαδή το ότι αυτός σα μέλος της κυβέρνησης προστατεύει το «μεγάλο κεφάλαιο», την «ολιγαρχία» και τη φοροδιαφυγή και τσακίζει με τα μέτρα το λαό, ξεπλένοντας τον από τις ποινικές υπόνοιες για αλλοίωση της λίστας και παγίδευση του Παπακωνσταντίνου. Η αθωωτική στην ουσία της για το Βενιζέλο παρέμβαση και τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτει από το ίδιο το κείμενο της πρότασης που κατέθεσε τελικά και που δημοσιεύτηκε στην Αυγή. Εκεί κατηγορείται για παραποίηση της λίστας μόνο ο Παπακωνσταντίνου.Δεν είναι η πρώτη φορά που το καθεστώς βάζει μπροστά τον άνθρωπο του που βρίσκεται στην ηγεσία του κόμματος που εκκαθαρίζει, όπως έκανε με τον Α. Παπανδρέου το 1989, ο οποίος στο τέλος όχι μόνο ξεπλύθηκε αλλά κατέληξε να μνημονεύεται σαν «εθνικός ήρωας» ενώ οι υπόλοιποι που χτυπήθηκαν μαζί του πέθαναν πολιτικά. Από την άλλη το προς εκκαθάριση στέλεχος μπαίνει φυλακή και στιγματίζεται σαν ο χειρότερος εγκληματίας.
Η μεγαλύτερη συγκάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απέναντι στους άλλους δύο εμπλεκόμενους Διώτη και Καπελέρη, που ευθύνονται κατεξοχήν γιατί σαν υπηρεσιακοί παράγοντες, επικεφαλής του ΣΔΟΕ, δεν έκαναν κανένα έλεγχο όταν είχαν στα χέρια τους τη λίστα, και τους οποίους ελάχιστα αναφέρει. Σημειώνουμε ότι ο ΣΔΟΕ έχει κατηγορηθεί για επιλεκτικούς οικονομικούς ελέγχους, που στρέφονται γενικά κατά προσώπων που δεν είναι αρεστά στο καθεστώς.
Στον κύκλο των κατηγόρων προστέθηκε και ο Π. Καμμένος που θεώρησε ότι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ κάλυψαν τους «μειοδότες» Παπανδρέου και Παπαδήμο που ήταν πρωθυπουργοί όταν εξελισσόταν η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, αφού δεν έκαναν κατηγορητήριο εναντίον τους. Για να καταθέσει το δικό του κατηγορητήριο που περιλάμβανε και αυτούς τους δύο, ο Π. Καμμένος χρειαζόταν υπογραφές βουλευτών πέρα από τους δικούς του σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής. Ουσιαστικά η παράσταση του για «μειοδοσία» έγινε μόνο και μόνο για να βρει άλλοθι για τη συμμαχία με τους χρυσαυγίτες. Γιατί το κέντρο των κατηγοριών του Π. Καμμένου ήταν κατά των «μνημονιακών» και σαν τέτοιους τους έβαλε όλους σε ένα τσουβάλι είτε είχαν εμπλοκή με τη λίστα είτε όχι. Δεν τον έπιασε κανένας πόνος τον Καμμένο για να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την απόκρυψη της λίστας. Πρώτος και καλύτερος και αυτός σιώπησε για την περίπτωση Μπόμπολα, και κινήθηκε με πρόταση για προανακριτική το ίδιο συντονισμένα με τους υπόλοιπους μόνο όταν είχε στηθεί η προβοκάτσια κατά Παπακωνσταντίνου. Τον Π. Καμμένο τον ενδιαφέρει να έρθει στη χώρα ο ρώσος «σωτήρας» και δεν υπάρχει κανένας πιο ανοιχτά δηλωμένος υποστηρικτής του Πούτιν από τους ναζιστές της «Χρ. Αυγής». Επίσης με αυτήν την κίνηση ο Καμμένος στηρίζει τη Χρ. Αυγή σε μια στιγμή που όλο και περισσότεροι είναι αυτοί στην ΕΕ που αρχίζουν να ανησυχούν με το δυνάμωμα ενός ναζιστικού κόμματος στην Ευρώπη.
Το ψευτοΚΚΕ αρνήθηκε να στηρίξει τον Π. Καμμένο ώστε να ανοίξει το δρόμο σε αυτή τη συμμαχία Καμμένου - ναζί. Τότε αυτός με μεγάλη άνεση έβαλε τους χρυσαυγίτες να συνυπογράψουν την πρότασή του και τους εγκατέστησε στο πολιτικό σκηνικό σαν «αδιάφθορους κατήγορους του συστήματος». Κανένα από τα υπόλοιπα κόμματα δεν κατάγγειλε την πρώτη ανοιχτή και επίσημη πολιτική συμμαχία κοινοβουλευτικού κόμματος με τη ναζιστική συμμορία, αποδεχόμενοι τους μαχαιροβγάλτες στο θεσμικό ρόλο του «κατήγορου» του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος. Την πιο κραυγαλέα συγκάλυψη την έκανε το ψευτοΚΚΕ, αφού η Παπαρρήγα όταν ρωτήθηκε γιατί δεν υποστήριξε την πρόταση Π. Καμμένου, δεν έκανε καμία καταγγελία της συμμαχίας του με τους ναζιστές!!!
Τα νέα στοιχεία αποκαλύπτουν τη σκευωρία
Με τα τελευταία στοιχεία που έχουν έρθει στο φως, όχι μόνο αδυνατίζουν κι άλλο οι κατηγορίες κατά Παπακωνσταντίνου αλλά αποδεικνύεται πλέον η αθωότητά του. Οι τρεις συγγενείς του προσκόμισαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δηλώνουν εισοδήματα δεκαπλάσια από τα ποσά των καταθέσεων τους στην ελβετική τράπεζα.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έρχεται στο φως ο βρώμικος ρόλος του Διώτη και μέσω αυτού του ΣΥΡΙΖΑ που δεν τον έβαλε στους υπόπτους. Αποδεικνύεται ότι το στικ με την αλλοιωμένη λίστα που παρέδωσε ο Διώτης στον Βενιζέλο ήταν αντίγραφο που έγινε τον Ιούλη του 2011 και μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να το έχει κάνει και να ευθύνεται για το αλλοιωμένο περιεχόμενό του. Η θέση του επιβαρύνεται από το γεγονός ότι είπε ψέμματα στη Βουλή ότι δεν έκανε κανένα αντίγραφο της λίστας και ότι παρέδωσε στο Βενιζέλο το στικ που του είχε δώσει ο Παπακωνσταντίνου! Δηλαδή, το πρώτο στοιχείο που προκύπτει από τη δικαστική έρευνα δείχνει ότι η αλλοίωση έγινε από τον Διώτη και μάλιστα όταν είχε προϊστάμενο του τον Βενιζέλο, αφού ο Παπακωνσταντίνου είχε φύγει τότε από το υπουργείο και είχε αναλάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Αυτό το στοιχείο ήρθε στο φως από την έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων Μουζακίτη και Πεπόνη που φαίνεται ότι κάνουν έντιμα την έρευνα και σε κάθε περίπτωση έχουν δείξει ότι δεν είναι ελεγχόμενοι από το καθεστώς. Θυμίζουμε ότι αυτοί οι δύο εισαγγελείς αποκάλυψαν τις μεθοδεύσεις του Γ. Παπανδρέου με τη διαστρέβλωση των στατιστικών στοιχείων για το έλλειμμα της χώρας πριν ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ (http://www.oakke.gr/na474/474elstat.htm). Επίσης ο Μουζακίτης είναι ο εισαγγελέας που άσκησε ποινική δίωξη κατά του ναζιστή Κ. Πλεύρη ο οποίος στη συνέχεια αθωώθηκε από το καθεστώς με τις κατάπτυστες αθωωτικές και αντισημιτικές αποφάσεις του Εφετείου και του Αρείου Πάγου.
Το καθεστώς βρέθηκε σε τόσο δύσκολη θέση που ο Άρειος Πάγος επιχείρησε να παρέμβει στην έρευνα, αμφισβητώντας ουσιαστικά τα αποτελέσματα της και ζήτησε να εξεταστεί το στικάκι και από τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, κάτι που οι δύο εισαγγελείς πολύ σωστά δεν δέχτηκαν αφού είναι επιφορτισμένοι με αυτόν τον ρόλο.
Αυτές οι αποκαλύψεις έπρεπε κανονικά να παγώσουν οποιαδήποτε διαδικασία για πρόταση κατά του Παπακωνσταντίνου. Κι όμως κανένα κόμμα δεν απέσυρε την πρότασή του και συνέχισαν όλοι με το φασιστικό σκεπτικό ότι το κίνητρο δείχνει τον ένοχο, και το κίνητρο προκύπτει από τη διαγραφή των ονομάτων των τριών συγγενών. Μάλιστα, ο Βενιζέλος βγήκε με θράσος να καλέσει τον ΣΥΡΙΖΑ να αποσύρει την πρόταση εναντίον του, επειδή τάχα αποδείχθηκε ότι δεν ευθύνεται για την αλλοίωση και για την απόκρυψη, κατηγορώντας τον Διώτη για επιπολαιότητα (γιατί μοίραζε κόπιες με τη λίστα σα μαρουλόφυλλα !!!) δίχως να αθωώσει τον Παπακωνσταντίνου που τόσο δόλια διέγραψε.
Μένει να δούμε τι θα σκαρφιστεί στη συνέχεια ο μηχανισμός των ρωσόδουλων για να αθωώσει τα εκλεκτά παιδιά του και να καταδικάσει τους εχθρούς του.
Πάλη ενάντια στο σαμποτάζ, τσάκισμα της φοροδιαφυγής, φυλακή στο Διώτη
Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής για την υπόθεση της λίστας είχαμε κάνει μία σειρά εκτιμήσεων που επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις. Είχαμε συγκεκριμένα γράψει ότι αυτός που σίγουρα θα καταστραφεί από αυτή την υπόθεση είναι ο μοιραίος Παπακωνσταντίνου και ότι «τον πιο καίριο εκτελεστικό ρόλο στην απόκρυψη της λίστας έπαιξε ο κνίτης Διώτης, που από στελεχάκι της νεολαίας του ψευτοΚΚΕ τη δεκαετία του ’80 έγινε στα 2002 μαζί με τον αρχιμπάτσο Σύρο ο βασικός «στεγανοποιητής» της «17Ν» (σαν δικαστικός τότε), ώστε να μην αποκαλυφθούν οι πολιτικοί δεσμοί της δολοφονικής συμμορίας με τον «νόμιμο» σοσιαλφασισμό των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ – ψευτοΚΚΕ - ΣΥΝ και τη Ρωσία».
Είχαμε επίσης γράψει ότι η λίστα κρύφτηκε για να έρθει στην επιφάνεια με τέτοιο τρόπο «που θα δώσει αφ’ ενός τη χαριστική βολή σε ό,τι έχει απομείνει από το κλασσικό, τριτοκοσμικό μη ρωσόδουλο ΠΑΣΟΚ, αφ’ ετέρου θα ενισχύσει μέσα στις μάζες τον κνιτοσυριζαίικο, και χρυσαυγίτικο «αντικαπιταλισμό», που συνοψίζεται στο ό,τι τα λεφτά των πλούσιων είναι αμέτρητα (και «κλεμμένα») και φτάνει να τους τα πάρουμε με γιούρια για να ζήσουμε όπως πριν την κρίση και καλύτερα».
Είναι φανερό ότι το καθεστώς δεν έχει κανένα σκοπό να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και πρώτη και καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι η λίστα μένει το ίδιο αναξιοποίητη από την άποψη των ελέγχων σήμερα όσο και όταν την είχε στο συρτάρι του ο Βενιζέλος. Το μόνο που έχει γίνει είναι να ελεγχθούν για άλλη μία φορά οι πολιτικά εκκαθαρισθέντες από προηγούμενα τότε ανύπαρκτα σκάνδαλα Βουλγαράκης και Δούκας που τώρα είναι στη λίστα και έχουν ασυμφωνία στις δηλώσεις του πόθεν έσχες τους στη Βουλή και στα ποσά που φαίνεται ότι κατατέθηκαν στην ελβετική τράπεζα.
Σε κάθε περίπτωση ακόμα και η είσπραξη των φόρων δεν θα δώσει καμία ανακούφιση στο λαό όσο συνεχίζεται το παραγωγικό σαμποτάζ, το ρήμαγμα των παραγωγικών δυνάμεων και η συνακόλουθη τεράστια ανεργία. Οι φοροφυγάδες πρέπει να πληρώσουν, και οι μεγαλο- βδέλλες κρατικοί προμηθευτές και μεγαλοεργολάβοι πρέπει να σταματήσουν να παχαίνουν, κυρίως πρέπει να τσακιστεί η διεφθαρμένη γραφειοκρατία των εφοριών, αλλά ο λαός θα ανακουφιστεί μόνο αν αυτά γίνουν μαζί με το τσάκισμα της πολιτικής του παραγωγικού σαμποτάζ.
Για να γίνει αυτό πρέπει να τσακιστούν οι φασίστες και προβοκάτορες που κυβερνάνε αυτή τη χώρα και που την οδηγούν μέσα από πολιτικά πραξικοπήματα όπως αυτό που τώρα στήθηκε για την εκκαθάριση του Παπακωνσταντίνου, στο θανάσιμο εναγκαλισμό με το νεοναζιστικό ρωσοκινέζικο άξονα, στην υποδούλωση και στην εξαθλίωση του λαού. Η καταγγελία τέτοιου είδους πραξικοπηματικών εκκαθαρίσεων είναι απαραίτητος όρος για την αναχαίτιση της καθεστωτικής λαίλαπας.
